Bewijs van reïncarnatie Een gerechtelijke onderzoeker in India heeft een 6-jarige jongen ontdekt die zegt zich zijn vorige leven te herinneren. Volgens zijn ouders praat de jongen, Taranjit Singh, al vanaf zijn tweede jaar over zijn vorige bestaan en liep hij vaak van huis weg. De jongen kende het dorp waar hij in zijn vorige incarnatie woonde, evenals zijn eigen en zijn vaders naam. Hij kende ook de naam van zijn school. Hij zegt dat hij op 10 september 1992 naar huis fietste toen hij door een scooter werd aangereden. Hij liep hoofdletsel op en stierf de volgende dag. Zijn huidige vader, Ranjit Singh, zegt dat toen de jongen bleef volhouden, zijn vrouw en hij naar het dorp gingen waar hun zoontje naar eigen zeggen in het verleden had gewoond. Aanvankelijk konden zij niemand vinden die leek op de beschrijvingen van zijn vorige ouders. Toen raadde iemand hun aan naar een naburig dorp te gaan, waar zij een onderwijzer op de plaatselijke school ontmoetten, die het verhaal van het ongeval met de scooter bevestigde. Ze kwamen erachter waar de jongen gewoond had en gingen erheen om met de ouders kennis te maken. Toen het echtpaar Singh de familie hun verhaal vertelden, vermeldde Ranjit Singh erbij dat volgens zijn zoon de boeken die hij bij zich droeg toen het ongeval plaatsvond vol met bloedvlekken zaten. Hij beschreef ook hoeveel geld de jongen in zijn portemonnee had gehad. Toen de vrouw dat hoorde, begon ze te huilen en zei dat zij de met bloed bevlekte boeken en het geld bewaard had ter nagedachtenis aan haar gestorven zoon. Taranjits ouders en broers en zusters uit zijn vorige leven kwamen spoedig naar zijn nieuwe thuis om hem te ontmoeten. De jongen herkende een trouwfoto die zijn vorige ouders meebrachten. Aanvankelijk weigerde de gerechtelijk onderzoeker, Vikram Raj Singh Chauhan, dit verhaal te geloven, maar hij werd toch nieuwsgierig en besloot op onderzoek uit te gaan. Hij bezocht beide dorpen en kwam tot de conclusie dat de jongen en beide paren ouders hetzelfde verhaal vertelden. Chauhan sprak met een winkelier die hem vertelde dat de jongen hem het geld dat in zijn portemonnee zat schuldig was, en het hem waarschijnlijk wilde komen brengen om hem te betalen voor het schrift dat hij op de pof gekregen had. “In zijn huidige leven is Taranjit nooit naar school geweest omdat het gezin te arm is, maar toen ik hem vroeg om het Engelse en Punjabi alfabet op te schrijven, schreef hij ze foutloos op,” aldus Chauhan. Hij nam voorbeelden van het handschrift van beide jongens mee en vergeleek ze. Hij kwam tot de conclusie dat ze identiek waren. Het is een grondbeginsel van de gerechtelijke wetenschap dat geen twee handschriften identiek kunnen zijn, daar het handschrift van iedere persoon bijzondere kenmerken heeft. Deskundigen kunnen gewoonlijk zelfs kundig vervalste handschriften eruit halen. De theorie van Chauhan is dat indien de ziel van de ene naar de andere persoon gaat het denkvermogen — en dus het handschrift — hetzelfde zal blijven. Een aantal andere gerechtelijke wetenschappers onderzocht de handschriftvoorbeelden en vond ook dat ze identiek waren. “Ik heb nu een wetenschappelijke basis om te beweren dat wedergeboorte mogelijk is,” zei Chauhan, “maar ik wil nog meer onderzoek doen over dit onderwerp en ik volg de ontwikkeling van het kind van nabij.” Chauhan heeft zijn bevindingen op de nationale conferentie van gerechtelijk onderzoekers in India gepresenteerd. (Bron: www.tribuneindia.com, www. unknowncountry.com)
