Eén op vier vrouwen weet wat Lily Allen doormaakt
Eén op vier vrouwen krijgt te maken met een miskraam. In
tegenstelling tot zangeres Lily Allen, die haar kindje na zes maanden
verloor, vindt het overgrote deel van de miskramen plaats voor de
cruciale 12 weken wordt gehaald. Slechts één tot twee procent van de
miskramen vindt plaats na 12 weken.
De helft van de miskramen is te wijten aan genetische abnormaliteiten,
die het kind weinig tot geen overlevingskansen zou geven waarna een
spontane abortus optreedt. Een andere belangrijke oorzaak van miskramen
zijn infecties, hormonale afwijkingen en levensstijl.
Verloskundige
Maggie Blott voegt er wel aan toe dat het erg ongewoon is dat een
virale infectie een miskraam uitlokt, zoals schijnbaar het geval was bij
Lily Allen.
Het belangrijkste
waarschuwingssignaal is bloed. Regelmatige bloedingen zijn niet normaal
tijdens een zwangerschap en kunnen erop wijzen dat de baby aan het
sterven is.
Sommige vrouwen
lijken 'vatbaar' voor miskramen. Zij krijgen te maken met drie of meer
miskramen, wat ook wel 'herhaalde abortus' wordt genoemd. Dat is reden
tot bezorgdheid en intense opvolging want hoe meer miskramen, hoe meer
kans op een volgende miskraam. Ongeveer 0,5 tot 1 procent van de vrouwen
krijgt hiermee te maken.
In
principe wordt enkel van een miskraam gesproken als de foetus overlijdt
voor het 20 weken is. Daarna wordt gesproken van een doodgeboorte. Maar
dit onderscheid is enkel juridisch, en maakt voor de aanstaande ouders
geen verschil uit.
Het verlies blijft moeilijk en is vaak niet
onder woorden te brengen, omdat ze het kindje zelfs niet hebben kunnen
vasthouden. Ook de omgeving weet niet altijd goed hoe reageren. Websites
als De Verdwaalde Ooievaar en Met lege handen proberen ouders die dit meemaken op te vangen.
|