Meneer Dragas stapte het café binnen waar hij sinds lange tijd niet meer was geweest. Het had zo zijn reden maar dat zal later wel blijken als het verhaal zich ontvouwd.
Zijn ogen moesten wennen aan het schemerdonker en hij rook weer de bekende lucht van slechte schoonmaak en verschraald bier.
Hij keek in de richting van de verstofte ramen waar een gelig licht doorscheen en ontwaarde een bekende gestalte. Meneer Tromp, die aan een van de tafeltje zat en die zich naar de nieuwe binnenkomer omdraaide.
"Meneer Dragas, wat aardig u weer te zien.. het is al te lang geleden.. kom, zet u zich aan mijn tafeltje dan kunnen we wat praten". Dat deed meneer Dragas en even later zaten deze oude mannen weer als vrienden bij elkaar. "Het is te lang geleden", sprak Tromp. "Hoe bent u gevaren, de afgelopen tijd. Maar laat ik wat voor u bestellen, hetzelfde als altijd zeker? Kastelein.. graag twee jonge klare!"
Dragas zuchtte en dacht na over het antwoord op de vraag die hem gesteld was. "Mijn beste Tromp, wat kan ik je voor nieuws vertellen.. mijn vrouw is nog steeds ziek en zal niet meer beter worden. Ik help haar wat ik kan maar het is allemaal moeizaam. Hoelang bent u al getrouwd met haar? Drie en veertig jaar al.. een lange tijd als ik zo terug kijk maar de ziekte sloop langzaam ons leven binnen en op de duur leg je je er bij neer dat het nooit meer goed zal komen".
"Een zware last om te dragen", sprak Tromp en hij knikte zorgelijk."U zal het niet altijd makkelijk hebben ermee. Inderdaad, sprak Dragas, soms zou ik willen dat ik weer vrijgezel was, maar ja.. wat doe je.. je laat een ziek persoon, die je al zo lang kent niet in de steek, je zorgt ervoor en zet alle andere dingen opzij en op de duur komt de berusting die de dingen dragelijker maakt. Maar niet altijd", voegde hij toe en iets van het oude vuur lichtte op in zijn ogen.
Beste enthousiaste lezertjes van ons gezellig leesclubje..
De afgelopen dagen heb ik contact gehad met mijn goede vriendin. mrs. G. die ik mijn hele leven al ken.. van jongs af aan dus.
We hebben met elkaar afgsproken dat zij op uiterst onregelmatige basis een literaire bijdrage zal leveren aan ons clubje.
Zij heeft reeds via mijn prachtblog de novelle "Het Oponthoud" aangeleverd. Samen hebben wij deze bijdrage geëvalueerd en we hebben besloten dat er wel meer ruimte is voor meer literaire bijdragen aan ons literaire platformpje van niveau.
Nu had zij een idee voor een feuilleton en daar heb ik geen neen tegen gezegd. Zij zelf gaf aan dat ze gewoon maar was begonnen met schrijven en nog geen flauw idee had hoe het verhaal zich ontwikkelen zou, noch hoe en wanneer het zou eindigen.
Heb dus, als geletterde lezer niet al te hoog gespannen verwachtingen. Voor het zelfde geld is ze er over 14 dagen weer klaar mee. Zo is ze wel....We zullen zien!
Vandaag dus de eerste aflevering van deze feuilleton.
Dit verhaal zou overal kunnen afspelen. Het is geen bijzonder verhaal, het is zelfs gewoon te noemen. Hoe vaak zal het nog gebeuren dat twee mensen elkaar ontmoeten op deze terloopse wijze. Zonder verwachtingen, zonder illusies, zelfs zonder de hoop dat deze ontmoeting tot wat leiden zal. Misschien is het voorbeschikt.. Met wat geloof en goede wil zijn gebeurtenissen wel voorbeschikt te noemen. Mochten ze tot niets leiden dan is de vraag of het een zinvolle belevenis was.
Maar moet het leven wel zin hebben Dit is een vraag waarover de vrouw in dit verhaal vaak over had nagedacht en al een voorlopige conclusie had getrokken. Zelfs nadenken over de zin van het leven was doelloos. Wij verpakken onze hunkeringen en verlangens immer in iets wat het de moeite waard zou maken, ten laatste. Een lauwe rechtvaardiging voor het armzalige dagelijkse leven. Bang als we zijn voor de consequenties die we moeten trekken als het leven zinloos mocht zijn. De strop is nooit ver weg.. De donkere rivier lonkt bij avondgedachten.. Het perron van de metro is maar smal..
Zo stapte deze vrouw, die ik Janna wil noemen, op een koele herfstmorgen uit de trein die haar naar Brussel had gebracht. Na veel overwegingen en talloze brieven hadden twee mensen besloten elkaar daar te ontmoeten. Zij hadden elkaar nooit gezien, nooit aangeraakt, alleen hun gedachten hadden elkaar gevonden.
Jannas gevoel van verwachting voerde een strijd met haar immer cynische idee dat het kon tegenvallen. Zij besefte wel dat dit wederzijds kon zijn. Het was niet langer mogelijk voor haar om nog onbekommerd en spontaan te zijn. Even stond zij stil bij de vraag of dit een gemis was of juist een verworvenheid van het verstand. Maken de belevenissen van de vele jaren iemand wel wijzer of brengen ze alleen meer angst. Dat was moeilijk te zeggen, bedacht ze, toen ze over de Quade Orseilles liep die haar naar het centrum van Brussel voerde.
Brussel is een Grande dame, waar nog steeds leven inzat, een mooie niet te temmen stad waar men respect voor moest koesteren. Druk was het in de straten. De mensen die langs haar liepen keken haar soms aan, voor een moment, op weg naar een doel waar zij slechts naar kon gissen. Naar hun werk? Naar een rendez-vous zoals zij zich had voorgenomen? Misschien kon men het aan haar zien, proefde men haar onzekerheid. Maar mensen zijn minder met anderen bezig dan met zichzelf en daarin was troost te vinden. Het was prettig onopvallend en anoniem te zijn en op deze wijze als vanzelf in de massa op te gaan. Janna sloeg de hoek om van de Rue de la Concorde op weg naar de plaats van ontmoeting, het Cafe Rossignol.
wat een strandzwervend zootje zeg! Zoals jij de "extended"vakantie beschrijft met die streekromanfiguur..
En maar lopen te bietsen langs de baai.. Er zal heus wel een reden zijn dat die zooi op die stranden komt aanspoelen... en.. er zit wel erg veel Beerenburger bij.. weet je zeker dat die Sil dat niet heeft gekocht bij de plaatselijke Gall&Gall..?
Kom nou maar gewoon met de veerboot naar huis.. ik zal niet meer boos op je zijn over dat dichtersbal. Dat is toch geen leven voor jou Let, jij die zo van je burgerlijk gemak houdt. Het kan wel aantrekkelijk ogen, dat snap ik wel, zo'n ruwe zeebonk maar zie hem gewoon als aangespoeld wrakhout daar lijkt hij nog het meest op met dat looi gezicht van hem.
Meid bedenk je toch! Er moeten toch ergens wel leuke kerels te vinden zijn! Al zal ik zelf ook niet zo gauw weten waar...Maar toch..
Ik zit nog steeds met dat Excelvel waar ik geen hout van snap en in Adobe Terminator 7 ook niet met geweld open kan krijgen.. grrr..
Dus schiet een beetje op ja? Ik kan zo niet verder!!!
dank u voor uw aardige beterschapskaartje. Die gekleurde fruitbak vind ik heel erg mooi. Het gaat nu al weer wat beter met mij want ik was lelijk bezeerd.
Allemaal schaafwonden op me been en me arm uit de kom en een bloedneus.. allemaal door die gemene Ardje met wie ik nog op de lagere school heb geknikkerd. Wel heb ik veel verdriet om Leentje, dat ze nu weg is, bedoel ik. Maar ik ben ook wel een beetje opgelucht hoor.. ze kon lelijk ruzie maken tegen me en dat deed ook zeer.
Maar ik heb ook een nieuwtje. Volgende maand ga ik emigreren naar Canada, daar is alles beter. Ik ga me neef daar helpen met zijn snijbloemen bedrijf. Ook weer eens wat anders dan die koeien.
Dit is het verslag van de dichters bijeenkomst..in het kader van Dichter bij de Bar het nieuwe actie-evenement. Na het welkoms-woord en dankwoord barstte de dichterschaar volledig los..
Hier zijn de dichters bezig hun gedichten met luide stemmen te declameren.
Zet u maar schrap....
1 Jan Hagel, de dichter uit de Pijp, met zijn dichtbundel: In de goot, uit de goot, allemaal dood
Het leven is naar
Het leven .. alleen maar naar Narigheid!
Ik ben mijn sleutelbos kwijt Ik ken nie meer in me kraakpand
En me humeur is..dus.. in nul gedaald... verzand
2 Archibald Rapaille, de dichter uit Parijs, die na zijn vlucht uit Parijs, wegens drankschulden is neergestreken in Utrecht met zijn anarchistische oeuvre ("Weg met Swarofski!")
Vive de revolution
Vive de revolution Vormt allen een cordon
Om de marechausee En spoel ze door de plee
Op naar het abbatoir! Bevrijd de dieren daar!
Allemaal naar de vegetaar!
En het beruchte omstreden gedicht...
MERDE
merde
merde
merde
het kapitaal
omlaag
de magistraten
aan de boom
3 Koos Corvée. de uitkeringsdichter die daar zwaarmoedig over dicht vanuit zijn actuele situatie.
Uit het Leven
Het leven is zwaar... zwaar Het ongeluk ligt hier en daar... daar
Heb ik nog lege flessen staan... staan... Kan ik ze inwisselen gaan... gaan..
Want wat een strop.. een strop.. Mijn geld is weer op ...op
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
en het gedicht, uit acute geldnood geboren...
Koper! Koper! Koper! en zink...
4 Ali Ben Baba, onze allochtoner dichter die een schitterende talen rijkdom ten toon spreidt.
De tuinen van Tormaloor
Oh zoete zomer in de tuinen van Tormalor Gij zat om het hoekje.. de jasmijn geurde door Toch moest ik u verlaten.. Gij wilde niet met mij praten..
Onze liefde... teloor
De klanken verstomden.. Het gepeupel dromde Gij verdween uit het zicht Mijn hart zal nooit meer licht zijn.. oh, wat doet dit mijn pijn Waar is mijn kwispedoor?
Omstanders.. loopt door!
5 Abraham Mostero, uit Dyon, die de verschrikkingen van het ouder worden zo
treffend onder woorden kan brengen. Wij hopen dat hij inmiddels goed hersteld is van zijn
laatste heupoperatie en hij eigenhandig en benig het trapje kan betreden op weg naar het
podium, anders moeten we hem even stutten.
Oh.... zzzzz.... (hu? waar ben ik?) de ouderdom..
Liere lare lariekoek mijn verstand is zoek..
Liere lare lom, kom nog eens langs..
Oh.. ben je al geweest
Mijn geheugen op sterk water Alweer een gelaten flater Geef niet.. kom maar wat later..
kom maar weerom
6 Julia Corvelijn, de staddichteres van Ermelo met actuele poëzie
Mooi Ermelo
Het is maar zo en zo in mooi Ermelo
Ik ben er geboren Kaf onder het koren
Gekken gooien ze er van de toren Je moet de gemeenteraad eens horen
Mooi Ermelo Je bent verloren
Maar.. je weet het nog nie..
7 De geheimzinnige Mr.X., de nostalgist die gehuld in een cape en gedempt licht zijn opwachting
zal maken met zijn hoge hoed en zijn nieuwe konijn.
slierten in het bad... De vertaling: spagetti in het bad
c'est froid het is koud
dans mon coeur in me hart
après le chaleur na de lawine
8 En tot slot... de ontdekking! Rintje! De boerend dichter die zal voor dragen uit zijn pas
gekopiëerde bundel.. Mijn Beestenboel..
De Vredesduif
De vredesduif had een enorm kuif Hij zei geen roekoekoe want het was een kaketoe!
Wat moet ik er nog verder over vertellen.. het liep natuurlijk totaal uit de klauw..
Julia Corvelein kreeg een duw en verstuikte haar stuitje zodat de EHBO doos er aan te pas moest komen die natuurlijk onvindbaar was. Maar liefhebbers genoeg die een beduimelde pleister wilden plakken op haar twintigjarige bolle achterkantje. Dat wel...
Abraham Mostero wilde niet op het podium geholpen worden maar toen hij er eenmaal op stond moesten ze hem er af duwen want hij wilde geen plaats maken voor de volgende dichters-aanwinst.. hij hield hier een gekneusde teen aan over en moest weer terug naar het revalidatiecentrum maar zijn laatste bierfles liet hij niet meer los.
Koos Korvee deed een greep in de kas en werd door de kastelein er uit geknikkerd.
De allochtone dichter zat na zijn optreden nog enige tijd in een donker hoekje te wenen van heimwee en liefdesverdriet waar ook niemand wat aan kon doen, dus er werd nog maar eens extra ingeschonken en dat waren duidelijk geen bakkies troost, meer Kethel 1, 2, 3,4, 5 en 7 in royaal bemeten glazen!
Archibald Rapaille begon te vechten met Jan Hagel want die had nog een lang verlopen drank lening bij hem staan. Daarna lag Jan Hagel zijn roes uit te slapen onder de tafels en verschrikkelijk in de weg.
Toen Rintje zijn debuterende snertgedicht luidkeels had voorgedragen kwam die andere agrariër Ardje binnen, hij zag zijn verloren geliefde Helene zitten die sinds enige tijd aan het verkeren was met Rintje.. en daar barstte toch een zure bom.. daar was niks dichterlijks meer aan! Fel realisme!Al maakt hij waardeloze gedichten en is hij over de pony getild.. dat gunde ik Rintje niet. Vooral niet toen Helene of Leentje naar huis ging met Ardje. Dat zal nazorg behoeven.
De nostalgist nam ik tenslotte zelf maar onder mijn hoede.. Hij had zijn best gedaan al vond ik zijn gedicht van een bedenkelijk allooi. Maar de arme jongen had de laatste trein gemist (story of his life) dus hij kon bij mij op de chaise longue slapen met zijn nieuwe konijn.
Ik hoef u niet te vertellen dat ik naar de borgsom kon fluiten en dat ik met mijn zooitje, zoals de kastelein dit minder dichterlijk verwoordde nooit meer hoefde terug te komen.
Ze durft! Die Letitia! En wat is ze dik geworden! Die vent komt me ook bekend voor...
Bericht:
Hallo Truus,
We zijn op weg naar Texel, hierbij een fotootje van mijn nieuwe E-phone van Marco en mij. Gemaakt door iemand die zei dat hij altijd hele mooie foto's maakt. Wat een galante man hè is mijn Marco. ik hoop toch zo dat hij in de prijzen valt met zijn bakgedoe. We stappen zo op de boot en regenen dat het doet! De zee is ook ruw en ik ben mijn zeeziektepilletjes vergeten. Ook mijn regenjas en paraplu. Succes met de Poeziedag. Ik hoop dat iedereen zal komen, je weet nooit met die dichters.
Dit is een uitnodiging voor een poëzielunch, a.s zaterdag.
Alle liefhebbers van veel lezen en mooie boekjes zijn welkom.
Ook alle leden van ons leesclubje.. dus.
Het gezellige evenement wordt gehouden in:
Café Het Haasje in Dreefzandt, aanvang 12 uur en wordt muzikaal omtlijst door het Katinka Trio.
Als je er niet bekend bent..vanaf station Lunetten gaat ieder uur de streekbus van Conexxion,om 5 over heel. Deze bus doet er een half uur over en levert je af op het eindpunt buiten de stadswallen van Dreefzandt. Daarna loop je het pittoreske dorp in, voorbij de molen en dan de eerste straat links en op nummer 217 is het.
Je moet je wel kunnen legitimeren want de cafébaas Piet Domperd heeft slechte ervaringen met dat dichtvolk, zoals hij het zo pakkend omschreef.
In ieder geval..
Dit is het programma
Opening en dankwoord door Truus,
Dan volgen de uitgenodigde dichters elkaar in rap tempo, op het hoekpodium naast de platte buis kachel.
1 Jan Hagel, de dichter uit de Pijp, met zijn dichtbundel: In de goot, uit de goot, allemaal dood.
2 Archibald Rapaille, de dichter uit Parijs, die na zijn vlucht uit Parijs, wegens drankschulden is neergestreken in Utrecht met zijn anarchistische oeuvre.
3 Koos Corvée. de uitkeringsdichter die daar zwaarmoedig over dicht vanuit zijn actuele situatie.
4 Ali Ben Baba, onze allochtoner dichter die een schitterende talen rijkdom ten toon spreidt.
5 Abraham Mostero, uit Dyon, die de verschrikkingen van het ouder worden zo treffend onder woorden kan brengen. Wij hopen dat hij inmiddels goed hersteld is van zijn laatste heupoperatie en hij eigenhandig en benig het trapje kan betreden op weg naar het podium, anders moeten we hem even stutten.
6 Julia Corvelijn, de staddichteres van Ermelo met actuele poëzie.
7 De geheimzinnige Mr.X., de nostalgist die gehuld in een cape en gedempt licht zijn opwachting zal maken met zijn hoge hoed en zijn nieuwe konijn.
8 En tot slot... de ontdekking! Rintje! De boerend dicher die zal voor dragen uit zijn pas gekopiëerde bundel.. Mijn Beestenboel..
De drank is vrij.. de patat, de bitterballen en kaasblokken moet je contant betalen.
Voor dit evenement is subsidie aangevraagd bij het Ministerie van Cultuur en andere
onnutte zaken. Ik hoop dat we die aanvraag nog tijdig hebben ingediend voordat er werd gesnejen.
Of anders.. of we hier nog een potje ergens voor hebben staan.
En voor de rest... Truus. ik ben er niet bij want ik heb een midweek en weekendje geboekt op Texel, met mijn nieuwe warme bakker vriend Marco.
Wij gaan daar zoete broodjes bakken tijdens een toeristen marathon. Marco hoopt de winst te pakken. zei die nog tegen me, dat geeft hem een energieboost.. Nou.. we zullen wel zien. Het is maar een heel klein huisje waarin we hokken.
Leentje is niet meer boos op mij. We hebben het goedgemaakt en zijn naar de Ikea geweest waar je voor tienen een heel ontbijt heb voor een paar Eurocenten en zelf een tweede kop gratis koffie mag gaan halen. Het was heel gezellig al was het heel druk..We hebben een beetje rondgekeken voor een zithoek.. want.. je weet maar nooit... heel misschien... maar ik ben wel voorzichtig geworden hoor.
Nadat we een mooi rood bankstel hadden bekeken.. zij wou blauw, moesten we er hals over kop uit want er was een bomalarm.. Erg hè.. we zijn toen maar weer naar huis gegaan maar de lol was er voor ons af.. Leentje is maar naar huis gegaan want ze moest nog een berg strijken, zei ze. En ik ben maar weer de melkadministratie gaan doen met me computer.
Hier is ik weer.. Rintje.. Leentje heeft toch zo lelijk tegen mij gedaan, gisteren.
Ze gooide zelfs het verse kopje thee wat ik voor haar had gemaakt over mijn gloednieuwe spijkerbroek. Het was nog rooibos thee ook!.. U weet wel.. die dure..En een ruzie dat ze maakte... Ik had weer eens niet geluisterd, ik had er weer niks begrepen.. ik zou eens aan mezelf moeten gaan werken.. nou ik werk al zat met al die drachtige koeien hier... ik loop mijn eigen voorbij!
Het leek wel of we al twintig jaar getrouwd waren! Wat ben ik geschrokken.. en wat deed dat zeer, die hete thee in me kruis.. Ze is niet meer zo lief als ze leek.. of zou dat haar ware aard zijn.. wat denkt u mevrouw Truus? Zijn alle vrouwen zo?
Bij dezen stuur ik u een brief van mijn aftreden uit de leesclub. Gaandenwege en tijdens mijn laatste funesterend beoordelingsgesprek met u rijpte mijn besluit om mij terug te trekken. U liet geen spaan heel van mijn functionatie bij de leesclub en ik ervoer dit als niet erg hübsch.
Het bleek mij dat er van uwes kant geen enkel respect is voor hoe ik mij heb ingezet en uitgesloofd voor uw clubje. En dat geheel vrijblijvend!
Ook dat er allerlei vreemde trottels en ander malloten op dit leesclubje zijn afgekomen kunt u mij niet aanrekenen. Bovendien werkte de nieuwe samenwerking met uw vriendin Letje mij zwaar op de miezer. Wat een scheisse puinhoop kan die maken van een enkel Excelblad. Ongelofelijk. En een pretenties dit trutje heeft.. Ze heeft alleen maar eens een korte computercursus in het wijkcentrum gehad, en dat moet de leraar niet zijn meegevallen.. Wat uitleggen aan die Dumpfkopf, bedoel ik. Hij zat al in de WAO met zijn omvang en zijn rolstoel maar hij zit er nog veel dieper in nu.. naar ik heb vernomen. En hij zal zeker op herhaling moeten voor zijn cursus woedebeheersing. Wat kan dat Weib je slopen zeg.
Dus binnenkort ga ik voor een korte vakantie terug naar de Heimat, ik heb een leuke Herr ontmoet, D. Trant.. een echte gentelman..Samen gaan wij een Rijnreisje maken met de nieuwe Spätelese en verse bierwurst. Hij heeft toch zo'n leuk beleggingsclubje opgericht, daar gaan we het tijdens de zwoele avonden aan boord eens over praten onder de maneschijn. Je kan toch niet van dat schip af en als het koude lopende buffet op is (en dat is snel met die hongerige senioren, die waar voor hun geld willen).. wat voor vermaak is er dan nog op zo'n schuit? Kijken of de Lorelei of het Siebengebirge al in zicht is soms? Die boot schiet maar niet op met zijn 7 knopen per uur!
Leer mij die Rijnreisjes kennen.. Het enige wat je kan doen daar is essen en schlempen. En in de rondte joelen en de polonaise lopen, op boord, onder de muziek van de Blasetoeter Gruppe Heino. Er is daar weinig romantiek aan..al zou je dat niet zeggen bij de gedachte van een Reinreisje. Daarna ga ik, als ik dit overleef, voor korte tijd logeren bij mijn vriendin Angela en lekker shoppen in de altstad van Bonn..
Zo zal ik me die hele rare episode hier achter me laten. Ik word 's nachts nog schreeuwend wakker van die kinkelige Bauersohn Rintje.. Brr
Leentje en ik hebben ruzie gehad. Het was heel erg. Ze zei dat ik haar verveelde, de laatste tijd.. heel erg...als we niet wat meer uit zouden gaan had ze net zo goed bij haar vroegere relatie kunnen blijven. Die wou ook maar altijd 's avonds op de bank zitten en TV kijken. En die was ook altijd moe als zij nog wat anders wou....
Erg hè? En er zijn juist zulke leuke programma's als Ik hou van Holland...Ik snap het niet...
Maar ik heb weer een gedichtje voor U.
De Rioolrat.
In het riool Daar is veel jool...
De ratten hebben dikke pret En gaan nog niet naar bed
Leentje en ik zijn naar Volendam geweest en we hebben daar op de dijk gelopen en paling op het durp gegeten.En... U raadt het al.. Ik heb weer een gedichtje gemaakt!
De Paling
Ik ben een paling en heb maling aan taling
en aan iedereen.
Voor steen en been
Glibber ik heen..
en kom uw broekspijp ingekropen. U merkt het meteen!
Het kwam zo maar weer bij me op.. mooi hè?
Met Truusje gaat het goed.. ze heeft zulke mooie kalfsogen..
hier is Rintje weer.. u heb me zeker wel gemist hè? Ik was druk want Bertha, de koe had zere uiers en Anna most jongen. Het kalfje hebben we naar u genoemd! Leuk hè? Ik ben nog een dagje naar Giethoorn geweest met mijn nieuwe verkering.. We zijn nog haast gezonken met een gammel bootje.. verdrinken konden we niet want dat water in die sloten is maar 50 cm diep.
Maar gelachen dat we hebben. Leentje is echt heel lief.... Ik heb weer een gedichtje gemaakt voor u!
ik ben blij dat je er bent hoor! Ik had nooit gedacht dit ooit eens te zeggen. Er ligt me toch hier een bende werk..Ik heb wel 100 mailtjes per dag die ik moet beantwoorden.. allemaal zakelijk over mijn patronen fabriekje.
Gek wordt ik op het moment er van.. en dan loop ik ook nog het ziekenhuis plat met onbegrijpelijke symptomen van een of ander buitenlands syndroom.
Meid mijn hoofd loopt om.. getikt wordt ik er van.. en dan heb ik nog die blöde Kuh van en Amalia achter me aan.. en mijn valium is voortijdig op.. Zooooo'n pot had ik! Die dokter ziet me aankomen voor een herhaalrecept.. die geeft me meteen aan bij de dopingcommissie.. Neen.. dat wordt me een week behelpen met dokter Vogel druppeltjes.. Alleen al die druppeltjes uit dat druppelaartje zien te onfutselen jaagt me al over het bordersyndroom.
Let ik spreek je nog.. er liggen nog 50 mailtjes en dat moet eerst.
Hallo mevrouw tante Truus,
Mevrouw Truus!
Geachte mevrouw Truus,
Via meneer Han kreeg ik een stukje door van een vriend van hem, de heer Neuteboom..
Dag mevrouw Truus,
