Column: Zingen met YouTube-meester Richard
Als je naar school gaat, leer je nieuwe dingen. Zo simpel is het. Dat geldt ook voor ouders die een uurtje mogen meekijken met hun kroost op de basisschool. In mijn geval een christelijke daltonschool, groep 5. Je wordt op een kruk gestationeerd en ingevoerd in de geheimen van de lagere school: Piet zit moeilijk stil en Hanna is met haar gedachten elders, Max is jarig en Duana heeft meer oog voor haar vriendinnen. De juf is als een regisseur in een licht chaotische toneelvoorstelling. Ja, de kinderen moeten leren én hun energie kwijt kunnen. Ze leren luisteren, maar moeten ook gehoord worden. Ga er maar aanstaan.
Voor de christelijke dagopening werd een kort gebed gelezen, een verhaal verteld over hoe Jezus opging naar Jeruzalem (het is veertigdagentijd, de spanning werd al opgebouwd) en een lied gezongen.
Zo leerde ik ‘Meester Richard’ kennen. Of deze meester echt bestaat, is me nog een raadsel. Het is in ieder geval de naam van een YouTube-kanaal met onder andere christelijke liedjes. ‘Richard’ is actief sinds 2016 en heeft bijna twintigduizend volgers.
Het verzoeknummer van de klas bleek ‘Waar is God’, een moderne en vlotte kinderversie van Psalm 139, ingeluid met een veer die ‘pji-ongt’.
‘Ook al juich ik in een stadion / daar is God.
Ook al huil ik helemaal alleen / daar is God.
Al voordat ik geboren was / daar is God.
En als ik later overlijd / daar is God.’
[embed:https://www.youtube.com/watch?v=X3PL92wXVOA]
Het is best ontroerend, dat een klas te horen zingen waarvan je weet dat er niet-gelovige kinderen tussen zitten. Getuigen leer je tegenwoordig op de basisschool, te midden van niet-christelijke klasgenootjes. Ze hebben er soms hele gesprekken over, weet ik uit de eerste hand, zo onbevangen dat het jaloers stemt. ‘Worden als een kind’, ik teken ervoor. Intussen krijgt via zo’n vrolijk liedje de hele klas te horen dat God er is. ‘God kent je als je tandenpoetst / en dan gekke bekken trekt. / God kent je als je plassen moet / terwijl je keihard liedjes rapt.’ En ‘ook al zeg ik dat God niet bestaat / Hij is daar’.
Of God ook nabij is in het ongeloof, weet ik niet. Wel dat het me heeft bemoedigd, zo veel bezongen geloof op de drempel van het jonge leven.
Dus bedankt, theoloog en publicist Reinier Sonneveld, de schrijver van het lied. En zanger Bas van Nienes van de band Mensenkinderen. Ik kwam jullie tegen, zomaar op de basisschool.
