Dat men zich niet schaamt voor het toenemende antisemitisme is onbegrijpelijk

Op het journaal dinsdag was te zien hoe Israëlische militairen op sociale media vernederende grappen maken over Palestijnse bewoners, zoals Hamassoldaten Israëlische jongeren vernederden.

Het is des oorlogs.

Schunnig, maar onontkoombaar.

Er wordt op je geschoten, je schiet zelf mensen dood, je zweet, kotst, ademt, pist en schijt adrenaline van de spanning en je hersens staan van angst in vuur en vlam.

Wie over de schreef leeft, gaat over de schreef.

Neem een willekeurige oorlog en de manschappen misdroegen zich. Zeker als die pas negentien, twintig jaar zijn.

Is dat een excuus? Nee.

Maar het heeft ook geen zin om het nu constant Israël kwalijk te nemen. En dat gebeurt. Er bestaat geen leger dat beschaafd oorlog voert. Zelfs bij het Leger des Heils komen misstanden voor.

Israël – hoe je het ook wendt of keert – mist sympathie omdat het niet meer de underdog is. Door schade en schande wijs geworden, heeft het, gelukkig, nog steeds een sterk leger. En het is onverstandig daarmee te sollen. Hamas vecht met de gijzelaars in de achterzak en weigert ze vrij te laten, zelfs niet nadat ze een groot gedeelte van hun leger hebben verloren. Het lijkt of het enige wat Hamas nog rest het entameren van virulent antisemitisme is. Antisemitisme als wapen. Dus alles uitschelden en beledigen wat met Israël heeft te maken, en dan roepen dat het geen antisemitisme is, terwijl het dat duidelijk wel is.

Het is waar dat Israël veel sterker is dan Hamas en daarom het aantal doden obsceen groot is. Maar was dan geen oorlog begonnen! Hamas wil zijn verlies niet toegeven en daarom gaat Israël uiteraard door. Mogen ze ophouden? Van mij wel. Moet Netanyahu weg? Zou ik geen bezwaar tegen hebben. Een tweestatenoplossing? Ja, graag. Schijnt alleen onmogelijk te zijn. Maar heeft Israël het recht om met de oorlog door te gaan? Ja, wel zolang die gijzelaars nog gevangen zitten. Is dat niet walgelijk, gezien het aantal doden dat er dan gaat vallen? Ja, dat is walgelijk. Maar het is Hamas dat deze oorlog is begonnen op 7 oktober en het is Hamas dat er mogelijk een einde aan kan maken. Ondertussen neemt het antisemitisme toe en toe; Jodenhaat krijgt een rechtvaardiging door de getoonde gruwelijke beelden van Gaza. Ik heb trouwens weinig beelden gezien – geen beelden eigenlijk – van de door Hamas gevangen genomen gijzelaars.

Dat men zich in Nederland niet schaamt voor het toenemende antisemitisme is onbegrijpelijk. Ik schaam me daarom maar plaatsvervangend.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.