Direct naar artikelinhoud
NieuwsPremier League

En weer weet José Mourinho niet te winnen bij zijn oude club

Hoe onhebbelijk hij ook soms kan overkomen, het was moeilijk om aan het einde van Chelsea-Manchester United geen deernis te voelen voor José Mourinho. Eindelijk leek de nukkige manager zijn oude ploeg, waarvan hij met zoveel nijd was gescheiden, in eigen huis te gaan verslaan toen Ross Barkley in de 6de minuut van blessuretijd de 2-2 binnenschoot.

Chelsea's Engelse middenvelder Ross Barkley met Manchester United's Spaanse middenvelder Ander Herrera (R) tijdens de Engelse Premier League-voetbalwedstrijd tussen Chelsea en Manchester United op Stamford Bridge in Londen op 20 oktober 2018.Beeld AFP

Geen wonder dat Mourinho de assistent-manager van Chelsea te lijf wilde gaan nadat deze voor zijn neus was gaan staan juichen. Chelsea was gedwongen excuses te maken aan de meest succesvolle coach uit haar geschiedenis.

Mourinho koestert wisselende herinneringen aan het sfeerrijke stadion in West-Londen. Drie keer bezorgde hij The Blues de landstitel, maar ook drie keer verloor hij hier als manager van Manchester United. En bij die nederlagen (4-0, 1-0 en 1-0) hing er telkens een ruzieachtige sfeer tussen hem en zijn opvolger Antonio Conte. Nu stond een andere Italiaan langs de lijn voor Chelsea – Maurizio Sarri – maar het resultaat leek dezelfde kant op te gaan. In de 21ste minuut kopte Antonio Rudiger, vrijgelaten door Paul Pogba, de openingstreffer binnen voor de thuisploeg.

Langs de lijn volgde Mourinho de wedstrijd, anders dan bij de vorige ontmoetingen, zittend, met zijn suède schoenen rustend op de reclameborden. Soms stond hij even op, om zich te beklagen over een arbitrale beslissing. Hij zag dat zijn ploeg zich weinig raad wist met het ‘Sarribal’ van Chelsea. Een minuut voordat de scheidsrechter voor rust floot, zat hij al in de kleedkamer. Daar zou hij zijn spelers gaan vertellen sneller de weg naar voren te zoeken, directer te gaan spelen. Dat hielp: in de 55ste minuut schoot Anthony Martial de 1-1 binnen.

Chelsea was zo geschrokken van deze onverwachte gelijkmaker dat het de weg kwijtraakte en een kwartier later scoorde de Franse linksbuiten opnieuw, nu met een draaiend schot vanaf een meter of vijftien. Het was de vierde keer binnen een half jaar dat Manchester United met succes terugvocht na een achterstand. Tegen Crystal Palace, Manchester City en Newcastle boog het zelfs een 2-0 om in 2-3, alsof het noodgedwongen zoeken van de aanval bevrijdend werkt voor The Reds met hun gammele achterhoede. ‘José Mourinho, José Mourinho!’ galmde het in de uitvakken.

De eerste zege op Stamford Bridge sinds 2012 lonkte. Indertijd was het David Luiz die met een ongelukkig eigen doelpunt de openingstreffer maakte. Nu speelde de Braziliaan een hoofdrol bij de dramatische ontknoping door in de laatste seconde tegen de paal te koppen. David de Gea wist de rebound van Rudiger knap te keren, maar was kansloos bij het schot van invaller Barkley. Voor Sarri’s assistent Marco Ianni was het aanleiding om Mourinho te pesten. De voormalige gymleraar weet het gedrag van de Italiaan na afloop aan ‘slecht onderwijs’.

Na de woedeuitbarsting en excuses van Sarri herpakte Mourinho zich. Hij bedankte de fans en stak ring-, middel- en wijsvinger op naar de thuissupporters, een vinger per kampioenschap. Mochten ze het zijn vergeten.