Ingezonden brief: Deugt het woord klanktaal eigenlijk wel?
Sinds de verschijning van de Nieuwe Bijbelvertaling hebben we het over klanktaal in plaats van tongentaal (vertaling Nederlands Bijbelgenootschap 1951) of vreemde taal (Statenvertaling). Op mij komt het woord klanktaal (‘Kruimelddief’ ND 12 augustus en reactie Kees Slijkerman ND 16 augustus) nog steeds meer over als een interpretatie dan een juiste vertaling. Want in de Schriftplaatsen waar iets wordt verteld over de aard en inhoud ervan, lijkt het te gaan over het spreken van Gods grote daden in een bestaande buitenlandse taal. Ook in Korinte.
De verwijzing van Paulus naar Jesaja lijkt anders onbegrijpelijk: ‘Ik zal door lieden van andere talen, en door andere lippen tot dit volk spreken ...’ Dan is ook duidelijk waarom het een teken is, dat blijkbaar specifiek voor ‘dit volk’ (de Joden) bedoeld is. Die waren er ook bij in alle gevallen die in Handelingen zijn beschreven. <
