|
Als lagereschoolkind leerden we proviciegewijs topografie. Ik vond de kaart van Friesland het mooiste: de vorm, de meren, de eilanden, de overzichtelijke plaatsen. Kon me voorstellen dat het een Vrijstaat zou kunnen zijn. De Elfstedentochten
van 1956 en 1963 volgde ik met grote interesse. Toch kwam ik er naar
beste herinnering pas voor het eerst in 1972, 27 jaar jong.
Mijn favoriete schrijver Simon Vestdijk was in maart-1971 overleden en ik wilde aan de hand van de gids van Nol Gregoor de lokaties zien die in de Anton Wachter-serie (8 boeken) beschreven waren. Het werden mijn eerste bezoeken aan Harlingen en Leeuwarden.
In 1979 brachten mijn hoogzwangere vrouw en ik een zomervakantie in een kleine camper door in Gaasterland (camping Elfbergen). Altijd een wat aparte streek in Friesland. Het weer was niet best, maar we fietsten door het landschap en keken rond in het stadje Stavoren.
In de 90-er jaren kocht vriend Leo uit Amsterdam er langs een vaart in Oosterzee
een landarbeidershuisje. Sinds die tijd kom ik er minstens een keer per
jaar. We genieten van de gesprekken, de muziek, de wandelingen. De
omgeving is heel fries: groen, ruimte, rust en stilte. Ik raak altijd
weer geinspireerd.
Met Hemelvaartvakantie 2000 kampeerden we met vrienden opnieuw in Gaasterland bij Oudemirdum en bezochten we met fiets of auto de Stavoren, Hindeloopen, Workum, Balk en Sloten. In het bijzonder herinner ik me het monumentje bij de Rode Klif
waar de friezen op 26 september 1345 de hollanders in de pan hakten,
want op hun vrijheid zijn de friezen meer dan wie ook erg gesteld.
De laatste jaren komen we regelmatig in Friesland. We hebben ook IJlst, Sneek, Grou, Dokkum bezocht, zodat we alleen nog Bolsward en Franeker een keer moeten aandoen. Heerenveen zijn we ook geweest, maar die telt niet mee als stad. De meeste steden zijn overigens maar kleine plaatsen. Stavoren, Hindeloopen en Sloten tellen niet meer dan 1000 inwoners; Leeuwarden is het grootst met 86.500.
Ik moet zeggen dat Friesland, ondanks mijn vroege
belangstelling in de schoolbanken, geen liefde op het eerste gezicht
was. Het vlakke land heeft niet mijn voorkeur. En als het grauw en kil
is waaien doet het er altijd- dan is het er onaangenaam en saai. Met
de natuur valt het behoorlijk tegen, maar 10% geniet natuurbescherming.
Landbouw en veeteelt hebben veel ruimte in beslag, die door
verkavelingen een kunstmatige indruk maken. Heiden, stuifzand en bossen
zijn grotendeels verdwenen.
Maar op mooie dagen kan ik er genieten van de wijdsheid, het
altijd aanwezige water, de waarden en wat verder weg de wadden. Het
boeit om een zeilboot op een meer te volgen. En nergens hoor en zie ik
zo veel vogels. Leo is ornitoloog en heeft mij veel bijgeleerd.
De plaatsen zijn heel aardig. Niet zozeer de
eenvormige winkelstraten als wel de oude panden, gelegen aan
klinkerstraten, en de boten-vaartuigen in de kanaaltjes. Kneuterig
gezellig op gewone dagen, behalve in het zomerseizoen als recreanten het
een bovennationaal karakter geven.
Wat mij opvalt is de vriendelijkheid van de friezen. We kunnen nergens wandelen of fietsen of we worden gegroet. Maak dat eens mee in de Randstad.
Friesland trekt me bijzonder, omdat het karakter
heeft. Een bijzondere vlag, een volkslied, een eigen taal, de Tocht der
Tochten, kaatsen, fierljeppen, skutsjesilen, eierzoeken. Het kwam niet
meteen, maar ik ben van Friesland gaan houden
|
