Direct naar artikelinhoud

De overheid neemt de scheiding tussen kerk en staat nauwelijks serieus

De ingezonden lezersbrieven van zaterdag 19 augustus 2017.

Politici tijdens de inhuldiging van koning Willem-Alexander in de Nieuwe Kerk in 2013.Beeld anp

Brief van de dag: Werken, werken en nog eens werken

Goed idee van Peter de Waard: vakantie afschaffen. En doorwerken tot na het 70ste jaar dan? Dat is ook echt niet houdbaar meer op den duur.

Doorwerken tot de dood erop volgt, dat is gewoon onafwendbaar. Economisch ook verreweg het beste. Gepensioneerden van nu moeten ook weer aan de bak.

De pensioenen kunnen geleidelijk worden gekort, gelijktijdig met een arbeidsplicht. Elk jaar 4 uur arbeidsplicht erbij invoeren tot het oude maximum van 40 uur per week is bereikt. Dat is het niveau dat de meesten gewend waren. De rest van de werknemers kan dan gewoon 80 uur blijven werken. Na zeven jaar onafgebroken werken is er recht op een sabbatical van een jaar. Geweldig!

Als men het zo regelt dat er geen automatisch recht is op de oude baan, durft toch niemand van dat recht gebruik te maken. Een probleem voor de fulltime-24-uurseconomie blijft natuurlijk of de wekelijkse vrije dagen nog wel kunnen.

Veel mensen hebben nu al, net als vakantiestress bij vakantie, last van 'weekendstress'. Dus schuiven we nog verder op naar het Amerikaanse systeem: werken, werken en nog eens werken en als je daar niet van rond kunt komen neem er maar nog een of twee banen bij. Leve de vooruitgang!

Bert Fakkeldij, Almere

God waakt

Eric de Kluis uit IJsselstein slaat de spijker op zijn kop waar hij schrijft dat de overheid de scheiding tussen kerk en staat weinig serieus neemt.

Het is erger dan hij denkt. Op de gevel van het ministerie van Defensie, ingang Kalvermarkt, prijkt in vergulde koeienletters de tekst: Mijn schilt ende betrouwen sijt Ghij, o Godt mijn heer.

Daarboven de Nederlandse leeuw met als onderschrift Vigilate Deo Confidentes (waakt, vertrouwenden op God). Deze tekst staat ook op de gevel van het Zuid-Hollandse provinciehuis. Beide zijn overheidsgebouwen!

Zo zijn er misschien wel meer gebouwen waar de overheid de lakens uitdeelt onder het toeziend oog van de Almachtige.

Overigens was in vervlogen tijden niet het Wilhelmus ons volkslied maar Wier Neerlands bloed door de aderen vloedt. Tja, dan kan natuurlijk echt niet meer.

Peter Ruijtenbeek, Den Haag

Vrolijk Wilhelmus

Wat jammer dat er een discussie ontstaat over het Wilhelmus. Wij hebben als volk een soort convenant dat dat ons volkslied is. Mooi vind ik het niet, maar het zij zo.

Het is ons volkslied, ik vind dan ook dat je dat moet accepteren en aanleren.

Daar is geen kabinetsdwang voor nodig.

Als leraar basisonderwijs heb ik er toch veel plezier aan belleefd. En als je het goed verkoopt, hebben ook je leerlingen er plezier aan. Een acrostichon... wat is dat? Het liefst wilden zij alle coupletten zingen. Het Wilhelmus kun je ook zingen op de melodie van het lied 176 uit het liedboek der kerken.

Daar wordt het een stuk vrolijker van.

Henk Kleijer, gepensioneerd leraar basisonderwijs, Blaricum

Het Wilhelmus verplichten? 'Stop deze flauwekul'

Het kabinet-in-spe wil het Wilhelmus tot verplichte kost maken. Lezers vinden dit een onzinnig en onzalig plan. Lees hier de scherpste lezersbrieven.

Hoezo meer geld?

'Je merkt: mensen hebben meer geld' klinkt heel positief. Maar als je dan in dezelfde krant bij Peter de Waard leest dat de gemiddelde koopkrachtstijging 0,3 procent is vraag ik me toch af: welke mensen? Zelfs van een drie keer modaal inkomen is 0,3 procent maar een paar tientjes per maand, zeker niet genoeg om een statussymbool van 15 duizend euro te kopen, zoals de motor in het verhaal. Zijn dat dan misschien de mensen die de 3 procent verschil tussen die koopkrachtstijging en de economische groei in hun zak steken?

Franz G.J. Witt, Oldehove

Ook dit regelen svp

Nu de onderhandelaars het Wilhelmus hebben afgewikkeld, wil ik nog even een andere kwestie op tafel leggen. Kan dat meteen ook geregeld worden: de koning buiten de formatie. In 2012 wijzigde de Tweede Kamer haar Reglement van orde. Op voorstel van D66 voerde ze een nieuwe procedure in waarbij niet langer de koning maar de Tweede Kamer een of meer (in)formateur(s) benoemt.

Daaraan heeft de VVD gelukkig, samen met het CDA, de ChristenUnie en de SGP haar stem onthouden. In de huidige, toch al lang durende formatie ligt een belangrijke kans voor VVD, CDA en ChristenUnie om tot een afspraak te komen met D66 om deze verkeerde oplossing van een niet bestaand probleem te corrigeren.

Ten slotte is de koning eerst belanghebbende bij een nieuw kabinet waarvan de ministers met hun handtekening de politieke verantwoordelijkheid nemen voor de besluiten die door de regering, inclusief de koning, worden genomen.

Peter Verloop, Amsterdam

Duurzaam kan best

In het artikel 'Jan Terlouws peuleschil is loodzware opgave' wordt gesteld dat het ondoenlijk is om binnen 10 jaar op 100 procent duurzame energie over te gaan. Ik denk van wel, omdat steevast vergeten wordt dat energiebesparing óók verduurzaming is. Energie die je niet gebruikt, is ook verduurzaming.

Maak dus voertuigen, machines, huizen, lampen, computers en fabrieken die vrijwel geen fossiele energie gebruiken, en recycle 100 procent van de grondstoffen en gebruik restwarmte van de industrie. Ook wij, de burgers gaan bijdragen...

Gewoon een keer niet vliegen naar een verre vakantiebestemming, en niet denken: ik heb er gewoon recht op om in één jaar even naar Nepal, Mexico en China te gaan, want ik wil er even helemaal uit.

Alleen zo, door iets in te leveren, kunnen onze kinderen later misschien ook nog eens een mooie verre reis maken.

D. de Klonia, Bierum (gaswingewest Groningen)

Jan Terlouw: 'We kunnen over tien jaar honderd procent duurzaam zijn.'Beeld Hollandse Hoogte / Herman Engbers

Ik-ben-zwart-dus

Harriet Duurvoort vraagt zich vertwijfeld af of er werkelijk mensen zijn die geloven dat de revival van racisme onder de noemer 'alt-right' het gevolg is van zwarte identiteitspolitiek. Ja, die zijn er, omdat het ten dele ook zeker zo is. Waarschijnlijk mist ze oorzaak en gevolg, omdat zij alle strijd 'voor de zwarte zaak' als gelegitimeerd emancipatoir ziet en dus alle reacties als illegitiem - die zijn gewoon onversneden racisme. Haar zienswijze leunt zwaar op het ik-ben-zwart-dus-ik-word-onderdruktprincipe.

Daarmee valt ook Duurvoort zelf jammerlijk ten prooi te aan identiteitspolitiek op basis van huidskleur. Waar dat in Nederland toe leidt weten we: ontkennen dat je zelf splinters hebt en de ander zien struikelen over balken.

Het zijn de witte Nederlanders die koste wat het kost aan Zwarte Piet willen vasthouden en de gekleurde die het Nederland van nu verantwoordelijkheid voor slavernij verwijten. Het gevolg: verhitte discussies, wantrouwen, minachting en een steeds grotere verwijdering van elkaar.

Gelukkig is dit niet onomkeerbaar. Wanneer iedereen ophoudt zelfbewustzijn te verwarren met identiteit, komt het goed. Een mens is immers zoveel meer dan alleen zijn huidskleur.

Jasper Nagtzaam, Amsterdam

Stangloos

Opvallende bevindingen in het artikel over de fiets met herenframe. 'Op een herenfiets zit je meer voorovergebogen.' Ik kijk nu naar mijn zware transportfiets met stang en de hybride sportfiets van mijn vrouw zonder stang. Als ik het stuur van mijn fiets zo laag mogelijk zet zou ik inderdaad wat meer voorovergebogen komen te zitten.

De aanbeveling om het zadel lager te zetten maakt de opstap inderdaad gemakkelijker maar fietst dan weer beroerd.

Edwin te Velde, Utrecht

Stangloos
Beeld ANP XTRA

Helden op sokkel

Voor de antifa's in de Verenigde Staten is er nog genoeg werk aan de winkel als helden van hun sokkel moeten vallen. Neem bijvoorbeeld Woodrow Wilson, Amerika's 28ste president, door zijn ijveren voor de Volkenbond winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, maar in het binnenland een racist van het zuiverste water die op federaal niveau tal van maatregelen nam om de segregatie van zwarte Amerikanen verder te bevorderen en de heroprichting van de Ku Klux Klan van harte toejuichte.

Of wat te denken van de alom bewonderde Franklin D. Roosevelt, die direct na de oorlogsverklaring tegen Japan een presidentieel bevel uitvaardigde om alle Japanse Amerikanen preventief op te sluiten in interneringskampen, waar ze in belabberde omstandigheden jarenlang zouden vastzitten? De Amerikaanse beeldenstorm is nog lang niet uitgeraasd.

Welbeschouwd hebben zowat alle helden, vooral achteraf, lemen voeten, behalve misschien Barack Obama die volgens bewonderaars evenveel standbeelden verdient als Nelson Mandela, echtgenoot van Winnie.

A. Lammers, emeritus hoogleraar Amerikanistiek, Otterlo

Brieven over reclame op de publieke omroep

Betonnen raamwerk

Eindelijk iemand bij de publieke omroep die de reclame wil afschaffen. Nederland is het enige land in West-Europa, voor zover ik kan nagaan, dat na acht uur 's avonds reclameblokken uitzendt en dat nog wel op drie zenders.

Deze uitzendingen bestaan uit een betonnen raamwerk van reclame, waartussen programma's worden uitgezonden; om je rot te ergeren en te schamen. Schaf dan meteen ook NPO 3 af en zendt de kinderprogramma's op NPO 2 uit. Ik zal dan nog wel genoegen moeten nemen met de laatste minuut van het NOS Journaal, die bol staat van reclame voor eigen programma's zo bol dat ik ze niet eens meer hoef te zien.

Hidde K. Boltjes, Leiden

Doe het eens zo

NTR-directeur Römer laat via krant en radio weten dat hij een reclamevrije NPO een weldaad zou vinden. Afgezien van de mogelijkheid dat Römer zich ontpopt als het Trojaanse paard van de commerciëlen, die al jaar en dag te hoop lopen tegen de oneerlijke concurrentie van de NPO, is zijn stellingname wat wonderlijk, maar niet onzinnig.

Het is een gotspe dat hoge kijkcijfers scorende programma's als DWDD, Boer zoekt vrouw, Heel Holland bakt en zeker ook het voetbal met belastinggeld gemaakt worden. Zij scoren allemaal tegen of boven de miljoen kijkers en kunnen zich makkelijk bedruipen met eromheen geplaatste reclameblokken. Andersom forceert nu de druk om reclame te verkopen de NPO tot het maken van makkelijke mainstreamprogramma's en zijn de kleinere doelgroepen een kerntaak van de NPO de dupe met steeds minder tijd, ruimte en geld.

Paul Römer.Beeld anp

De oplossing: vorm NPO3 om tot de commerciële publieke zender. Plaats daar alle hoogscorende programma's van de NPO, omringd maar niet onderbroken door reclame. NPO 1 en 2 kunnen dan ingezet worden zonder kijkcijferdruk voor de kerntaken van de NPO, dat wil zeggen maken wat er anders niet gemaakt wordt: kleinere doelgroepen bedienen, experimenteren, jonge makers de kans geven, onafhankelijke informatie- en nieuwsvoorziening, cultuur en educatie.

En dan kunnen die twee zenders ook zonder reclame. Wat een rust. En de commerciëlen kunnen dan ook niet meer klagen over oneerlijke concurrentie. Krijgt Trojaans paard Römer alsnog het lid op de neus.

Kas van der Linden, programmamaker, Utrecht

En nu over naar...

Tv-baas bepleit publieke omroep zonder reclame. Dat zou fijn zijn, dan hoef ik niet zo veel programma's op te nemen en, bij het later bekijken, niet de reclameblokken versneld door te spoelen!

Uiteraard vindt NTR-directeur Römer dat er dan wel publiek geld bij moet. Ik kan dat natuurlijk als leek niet gemakkelijk beoordelen, maar wel vind ik al geruime tijd dat het bij de omroep wel iets minder kostbaar kan. Kijken we naar de journaals: de ingewikkelde en rommelige decors, bijvoorbeeld, hebben ongetwijfeld een lieve duit gekost.

Je moet je afvragen of ze aan het doel beantwoorden. Ik betrap mezelf er steeds weer op dat ik op bewegende delen in de achtergrond zit te letten en niet meer volg wat de presentator zegt. Ik zit ook steeds te wachten op het felrode, beeld-brede vlak dat gedurende een journaaluitzending vaak plotseling van boven in het scherm een eind naar beneden komt.

Of dat de presentator begint met een item en het belangrijkste vertelt. Tóch wordt er nog overgeschakeld naar de verslaggever ter plaatse, die veelal niets of heel weinig aan het verhaal toevoegt. Heel vaak zijn het kleine, ondergeschikte aanvullingen die de nieuwslezer ook had kunnen doen.

Ander voorbeeld van geld verslinden: De verslaggevers van de Tour de France worden in Frankrijk vergezeld door BN'ers die in hun schuur wellicht een fietspomp hebben staan, dus uitstekend geschikt zijn om naar Frankrijk af te reizen om een programma over de Tour mee te presenteren. Ze moeten dan wel even googelen, zodat ze dan iets kunnen vertellen over het gebouw dat tijdens de uitzending als achtergrond dient. Groot voordeel voor hen is natuurlijk dat ze op deze manier BN'er blíjven. Maar je kunt best zonder ze.

Als we de vele doublures en onnodige franje weglaten, kunnen we veel geld besparen en wellicht met een zender minder toe. Het weglaten van reclame bevrijdt ons dan ook van de kijkcijferdruk.

L. Jacobs, Sint-Michielsgestel