Eén van de vele voordelen van opvang in de regio is dat je de sadistische, inhumane en wel schrijnende zaken ook in de regio houdt
‘Wel schrijnend’, antwoordde Mark Rutte toen hem gisteren gevraagd werd wat hij ervan vindt dat aan de Mexicaans-Amerikaanse grens kinderen van hun ouders worden gescheiden en in kooien gevangen zitten. En dat is het beslist: wel schrijnend. Alsmede: mensonterend, inhumaan, wreed, sadistisch, onaanvaardbaar, hartverscheurend, schandalig, misdadig, immoreel, godgeklaagd.
Het wel schrijnende zit hem erin dat het in Amerika gebeurt, land van grootsheid en vrijheid, hoeder van de naoorlogse wereldorde, baken van licht in een duistere wereld ondanks alles.
Lagen de detentiecentra een stukje verderop, aan de andere kant van de Rio Grande, in Reynosa bijvoorbeeld, en vonden de gruwelijke taferelen dáár plaats, omdat de Mexicaanse autoriteiten een zak geld hadden gekregen van de Amerikaanse overheid om grensoverstekers tegen te houden, dan was de Nederlandse premier vermoedelijk niet gevraagd wat hij ervan vindt. Dan hadden de beelden en geluidsfragmenten van huilende kleuters niet dagenlang alle journaals gedomineerd en alle harten beroerd, want tja, Mexico, daar gebeurt wel meer raars, daar onthoofden ze mensen.
Dat doen Europese leiders slimmer. Hier betalen ze een land als Turkije, waar ook wel schrijnende en rare dingen gebeuren, miljarden om migranten voor ons tegen te houden. Vroeger, toen het Libische volk nog stabiel werd onderdrukt door zijn dictator, gooide een enkel Europees land het maar al te graag met Kadhafi op een akkoordje. Tegenwoordig staan ze te trappelen om nog meer Turkijedeals te maken met landen in Noord-Afrika of nog verder weg. Alles om aspirant-landverhuizers weg te houden, zodat we de vreemdelingendetentie hier netjes en ordelijk en overzichtelijk kunnen houden, zonder te veel toestanden met huilende kinderen op het Journaal van acht uur.
Opvang in de regio, wordt het genoemd, en een van de vele voordelen van opvang in de regio is dat je de mensonterende, inhumane, wrede, sadistische, onaanvaardbare, hartverscheurende, schandalige, misdadige, immorele, godgeklaagde en wel schrijnende zaken die met opvangen en tegenhouden van op drift geraakten gepaard gaan, ook in de regio houdt. Daar waar weinig camera’s zijn, en als ze er wel zijn, zijn de cameramensen te moe en te murw om verontwaardigde beelden te schieten, want dat hebben ze al zo vaak en zo veel gedaan in de achterliggende jaren.
‘In de regio’ zijn er Syrische kinderen in de basisschoolleeftijd die kolossale machines bedienen in Turkse textielfabrieken. Vluchtelingen die erachter komen dat hun Turkse ‘opvangkamp’ een gevangenis is, waar ze in cellen worden opgesloten, ja hun kinderen ook, en geen contact met de buitenwereld mogen hebben. Ontheemde oorlogsvluchtelingen in Tunesië of Libanon of Jordanië zonder toegang tot medische voorzieningen of eerste levensbehoeften. Ondervoede kinderen, die niet naar school gaan, hun jeugd goeddeels overslaan en noodgedwongen kostwinner worden van een gebroken gezin. Alleenreizende vrouwen die slachtoffer worden van verkrachting.
Iets dichterbij, in Griekenland en Italië, gewoon in de Europese Unie, zijn vluchtelingenkampen waar kinderen te vinden zijn die in hun eentje zijn gekomen of onderweg de volwassenen met wie ze waren zijn kwijtgeraakt en die, zo waarschuwen hulpverleners, kwetsbaar zijn voor misbruik of kinderhandel. Ook wel schrijnend.
Het is in onze naam, want we ‘kunnen’ ze hier niet hebben, stel je voor. Maar het is ver weg. Dus het loopt gelukkig niet zo in de gaten.