Voelen Joden zich veilig als de PvdA niet meer bestaat?

‘Ik hoop dat in uw dromen de dode kinderen van Gaza bij u komen spoken.’

Zal ik de mail beantwoorden of niet?

Ik doe het niet. Het heeft geen zin. Niemand verandert door mij van mening. Argumenten hebben geen zin, schelden heeft geen zin, redeneringen zijn eveneens totaal zinloos. Mijn opinie verandert ook niet, zelfs niet als ik over die dode kinderen droom.

Ik zou ook weleens willen weten wat lieden beweegt om mij zo’n mail te sturen. Stel, dat ik echt over de dode kinderen in Gaza zou dromen. Vermoedelijk wil de auteur dat ik door dat beeld van mening verander.

Nu kan ik me al die dode kinderen voorstellen. Ik zie ze namelijk op het nieuws, op het internet, bij verschillende andere nieuwsbronnen. Laten die bebloede lakentjes, die gesloten oogjes, die wanhopig huilende moeders mij onberoerd? Nee, integendeel. Juist door die gruwelijke beelden ga ik erover praten, discussiëren, een mening vormen. En dan kom ik tot de conclusie dat vooral Hamas daaraan schuldig is. Wat Hamas zijn eigen volk aandoet, interesseert ze niets. Dat blijf ik een groot raadsel vinden. Ik begrijp dat er moeilijk Palestijns verzet tegen Hamas kan zijn maar het zou veel begrijpelijker zijn wanneer de Palestijnen zich tegen Hamas gingen verzetten, omdat hun kinderen sterven.

Maar misschien heeft de Hamastactiek succes. De PvdA heeft nu echte antisemitische elementen in zijn gelederen doordat ze samen zijn gegaan met GroenLinks. Dat doet pijn om te zien. Je wordt nu overspoeld met uitspraken als: “Niet alle Joden staan achter het beleid van Israël in Gaza, hoor.” Ja, kunst. Maar ook deze uitspraak is pijnlijk. Men meent blijkbaar als oud-PvdA’er dat men zich moet verantwoorden.

Ik heb wat beelden gezien van het partijcongres van zaterdag en ik dacht: zou ik bij een partij willen waar men moties voorstelt tegen het ‘zionisme’ en waar men rondloopt met Palestijnse sjaals? Ik niet. Ik vraag me dan ook oprecht af of Joden zich veilig voelen als straks de PvdA niet meer bestaat.

PvdA-ers zijn minder activistisch en worden nu door Groenlinks naar de marge geschreeuwd en zullen niet lang daarna in de vergetelheid geduwd worden.

De PvdA is een museumstuk geworden in het Museum van Verheven Idealen. We kijken ernaar en zeggen: “Dat was mooi hè, de verheffing van de arbeiders.” En direct daarachteraan zeggen we: “En wat hebben ze het verknald.”

Ik droom weleens van die oude PvdA.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.