Luister naar

Ingezonden brief: Naar het bejaardentehuis: een beslissing met pijn in het hart

Nieuws
Mariëtte van Kampenhout Gorinchem
maandag 23 oktober 2017 om 03:00

Eva Jinek zou haar ouders ‘niet in een bejaardenhuis stoppen’ (ND Zeven 14 oktober). Je hoort het mensen wel vaker zeggen. Ook in allerhande media komt het op deze manier wel ter sprake.

Wat heeft deze uitspraak eigenlijk een nare bijklank, als je het zelf hebt meegemaakt.

In de zomer van 2016 brak mijn moeder (toen 74) haar bekken. Zij was fulltime mantelzorger voor mijn vader (toen 85). Al gauw werd duidelijk dat zij zes weken zou moeten revalideren.

Met spoed heb ik een tijdelijke plaats voor mijn vader in het verzorgingshuis moeten regelen. Mijn broer heeft mijn vader erheen gebracht. Een kamer met een bed en een tafeltje. Een huiskamer vol mensen die je nog niet kent. De rit naar huis terug, alleen.

Na een paar maanden revalideren kon mijn moeder terug naar huis. Mijn vader niet. In de loop van de zomer was het duidelijk geworden dat mijn moeder volledig op was, van de intensieve zorg die zij al jaren met zo veel aandacht en moeite aan mijn vader had gegeven.

We hebben deze beslissing uitgebreid besproken. We hebben erover gepraat, getwijfeld, gehuild.

Uiteindelijk hebben we de situatie met verdriet aanvaard. Nu brengt mijn moeder twee keer per dag een bezoek aan mijn vader. Mijn broer en ik gaan, met onze gezinnen, erheen wanneer we kunnen. Nog steeds doet het pijn – maar thuis, dat gaat niet meer. Ook zijn niet alle nieuwbouwhuizen – en inkomens – berekend op de zorg voor een of twee ouders.

Je vader of je moeder ‘stop’ je niet in een bejaardenhuis: ik heb het vroeger ook gezegd. Desondanks zit mijn vader er nu wel. Ik heb het zelf geregeld. Het kon niet anders.

Ik pleit ervoor dat we een andere manier gaan vinden om de gang naar het verzorgingshuis te beschrijven, een manier die niet de veroordeling van de kinderen of partner meebrengt. Want ik ken niemand die niet met pijn in zijn of haar hart tot dit besluit is gekomen. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.