Er is alles aan gedaan om Mediavaert binnen zo prettig mogelijk te maken, want erbuiten heb je weinig te zoeken

Een oud en vergeeld gezegde wil dat ‘het nieuws op straat ligt’. Dat mocht zo zijn in de tijd dat kranten en weekbladen bij elkaar klitten in typische nieuwsstraten (Fleet Street, Nieuwezijds Voorburgwal), omdat een journalist alleen maar een blik naar buiten hoefde te werpen om te zien of er een beroving, overval of ongeluk plaatsvond. Dat is verleden tijd, zeker met internet als openstaande kraan voor nieuws.

Niettemin; zonder (virtuele) samenleving kan een dagblad niet, al is die ‘real world’ ingrijpend veranderd. Zie hoe de samenleving eruitziet in de buurt van Mediavaert, het nieuwe hoofdkwartier van DPG Media in Duivendrecht. Een betoncentrale ernaast. Groothandels en distributiecentra, opslagloodsen. En o ja, de drukkerij van alle geschreven media aan de achterkant.

Is het dan logisch dat deze huisvesting van Het Parool, de Volkskrant, Trouw, tijdschriften en Donald Duck naar binnen gekeerd is? Ja, want buiten hebben de journalisten niets te zoeken. Sterker nog, er staat een pendelbusje klaar tussen Mediavaert en de nabijgelegen stations voor de medewerkers. Zo aantrekkelijk is dit deel van Duivendrecht namelijk niet – een desolate openbare ruimte, al helemaal ’s avonds. Waarom dan hier een mediabedrijf neerzetten? Omdat het Belgische DPG Media al in het bezit was van de parkeerruimte achter de drukkerij. Dan is de keus snel gemaakt.

Concertzaal met uitschuifbare tribune

Team V Architecture heeft de opdracht goed en slim begrepen. Ontwerp een gebouw dat het van zijn intrinsieke waarde moet hebben. Alle media onder een dak op zes verdiepingen met twee atriums die licht van boven brengen. Een groot restaurant en een mediacafé, want in de wijde omtrek is geen uitspanning te bekennen, afgezien van La Place bij de Makro en wat Aziatische toko’s daartegenover. Een evenementenhal die in een oogwenk veranderd kan worden voor presentaties of in een concertzaal met uitschuifbare tribune, Club geheten, hoe kan het anders? De studio van Qmusic waar bandjes kunnen oefenen en optreden. En niet onbelangrijk: een uitnodigende voorkant bij de hoofdingang die beplant gaat worden zodat de verre overburen aan het zicht worden onttrokken.

Het bijzondere aan Mediavaert is dat het complex een combinatie is van hout en staal. Alleen de constructie van Club is van staal. Maar hout voert de boventoon, in de vorm van de dikste houten kolommen die Nederland ooit heeft gekend (made in Oostenrijk). De weggewerkte houten overspanningen – want de installaties moeten ergens geborgen worden – mogen er ook zijn. Do Janne Vermeulen, architecte van Team V, heeft zich met hout kunnen bekwamen in de woontoren Haut aan de Spaklerweg.

Lichte atriums met eikenhout

Oogstrelend zijn de sculpturale trappen in de lichte atriums die bekleed zijn met licht eikenhout – inclusief de leuningen. De buitenkant van de wenteltrap is wit, net als de balustrades rondom de etages. Zoals bij meer moderne kantoren is de ontmoeting van de medewerkers de hoofdzaak, op een barkruk in het mediacafé, op de buitenterrassen of in de wandelgangen. Er zijn 1225 werkplekken en 400 aanlandplaatsen, zoals dat tegenwoordig heet. Alle redacties weten zich verbonden met elkaar door doorkijkjes tussen de verdiepingen.

_{Tekst loopt door onder foto}

Er is niet veel ornamentiek in het gebouw, maar wat er is, is van een topklasse. Neem bijvoorbeeld de zigzagvormige keramische penanten tussen de vensters, azuur- en donkerblauw, geleverd door de specialist in Nederland: Tichelaar in Makkum.

Wandelpad rondom het gebouw

Het is een langwerpig complex, verdeeld in A, B en C-segmenten waar elk dagblad zijn eigen etage heeft en Margriet, Libelle en Story bijvoorbeeld op de kop zijn gehuisvest. Het lijkt vloeken in de kerk dat de journalisten zo bij elkaar kunnen binnenlopen of -kijken, maar die scheiding is nu ook al geslecht in het Initgebouw. Om het geluid te dempen zijn de muren en plafonds opgetrokken uit spuitpleister en houten latjes en dan zijn er nog enorme plantenbakken die de ruimte onderbreken. Alles is eraan gedaan om het werken zo prettig mogelijk te maken, want ja, die buitenwereld.

Als een band om het gebouw heen, noem het een wikkel, ligt een wandelpad van 430 meter op een- en tweehoog. Het slingert langs glazen kantoren en directievertrekken, het vergadercentrum, langs de fitnessruimtes, dijt uit naar een terras met picknicksets, met ronde plantenbakken – eenmaal begroeid zal ook dit element Mediavaert tot een groene oase in Duivendrecht maken. Bij de beplanting moet je denken aan Mexicaanse madeliefjes, witte pimpernel en gleditsia’s, maar ook Japans berggras en geitenbaard. Gaan we de invloed hiervan in de krantenkolommen terugzien?

Aan faciliteiten en gemakken geen gebrek, waardoor je het wel uit het hoofd laat Mediavaert te verlaten. Op een onverwachte manier kan dat. De medewerker die de beschikking heeft over een boot, meert aan langs de kade voor Club op de Duivendrechtsevaart. Gas geven, en koers zetten naar de Amstel – naar de oude samenleving.