19.Lied: Als een steen….

20.Laatste afscheid.

(Ik verzoek u om zo mogelijk te gaan staan om Marij op die wijze de laatste eer te bewijzen.)

Afscheid nemen is met zachte vingers

wat voorbij is dichtdoen en verpakken

in goede gedachten ter herinnering……

is verwijlen bij een brok leven

en stilstaan op de pieken van pijn

en vreugd……

Afscheid nemen is met dankbare handen

weemoedig meedragen al wat van waarde is

om niet te vergeten alles wat Marij ons gegeven heeft

is moeizaam de draden losmaken

en uit het spinrag der belevenissen loskomen

en achterlaten en niet kunnen vergeten……

Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven.

Je leert het nooit.

………..

We moeten dadelijk het lichaam van Marij loslaten en het overgeven aan de aarde. Maar nu, aan het eind van deze viering willen wij haar nog éénmaal alle eer bewijzen.

Haar, Marij van der Weijden-van Eck, willen wij daarom zegenen met water, de bron van alle leven.

Lied: Niemand leeft voor zichzelf (2x)

Wij willen haar ook omgeven met wierook, om nooit te vergeten hoe eerbiedwáárdig haar leven is geweest.

Lied: Niemand leeft voor zichzelf (2x)

21. Afsluiting.

We gaan Marij nu begeleiden naar haar laatste rustplaats.

Wij bidden elkaar toe dat het verdriet ons niet zal verharden, maar dat wij elkaar zullen troosten.

Haar levenskracht zal onverwoestbaar met ons mee gaan.

In de naam van de vader, de zoon en de goede geest.

22. Lied: Uit vuur en ijzer, zuur en zout

Tekst op het herinneringskaartje van Marij

Wij willen Marij graag herinneren als een vrouw die zelfstandig en onafhankelijk was en midden in het leven stond. Ze had een eigen mening en wilde alles weten, was in alles geïnteresseerd en was van alles in de wereld op de hoogte. Een onvoorstelbaar groot geheugen zorgde voor een schat aan informatie.

Lezen kon ze als de beste maar het bleef niet bij lezen alleen. Ze bestudeerde een boek als het ware. Niets bleef voor haar verborgen in een boek.

Ze streed altijd en overal voor gerechtigheid. Niemand maakte haar wat wijs.

Als echtgenote en moeder was ze zorgzaam, heel erg betrokken en stimulerend. Alles moest, maar ook alles mocht.

De foto op de voorkant, gemaakt in Jeruzalem in Oct 2008, geeft een heel mooi beeld van hoe ze was, waarin ze geïnteresseerd was en hoe ze eruit zag, zoals we haar graag willen herinneren.

Deze laatste vier moeilijke maanden hebben haar erg doen veranderen. Ze ging er lichamelijk op achteruit, maar geestelijk zeker niet. Ze stelde zichzelf erg open en zocht echt contact met mensen. De mensen om haar heen heeft ze nog veel geleerd en ze heeft zelf ook veel geleerd tijdens en van haar ziekte. Al klinkt dat laatste misschien raar maar dat is het zeker niet.

Ze heeft gevochten tot het bittere, bittere eind. Ze gaf maar niet op. We zullen haar daar altijd om blijven bewonderen.

Lieve Marij, lieve moeder rust zacht. Dat heb je zo verdiend. Geen pijn meer. We zullen altijd van je blijven houden.

Wij willen iedereen hartelijk bedanken voor de getoonde interesse en het medeleven.

Will en Rik