Ze kwam hier op de Berghoeve bij mijn voorganger Sepp, als
opvolger van zijn allerbeste maatje Grinda.
Kaytie ging van schrik bovenop de tafel staan.
Na voorzichtige benaderingen op open terrein bloeide de
liefde tussen Costa en Kaytie op.
Ze werden echte speelkameraden en lagen altijd
samen te slapen op de bank.
Die bank heeft Costa een keer aangevreten, zoals ze
ook een jaar lang bijna iedere nacht haar benchkussen in stukken heeft
gescheurd. Ze was een sloper.
Costa groeide al gauw Kaytie letterlijk boven het
hoofd.
Kaytie was haar opvoeder.
Costa was echter een felle tante. Ook zeer hectisch. Als ze
denderde, denderde ze door. Ook al stond je in de weg. Het heeft de bazin tot
twee keer toe knieletsel bezorgd. Hun wegen waren daarna bijna gescheiden. De
regel wat op de Berghoeve levend komt gaat er ook niet levend meer af is haar
redding geweest.
Toen Costa anderhalf jaar oud was ging het op de bank
helemaal mis. Ruzie om een versnapering. Het leiderschap van Kaytie werd
buitenproportioneel en super tevenfel betwist. Daarna was het oppassen
geblazen tussen die twee.
Sepp kwam te overlijden en Falco deed zijn intrede. Af en toe
dacht Costa, wat heb ik nou aan mijn buik hangen, maar de relatie tussen die
twee werd goed. Costa vond puppy’s wel lief en als ze loops was de reuen ook
heel erg.
Kaytie, Costa en Falco leidden een tevreden
leven.
Als Costa de bal maar had.
Falco groeide boven Costa uit en moest heel hard zijn best
doen om het leiderschap over te nemen en te behouden. Soms ineens explodeerden
beide, volgde er een kort gevecht. Falco won op kracht, maar Costa bleef altijd
proberen om weer de baas te zijn.
Toch konden ze niet buiten elkaar.
De loopsheden verliepen turbulent. Zelfs badpakken werden
ingezet. Zonder gewenst resultaat.
Costa was best een mooie hond al was ze een halve Mechelaar.
Ze was het liefste buiten, in alle jaargetijden.
In de Coronatijd kwam ze in mijn leven. Falco ging helaas
veel te vroeg dood. Hier probeert ze in de heg mijn speeltje af te
pikken.
We konden het altijd heel goed met
elkaar vinden.
Ik liet haar gewoon razen. Ik heb toch een
dikke vacht.
Costa kon ook heel goed met de schapen van de Lemelerberg
overweg. Hielp wel eens met hoeden. Ze had geen agressie buiten de poort, ook
niet naar andere honden. Mensen vonden haar lief.
Zo als ze op straat hier lag, zo is ze ook op 10 juni 2025
gestorven.
Na de dood van Kaytie, een jaar geleden, is Costa niet meer de
oude geweest. Vijandinnen en kennelijk toch niet. Ze kreeg een dikke buik, was
haar wilde haren een beetje kwijt, werd kreupel en was niet meer te
redden.
Ik troost mij met de gedachte, dat ze een heel tevreden en
gelukkig leven heeft gehad en ook
Het beleid voeren hier op het terrein is een
hondenbaan.
Heb je alles netjes geregeld, dan gooit het klimaat
het weer in de war.
Overal gele blaadjes.
Ze
hebben het uiterlijk van wilde Geert. Die ziet inmiddels ook geel en niet alleen
door het klimaat.
Onze wallen houden de wind een beetje tegen. Die
onder de ogen van Schoof niet.
Zijn roedel ligt nu in fracties uiteen. Gek
eigenlijk, dat hij als beloning naar de koning mag. Er zijn er genoeg, die wat
laten vallen en geen hand van Willem krijgen.
De ratten hebben geen last van het klimaat. Ze
gedijen goed.
Aparte sport om overal gaten te maken. De hoeveelheid knagers is niet
beheersbaar.
We missen Kaytie. Tippel jaagt liever op frisbees.
En zwabbert ze kapot.
Geert heeft ook teveel gezwabberd. Dan
valt er wel eens wat om.
We kunnen niet meer naar de pomp lopen. Al wens je
dat.
Daar huizen nu bijen boven.
Misschien moeten we een honingbeer
invoeren.
Die mag van Trump nog de Verenigde Staten in. We
moeten dus haast maken of anders handelsbetrekkingen met de bijen
aangaan.
Ook zijn er vliegen. Die zitten vooral op bejaarde
neuzen.
Teken gebruiken mijn kop als landingsbaan. Ze kunnen beter
uitwijken naar Lelystad. Kunnen ze huishouden tussen de F35’s. Als ze maar geen
vakantievluchten over mijn kop laten gaan. Alle teken in een AZC. Dat zou de
oplossing zijn. Niet te veel spreiden. Ze mogen van mij naar de pomp lopen. Ik
broed nu op een hoofdlijnenakkoord.
Anderen hebben ook al gebroed. Er is hier geen woningnood. De
merels zitten gewoon in een hangplant.
Slakken zonder huis slijmen hier zonder schaamte
over de grond.
Die zijn de tijd ver
vooruit. Geen huis, geen kleren, gewoon alles laten gaan. Mooi toch, dat ze geen
rioolbelasting hoeven te betalen. Hoeft er ook geen minister meer gezocht te
worden om onderkomens te bouwen. En geen
loodgieters te hoeven opgeleid om de boel te ontstoppen. Luchtjes hangen toch
nooit lang.
Dat is soms jammer. Dit luchtje is nog vers. Tippel is beter
in het omleggen van een paard dan van een boom.
Hij kan zijn ogen wel sluiten voor alle problemen, maar soms
moet er toch echt iets worden opgelost. Als hij nou eens begint om minister te
worden van Volksgezondheid en Welzijn op de Berghoeve. En start met de asiel en
migratie van de ratten. En de infrastructuur aanpast. De ratten snijden je het
pad vaak af. Spoor aanleggen heeft geen zin. Dan wordt er niet op tijd
gereden.
Ik heb al met Tippel overleg gevoerd.
Goed bekgevochten.
We hebben nogal over elkaar heen gebuiteld.
Je kunt wel kwaad wegbenen voor alles,
maar zonder compromis hou je geen vrienden.
Na wat schermutselingen
liepen we gewoon samen weer dezelfde kant op.
Regeren is nu eenmaal vooruitzien en de vaart er in
houden.
Straks vliegen de jonge vogels uit de
bloempot.
Ik hoop, dat ze erg veel honger hebben en veel
teken, bijen en vliegen gaan vangen.
Je moet wat doen voor de kost.
In ruil voor mijn beleid krijg ik straks weer lekker te
eten.
Er is een nieuwe herder in Rome gekomen. Hij
schijnt door een schoorsteen te zijn gegaan. Hij ging er in als Robert en kwam
er uit als Leo.
Ik ben nog lang geen 69, maar wel al de heerser van het eigen
bos. Ik heb niet voor niets manen, waar menige leeuw jaloers op kan
zijn.
Al keert het volk me de kont soms toe.
De heilige vader predikt verbinding. China doet dat
al een hele tijd. Via omvormers. Ze kunnen dan op afstand de mensheid dienen
door bijvoorbeeld alles plat te leggen. Even rust in de tent. Gek, dat men hier
op tegen is.
Ik sta nog stijf van de stress van het
Songfestival. Wie goed zingt, bidt dubbel. Ik denk niet, dat er veel gebeden
is.
Ik had bijna Beep For Help ingeschakeld. Voor wat
niet-medische hulp. Volgende keer maar watjes in doen.
Je kunt natuurlijk ook schuilen tussen de
planten.
Of in het eigen bos.
Of de ogen sluiten. Dat is niet vreemd in deze
wereld. Gewoon gaan vissen. Doet Leo ook. Hij heeft een vissersring gehad. Daar
zwemt natuurlijk alles onder de maat zo doorheen het doopvont in.
Hier vliegt van alles rond met een normale
maat. Nog geen plagen of natuurbeschermingslandjepik. We hebben wel meikevers en
gaffellibellen. Behalve wij kijkt er echter niemand naar. De poepjes van
ons zijn voor de bevoegde instanties onder de maat. Die gooien we zo de natuur
in. De meikevers zitten gewoon te wachten tot onze pony haar staart optilt.
Hello Fresh.
Mijn kleine vriend is van Uitgekookt. Kan-ie ergens niet bij,
dan lukt het hem toch om het te pakken.
Even een verhoging opzoeken
en dan heeft hij zijn speeltje weer terug. Zo deed Trump het
ook. Met Hello Unfresh van McDonald’s.
Tippel legt overal alles
bovenop. Hij sluit zijn ogen niet om een probleem op te lossen. In onze
bescheiden jungle komt dat goed van pas.
Ik ben natuurlijk wel de natuurlijke leider. Laat hem zijn
gang gaan zolang hij binnen de grenzen blijft.
Als hij maar in mijn manen hapt en niet in mijn
oor.
Gelukkig is hij de bloem naast de bloemen. Van die bloem kun je deeg maken, goed
kneden om er in de wereld eenheid, gemeenschap en broederschap van te bakken.
Ik hoop, dat Leo hier
gelijk in krijgt. Maar stiekem snotter ik wel eens in mijn manen. Buiten ons hek
is het een zooitje en binnen ons hek heeft mijn oude vriendin wel pit nog, maar
geen puf meer.
Leo heeft zijn eigen huilkamertje. Die snuit misschien zijn
neus ook wel eens in zijn kazuifel. Ik snotter gewoon in mijn mand.
Straks moet ik het doen met alleen Tippel. Gelukkig heeft hij
geen manen.
Al is het net alsof er een ballistische raket is
neergekomen.
Het natuursteenterras is helemaal uit zijn voegen
gelopen. Er is weinig verbinding meer. De koning sprak er ook al over. Moet dus
gerepareerd worden.
In Rome hebben ze ook een mooi terras. Goed
gevoegd. Daar stonden een paar stoelen op om verbinding te maken. Wachtend op
moeilijke achterwerken.
Elke dag zoek ik verbinding, al tierend, met een
witte herder, die aan de overkant in het bos gedropt wordt om naar de WC te
gaan.
Ik heb nu drie stoelen neergezet om eens met hem op
gematigder toon te overleggen. Misschien wil Macron op de derde gaan zitten. Kan
hij stroom afblazen om het energiepeil in Europa op niveau te houden. Want we
krijgen het Spaans benauwd.
Wij hebben geen kardinalen nodig om het hier rood
te hebben.
Nog een paar dagen en dan gaan de nog jeugdige
kardinalen van net geen 80 met zijn allen zonder mobieltje in een muffig hok
zonder ramen zitten om mede-kardinalen te keuren.
Daarbij wordt geroddeld,
stiekem gedaan, naar kleur en naar gezondheid gevraagd. Er is ook een
Nederlandse kardinaal bij, maar die zal niet gekozen worden. Die heeft ooit een
vies boekje geschreven en dat kan natuurlijk niet. Zonder mobieltje weet je niets meer van de
buitenwereld. Peuters zou je ook een aantal jaren zonder mobieltje moeten laten.
Zien ze in hun verdere leven vast meer bloemen.
En misschien ook witte rook, al is dat niet goed voor de
natuur. Zonder chemisch stofje gaat alles op zwart. Ik hoop, dat de nieuwe paus
Pizzabello wordt. Bekt lekker en wij honden houden van ballen.
Tippel ook. Is ook nog
helemaal gek van oranje.
Dat komt omdat de Achterhoek op koningsdag oerend hard binnen
kwam. Tippel is daar geboren. Misschien kunnen ze de streek voortaan Vooraanhoek
gaan noemen. Is er niet zoveel afstand meer tot het almachtige westen. Ze hebben
vast veel witte rook gehad, want het barst daar al van de koningen en
koninginnen.
Tippel kan dan jaarlijks
in Vooraanhoek gekleed gaan in een Zaraatje of een Natannetje. De stiletto’s
hoeven niet, die heeft hij al in zijn bek. Een oranje tompouce zal hij ook
lekker vinden. Daar kan hij dan achteraan.
Straks moet ik het alleen met Tippel
doen. Costa zal namelijk niet zo lang meer hier zijn.
Met haar zoek ik de laatste weken veel verbinding. Ze heeft
een kapot pootje en er zijn van binnen wat dingen mis.
Elke avond lig ik met haar in conclaaf.
Rest ons straks wat Pfasleggers. De
eieren kunnen niet meer in een noodpakket. Alle zere konten voor niks. De eieren
moeten voortaan met de lege batterijen worden ingeleverd, alsof ze van een
legbatterij komen. Ze kunnen Faber nu beter op de regenwormen gaan
zetten.
We hebben inmiddels al een grote natuurbegraafplaats
gekregen. Zo zijn de honden nog onder ons.
Ik voel me af en toe wat bedrukt. Hoe alles verder zal gaan.
De verbinding is overal ver te zoeken.
Met al die kleuren om me heen zou ik bijna gaan
knielen op een bed violen.
Mijn oude vriendin knielt af en toe op het gras. Ze is niet
fit.
Ze is kreupel. Ze gedraagt zich nog
steeds als een koe, die de lente in stormt. Gebrek aan bejaardenzelfreflectie.
Heeft mijn bazin ook af en toe last van.
Wij,Tippel en ik, hebben de jeugd. Of
wij een toekomst hebben wordt steeds onduidelijker. Gelukkig hebben we geen
geldgebrek. Wij hebben een hoofdsponsor. De verantwoordelijkheid voor al die
violen ligt dus niet bij ons. We kunnen er gewoon tegen aan plassen. Net als in
de politiek. Ik noem het gewoon onze Faberstraaltjes.
Ik voel me wel verantwoordelijk voor
dat kleine monster. Hij is nu 9 maanden. Groeit waarschijnlijk niet meer in de
hoogte. Voorkomt ongemakkelijke kaakstoot.
Die junior-terror daagt me constant uit. Gelukkig heeft
hij geen mes, al is dat modern.
Het wordt tijd, dat ik hem ga onderwijzen over lentekriebels.
Dat zijn kriebels die je niet alleen in de lente voelt. Er moet eerst een
vrouwtje in de buurt zijn, die aanleiding geeft. Die mag je niet zo maar tussen
de poten nemen. Ze moet instemmen. Alleen in het Amerika-van-nu mag je poessies
altijd grijpen. Dat zegt tenminste de grote leider. Over honden heeft hij niks
gezegd. Alleen, dat ze die soms eten.
Mijn leerling is om op te eten zo
aandachtig. Hij snapt er volgens mij, zonder de juiste kriebels, helaas geen
barst van.
Gaat ook nog eens zitten poepen. Erg charmant allemaal. Daar
win je geen teven mee. Daar moet je van plassen.
Bomen genoeg op het erf.
Ik ben maar gestopt met les geven. Krijg er toch geen lintje
voor. Dat staat haaks op het fokbeleid. Ik ben een uitheemse herder.Tippel maakt
meer kans als boerenfok. Al zal er bij zijn ras ook wel een fokverbod gaan
komen. Veel minder boerenerven beschikbaar.
Wij vapen hier geregeld typische
boerenluchtjes. Beslist niet van de kouwe kak.
Soms zijn die niet te harden.
Dan kun je beter even je neus in de
lentebloesem steken.
Of heel zielig gaan zitten kijken.
Alles went. Bij lente hoort mest. Misschien kunnen er
landbouwheffingen worden opgelegd. Ook heel modern.
Het is me het wereldje wel. De paus ziet het
allemaal niet zo helder, schijnt warrig te zijn, Trump is goed op dreef, ook
warrig.
Zelensky was goed op dreef, nu ook
warrig.
Hier is een eik geveld, aanblik warrig. Het was ook een
Amerikaanse eik.
Tippel is zo rap, dat ik zo nu en dan ook warrig ben. Niet
alleen mijn haar, ook in mijn kop.
Als ik Tippel was zou ik ‘s nachts maar aan de
laadpaal gaan. Overdag is daar geen tijd meer voor. Hij zou overdag ook om een
bescheiden windmolentje kunnen gaan rennen.
Krijg ik misschien wat meer energie toegewaaid. Ik
heb hier gewoon een tekort aan slaap.
Wil ik een hommel uit de grond kijken, staat Tippel achter
mij weer mee te snuiven.
De hommels hebben hier de ruimte. Ik mag er niet
één opeten van de bazin, terwijl insecten het voer van de toekomst
zijn.
Ze worden gekweekt. Schijnen in te krappe ruimte
weg te kniezen. Daarna worden ze wreed gedood. In het westen schijnt het ook
krap wonen te zijn. Daar leeft men alleen wat langer.
Ik geniet hier van de voorjaarsbloemetjes. Zit nog geen
bijtje op. Misschien allemaal verhuisd naar Protex. Dat is die fabriek, waar
insecten een schijthekel aan hebben. Niet mijn woorden, hoor. Het stond in de
krant.
Misschien een gevalletje desinformatie. Het bijtje kan ook op
zoek zijn naar zijn ouders om familiebanden te fixen. Kan hij nu niet meer voor
naar Spoorloos. Die waren het spoor soms bijster. Ik heb mijn moeder niet meer
gezien vanaf 7 weken. Ik weet in ieder geval wel, dat het geen boerenfox
was.
We zijn wel geen familie, maar Tippel en ik staan vaak
tegen hetzelfde aan te piesen. Met alle berichten van het Mediapark en vanuit de
VS moeten wij wel regelmatig de blaas ledigen. Ook blaffen wij geregeld tegen
elkaar in. Niks vreemds tegenwoordig. Doen ze ook in het Witte
Huis.
We gooien nog net geen eieren naar elkaar. Dat zou zonde zijn.
De eieren hier zijn al duur, maar in Amerika en in Rusland zijn ze bijna goud.
Van ons uit nog wat importheffingen er op en de genadeklap volgt
vanzelf.
We hebben hier een klein fabriekje. Een soort van
noodpakketvoorziening.
Tippel wil met zijn drone vogelgriep in Rusland en Amerika
gaan droppen. Eerdaags worden we, als jonge mannen, toch uitgestuurd om granaten
te gaan gooien. De eigenwijze boerenfox denkt met het virus de vete in de wereld
te kunnen oplossen. Kippen ziek, legnood.Geen ei bij het ontbijt. Nooit meer
cake. Dat betekent volgens een ei-econoom de val van twee losgeslagen idioten.
Daarna hebben we hier vast nog wel wat eieren om ze mee te bekogelen. Een ei
hoort erbij.
Ik zal deze vier maar bewaren.
Stel je voor, dat de wereld er overal zo uit gaat zien als
bij ons na het vellen van een boom.
De hondengraven waren gelukkig op tijd ontdaan van de
ornamenten. Grafschennis zonder schennis. Ze worden terug geplaatst.
Laatst vloog er zo’n nieuwe straaljager over. Ben er nog doof
van. Stel je voor, dat hij een bijtje dood heeft gevlogen.
Ik ben toch wel erg bezorgd over de toekomst van onze
pasgeboren duif. Wat moet die allemaal nog gaan meemaken.
Het zou toch erg zonde zijn, als het nooit meer een kleurrijk
voorjaar wordt.
Laat de echte wijze ezel nou eens eindelijk
opstaan.
En ons in vrede laten leven. Met of zonder warrige
paus.
Zo moet Rutte zich ook voelen in de NAVO. Hier is
die kleine de baas. Trumpiaans stort hij zich geregeld in mijn
vacht.
Plukken haar verdwijnen in zijn bek. Straks word ik
nog kaal. Dan wordt het hier met die kou Grienland voor mij.
Tippeltje bood me een harde schijf aan. In de kleur
oranje. Denkt zeker, dat tanige Maxima nog invloed op die super republikein kan
hebben. Zijn gelaat is immers ook oranje.
Ik heb me even van de wereld afgekeerd.
Best moeilijk om dat te doen. In Amerika stikt het
nu van de Muskratten, maar hier rukt het rattenleger ook op.
Het zou een zegen voor de mensheid zijn, als al die
ouwe machtswellustelingen net als bij ons een vredespijpje zouden roken en niet
alleen voor de poes zijn.
Wat die ratten betreft is Faber te laat met alle
maatregelen. Hier kunnen de holen niet meer gegeven worden aan onze
huismuizen.
Gezien zijn jeugdige leeftijd is mijn huisgenoot al
zeer alert op wat er zich afspeelt. Achter elke boom kan een vijand staan. Hij
vlucht niet voor gevaar.
Ik heb voor de zekerheid al een noodpakketje
besteld bij Vandaag Inside. Daar zitten bijzondere objecten in. Ik ben vooral
nieuwsgierig naar die knijpkat.
Ik moet het hier namelijk doen met een andere kat, maar daar
valt niet in te knijpen.
Tippel is vast wel bereid om het front tegen de Russen te
bewaken.
Misschien is er wel een ambtenarencursus over hoe
te leven op grauwe grond.
De bomen gedragen zich nogal
grijs.
Tippel staat de laatste dagen door het raam te kijken of het
buiten de gewenste temperatuur is om verantwoord een drolletje neer te
leggen.
Na de cursus Hoe Bestudeer Ik De Kwaliteit Van Waar Iets Moet
Vallen, dirigeer ik hem naar de juiste plek. Zo’n cursus kost wel wat, maar dan
heb je ook iets. Dat vinden ze bij defensie ook. Voor een studie van de voorkant
moet ik nog het juiste lesmateriaal zien te vinden.
Tippel heeft anti-Weski ogen door die bruine boontjes. Met
zulke oren is het constant lopen met een Pretty Good Privacy telefoon nogal
onhandig, al bieden ze wel dekking. Gelukkig hoeft Tippel niet constant te
overleggen met Rasta, Holly en Pasta. Zijn connecties met de onderwereld zitten
in de grond.
Daarbij maakt hij gebruik van Wie Is De
Mol, maar daar is hij nog steeds niet achter. De onthulling vindt vast over een
aantal weken plaats, als de klem bij hem goed in de kaken zit.
Ook de bladerhopen trekken volop de aandacht.
En de gaten in de aarde. We hebben er
hier Een Huis van Vol. Misschien noemen vader en moeder rat hun kinderen ook
Emma en Noah. Het zou toch voor Tippel niet leuk zijn om opeens Emma te
vermoorden. Met naam is moeilijker te verteren.
Het heeft geen zin om van bovenaf hulp in te roepen
van defensie-piloten. Die zitten liever bij de KLM.
Linksom of rechtsom,Tippel gaat altijd met mij in
overleg.
Dat is vaak niet prettig. Zojuist nog kreeg ik een uitglijer
bij de achtervolging. Het is soms een beetje moeilijk om een afspraak met Tippel
te maken over snelheid.
Bezos of Musk, als ze een raket nodig
hebben dan weet ik er één. Een cursus Verticaal Stijgen is vast beschikbaar.
Zeker voor Tippel. Die is ‘s morgens
bij volle blaas nog genderneutraal.
Soms hengelt hij naar een bestand. Probeer ik hem even te
heftig in de houtwal te drukken. Kan de bazin huisdierenverlof krijgen.
Als de vrede (tijdelijk) getekend is, daalt de rust weer
neer. De bestanden zijn erg broos. We ruilen wel eens brokjes uit. Dat helpt.
Wel 1 brokje van mij tegen 10 van hem.
Marli, de oude oerpony, bekijkt ons dan met een wijze blik.
Ze loopt net zo onzeker als Biden. Die gaat nu op stal.
Hij zal wel genoeg hooi krijgen.
Met zijn opvolger leven we straks allemaal op woeste
grond.
Mijn haren stonden vandaag overeind. Wat een storm
en dan ook nog in mijn kop.
Het is maar goed, dat ik prikkelrijk ben en alles
om mij heen goed kan verdragen.
Zelfs Tippel na 33 rondjes achtervolging.
Hij heeft gelukkig geen warmtepomp nodig om op temperatuur te
blijven.
Soms is er een koerswijziging. In de politiek is dat
heel gewoon.
Men mag daar zwart-wit denken. Ik krijg dat ook dagelijks
over mij heen.
Van tevoren hebben Tippel en ik wel afgesproken, dat ik hem
geen been afzaag. Ik wil niet in het Sinterklaasjournaal.
Soms heeft Tippel iets weg van een sprinkhaankapitalist. Als
hij crypto’s had gehad zou hij zeker een dierenartspraktijk hebben opgekocht.
Met een beetje hersenrot zet je dan geen benen meer af, maar wel
baasjes.
Het regenwater van vandaag was net zo lekker als een
jenevertje voor een bejaarde. Dat regenwater nemen ze ons alleen niet af.
Als ik Tippel bekijk dan is hij goed gezond. Verdomd jammer,
dat alles wat je erin stopt zo duur is geworden. Straks heb je wel crypto’s
nodig om heel te blijven.
Het is echt heel jammer, dat wat je
achter je laat zo anders wordt van voren. Vroeger had je een letterbak.
Tegenwoordig is dat een hele gemeenschap. Voorheen had je het in je hok warm. Nu
moet je aan een Snuggy. Ooit mocht je er alles uitstoten. Nu zijn alle
mondkapjes van Sywert nog niet genoeg om de hele bevolking in toom te
houden.
Het is het beste om je schuil te houden. Beter het hart op de
rug dan op de tong.
