Direct naar artikelinhoud
ProfielJamie Morrison

Volleybalbondscoach Morrison doet alles voor zijn spelers

Door de Hollandse sneeuw en over dichtgeslibde snelwegen baggerde volleybalbondscoach Jamie Morrison dinsdagavond naar Sliedrecht. Hij kwam de landskampioen bij de vrouwen, Sliedrecht Sport, aanmoedigen bij hun Europese bekerwedstrijd tegen het Roemeense Stiinta Bacau.

Coach Jamie Morrison.Beeld EPA

Morrison kwam, in het gezelschap van zijn vriendin Kim, ook om ‘hulp’ vragen. Hij noemde zichzelf de man van ‘de vonk’ die in de nabije toekomst een compleet vuur moet ontketenen. Maar dat kan hij niet alleen, dat kunnen de internationals niet alleen, er is meer nodig.

Een van de doelen van Morrison in volleyballand Nederland is om ‘de league’ te versterken, de nationale eredivisie. ‘Het is mijn doel voor de lange termijn dat kleine clubs hier groter groeien. De belangstelling voor volleybal in Nederland neemt toe, denk aan het recente WK van ons vrouwenteam, aan de Olympische Spelen, aan het EK in eigen land van 2017, aan het WK van 2022 in dit land, en maak daar gebruik van. Zorg dat onze sport professionaliseert. Zorg dat er geld binnenkomt.’

De Californiër, sinds 2017 aan het roer bij het succesvolle nationale vrouwenteam, kwam de sponsors van Sliedrecht Sport, tussen de goulashsoep en het varkenshaasje door, zeggen dat ze best goed bezig waren.

‘Jullie hebben hier een blauwdruk voor een grotere club in handen. Zet door. Zodat ik over een jaar of vijf een of twee internationals van Sliedrecht in de Nederlandse selectie kan noteren. Wees een voorbeeld. Praat met andere clubs in het land. Zorg dat het land trots kan zijn op zijn sporters.’

Morrison wist dat een van zijn libero-verdedigers, Kirsten Knip, voor Sliedrecht had gespeeld, maar de andere speelster uit zijn WK-selectie met wortels in de Alblasserwaard, Tessa Polder, die had hij niet paraat. Wel sprak hij van Juliët Lohuis, een van de ontdekkingen van de voorbije wereldtitelstrijd in Japan, waar Nederland vierde werd. Zo’n parel, nu al spelend in Duitsland, wil hij in de Nederlandse clubsituatie opvissen.

Morrison zei dat hij, ook bij de nationale teams van de VS, altijd bezig was geweest met de korte termijn, maar hij had in die Amerikaanse coachjaren ook ontdekt dat het wijs was om de tijd twintig jaar vooruit te spoelen. ‘Hoe kijk je dan tegen beslissingen aan die je twintig jaar eerder hebt genomen? Hebben ze aan hun doel beantwoord?’

Zo’n voornemen wil hij ook in Nederland ventileren. ‘Vorig jaar ben ik de trainers in dit land langsgegaan. Nu de clubs en de sponsors. Willen we professionaliseren, dan moeten we bereiken dat er tien, twaalf clubs zijn die hun spelers vijf dagen per week telkens drie uur laten trainen. De eerste betaalde kracht is de trainer-coach. Dat is het begin. Van daaruit kunnen we gaan bouwen aan extra’s.’

Het is als een rots de heuvel opduwen, zo hield Morrison zijn gehoor voor. Hij kwam in Sliedrecht opdagen na een gevarieerde reis door Europa. Hij was vijf dagen in Italië, een dag in Roemenië, een in Duitsland. Hij vertoefde in Turkije. ‘Ik kan het mezelf en mijn internationals niet aandoen om elkaar zeven maanden niet te zien. Ik ben ze langsgegaan. Als het had gemoeten op eigen kosten. Want ze zijn bijzondere mensen. En ik wilde ze ook een keer als mens zien. Twee uur aan tafel, etentje, vragen naar hun normale leven en een beetje vooruitkijken naar de zomer.’

Het WK in Japan, dertien wedstrijden op de toppen van de tenen, was loodzwaar geweest. ‘Ik was kapot. Ben na terugkeer in de VS vijf weken ziek geweest. Ik had griep, mijn knie werkte niet en ik kon een week niet lopen. Ik kreeg een longontsteking. Mijn lichaam wist: jij hebt rust nodig. Ik had een zomer lang overuren gemaakt. Dat krijg je terug.’

Zijn contract werd met het bijslijpen van enkele details (‘die kunnen op één blaadje’) voor twee jaar verlengd. In Sliedrecht kwam hij van zijn belangstelling voor de Nederlandse clubtop getuigen. Die kon niet opbieden (0-3 in sets) tegen Roemeense profs. Toen dat klaar was, sprak Morrison weer gewoon over zijn nationale team: ‘First things first. Dus eerst dit jaar kwalificeren voor de Olympische Spelen en dan in 2020 zakendoen in Tokio.’