Les in omgaan met conflicten
Bij alle terugdenken aan de kerkstrijd in de jaren zestig blijft mij de vraag bezighouden: wat heeft die meer opgeleverd dan verbroken eenheid? Op die vraag terugziende, zouden we nu samen – vrijgemaakten en Nederlands-gereformeerden – over en weer en van harte moeten vaststellen dat we het elkaar in die strijd heel moeilijk hebben gemaakt. Door halsstarrig vasthouden aan eigen standpunten. Door al te standvastig strijden voor handhaving van de belijdenis. Door gebrek aan vertrouwen in elkaars bedoelingen.
In de vrijgemaakte kerken zijn nu inzichten gegroeid en hebben eerdere overtuigingen aan betekenis ingeboet, zoals die toen al door de huidige Nederlands Gereformeerde Kerken werden uitgedragen. Laten we daar samen blij om en dankbaar voor zijn. We zijn veel minder van elkaar afgedreven dan toen wel werd gevreesd. En moge vooral dankbaarheid overheersen, omdat de Heer ons nu van die instelling over en weer heeft vrijgemaakt. Zonder ons vervolgens te laten opjagen naar een fusie. Terecht merkte Ad de Bruijne (ND 14 oktober) op: ‘Misschien blijf je verschillen over conflictmomenten in het verleden.’ Maar dan hebben we nu een les gehad hoe daarmee om te gaan en laten we daarmee onze winst doen. Dat biedt mogelijkheden tot verdere ontwikkeling op het pad van samen optrekken. <
