Direct naar artikelinhoud
Opinie

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen

Een selectie van interessante debatten op internet en in andere media, bij elkaar geblogd door opinieredacteuren van de Volkskrant.

Minister van Justitie Grapperhuis gaat de integriteit onderzoeken van zijn ministerie en het wetenschappelijk onderzoekscentrum ervan, het WODC.Beeld anp

10:08 zondag 10 december 2017

Bert Wagendorp schrijft over de WODC-rel: ‘Uit onderzoek van Nieuwsuur-journalist Bas Haan bleek dat beleidsambtenaren en onderzoekers van het WODC er weinig moeite mee hadden rapporten over het Nederlandse drugsbeleid de door de politiek gewenste uitkomst mee te geven - ook als de onderzoeksresultaten daarmee in tegenspraak waren. (…) Het is slecht voor integere onderzoekers bij andere wetenschappelijke overheidsinstanties als het SCP, CBS en RIVM. Zij zijn dankzij de WODC-sjoemelaars opeens de Russen van het wetenschappelijk onderzoek geworden: ze moeten bewijzen dat ze schoon zijn. Hoe zit het met de onderzoekers van andere ministeries? Hebben ze daar ook dikke zwarte viltstiften voor het contextualiseren? Wie kunnen we nog vertrouwen, nu blijkt dat politiek en wetenschap er niet voor terugdeinzen samen te spannen om ons onzin op de mouw te spelden?’

‘Het lastige in de huidige discussie over racisme is de immuniteit van de bewering 'je bent een racist' tegen argumenten’, schrijft Aleid Truijens. ‘Immune redeneringen maken mensen razend. Ze worden beschuldigd op grond van eigenschappen waaraan ze niks kunnen doen - sekse, kleur, seksuele voorkeur - of van zaken die verre voorouders hebben misdaan. Die woede werkt polariserend; iedereen wordt steeds bozer en fanatieker. (…) Laten we het, om het uit het moeras van de taal en de emoties te trekken, liever discriminatie noemen. Dan valt er nog enorm veel te winnen.’

‘Sociale media en sarcasme vormen de laatste jaren niet echt een goed huwelijk’, constateert Loes Reijmer. ‘Dat bleek al in 2013 toen heel Twitter wachtte tot het vliegtuig van Justine Sacco zou landen in Zuid-Afrika. De Amerikaanse had voordat zij aan boord ging een tweet de wereld ingestuurd: 'Op naar Afrika. Hoop dat ik geen aids krijg. Grapje! Ik ben wit.' Smakeloos en onhandig? Zeker. Maar Sacco had het bedoeld als spot. Aan de keukentafel had ze die grap kunnen maken.’ Maar online niet: ‘Tegen de tijd dat ze landde was ze volksvijand nummer 1, haar baan en haar leven kwijt. De afgelopen dagen moest ik weer denken aan Sacco. Het was toeval dat haar onhandige tweet werd opgemerkt en meegezogen in een vlaag van massahysterie. Maar deze week bleek dat letterlijkheid, het verkeerd interpreteren van sarcastische tweets, een nieuw wapen is in de cultuuroorlogen die online woeden.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:51 vrijdag 8 december 2017

Opluchting alom dat het Verenigd Koninkrijk en de EU de eerste fase van de onderhandelingen over de Brexit succesvol hebben afgesloten. Maar ondertussen is wel duidelijk geworden hoezeer de Britten op cruciale dossiers moeten buigen om de onderhandelingen te doen slagen. In een harde column voor Financial Times nagelt Philip Stephens de Britse politieke klasse aan het kruis voor hun naïviteit en waarschuwt alvast dat de volgende fase van de onderhandelingen niet prettiger wordt voor de Britten: ‘De discussies over een toekomstige relatie zullen nog wreder zijn. Bereid je voor op een nieuw, groot vreugdevuur van illusies.’

Volgens Stephens kunnen drie lessen getrokken worden uit de onderhandelingen tot dusver. De eerste is dat van een ‘evenwichtige onderhandelingssituatie’ allerminst sprake is – maar wel van een ‘fundamentele asymmetrie’. ‘Dit was duidelijk vanaf het begin. De kosten van mislukking zijn proportioneel veel hoger voor Groot-Brittannië dan voor de andere kant. Dat geeft de EU-27 macht.’

De tweede les is dat Britse politici, ‘na decennia lidmaatschap niet begrepen hebben hoe het Europese project werkt’. ‘De EU is bovenal een unie gebouwd op wetten, die op een gelijke manier van toepassing zijn in lidstaten. Simpel gezegd betekent dit dat landen niet kunnen meedoen aan het vrije verkeer van goederen, diensten en kapitaal en dan zeggen 'maar aan het vrij verkeer van personen doen we niet mee'. Als de Britse kant begint over creativiteit en pragmatisme, kijkt de andere kant in het boek met regels.’

‘De derde les onderstreept het illusoire karakter van de theoretische soevereiniteit die zo belangrijk is voor de Brexitvoorstanders. Groot-Brittannië zou zijn soevereiniteit herwinnen en het recht om afscheid te nemen van dat hele moeras aan regeltjes uit de EU. Maar dit blijkt de soevereiniteit te zijn van een persoon dat na een schipbreuk op een woestijnachtig eiland beland. Groot-Brittannië kan 'controle terugwinnen' zolang het accepteert dat het, bijvoorbeeld, niet langer gebruik kan maken van het Europese luchtruim.’ (…) ‘Als Groot-Brittannië tijdelijk wil blijven profiteren van toegang tot de interne markt na het vertrek, zal het verplicht zijn alle regels te blijven volgen.’

En dan de onderhandelingen over een nieuwe handelsovereenkomst met de EU. ‘Premier May mag misschien denken dat ze onderhandelingen in gaat, maar de andere partij weet al wat hij wil. Zoals een Duitse functionaris zegt: 'Groot-Brittannië besloot unilateraal uit de EU te vertrekken. Nu moeten wij (als 27 landen) beslissen welke overeenkomst we bereid zijn te sluiten met een derde land.'’

Stephens besluit zijn column met een vraag: ‘Zou er ooit een moment komen waarop de ideologische hardliners die zo voor Brexit zijn, zich beginnen af te vragen of het allemaal de moeite waard is?’

Britse en EU-vlag in Brussel, 8 december.Beeld ap

15:40 donderdag 7 december 2017

In zijn vandaag gepresenteerde bundel interviews 'De neergang van de PvdA' confronteert journalist Wilco Boom de sociaal-democratische kopstukken tamelijk hardhandig met elkaar en met hun eigen optreden. De Zwarte Woensdag van 15 maart, waarin de PvdA terugviel van 38 tot 9 zetels in de Tweede Kamer, lijkt daardoor vooral veroorzaakt door verkeerde keuzes, zoals regeren met de VVD en het houden van een lijsttrekkersverkiezing tussen Samsom en Asscher.

Maar centrum-linkse partijen hebben het overal moeilijk, blijkt uit de inventarisatie 'Why the left loses', zojuist verschenen bij de Britse uitgever Policy Press. De auteurs zoeken de oorzaken van de vertrouwensbreuk tussen de kiezers in de sociaal-democratische partijen in Europa, Australië en Nieuw Zeeland in allerlei richtingen, maar vooral in een gebrek aan visie over hoe de bevolking te beschermen tegen de gevolgen van de megacrisis van 2008.

Te lang werd ook ontkend, schrijft politicoloog Sheri Berman in het voorwoord, dat er spanningen kunnen optreden tussen de klassieke arbeidersaanhang en nieuwkomers. De rechtse populisten beloven welvaart door het aan banden leggen van de globalisering en sociale bescherming door migranten het land uit te zetten.
Links kan de opkomst van de rechtse populisten betreuren, maar 'je kan niet iets verslaan als je zelf niets hebt'. Zo lang de sociaal-democraten geen betere ideeën hebben om de hedendaagse vraagstukken op te lossen, zullen ze verder wegglijden in de richting van de vuilnisbelt van de geschiedenis, waarschuwt Berman.

'Je kan de rechtse populisten niet verslaan als je zelf niets hebt'

11:48 donderdag 7 december 2017

De actiegroep PO in Actie van docenten in het basisonderwijs vormt zich om tot een vakbond. Die stap komt voort uit onvrede met de bestaande bonden, die te weinig actiebereid zouden zijn en het contact met het personeel voor de klas en hun problemen en wensen hebben verloren. Dat doet denken een eerder initiatief: het Alternatief voor Vakbond, met meer aandacht voor jongeren, flexwerkers en zzp’ers.

Mei Li Vos , oud-Kamerlid van de PvdA, is medeoprichter van Alternatief voor Vakbond, waar ze nu weer vicevoorzitter is.

De stap van PO in Actie om een vakbond te worden lijkt op uw eigen initiatief van 2005. Heeft u advies voor hen?
Vos: ‘We hebben als AVV uitgebreid met hen gesproken. Het gaat hen puur en alleen om zoveel mogelijk invloed op de cao-onderhandelingen te hebben. Daarom leek het ons toch beter dat ze het niet door ons zouden laten doen maar zelf. PO in Actie is erg actief en het is juist zo goed dat ze allemaal zelf voor de klas staan. Ons advies was dat een vakbond oprichten helemaal niet zo moeilijk is. Ze hebben onze statuten gewoon gekopieerd. Voor advies kunnen ze ons altijd bellen.'

De PO-raad en de aloude vakbond AOb zeggen in de Volkskrant dat PO in Actie ook zonder deze stap welkom was bij de cao-onderhandelingen. Waarom was het toch nodig?
‘Je hebt dan toch een sterkere positie. Als vereniging zijn er checks and balances, een raadpleging van de leden. Dat doet PO in Actie heel goed via Facebook, de mening van de leden peilen. Ik verwacht dat ze bij belangrijke beslissingen alle personeelsleden in het basisonderwijs raadplegen, niet alleen hun leden.’

Ze moeten nu ook leden gaan werven.
‘Die leden hebben ze al, 45.000. Die moeten nu alleen contributie gaan betalen, 12 euro, 1 euro per maand. Dat vind ik zo leuk aan dit initiatief: zo zijn rond 1900 alle vakbonden ontstaan, uit onvrede over bepaalde situaties. Voor de leden is het belangrijkst dat er meer geld komt voor onderwijs, van de beloofde 700 miljoen naar de gevraagde 1,4 miljard is geen klein verschil. En dan te verzekeren dat het geld goed wordt besteed.’

Als de cao rond is kan deze nieuwe bond dan weer worden opgeheven?
'Ik denk dat ze de vakbond wel draaiende zullen houden. Om zelf te kijken wat ze vinden van de besteding van het geld in de praktijk.'

Kan de nieuwe vakbond zich dan alsnog aansluiten bij AVV, voor de overige vakbondsdiensten aan de leden? En wordt uw AVV dan een soort vakcentrale?
'Dat zou kunnen. Er zijn meer van dit soort bonden, zoals NU'91 van verpleegkundigen, die ook niet tevreden zijn over de oude bonden. Als we een vakcentrale worden, met ook vakbonden als leden, zouden we zelfs in de Sociaal Economische Raad kunnen. Maar daar zijn we niet op uit, we kunnen al heel veel van onze idealen kwijt in de onderhandelingen over cao’s.'

Jan van de Ven en Thijs Roovers van PO in Actie.Beeld Freek van den Bergh

Twitter bericht wordt geladen...

Diederik Samsom en Lodewijk Asscher tijdens hun strijd om het lijsttrekkerschap van de PvdA.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:51 woensdag 6 december 2017

President Trump heeft leiders in het Midden-Oosten gebeld met de mededeling dat hij Jeruzalem wil erkennen als hoofdstad van Israël. Die stap zal vredesbesprekingen bemoeilijken en misschien tot nieuwe conflicten leiden, kreeg hij te horen. De Turkse president Erdogan is woedend, Europese leiders waarschuwden het niet te doen. De Palestijnen beginnen met ‘drie dagen van woede’. Zijn alleen de Israëliërs blij? De gezaghebbende liberale krant Haaretz in ieder geval niet: ‘In plaats van unilaterale verklaringen die een kant bevoordelen, moet West-Jeruzalem als hoofdstad van Israël en Oost-Jeruzalem als hoofdstad van een Palestijnse staat het doel zijn.’

Voor een tegengesteld geluid: Gregg Roman van het Amerikaanse forum dat ‘Amerikaanse belangen en westerse waarden in het Midden-Oosten stimuleert’ op de site The Hill. Hij schrijft dat Trumps erkenning van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad juist ‘de enige weg naar vrede voor Israël’ is.

Eerst het commentaar van Haaretz, dan Roman op het opinieblog.

In het hoofdredactioneel commentaar met als titel ‘Twee hoofdsteden voor twee volkeren’ schrijft Haaretz: ‘Het verzet en de zorgen zijn begrijpelijk. Jeruzalem is heilig voor joden, moslims en christenen en de status van de stad wordt hevig betwist als de sleutelkwestie in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Unilaterale verklaringen over die status, buiten een diplomatiek akkoord om, laten zien dat er met de Palestijnse aspiraties geen rekening wordt gehouden. Daarom zullen ze waarschijnlijk de kans op vrede schaden en verzet oproepen, die gewelddadige vormen kan aannemen. Zo’n verklaring zou het aanzien van de Verenigde Staten als eerlijke bemiddelaar aantasten.

‘Het is onduidelijk hoe Trumps ambitie om het langlopende conflict tussen Israëliërs en Palestijnen op te lossen, strookt met de unilaterale stappen die een kant bevoordelen. Als Trump het urgent vindt zijn belofte om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen na te komen, of op zijn minst de stad als Israëls hoofdstad te erkennen, zou het beter zijn dat gelijktijdig te doen met erkenning van de Palestijnse aspiraties voor de stad.

‘Amerikaanse erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël en de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade zijn geen problemen die op zichzelf staan. Integendeel, een twee-statenoplossing vereist de verdeling van Jeruzalem tussen Israëliërs en Palestijnen. Het vereist de overgang van een de facto verdeelde stad, met West-Jeruzalem als de hoofdstad van Israël en Oost-Jeruzalem als de hoofdstad van de Palestijnse staat. Als dat gebeurt, kunnen niet alleen de Verenigde Staten, maar alle landen de twee hoofdsteden erkennen en worden uitgenodigd hun ambassades daar te openen.’

Twitter bericht wordt geladen...

De Israëlische premier Netanyahu spreekt woensdag op een conferentie van de krant The Jerusalem Post over de veiligheid en economische betrekkingen van Israël. De premier wilde niets zeggen over het voornemen van Trump om Jeruzalem als hoofdstad te erkennen.Beeld afp

11:48 woensdag 6 december 2017

Gregg Roman, directeur van het Amerikaanse Middle East Forum, schrijft op The Hill:

‘Er is veel gebeurd in Washington de afgelopen week. Maar in alle stromen verscheen een belangrijke ontwikkeling: president Trump zal naar verwachting Jeruzalem als hoofdstad van Israël erkennen. Het is een symbolische daad, zeker – de ambassade zal voorlopig in Tel Aviv blijven – maar het stuurt een krachtig boodschap die een blijvende oplossing voor het conflict veel dichterbij brengt.

‘Jaren van concessies doen, van werken aan de opbouw van een Palestijnse Autoriteit in iets dat in staat is staatsmacht uit te oefenen, hebben ons niet dichter bij vrede gebracht. Israël beschimpen voor het beschermen van zijn eigen bevolking heeft evenmin gewerkt.

‘Tijdens de Oslo-akkoorden erkenden de Palestijnen Israël als een staat, maar tot op de dag van vandaag hebben zij nog steeds niet het bestaansrecht van Israël als het thuisland oor het Joodse volk erkend. Dat lijkt misschien een onbelangrijk detail, maar het cruciaal om te begrijpen wat het enige juist pad is naar een oplossing van het langdurige conflict.

‘Hopelijk begrijpen de Palestijnen dat het besluit van Trump over Jeruzalem precies gaat over wat zij het meest vrezen: een verklaring dat Israël wint. Dat is de enige weg voorwaarts.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:06 dinsdag 5 december 2017

Het Portugese satirische programma Donos Disto Tudo nam onlangs Mário Centeno’s reputatie als ijdeltuit op de hak, schrijft Politico over de nieuwe president van de Eurogroep. Het programma liet de Portugese minister van Financiën zien met tientallen aanbiedingen voor een baan: van een verzoek van NASA om een missie naar Mars te leiden, de romantische hoofdrol in een soap, deelname aan de Braziliaanse schoonheidswedstrijd ‘Miss Bumbum’, tot het samen met Lionel Messi opzetten van een aanval van FC Barcelona. In de echte wereld won hij de race wie president zou worden van de Eurogroep van ministers van Financiën.

Centeno wordt de eerste president uit Zuid-Europa. Dat is opmerkelijk gezien het ongemakkelijk gevoel waarmee het Brusselse establishment de Portugese socialistische regering bezag. Die kwam twee jaar geleden aan de macht met steun van de communistische partij en het radicale Linkse Blok.

Maar Centeno hield vast aan zijn plan de Portugese economie te herstellen met inachtneming van de financiële regels in de eurozone. Met die balanceerkunst won hij zowel de steun van de ultralinkse bondgenoten in de regering als van de haviken van de financiële discipline in Brussel. De Duitse minister Wolfgang Schäuble noemde zijn Portugese college de Cristiano Ronaldo van de eurozone en gaf daarmee voeding aan speculaties dat Centeno voorbestemd was voor het presidentschap.

Het begrotingstekort is het laagste sinds Portugal in 1974 een democratie werd, 1.4 procent.

De benoeming van de centrumlinkse Mário Centeno uit Portugal betekent voor zijn aanhangers een overwinning op het bezuinigingsbeleid, betoogt Mehreen Kahn in de Financial Times. ‘Zeker is het geven van deze baan aan een socialistische minister van een economie die gered moest worden beladen met symboliek. Linkse critici hebben de Eurogroep lang beschuldigd van een voorkeur voor economische strafmaatregelen en het behartigen van de belangen van zijn grote Noord-Europese crediteuren.’

Schijn bedriegt, want volgens Kahn was de benoeming een kwestie van ‘naakte politieke calculatie in de belangrijkste hoofdsteden van de eurozone’. Centeno wordt niet als een geboren leider ervaren, maar als een compromiskandidaat. ‘Het gebrek aan goede kandidaten was zodanig, dat er sprake van was om Dijsselbloem tijdelijk te laten blijven.’

Zwaardere kandidaten blijken geïnteresseerd in andere functies: de Spaanse minister van Financiën Luis de Guindos aast op het vicevoorzitterschap van de Europese Centrale Bank. Zijn Italiaanse collega Pier Carlo Padoan, die wordt gezien als één van de beste ministers van Financiën in de eurozone, wordt in beslag genomen door aanstaande verkiezingen in zijn land. Duitsland was nooit in de running en de Fransman Bruno Le Maire loopt zich warm voor het voorzitterschap van de Europese Commissie.

Volgens Kahn moeten de antibezuinigingsneigingen van Centeno met een flinke dosis zout worden genomen. ‘Portugals linkse minister van Financiën heeft een fiscale inspanning geleverd waarop de meeste Duitsers trots zouden zijn geweest.’ Een linkse revolutie in de Eurogroep zit er dan ook niet in.

Mário Centeno, de nieuwe president van de Eurogroep van ministers van Financiën.Beeld reuters
Centeno's benoeming was een kwestie van naakte politieke calculatie in de belangrijkste hoofdsteden van de eurozone

11:18 maandag 4 december 2017

Vandaag vertrekt de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson naar Europa voor een weekje diplomatiek overleg. Op de agenda staat onder meer Ruslands idee voor blauwhelmen in Oekraïne. Is Tillerson een 'lame duck' na de berichten vorige week, op grond van bronnen in het Witte Huis, dat president Trump hem binnenkort zal ontslaan? Tillerson noemde de berichten ‘lachwekkend’, Trump zelf noemde ze in een tweet ‘fake news’ : ‘We hebben onze meningsverschillen, (ik neem de uiteindelijke besluiten), maar we werken goed samen’.

Of hij aanblijft of niet, het rumoer maakt Tillerson minder effectief. ‘Het lijkt erop dat hij geen mandaat heeft, dat de guillotine boven zijn hoofd hangt’, aldus een EU-diplomaat tegen Reuters. ‘De chaos in de Amerikaanse regering helpt niet in dit geopolitieke klimaat’, liet een Franse diplomaat optekenen.

En wat is er nu precies gebeurd in de berichtgeving omtrent Tillerson? ‘Het was hetzij serieuze miscommunicatie (mogen we zeggen: fake nieuws?) hetzij een heel sterk signaal van de Amerikaanse regering aan Tillerson dat er geen plek meer voor hem is aan tafel’, schrijven historicus Aaron David Miller en Richard Sokolsky voor CNN. ‘De logica van de laatste variant is: net zoals het geval is bij minister van Justitie Session, zal Trump Tillerson niet ontslaan. Hij wil dat Tillerson zelf ontslag neemt op een onberispelijke manier. Nu een bron zegt dat dit een publieke vernederingsactie van Tillerson was, is het veilig te zeggen dat het Witte Huis schandelijk opereert. Wat de president ook van Tillerson vindt, hij verdient het niet zo te worden behandeld.’

De auteurs voegen er direct aan toe dat Tillerson vanaf het begin een ‘fatsoenlijke man in een onmogelijke situatie’ was. ‘Maar hij speelde een hand met slechte kaarten zwak uit.’

Stephen Blank concludeert op de opiniepagina van The Hill dat de affaire leert dat het Witte Huis ‘nog disfunctioneler’ is dan tot dusver werd aangenomen. ‘Terwijl de kranten berichtten, waarschijnlijk correct, dat Trump zijn vertrouwen heeft verloren in Tillerson, ontkende woordvoerder Sarah Sanders dat hij vertrekt. Media berichtten dat chefstaf Kelly achter het plan zat om Tillerson te vervangen door Mike Pompeo van de CIA, maar onbekend bleef of Trump betrokken was. En bovendien zou Pompeo in alle stilte al begonnen zijn een eigen team voor te bereiden op zijn overgang naar het State Department.’

De uitkomst is, zo concludeert Blank, ‘dat het erop lijkt dat Trump zijn eigen staf niet onder controle heeft en dat de intriges en de dolkstoten in de rug groter zijn dan al werd aangenomen. Het onderstreept ook de totale verwarring waaraan het Amerikaans buitenlands beleid nu ten prooi is gevallen.’

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:26 zondag 3 december 2017

Lees voor het laatste nieuws over de familie Kluivert de column van Paul Onkenhout. Patrick Kluivert, onlangs nog gesignaleerd naast Robert Mugabe in Zimbabwe, heeft zich nu gestort op de cryptocurrency. Onkenhout: ‘ik zou nog even wachten met instappen’.
Zijn oudste zoon Justin scoorde namens Ajax drie keer tegen Roda JC. ‘Dat Roda een degradatiekandidaat is, was voor de sportpers geen belemmering om hem de hemel in te prijzen. Met zo’n achternaam ontstaat al gauw een ongekende dynamiek.’
De jongste zoon, Shane, tien jaar oud, speelt in de jeugd van Barcelona en heeft op Instagram inmiddels 183 000 volgers. Volgend jaar komt een boek van Shane uit: een kookboek. En Rosanna Kluivert filmde voor u de bevalling van zes puppies van een geadopteerde zwerfhond. Onkenhout: ‘Het is de hoogste tijd voor een realitysoap.’

Frank Kalshoven heeft een originele oplossing voor de problemen in het basisonderwijs: maak een eind aan de ‘deeltijdcultuur’: zeven van de tien leerkrachten werken in deeltijd, met een gemiddelde van 24 uur. ‘Wie van deeltijdfactor 0,6 voltijds gaat werken, verhoogt zijn salaris met twee derde.’
Een voltijdscultuur lost ook andere problemen op, stelt Kalshoven. ‘Mannen werken liever voltijds. De sector moet emanciperen en in dit geval betekent dat: mannen erbij.’ De sector gaat ook efficiënter werken bij een voltijdscultuur: ‘minder tijd vermorsen aan vergaderen; minder noodzaak tot overdracht; minder functioneringsgesprekken’.

Bert Wagendorp heeft schoon genoeg van het ‘bedonderen, treiteren, aan het lijntje houden, in de maling nemen, schiphollen’ van burgers door de overheid.
‘Varkensboeren worden streng aangesproken op hun uitstoot, vliegtuigboeren niet. Maar de grenzen zijn aan alle kanten bereikt; die van het milieu en de overlast, maar vooral die van het geduld van de burger. Het verbaast me hoe lang uiterst redelijke mensen in gesprek willen blijven met de luchtvaartmaffia, geduldig blijven meedenken en oplossingen blijven aandragen. En hoe ze vervolgens keer op keer worden geschoffeerd.’


Justin Kluivert scoorde 3 keer tegen Roda JC: 'Met zo'n achternaam ontstaat al gauw een ongekende dynamiek.'Beeld anp
Het basisonderwijs moet emanciperen en in dit geval betekent dat: mannen erbij

10:59 vrijdag 1 december 2017

De Britse kranten reageren tamelijk onthutst op de diplomatieke rel die president Trump heeft veroorzaakt door antimoslimtweets van een Britse extreemrechtse groepering te retweeten.

'De president had woensdag die tweet kunnen intrekken, zijn excuses kunnen aanbieden of simpelweg kunnen zwijgen', schrijft The Times in een hoofdcommentaar. Dat hij echter voluit in de aanval ging na de kritiek van premier May, is verbijsterend. 'Van bijna iedereen kun je onevenwichtige tweets negeren op grond van het argument dat als de zender zichzelf niet serieus neemt, niemand dat hoeft te doen. Maar bij de president van de Verenigde Staten ligt dat anders. Als de machtigste persoon ter wereld vanuit de heup schiet, is dat net zo gevaarlijk als zijn doelwit een bondgenoot is dan als het een schietgrage vijand met kernwapens is.'

Volgens The Times heeft Trump 'de diplomatieke verhoudingen verstoord, ondermijnt hij de pogingen de integratie van moslims in Groot-Brittannië te verbeteren en brengt hij premier May persoonlijk in een lastig parket – omdat zij de eerste buitenlandse leider was die hem in het Witte Huis bezocht en hem ook heeft uitgenodigd voor een staatsbezoek aan de koningin'. Desondanks vindt The Times niet dat die uitnodiging moet worden ingetrokken.

De inzet van de ruzie is hoog, schrijft The Guardian. 'Als landen ruziën, voelen mensen de pijn. Door sociale media te gebruiken als een vlammenwerper heeft Trump woorden als wapens ingezet. Het kan hem niet schelen wie te maken krijgt met de brandwonden.'

'Trump heeft opnieuw bewezen dat hij extremisten ondersteunt en dat hij geen vriend is van dit land. Dit is een belangrijk – en gevaarlijk – moment voor Groot-Brittannië, terwijl het zich opmaakt voor de ruwe wateren van de Brexit. De ijdele hoop van de politici die pleitten voor ons vertrek uit de Europese Unie was dat we ons konden vastklampen aan de Verenigde Staten. (…) Onze eigen domheid betekent dat we niet langer als nuttige brug naar Europa kunnen dienen.'

Toch lijkt ook The Guardian geen voorstander van het intrekken van de uitnodiging aan Trump. De krant citeert Lord Palmerston die opmerkte dat landen weliswaar 'geen permanente vrienden of bondgenoten hebben, maar wel permanente belangen'.

Theresa May zit nu in hetzelfde schuitje als de Australische premier Turnbull, die ook al enkele conflicten had met Trump, schrijft Sebastian Payne in Financial Times. 'En ironisch genoeg kan dat haar standing in eigen land en onder veel Britse bondgenoten verhogen. Want haar besluit om Trump te omhelzen direct nadat hij het Witte Huis betrad, werd met afschuw begroet door veel parlementariërs en wereldleiders.'

'Maar kan May het zich veroorloven om deze breuk te verdiepen tot een volwaardige diplomatieke crisis? Om met alle toeters en bellen in het VK ontvangen te worden, is van groot belang voor de president en om dat in te trekken zou een belangrijke klap zijn. Zoals altijd kunnen in de omgang met dit presidentschap geen acties of scenario’s voorspeld of gepland worden.’

Twitter bericht wordt geladen...

Trump woensdag in de tuin van het Witte Huis op weg naar helikopter Marine One.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:45 donderdag 30 november 2017

Beetje retweeten en opeens zit de Amerikaanse president Trump met diplomatieke sores. Op het Nederlandse filmpje slaat niet een moslim migrant een jongen op krukken, maar een autochtone tiener die daarvoor is bestraft. Twee andere filmpjes zijn even nep. David A. Graham schrijft op de site van The Atlantic.  `Ze zijn nieuw bewijs dat Trump fanatisme, hypocrisie en onoprechtheid geen act zijn. Hij meent het allemaal.¿

De Nederlandse ambassade in Washington reageerde in een tweet met de feiten. De Britse premier May sprak haar afkeuring uit via een woordvoerder, meteen gevolgd door een woedend tweetje van Trump.

Slate trok de video¿s na. De derde is het schokkendst met de toegevoegde nepkop: `Islamistische meute gooit tienerjongen van dak en mept hem dood¿. De video stamt uit 2013 tijdens de omverwerping van de Egyptische president Morsi en de dader is later veroordeeld en opgehangen.

Zelfs Trumps medestanders nemen afstand van de retweets. Maar iets terugtrekken doet Trump nooit. The Atlantic vindt dat Trump het voordeel van de twijfel nu echt heeft verspeeld. Peter Beinart zet alle incidenten van het begin van Trumps campagne nog eens op een rijtje: in zijn anti-moslimopmerkingen is Trump eigenlijk verbazingwekkend consistent.

David A. Green trekt de conclusies: `In de afgelopen 24 uur heeft president Trump een geconcentreerde dosis desinformatie, zelf-sabotage, hypocrisie en fanatisme toegediend die opvalt zelfs naar de maatstaven van zijn korte en roerige carrière.¿

Hij schrijft verder: `Trump toont geen aarzeling om woede tegen moslims aan te wakkeren, en eerlijk gezegd heeft hij er groot plezier in.¿ En: `De bereidheid van de president om de video¿s door te sturen zonder hun waarheidsgehalte na te trekken, terwijl hij wist wat erop stond, of om na te gaan waar ze vandaan kwamen, is het jongste voorbeeld van zijn onwil of manco feitelijke informatie van bagger te scheiden.¿

Eén persoon was wel heel blij met Donald Trumps retweets van drie filmpjes met geweldsincidenten die bewezen ten onrechte aan moslim-migranten worden toegewezen: `De president van de Verenigde Staten, Donald Trump, heeft drie van de Twitter-video¿s van onze onderchef Jayda Fransen geretweet! Donald Trump zelf heeft deze video¿s geretweet en hij heeft rond de 44 miljoen volgers! God zegene je Trump! God zegene Amerika!¿ Dat was een tweet van Jayda Fransen zelf, van de extreem-rechtse anti-migratie groep Britain First.

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:25 woensdag 29 november 2017

Vandaag doen maar liefst drie Nederlandse ministers, onder wie premier Rutte zelf, mee aan de tweedaagse top van de EU en de landen van de Afrikaanse Unie. Ook de Franse president Macron zal in Abidjan, de metropool van Ivoorkust, acte de presence geven. En Angela Merkel. Door het nieuwe EU-beleid om migratie uit Afrika tegen te gaan door opvang en projecten op dat continent ligt er opeens heel wat extra hulpgeld op tafel. Verleidelijk, schrijft de Tanzaniaanse commentator Jenerali Ulimwengu, maar kijk uit: voor je het weet is Afrika nog afhankelijker van hulp, die ook zo weer kan stoppen.

Op de site van Deutsche Welle schrijft Ulimwengu: `De EU betaalt 80 procent van de begroting van de Afrikaanse Unie voor projecten, en daarnaast nog voor allerlei regionale economische samenwerkingsverbanden en hun instellingen. Dat laat zien hoe belangrijk de samenwerking tussen Europa en Afrika is, maar toont ook een van de belangrijkste problemen van het continent. Het is allemaal leuk en aardig als andere landen willen meebetalen aan je ontwikkeling en andere uitgaven, maar je moet je altijd zorgen maken over de afhankelijkheid die dit soort financiering schept.

`Niet alleen is deze vorm van steun in essentie onhoudbaar, om de simpele reden dat Afrika niet opgewassen is tegen de krachten erachter, die hulp kan ook zomaar weer opdrogen op momenten dat die het hardst nodig is en er ligt geen plan om de gevolgen daarvan op te vangen. Dat weten we uit ervaring, en het is werkelijk buitengewoon dat de Afrikaanse leiders zich weer in deze situatie laten brengen.¿

Ulimwengu heeft nog een zorg: met hun haast om Afrikaanse leiders voor hun beleid te winnen, laten de Europese landen hun strenge houding tegenover autoritaire regimes varen. Democratisering en de vrije pers is nu van later orde, vreest hij. Maar de EU snijdt zich zo ook in de eigen vingers: `De EU krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd als ze doorgaat met economische en andere steun verlenen aan staten die weinig respect tonen voor de vrijheden van hun onderdanen; die hulp kan zelfs leiden tot het terugdraaien van de kleine, geleidelijke democratische vooruitgang die Afrika in de afgelopen twintig jaar heeft geboekt.¿

Twitter bericht wordt geladen...

De Duitse bondskanselier Angela Merkel wordt opgehaald op het vliegveld van Abidjan door de Ivoriaanse president Alassane Ouattara.Beeld afp

10:39 dinsdag 28 november 2017

De verloving van prins Harry met de Amerikaanse actrice Meghan Markle roept bij de lezers van de Britse Guardian en die van The Times heel verschillende reacties op.

Lezers van de the Guardian

Anna: ‘Ik ben blij dat Harry met een vrouw van gemengd ras gaat trouwen. Voor de eerste keer in mijn leven is er iemand in de koninklijke familie waar ik me mee verbonden voel. Ik ben geen royalist, maar ik ben blij voor dit stel ...’

Pink, midden jaren vijftig: 'Ik ben heel blij. Ik ben een zwarte vrouw die al meer dan 25 jaar getrouwd is met een blanke man. De populatie van gemengd ras in het Verenigd Koninkrijk is de snelstgroeiende etnische groep en het is heerlijk om stellen zoals wijzelf terug te zien in de koninklijke familie. Ongetwijfeld zullen racisten boos zijn, maar Harry zelf heeft ook gemengd bloed, dus ze zullen er overheen moeten komen. Het is moeilijk geweest om als zwart persoon op te groeien in Groot-Brittannië – je hebt te maken met racisten die tegen je auto schreeuwen, tot mensen die aannames doen over je intelligentie op basis van de kleur van je huid. Ik hoop dat ze gelukkig zullen zijn. Ik hoop dat hun relatie een eind maakt aan een paar latente vooroordelen in dit land (…).'

Leo, 43 uit Wales: 'Nog maar tien jaar geleden was het onvoorstelbaar dat een prominent lid van het koninklijk huis zich zou verloven met een gescheiden Amerikaanse met een gemengd ras, en dat daar vrijwel geen commentaar op zijn. Het laat zien hoe ver het Verenigd Koninkrijk is opgeschoven in ons begrip van wat het betekent om Brits te zijn, zeker gezien het feit dat de koninklijke familie wordt gesteund door het meest traditionele deel van de natie. (…)’

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld getty

10:38 dinsdag 28 november 2017

Lezers van The Times

Robert Ball: ‘Ik zette gisteravond om tien uur de TV aan voor het journaal, maar in plaats daarvan kreeg ik reclamespotjes over de familie Windsor.’

Chris Wood: ‘Ik ben meteen opgehouden met me zorgen te maken over Brexit, over mijn kapotte centrale verwarming, over welke kerstcadeautjes ik moet kopen, over de krassen op mijn auto, etc. etc. – allemaal vanwege dit prachtige nieuws. Zo lang zulke geweldige gebeurtenissen blijven plaatsvinden, maak ik mij nergens meer zorgen over. Behalve natuurlijk dat we blijmoedig de vereeuwiging toejuichen van een gedateerd en overbodig instituut.’

Guy: ‘Weer komt er een vreemdeling binnen die een huis van ons inpikt, een uitkering aanvraagt en een Britse vrouw berooft van haar kansen op een baan. Nu maar hopen dat haar visum in orde is.’

M. Fishman: ‘Realiseer je, beste mensen, dat het koningshuis het geld dat de natie erin investeert ruimschoots waard is. Ze zijn immers een real life soap opera die Amazon en Netflix samen nog niet kunnen betalen. Zonder twijfel is deze Markle (spreek op z’n Amerikaans uit) een verbetering vergeleken met hun Merkel.’

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld getty
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld getty

11:45 maandag 27 november 2017

Als rellen op rebellie beginnen te lijken, wordt de situatie complex en gevaarlijk. Het is hoog tijd voor echt crisisoverleg, constateert commentator Peter Mijlemans in Het Nieuwsblad.

‘De gelegenheid maakt de dief, zeg maar. Gelegenheden zijn er in een grootstad als Brussel, ook als Europese kern, te over. Na de arrestaties zaterdag is duidelijk dat de rellen aangevuurd worden. Door oproepen op allerlei sociale media om mee te komen doen. Tot ver buiten de Brusselse wijken. Tot in Aalst bijvoorbeeld. Het duidt op een angstaanjagende bereidwilligheid van jong gefrustreerd volk om hun geweld te botvieren. Niet op een georganiseerd netwerk maar op een sterke onderstroom, die relschoppers en tieners vol testosteron en woede verleidt.

‘Tot nu zijn enkel simpele oplossingen aangedragen. Lik-op-stuk, snelrecht, zero tolerance. Er speelt volgens de politieofficieren veel meer dan wat hele en halve delinquenten die de boel op stelten willen zetten. Het valt te vrezen dat de rellen een veel diepere voedingsbodem hebben dan dat.

‘Het is meer dan hoog tijd voor algemeen crisisoverleg, gestuurd door de premier. Met alle gesprekspartners die het veld afdekken, van repressie tot preventie. Maar het zal niet voor vandaag of morgen zijn. Charles Michel is de volgende dagen even op staatsbezoek. Terwijl het imago van Brussel en België letterlijk en figuurlijk wordt gesloopt. Prioriteiten moeten er zijn.’

Columnist Mattias De Backer pleit in De Morgen voor een sociale aanpak: de jeugdwerkers en de leerkrachten weten wat er speelt onder de jongeren. De Backer vreest dat de rellen maandenlang zullen aanhouden. De politie moet kalm blijven. ‘Mocht er een dode vallen onder jongeren, manifestanten of politie, dan zitten we gevaarlijk dichtbij een scenario van Parijs 2006 waarbij de banlieus (soms zelfs letterlijk) wekenlang in brand stonden.’

Rellen in Brussel bij het Muntplein, 15 november.Beeld photo_news
Het duidt op een angstaanjagende bereidwilligheid van jong gefrustreerd volk om hun geweld te botvieren

09:54 zondag 26 november 2017

Eigenlijk is Lutz Jacobi tien jaar te vroeg geboren, schrijft Bert Wagendorp. ‘Ze zou nu de ideale adjudant van Lodewijk Asscher zijn, in diens zoektocht naar een nieuw links elan. Ze zou een verbinder zijn tussen de PvdA en de andere linkse partijen waarmee Asscher tegenwoordig optrekt; ze is meer van de duurzaamheid dan Klaver en meer van de sociale rechtvaardigheid dan Roemer.’

Trainer Peter Bosz verblikt of verbloost niet, schrijft Paul Onkenhout in zijn voetbalcolumn. ‘Niet voor de eerste keer houdt hij zijn rug recht, terwijl de verleiding groot is om te buigen. De man is totaal compromisloos, een hoogst ongewone eigenschap in het voetbal. (…) Zijn zelfverzekerdheid grenst aan zelfoverschatting. Er zijn niet veel trainers in zijn positie die in een interview achteloos verklaren dat hij de ambitie heeft om ooit bondscoach te worden, zoals hij doet. Misschien is dat trouwens helemaal niet zo'n gek idee.’

Ook hier dringt de moraal de politiek binnen, om de wereld te verdelen in goed en kwaad, stelt politiek commentator Martin Sommer in zijn column. ‘Er is een onderdrukte die zichzelf niet kan zijn en een onderdrukker. Kolonialisme is overal. Er schijnen zelfs al blanken, pardon witten, te zijn die zorgelijk naar hun baby kijken en zich afvragen of het wicht straks een racist zal blijken. De erfzonde is terug en heet voortaan white privilege.’

Peter Bosz.Beeld photo_news
Lutz Jacobi van de PvdA juicht en gaat op de schouders bij het bekendmaken van de uitslag van de herverdelingsverkiezingen van zeven Friese gemeenten.Beeld anp

11:04 vrijdag 24 november 2017

Onder zware druk van de Duitse bondspresident Frank-Walter Steinmeier heeft de top van de SPD zich alsnog bereid verklaard te praten over deelname aan een nieuwe regering. De meningen over het herstel van de Groko, de grote coalitie tussen CDU-CSU en de SPD die bij de verkiezingen van 24 september 14 procent heeft verloren, zijn sterk verdeeld. SPD en CDU-CSU beschikken over een meerderheid van 53 procent in de Bondsdag. Steinmeier voelt niets voor nieuwe verkiezingen.

Commentator Jasper von Altenbockum van de Frankfurter Allgemeine Zeitung vindt dat de SPD, na het mislukken van Jamaica-variant van christendemocraten, groenen en liberalen, moet gaan regeren. Wanneer de bondspresident het strijdperk van de parlementaire democratie betreedt, moeten partijen geen tactische spelletjes spelen, maar hun verantwoordelijkheid nemen. Het landsbelang gaat voor. ‘Dat is in dit geval ook het belang van de kiezers. Zij hebben uiteindelijk deze Bondsdag gekozen om voor een regering te zorgen, niet om partijen vrolijk hun verkiezingsstrijd te laten voortzetten.’

Chef economie Marc Beise van de Süddeutsche Zeitung betoogt daarentegen dat de SPD niet in een coalitie moet worden gedwongen die zijzelf niet wil en die ook steeds minder kiezers willen. Hij pleit voor een minderheidsregering van CDU-CSU en de Groenen, ‘tussen wie inmiddels een atmosfeer van vertrouwen is gegroeid’. Deze minderheidscoalitie zal in de Bondsdag steun verwerven van de SPD-fractie als het gaat om Europa en van de liberale FDP-fractie als het gaat om modernisering van de economie.

Dat de Bondsdag door dit dualisme meer te zeggen krijgt, is volgens Beise het sterkste argument voor deze minderheidsregering. Beise zit daarmee op de lijn van het commentaar van de Volkskrant.

Bondspresident Steinmeier (links) zet SDP-leider Schulz onder druk om te praten over regeringsdeelname.Beeld epa

11:16 donderdag 23 november 2017

De crisissfeer rond de Duitse kabinetsformatie sinds het afhaken van de FDP wekt onrust in heel de rest van Europa. Dat Angela Merkel als persoon de toon aangeeft, wisten we al, maar nu ze misschien opeens van het toneel verdwijnt, merken we pas goed hoe belangrijk ze wordt gevonden. Commentaren uit Europese kranten:

Népszava : ‘Geen verenigd Europa zonder Mutti’

In de Hongaarse krant schrijft commentator Tamás Rónay:

‘Merkel verdient krediet voor de manier waarop de EU de financiële en economische crisis te boven is gekomen. Zij was degene die de Eurozone bijeenhield ondanks de financiële ellende in de mediterrane landen. Om nog maar te zwijgen van haar moedige houding in de vluchtelingencrisis van twee jaar geleden. De Duitse bondskanselier is de enige Europese leider die openstaat voor de visies van Emmanuel Macron en bovendien de enige West-Europese leider die tot een vergelijk kan komen met de recalcitrante EU-leden in Oost-Europa. Zonder Merkel kunnen we ons zelfs geen verenigd Europa voorstellen.’

El Diario: ‘De beschermende muur brokkelt af’

In de Spaanse krant schrijft columnist Carlos Elordi:

‘Terwijl wij onze obsessie met Catalonië blijven volgen is er iets gebeurd in Europa dat de toekomst van de EU kan bepalen: Angela Merkel is het niet gelukt een regering te vormen. Duistland is in een fase van instabiliteit beland waar het niet gemakkelijk uit kan komen. En Europese leiders van elke kleur vrezen dat dit Europa voor zware zo niet onoverkomelijke problemen kan stellen. Want of je nu geporteerd bent van Merkels beleid of niet, tot op heden is zij het boegbeeld van politieke stabiliteit voor het gehele continent. De muur waartegen alle crises uiteindelijk stuksloegen. Maar deze maandag faalde de kanselier voor het eerst in haar carrière. En dat betekent waarschijnlijk het begin van haar neergang.’

La Repubblica: ‘Merkel is een probleem geworden’

In de Italiaanse krant schrijft Tonia Mastrobuoni, correspondent in Berlijn:

‘Dat Angela Merkel maandagavond kon zeggen dat ze opnieuw de kandidaat voor het CDU zal zijn, mochten er nieuwe verkiezingen komen, is onder andere het gevolg dat er geen alternatief is – omdat zij nooit heeft toegestaan dat dat zich aandient. Bovendien is de CDU-leider ook een obstakel geworden voor andere mogelijke oplossingen. Het is geen geheim dat persoonlijke antipathie tussen haar en (FDP-leider) Lindner een rol speelde bij de breuk. Of dat een deel van de SPD een stuk minder weerzin zou hebben tegen een coalitie met CDU/CSU als Merkel uit beeld zou zijn. De partijen die in een coalitie met de kanselier hebben gezeten zijn steeds bang weer door haar naar de achtergrond te worden gedrongen.’

Angela Merkel, woensdag bij een kabinetsvergadering in Berlijn.Beeld ap

Twitter bericht wordt geladen...

10:50 woensdag 22 november 2017

De Bosnisch-Servische oud-generaal Ratko Mladic hoort vanmiddag het vonnis van het Joegoslavië-Tribunaal. Schrijver Frank Westerman was correspondent voor de Volkskrant in 1995 toen de troepen van Mladic ruim 7 000 moslimmannen afslachtten in de enclave Srebrenica.

Twintig jaar later herinnerde Westerman zich in een interview met verslaggever Laura de Jong nog goed hoe het was toen de enclave in 1995 omsingeld was. ‘Tienduizenden mensen waren samengedreven in het dal, als opgejaagde dieren zaten zij in een kooi. Uitgehongerd en uitgeput. Families woonden in een schoolgebouw. De ene familie boven de tafels, de andere familie daaronder.’

Westerman keerde in 2015 terug voor zijn boek ‘De slag om Srebrenica’. 'Nu was ik er in april. Tegenover de compound ligt een akker, een dodenakker. Meer dan zesduizend marmeren zuiltjes met de namen van de overledenen kijken verwijtend naar de voormalig Dutchbat-compound. Ik sprak een vrouw die vertelde veertig familieleden te zijn kwijtgeraakt.'

Op de vraag van De Jong hoe het was om daar als Nederlander te zijn, antwoordde Westerman: 'Je schaamt je kapot. Duizenden mensen zijn omgekomen terwijl ze beschermd zouden worden door de Nederlanders.'

Lees hier het interview met Westerman uit de Volkskrant van 1 juli 2015 terug.

Generaal Ratko Mladic verschijnt voor het Joegoslavië TribunaalBeeld reuters

16:33 dinsdag 21 november 2017

De anti-populisten zijn gevaarlijker dan de populisten. Deze stelling verdedigde de Britse hoogleraar sociologie Frank Furedi vorige week in Brussel. Het debat Good en Bad Populism was georganiseerd door het Britse Institute of Ideas en het Vlaams-Nederlands Huis deBuren.

De vijandigheid ten opzichte van het populisme is een karakteristiek element geworden in de hedendaagse politieke cultuur in Europa. Oppositie tegen het beleid van de Europese Unie wordt beschouwd als crimineel en de eurosceptici worden afgeschilderd als halve of hele nazi’s.

Furedi, die in Hongarije is geboren, verbleef enige tijd in Boedapest om te werken aan zijn nieuwe boek ‘Populism and the European Culture Wars’. Hij stelt dat de Europese elite met twee maten meet bij de beoordeling van de anti-liberale politiek van premier Viktor Orban. Diversiteit is goed, zolang het om geslacht, seksuele voorkeur of regio gaat. Zodra diversiteit wordt geclaimd op basis van de eigenheid van een natie, is het taboe. Wie zich keert tegen het seculiere, kosmopolitische ethos van het Europese establishment, is in de ogen van Brussel een gevaarlijke nationalist. Maar Orban is volgens Furedi een volbloed Europeaan, zij het een conservatief-christelijke.

Furedi meent dat de Europese elite zijn vertrouwen in de democratie en in zichzelf is kwijtgeraakt. ‘Wie twijfelt aan het vermogen van de kiezers om op basis van de media te oordelen over politieke vraagstukken, twijfelt in wezen aan zichzelf.’ De opkomst van het populisme vervult hem juist met optimisme: ‘De gewone mensen eisen respect voor hun eigen identiteit’.

De Hongaarse premier Viktor Orban: 'een volbloed Europeaan'.Beeld ap
Zodra diversiteit wordt geclaimd op basis van de eigenheid van een natie, is het taboe

10:58 maandag 20 november 2017

Onder de kop ‘Geen vertrouwen, louter verliezers’, sombert Der Spiegel over de mislukte coaltieonderhandelingen in Duitsland. Commmentator Philipp Wittrock schrijft:

‘Ze hebben zich niet overhaast: vier weken lang hebben CDU, CSU, FDP en de Groenen de kansen op samenwerking onderzocht. Ze traden zelfs in de aftastfase al verder in details dan waarschijnlijk in Duitsland in normale coalitieonderhandelingen ooit gebeurd is. En desondanks is Jamaica mislukt. Omdat alle betrokkenen in deze lange tijd verzuimd hebben op te bouwen wat een verbond uiteindelijk echt samenhoudt: vertrouwen.

‘Voor de onderlinge argwaan zijn er veel redenen. Natuurlijk is zwart-geel-groen een ongebruikelijke constellatie van botsende politieke culturen en ideeën. Dan is er ook nog de kwestie van Merkels autoriteit. Het ontzag waarmee twee, drie jaar geleden nog naar Angela Merkel werd opgekeken, is vervlogen.

‘In plaats van door vertrouwen werden de gesprekken gekarakteriseerd door angst. Niet de angst voor mislukking, maar de angst om door anderen bedrogen te worden, als niet alles tot in de kleinste details vastgelegd zou worden.

‘Wie niet wil, heeft uiteindelijk niets. Het land heeft geen nieuwe regering. De kanselier weet niet zeker of de CSU met haar eventuele nieuwe verkiezingen in wil. De Groenen mogen weer niet meeregeren en de FDP moet er niet op rekenen voor zijn enscenering van de breuk beloond te worden. Zelfs de SPD kan zich niet in de handen wrijven: als er nieuwe verkiezingen komen, was de ‘rehab’-fase voor deze partij veel te kort. Deze nacht kent alleen verliezers.’

Commentator Torsten Krauel van Die Welt begint zijn beschouwing met de retorische vraag of Angela Merkel op 19 november 2017 gevallen is. Volgens hem was het lot van de coalitieonderhandelingen al bezegeld op 5 september 2015, toen Merkel om vele redenen besloot de Duitse grenzen open te houden voor vluchtelingen. Dat heeft er afgelopen zondag toe geleid dat de deur voor de eerste vierpartijencoalitie in het slot gevallen is.

‘Na deze mislukking blijft alleen nog over om te proberen de SPD uit haar zelfverkozen isolement te lokken. En anders zouden voor het eerst sinds de republiek van Weimar voortijdige nieuwe verkiezingen moeten worden uitgeschreven, niet, zoals in 1982 en 2005, ter bevestiging van een coalitie, maar wegens bewezen onvermogen om een regering te vormen. Want een minderheidsregering zou Duitsland in de EU te zeer verzwakken.’

‘De partijen zijn bang en ambitieus, en ze weten welke rol Duitsland in Europa speelt. Zonder stabiele Duitse regering hangt de Franse president Emmanuel Macron bij belangrijke vraagstukken in de lucht. Zijn tegenstander, het Front National, is nog helemaal niet uitgespeeld. Zonder stabiele Bondsregering vormen zich in Europa en ook in Duitsland krachten die niet zo gemakkelijk weer in te tomen zijn als ze eenmaal voet aan de grond hebben gekregen.’

CDU-prominent Ursula von der Leyen en Merkels topadviseur Peter Altmaier zondagavond in afwachting van Merkels persconferentie na het mislukken van de coalitieonderhandelingen.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

09:28 zondag 19 november 2017

Gefeliciteerd, mannen! Vandaag is het Internationale Mannendag. Er blijkt alleen niet zo gek veel georganiseerd te worden, stelt Ionica Smeets: 'Ik kon niet eens een handvol mannendagactiviteiten vinden. En dat terwijl er rond Internationale Vrouwendag (8 maart) in het hele land bijeenkomsten zijn voor, over en door vrouwen. Van congressen over geweld tegen vrouwen tot trainingen voor alleenstaande moeders en van discussies over vrouwelijk leiderschap tot lezingen over internationale vrouwenrechten.'
Ionica vermoedt dat de meeste mannen niet eens weten dat het vandaag Mannendag is.

Wat zou een goed thema zijn voor een mannendagbijeenkomst? 'Ik kan zo wel wat dingen bedenken: Nederlandse mannen leven gemiddeld pakweg vier jaar korter dan vrouwen, jongens presteren tegenwoordig minder goed op school dan meisjes, 92 procent van de gedetineerden is man en er overlijden tweemaal zoveel mannen als vrouwen door zelfdoding.'

Smeets wijst erop dat eenzaamheid onder mannen een groter probleem is dan onder vrouwen. Daarom zou volgend jaar de Internationale Mannendag in het kader kunnen staan hoe eenzame mannen uit hun sociale isolement te halen En hoe we jongens leren dat emoties normaal zijn.

Aleid Truijens pleit ervoor dat jongens en meisjes gelijke kansen krijgen in het onderwijs. 'Deze week ging het weer eens over het 'doorstroomrecht' voor vmbo's die naar het havo willen. Aanleiding was een onderzoek van de NOS (data komen uit 'Scholen op de kaart'): de verschillen in doorstroomcijfers tussen scholen blijken groot te zijn. Op de ene vmbo-school stroomt de helft van de leerlingen door naar het havo, op andere scholen niemand. Dat is schokkend. Docenten in het beroepsonderwijs benadrukken dat er helemaal niets mis is met een goede beroepsopleiding. Dat is zo - als je ervoor kiest. Ook mbo-4 geeft toegang tot het hbo. Maar leerlingen zouden de vrije keuze tussen beide routes moeten hebben. Nu heerst willekeur.'

Truijens stelt dat kinderen van autochtone, hoogopgeleide ouders weten vaak hun kind op het havo te krijgen, van migrantenkinderen belandt het merendeel op het vmbo en de meesten daarna in het mbo. Bij de beoordeling of een kind geschikt is voor het havo spelen - vaak onbewust - vooroordelen mee. Daar moeten we vanaf. Migranten stimuleren hun kinderen enorm:zij willen dat die het verder brengen dan zijzelf.Nu de scholen nog


Iemand moet iets in de koffie van Halbe Zijlstra hebben gedaan, constatereert Martin Sommer. 'Immers, na Wilders en Baudet is Zijlstra de meest gehate man van het Binnenhof. Liefhebber van Motorhead, onthoofder van de kunsten. De man die Griekenland uit de euro wilde duwen. Die vond dat met de roetpiet het Sinterklaasfeest werd vermoord. Deze man kwam aanlopen nadat hij bij Mark Rutte op belet was geweest als aanstaand minister van Buitenlandse Zaken en sprak: jullie gaan een heel andere Halbe Zijlstra zien.'

In zijn column schetst Sommer hoe 'Halbe de Hulk' zich blijkt te hebben ontwikkeld tot een man die liet zien dat de buitenlandse politiek hier altijd al de spiegel was van het binnenland. 'Hoe minder internationale invloed, des te indrukwekkender de preek.'

Vrouwen tijdens Internationale Vrouwendag in Brussel dit jaar.Beeld belga

11:47 donderdag 16 november 2017

Poetin lacht in zijn vuistje bij alle commotie in de westerse media en bij westerse politici over de slinkse manier waarom Russische agenten nepnieuws over internet verspreiden. Het is hysterie, schreef politicoloog Coen de Jong donderdag op de opiniepagina. Zie wat Omtzigt allemaal over zich heen kreeg. Paul Brill, oud-columnist van de Volkskrant en kenner van de internationale betrekkingen, vindt dat je de kwestie niet moet bagatelliseren. ‘Mensen die dat wel doen sluiten de ogen voor de werkelijkheid.’

Paul Brill: ‘Natuurlijk kun je wel eens zien dat iets dik is aangezet, maar van hysterie is absoluut geen sprake. Niemand zegt dat er achter elke deur een Russische spion staat, zo wordt er niet over de kwestie geschreven. Als in de VS Mueller met iets komt is dat breaking news op CNN. Natuurlijk, zo werkt CNN altijd.

'In de berichtgeving over de Russische inmenging worden best fouten gemaakt, maar die staan in geen verhouding tot wat Trump allemaal voor nepnieuws de wereld inslingert, laat staan Poetin, die niets wil weten van vrije meningsuiting.

‘Je kunt niet bewijzen dat de inmenging Trump aan de macht heeft gebracht, maar het staat onomstotelijk vast dat hij daarbij is geholpen door de Russen met duizenden nepaccounts. Dat is absoluut wel gevaarlijk, al was het maar gezien het verwerpelijke waardensysteem van Poetin. Die heimelijke inspanningen om Trump te helpen, staan buiten kijf. Er bestaat al lang connecties tussen het Trump-kamp en Moskou.

‘Je hoeft het niet groter te maken dan het is: het is zo al gevaarlijk en onwenselijk. Dat moet je niet wegpoetsen door te zeggen, zoals De Jong doet, dat de CIA in het verleden ook desinformatie heeft verspreid. Dat is toch geen reden om te zeggen: toe maar, het is niet zo erg, laat Poetin maar zijn gang gaan? En eerlijk gezegd als ik het op een weegschaaltje leg, heb ik liever Amerikaanse dan Russische inmenging.

‘Het is een heel serieuze zaak die we niet moeten bagatelliseren, mensen die dat wel doen sluiten de ogen voor de werkelijkheid. Dat artikel van Coen de Jong is eigenlijk een tamelijk waanzinnig stuk. Wat dat betreft vond ik het interview met Luke Harding, de oud-journalist van The Guardian, veel zinniger.’
Dat interview kunt u hier lezen.

Paul BrillBeeld Kick Smeets
Poetin en Trump spraken elkaar even op de APEC-top in Vietnam op 11 november.Beeld reuters

11:35 woensdag 15 november 2017

Machtswisseling in Zimbabwe: 'De krokodil slaat terug'

Komt er eindelijk een eind aan het bewind van Robert Mugabe (93) in Zimbabwe? Het leger heeft in feite de macht overgenomen en de onlangs afgezette vicepresident Emmerson Mnangagwa is uit Zuid-Afrika teruggekeerd. Volgens Jan-Bart Gewald, de nieuwe directeur van het Afrika Studiecentrum in Leiden, heeft de legerleiding het vooral gemunt op de ambitieuze (veel jongere) echtgenote van Mugabe, Grace. Maar of de Zimbwabwanen nu meer vrijheid krijgen?

Is dit een coup? De legerleiding zelf zegt van niet.
Jan-Bart Gewald: ‘Het gaat denk ik vooral over de positie van Grace Mugabe. Legerleider generaal Constantino Chiwenga zei het zo: hoe kan iemand die niet in de bush heeft gevochten ons regeren? Hij is een van de veteranen met Robert Mugabe van de vrijheidstrijd die in 1980 de onafhankelijkheid bracht. De bondgenoten van Grace Mugabe zijn nu opgepakt: het hoofd van de veiligheidsdienst, de leiders van de jeugdliga van de partij Zanu-PF.

'Ik denk dat Mnangagwa dit plan al een tijdje in de koelkast had staan. Zijn bijnaam is niet voor niets ‘de krokodil’. Hij heeft heel nauwe banden met de legerleiding. Grace Mugabe heeft de eerste stap gezet door het ontslag van Mnangagwa als vicepresident te bewerkstelligen, zodat voor haar de weg vrij zou komen haar man op te volgen. Dat was het sein voor het anti-Grace-kamp om tot actie over te gaan.’

Meer een paleiscoup dus?
‘Ja, zo zou ik het wel willen noemen. Mnangagwa is dinsdag teruggekomen. Ik verwacht dat hij tot interim-president zal worden benoemd, dat er verkiezingen worden uitgeschreven, die hij dan glansrijk zal winnen. Ze zullen Robert Mugabe zelf niet laten vallen, denk ik. Ze hebben het nu ook over de ‘eervolle Mugabe’ en de ‘verbazingwekkende leider’. Hem afvallen zou ook heel dom zijn. Hij is het grote symbool van de partij.

Waarom nu pas dit ingrijpen?
‘Ze hebben gewacht tot Grace het echt te bont zou maken. Onlangs sloeg ze een model in elkaar in Johannesburg, en er was een rel omdat ze opeens met een PhD van de Universiteit van Zimbabwe tevoorschijn kwam.’

Hoe politiek is het leger in Zimbabwe?
‘De partij is het leger en het leger is de partij. De geschiedenis van de strijd tegen het blanke minderheidsregime van Rhodesië, zoals Zimbabwe toen werd genoemd, is nog steeds een doorslaggevende factor. Het leger duldt geen leiders die niet in die strijd, de ‘chimurenga’, hebben gevochten. Het leger heeft vanaf 1980 heel veel macht verworven. Het heeft bedrijven opgericht, beschikt over heel veel geld.

‘Er wordt vaak onderschat hoe professioneel het Zimbabwaanse leger is. Eerst gevochten tegen de Rhodesiërs, daarna in Mozambique en Congo. Het is een heel goed getraind leger, zeer gedisciplineerd.’

Jan-Bart Gewald.Beeld ASC
Een inwoner van de Zimbabwaanse hoofdstad Harare loopt woensdag langs een pantserwagen op een kruispunt. Het leger heeft de macht in het land overgenomen.Beeld afp

11:01 maandag 13 november 2017

Columnist van de New York Times Bret Stephens hekelt in zijn column de omgang van Trump met de Chinese leider Xi Jinping en de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman.
                                                                                                                                          De afgelopen weken hebben twee leiders ¿ Xi Jinping in China en Mohammed bin Salman in Saoedi-Arabië ¿ hun persoonlijke macht op ongeëvenaarde wijze geconsolideerd. En Donald Trump, verondersteld leider van de vrije wereld, heeft beiden hierom geprezen.

Eind oktober voegde de Chinese Communistische Partij wat het noemde een `Xi Jinping-Gedachte voor het Nieuwe Tijdperk van Socialisme met Speciale Chinese Trekken¿ toe aan de grondwet. Een persoonlijkheidscultuscampagne voor Xi, die doet denken aan Mao, komt op stoom. Net zoals de zuiveringen van zijn politieke rivalen, die gemaskeerd worden als anticorruptiecampagne.

De Amerikaanse president Donald Trump met de Chinese president Xi Jinping.Beeld epa

11:01 maandag 13 november 2017

Niet lang daarna was het de beurt aan Saoedi-Arabië, waar kroonprins Mohammed een reeks aanhoudingen en ontslagen lanceerde van ministers en leden van de koninklijke familie. Opnieuw was het voorwendsel corruptie. Opnieuw was het doel het opzijzetten van rivalen met als doel de troon. Xi en Mohammed zijn niet alleen. We leven in het tijdperk van sterke mannen. Erdogan in Turkije, Sisi in Egypte, Duterte in de Filipijnen, Orban in Hongarije, Poetin in Rusland. Trump behoort niet tot dat rijtje: het Amerikaanse systeem staat het niet toe. Maar Trump past wel in het psychologische profiel en smacht naar de grote controle die de sterke mannen kunnen uitoefenen.

We leven ook in een tijd van democratische zelftwijfel. Lage groei werd het nieuwe normaal de afgelopen tien jaar. We vechten oorlogen waarvan we niet weten hoe we ze moeten winnen en hebben naderhand spijt van onze actie (Irak) én inactie (Syrië). Het Congres is verlamd, de politieke partijen zijn kapot.

Zulke momenten komen vaker voor in de geschiedenis. Maar dit keer is er iets anders. Met Roosevelt en Ronald Reagan hielp de VS leiders in het zadel die een pleidooi hielden voor de superioriteit van open samenlevingen. `Optimisme is noodzakelijk¿, zei Reagan in juni 1982 in een rede voor het Britse parlement. `De opmars van vrijheid en democratie¿ voorspelde Reagan, zou het marxistisch-leninisme tot de `ashoop van de geschiedenis¿ veroordelen. Maar hij had gelijk en zijn zelfvertrouwen werkte aanstekelijk.

Vergelijk dat met Trump, die Xi feliciteerde met diens `buitengewone stijging¿ tot dictator-voor-het-leven. Niets werd gezegd over het feit dat het bewind van dezelfde Xi boekverkopers in HongKong heeft gegijzeld, de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede heeft opgesloten, zijn vrouw onder huisarrest geplaatst en Amerikaans marinemateriaal heeft ingepikt in internationale wateren. 

Inzake Saoedi-Arabië tweette Trump zijn instemming met de zuiveringen door te zeggen dat de kroonprins en zijn vader `precies weten wat ze aan het doen zijn¿ en dat de gevangenen die door het bewind `hard behandeld worden¿ al jarenlang `profijt trokken van hun land¿.

Amerikaanse presidenten van beide partijen hebben lang geweten hoe je productieve relaties moet onderhouden met landen wier politieke maatstaven niet aan de onze voldoen. Maar Trump doet iets anders. Hij stelt een Amerikaans presidentschap in dienst van on-Amerikaanse waarden. Het roept de vraag op wie de vrijheid zal verdedigen terwijl het tijdperk van de sterke mannen doorgaat, zonder tegenstand.

09:01 zondag 12 november 2017

De column van Martin Sommer gaat over de akkoordenziekte: ‘Een meerderheid van één in de Kamer betekent steun zoeken in de maatschappij. Het ritselt in dit regeerakkoord dan ook van de voorgenomen akkoorden met de samenleving. Een sportakkoord, een preventie-akkoord, een grondstoffenakkoord. De moeder aller akkoorden moet het klimaatakkoord worden. Akkoorden vervangen de meerderheid in de Kamer, en verder is er weinig over nagedacht.’ Het vervelende is dat de burger, die geen deel heeft gehad aan het klimaatakkoord, wel opdraait voor de zeer hoge kosten ervan.

Aleid Truijens is geschrokken van de vraag of je schrijvers die in hun leven blijk hebben gegeven van racisme, antisemitisme of vrouwenhaat nog wel 'mag' lezen. Zij vindt dat ‘voor kunstenaars dezelfde wetten gelden als voor andere burgers; over hun misdaden oordeelt de rechter. Dan: de kwaliteit van het werk staat op zichzelf. En: makers van fictie zijn niet gelijk aan hun hoofdpersoon en niet aanspreekbaar op verzonnen daden. Die spelregel wordt lastig als schrijvers zelf geen helder onderscheid meer maken tussen fictie en autobiografie.’

Frank Kalshoven buigt zich over de toenemende opleidingshomogamie: het verschijnsel dat mensen steeds vaker een partner hebben van hetzelfde opleidingsniveau. Dat is een probleem omdat het leidt tot hogere kosten voor overheidsvoorzieningen. Inkomensrisico’s van een laagopgeleide echtgenoot werden vroeger opgevangen door de hoger opgeleide partner, maar komen nu voor rekening van de overheid, bijvoorbeeld in de vorm van sociale zekerheid. Hoewel partnerkeuze tot het private domein behoort, moeten we er volgens Kalshoven toch eens over 'durven nadenken'.


Deelnemers aan het begin van de vierde editie van de Klimaatconferentie Adaptation Futures in Rotterdam, 10 mei 2016.Beeld anp

10:55 vrijdag 10 november 2017

Lijdt Groot-Brittannië aan een Brexit-instorting?, vraagt de Financial Times zich vertwijfeld af naar aanleiding van de recente politieke onrust en een column van Philip Stephens in die krant. Stephens heeft de afgelopen twee maanden in Berlijn doorgebracht en zijn column laat zich lezen als één lange aanklacht tegen de Britse politieke klasse.

Bijgaand de interessantste citaten:

‘Voor oude vrienden lijkt Groot-Brittannië, zoals ze het plachten te noemen, in de greep van een onverklaarbare koorts. Beroemd om hun betrouwbaarheid en pragmatisme, zijn de Britten ten prooi gevallen aan woede en ressentiment. Voorzichtig ingeschat zelfbelang heeft plaatsgemaakt voor gevaarlijk dogmatisme.’

‘De regering en het parlement hebben de controle verloren. Een meerderheid van de parlementsleden vindt de Brexit een vergissing maar voelt zich verplicht om het door te zetten om niet beschuldigd te worden van verraad aan wat de tabloids noemen 'de wil van het volk'. Dat is wat er gebeurt als de subtiele checks en balances van een representatieve democratie ondergeschikt worden gemaakt aan het grove meerderheidsdenken van referenda.’

‘De Brexit is de grootste opschudding van het Britse politieke en economische leven sinds 1945 – maar het project wordt geleid door een regering die haar politieke autoriteit heeft verloren en een Conservarieve Partij die in oorlog is met zichzelf. Mays premierschap wordt getekend door haar zwakte.’

‘Iedereen is voor de Brexit, tenminste: ze doen alsof. Ze kunnen het niet eens worden over wat het betekent. En het probleem zijn niet alleen de innerlijk verscheurde Tories. Labour heeft dit moment gekozen om een leider te kiezen uit de extreme marges van linkse politiek. Doordrongen van anti-Amerikanisme en een apologeet voor Vladimir Poetin, is Jeremy Corbyn behept met een blik op de wereld uit de jaren zeventig. Hij komt uit een kleine linkse sekte die Brussel ziet als kapitalistische samenzwering. Uit opportunisme verstoort hij de Brexit-onderhandelingen van de regering: hij wil nieuwe verkiezingen forceren en het socialisme in het land uitroepen.’

‘Wat vroeger het Britse establishment heette, kijkt met afgrijzen toe. Bijna niemand in Whitehall vindt de Brexit een goed idee. Diplomaten denken dat het de invloed van ons land zal verkleinen. Financiën twijfelt of de gevolgen slecht, erg slecht of catastrofaal zullen zijn. De centrale bank is het daarmee eens. Maar dit verontrust de Britse nationalisten allerminst. Michael Gove, een leidende Brexiteer, hekelt de meningen van 'experts'.’

‘Waar we naartoe gaan, weet niemand. Anderhalf jaar geleden stelde ik met enige overdrijving dat de Britse politiek op de Griekse begon te lijken. Nu denk ik dat deze vergelijking de ernst van de Britse situatie niet weergeeft. De laatste hoop is dat de politieke chaos die voortvloeit uit het referendum het enige is dat de Brexit nog kan voorkomen.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Michael Gove, een leidende Brexiteer.Beeld afp

11:57 donderdag 9 november 2017

Veel ophef over het nieuwe pak documenten over de trucs van de superrijken en multinationale ondernemingen om belasting te omzeilen, dat een internationale groep onderzoeksjournalisten naar buiten bracht als The Paradise Papers. Nederland speelt een sleutelrol en het nieuwe kabinet belooft actie tegen sluipregelingen. Buitenlandse kranten buigen zich vooral over de vraag of het terecht is dat de belastingmijders aan de schandpaal worden genageld.

In de Britse krant The Guardian (een van de deelnemers aan het consortium van onderzoeksjournalisten) schrijft Aditya Chakrabortty:

‘Neem eerst het cliché dat de gewone burgers in het Verenigd Koninkrijk, de VS en elders in oorlog zijn met hun elites. Deze week blijkt het tegenovergestelde waar te zijn: juist de elites blijken een loopgravenoorlog te voeren tegen hun burgers, door hen de inkomsten te onthouden die ze nodig hebben om hun ziekenhuizen en scholen te bouwen. Die oorlog is een van de oorzaken van de huidige anti-elitestemming. We moeten aanvaarden dat Big Finance en een op hol geslagen ongelijkheid onverenigbaar zijn met een gezonde democratie of een duurzame economie.’

De eveneens Britse krant The Daily Telegraph staat daar lijnrecht tegenover. Het hoofdredactionele commentaar:

‘Het meest wat nu wordt onthuld, valt niet onder onethische en al helemaal niet onder illegale activiteit. Sterker: miljoenen personen hebben geld geïnvesteerd in offshorefondsen via hun pensioenfondsen. Net als bij de Panama Papers wordt dit verhaal gegijzeld door antikapitalistische activisten die bezwaar maken tegen het feit dat sommige mensen rijker zijn dan andere. Wat we nu zien gebeuren, in de vermomming van een morele kruistocht, is een poging legitieme belastingroutes te sluiten opdat de beslissingen die mensen nemen over waar ze hun geld laten in het vervolg door de staat kunnen worden genomen.'

Een van de belastingparadijzen uit de Paradise Papers: Bermuda, Woodburne Avenue in Hamilton.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

11:38 donderdag 9 november 2017

In de Zwitserse krant Neue Zürcher Zeitung betoogt Peter A. Fisher dat concurrentie tussen belastinginners niet crimineel is:
‘In een gemondialiseerde wereld zijn off-shoretransacties soms noodzakelijk en soms het gevolg van problemen, maar zelden de oorzaak van problemen. Het demoniseren van de zoektocht naar bescherming tegen willekeurige, buitensporige bureaucratie en belastingen of gewoonweg privacy is daarom veel te gesimplificeerd. Een paar gevallen van misbruik aangrijpen om de internationale belastingconcurrentie in het algemeen af te schilderen als misdadig is onverantwoord. We moeten ons niet laten misleiden door de overduidelijke, en op zijn best naïeve, motieven van de zelfbenoemde voorvechters van transparantie. Concurrentie bij het aantrekken van bedrijven, bescherming van de privésfeer en ja, ook offshoretransacties, blijven allemaal noodzakelijk.’

Daar lijnrecht tegenover staat de Süddeutsche Zeitung; Nicolas Richter schrijft:

‘Belastingparadijzen zijn niet gewoon een marginaal fenomeen, maar zijn al heel lang de collectieve ontmoetingsplaats voor de economische elite. Voor bedrijven biedt de globalisering paradijselijke omstandigheden. Ze kunnen gebruik maken van alle voordelen, terwijl ze regels kunnen vermijden. Dat is brutaal, schandalig zelfs. Zelfs het Hof van Eden bood niet zulke fantastische voorzieningen. Je kunt geen paradijs op aarde scheppen met het model van de belastingvrijhavens. De kern van dat model is dat het niet toegankelijk is voor iedereen, dat niet iedereen de middelen ervoor bezit. Met die exclusiviteit stuurt het een bericht naar allen die erbuiten staan, in het fiscale hier en nu, met hun sociale staat, regelgeving en democratische procedures: jullie leven in de hel.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:24 woensdag 8 november 2017

De verbijstering was groot bij de helft van de Amerikanen, en in de wereld buiten de VS, toen tegen alle peilingen in Donald Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen bleek te hebben gewonnen van favoriet Hillary Clinton. Er is een jaar voorbij gegaan, vol ruzies en schandalen rond het Witte Huis, maar Trump zit nog altijd in het zadel (en reist door Azië). Politici en commentatoren vergelijken hun eerste reacties van vorig jaar met hun inschatting van Trumps presidentschap nu. Hier alvast een paar hoogtepunten.

Alexander Pechtold, leider van D66 op Twitter, 9 november 2016:
‘Voel me echt beroerd door zege Trump. Tegelijk voel ik zoveel extra motivatie om haat en verdeeldheid niet ook ons land te laten vergiftigen’
Pechtold nu:
‘Wat ik het afgelopen jaar het meest schokkend vond, was de desinteresse in feiten. Welk wapen is daar tegen bestand? Vroeger spraken ze al van ‘fact-free politics.’ Maar dat er nu een president is die daar sans gêne aan doet, vind ik heel eng.

‘Kijk naar zijn dubbelhartigheid wanneer een wit persoon een pistool leeg schiet en wanneer iemand van kleur hetzelfde doet. Dit zijn zaken die ons terug de geschiedenis inwerpen. Een deel van de geschiedenis waarvan ik hoopte dat we het achter ons hadden gelaten.

‘Ik bedacht mij de ochtend na de Amerikaanse verkiezingen: het is afschuwelijk dat Trump is verkozen maar durf ik nu een voorspelling te doen dat hij niet wordt herkozen? Die voorspelling durf ik nog steeds niet te doen.’

Han ten Broeke, VVD-buitenlandwoordvoerder in de Tweede Kamer, 9 november 2016, in de Volkskrant:
'We moeten met hem dealen.’

Ten Broeke nu:
‘Met dit Witte Huis hebben we heel veel onvoorspelbaarheid gekregen. Het heeft de positie van het westen in de wereld geen goed gedaan. Een van de gevolgen is dat Europa echt zijn eigen broek moet ophouden en iedereen realiseert zich dat ook. Neem het klimaatakkoord in Parijs, Europese landen pakken daar zélf door.

‘Ik hoop op een normalisatie in het tweede jaar van zijn presidentschap. Laten we een beetje vertrouwen hebben in het Amerikaanse systeem. We hoeven het niet met hem eens te zijn, maar we moeten met hem dealen. Een alternatief is er niet.’

Karin Spaink, columnist, in Het Parool, 16 november 2016:
‘Voor alle checks & balances zijn we teruggeworpen op de vierde pijler der democratie: de pers.’

Karin Spaink nu:
‘Alles in Amerika is zó 'partisan', zo partijdig geworden. Er is geen nuance meer, er is geen middengroep meer die serieus naar argumenten luistert, die meningen weegt. Het geloof in onderzoek, in overleg, in waarheid verliest steeds meer aan kracht.’

‘Hoe zorg je dat mensen weer op feiten vertrouwen, dat je dingen kan controleren, dat je niet alle bronnen moet geloven? En dat Facebook wellicht niet de beste bron is van nieuws? Ik denk niet dat je democratische instituten in een jaar tijd kan slopen, dus er is nog hoop. Toch geldt hier: iets kapotmaken is makkelijker dan opbouwen.’

De Amerikaanse president Trump schudt handen met artiesten in de Verboden Stad van Beijing, woensdag 8 november.Beeld reuters

11:17 dinsdag 7 november 2017

Net terwijl de uitwassen van het kapitalisme weer uitbundig beschreven worden in publicaties omtrent de ‘Paradise Papers’, is daar de herdenking in sommige media van de Russische Revolutie van honderd jaar geleden. Sergej Goerijev, de Russische hoofdeconoom van de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling, somt naar aanleiding hiervan in Financial Times drie redenen op waarom de socialistische planeconomie geen alternatief biedt.

‘Een: industrialisatie middels terreur is inefficiënt. Twee, zonder terreur gaat de beveleconomie uiteindelijk bankroet. Drie, gebrek aan politieke concurrentie creëert een rigide bestuurssysteem dat niet in staat is tot het doorvoeren van de noodzakelijke hervormingen.’

‘De eerste reden ligt waarschijnlijk het minst voor de hand. Stalin forceerde de industrialisatie van het land en leidde uiteindelijk de Sovjet-Unie naar de overwinning in de Tweede Wereldoorlog. Zijn methode was top-down en, in de woorden van Daron Acemoglu en James Robinson, “meedogenloos maar effectief” . Het voordeel van een gecentraliseerde planeconomie is dat het je in staat stelt 25-30 procent van de arbeidskrachten binnen tien jaar van boerderij naar fabriek te verplaatsen. Maar volgens een recente studie waar ik aan meewerkte, viel het resultaat tegen: de winst van het verplaatsen van middelen naar industrie was niet groot genoeg om de productiviteitsvernietiging te compenseren binnen zowel landbouw als industrie. Terreur is meedogenloos en effectief in het verplaatsen van middelen, maar niet productief in het doelmatig organiseren ervan.’

‘Na de oorlog herstelde de Sovjeteconomie zich, werd de Spoetnik gelanceerd en nucleaire pariteit met de VS bereikt. Maar economische groei en innovatie bleven achterwege, bewijzend dat concurrerende markten nodig zijn voor efficiënte prikkels. Een gecollectiviseerd systeem is inherent kwetsbaar voor 'softe budgetbeperkingen'. In een socialistisch systeem worden alle ondoelmatige bedrijven uiteindelijk gered door de staat – waardoor managers geen redenen hebben om bankroet te vermijden.’

‘Softe budgetbeperkingen komen ook voor in markteconomieën, zoals de massale reddingsoperaties sinds de financiële crisis laten zien. Maar er is een groot verschil: als een kapitalistisch bedrijf failliet gaat, verliezen particuliere aandeelhouders hun inzet. Als een socialistisch bedrijf failliet gaat, neemt de staat hun schuld over – en gaat uiteindelijk de hele staat failliet.’

‘Toen er een eind kwam aan de Stalinistische terreur, kon de overheid niet langer de druk om de levensstandaard te verhogen weerstaan. Om dit te betalen, steunde Moskou op petrodollars en later leningen. In het laatste jaar van het bestaan van de Sovjet-Unie bedroeg de schuld 30 procent van het nationaal inkomen. Crediteuren stopten met lenen en de Sovjet-Unie hield op te bestaan. Waarom konden Sovjetleiders geen radicale hervormingen doorvoeren? Omdat de Sovjet-Unie, zonder politieke concurrentie en vrij debat, eindigde met leiderschap dat noch competent noch besluitvaardig was.’

‘Toch duiken er zo nu en dan een nieuwe plannen op voor een nieuwe variant van het socialisme – van het ‘Bolivariaanse model’ tot marktvarianten, van staatskapitalisme tot een nieuw ‘digitaal Gosplan’. In tientallen jaren probeerden communisten vele alternatieven op de markt uit. Geen van hen werkte. Dat is wat we honderd jaar later moeten onthouden.’

Russische communisten afgelopen zondag op het Rode Plein in Moskou.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:52 maandag 6 november 2017

De golf arrestaties in Saoedi-Arabië dit weekend – van onder meer de schatrijke prins Al-Waleed bin Talal en vier ministers – is ‘een sensationele, zelfs verpletterende zet’ volgens de diplomatiek specialist David Andelman bij CNN. ‘En het is bovenal een grote en directe uitdaging van Donald Trump, die herhaaldelijk zijn diepe gevoelens van genegenheid heeft betuigd voor Koning Salman bin Abdulaziz al Saud en vooral diens zoon en beoogd troonopvolger prins Mohammed bin Salman – die achter de arrestaties van dit weekend zit.’

‘Terwijl het koninkrijk volhoudt dat de arrestaties onderdeel zijn van een anticorruptiecampagne, kun je jezelf afvragen of het niet Al-Waleeds grote mond is die hem in dit lastige parket heeft gebracht. De prins heeft de leiders van het land herhaaldelijk uitgedaagd, onder andere over het rijverbod voor vrouwen (lang voordat dit werd opgeheven). Het recht om je zo uit te spreken is nog niet breed aanvaard in Saoedi-Arabië en zou moeten zijn waarop Trump zich richt. De behartiging van Amerika’s grote politieke en economische belangen moet gepaard gaan aan een algemene verdediging van het recht op vrije meningsuiting en een prins met sterke banden met de Amerikaanse zakenwereld.’

‘Trump heeft niet de beste relatie met al-Waleed, die hem in een tweet in 2015 een schande noemde voor de Republikeinse partij en voor Amerika. Niettemin is het de vraag hoelang het duurt voordat Citigroup-leidsman Michael O’Neill, of news Corp’s Rupert Murdoch, of Michael Eisner van Disney, of Tim Cook van Apple of Jack Dorsey van Twitter Trump zullen bellen met de vraag om een goed woordje te doen voor Al-Waleed bij zijn grote vriend, de Saoedische koning.’

‘De kroonprins en zijn vader blijven erop hameren dat het nieuwe Saoedi-Arabië een land van vrijheid en gematigdheid is en dat de creatie van de anticorruptiecommissie slechts een stap in de goede richting is. Maar kunnen de kroonprins en zijn vader de druk van gematigde krachten als Al-Waleed weerstaan om nog grotere veranderingen door te voeren? En kunnen ze zich inhouden en niet terugvallen op de oude Saoedische koninklijke traditie om onwelgevallige maar ervaren ministers te vervangen door hun eigen trawanten?’

De Wall Street Journal stelt vast: ‘Autoritaire regimes zijn op hun kwetsbaarst als ze hervormingen proberen door te voeren. De kroonprins, die zijn macht probeert te consolideren als beoogd opvolger van zijn vader, is druk bezig vijanden te maken onder leden van de koninklijke familie die niet langer tot de favorieten behoren. De arrestaties duiden erop dat hij weinig tegenspraak duldt terwijl hij de economie en zelfs sommige sociale gebruiken van het koninkrijk probeert te hervormen. De VS hebben een belang bij een succesvolle evolutie van het koninkrijk, maar de arrestaties laten zien dat de overgang moeilijk zal zijn. Vooral omdat Iran zal proberen elke vorm van instabiliteit in het koninkrijk uit te buiten.’

Twitter bericht wordt geladen...

Links de dit weekend gearresteerde en schatrijke prins Al-Waleed in 2014 tijdens een ontmoeting met prins Charles.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

09:08 zondag 5 november 2017

Martin Sommer heeft in het Kamerdebat over de regeringsverklaring vergeefs gewacht op ‘een gedachte over hoe het land er over een jaar of wat bijligt’. Geen woord bijvoorbeeld over de inrichting van ons land: ‘Hoge immigratie, lekker veel bouwen, maar ook grutto's in de wei en economische groei. Zowel bij de oppositie als bij de regeringspartijen schijnt het allemaal tegelijk te kunnen. Have your cake and eat it. Ik ben … nergens tegengekomen dat het land tegen grenzen aanloopt.’ Sommer vreest dat, na de instorting van de christen- en de sociaaldemocratie, nu de VVD wel eens aan de beurt zou kunnen zijn. En dan heeft het algemeen belang geen meerderheid meer.

Aleid Truijens komt nog eens terug op het #MeToo-debat:
‘Het is onrechtvaardig om met de strengere normen van nu ongelijke relaties uit een ver verleden te veroordelen, en mensen alsnog aan de schandpaal te nagelen. Met een verdachtmaking heb je zó een leven kapotgemaakt. Word je verkracht? Doe alsjeblieft aangifte. Ik hoop dat het #MeToo-debat daartoe zal leiden.

‘Trial by media richt alleen maar schade aan. Het nu ontsporende deel van het debat lijkt niet op de Zwarte-Pietdiscussie, maar op de heksenjacht op pedofielen, over wie het volksgericht al oordeelt voordat bewezen is dat ze iets hebben misdaan. Over misdaden oordeelt de rechter.’

‘Wie heeft de Reformatie gewonnen?’ vraagt New York Times-columnist en katholiek Ross Douthat zich af: ‘De Reformatie en de godsdienstoorlogen hebben inderdaad het kerkelijk gezag verminderd, de politiek geseculariseerd en sommige soorten individualisme tot bloei gebracht.
Maar ze hebben ook de nieuwe goden van de moderniteit op de troon geholpen: de almachtige markt en de centralistische staat, die hun eigen gezag over het dagelijks leven vestigden, waarbij zij de verdeelde kerken tot dienstmeisjes en zondebokken reduceerden en het christendom als excuus voor plundering gebruikten, in plaats van als een tegenwicht tegen het botvieren van wereldlijke lusten.’

Premier Mark Rutte tijdens de algemene politieke beschouwingen, 2 november.Beeld HH

10:04 vrijdag 3 november 2017

Het voornemen om de dividendbelasting te schrappen, is het meest omstreden plan van het nieuwe kabinet. Dagblad Trouw vindt het slecht onderbouwd. ‘Tot veel meer dan een vermoeden dat het zou kunnen helpen multinationals in Nederland te houden, dan wel zich hier te vestigen, kwam Rutte niet. Dat is toch echt te mager’, schrijft de krant in zijn commentaar.

‘Als werkgelegenheid het doel is, zo stelde de oppositie terecht, dan is het effectiever de met het afschaffen gemoeide 1,4 miljard euro te gebruiken voor een verlaging van werkgeverslasten.’

Ook Trouw-columnist Stevo Akkerman staat niet te juichen bij het besluit van het nieuwe kabinet om de dividendbelasting af te schaffen; een maatregel die 1.4 miljard euro kost en vooral ten goede komt aan buitenlandse bedrijven en hun aandeelhouders. Het gaat om ‘heel veel banen’, aldus Dijkhoff van de VVD, en Buma van het CDA maakte dat concreet door een getal van 2 miljoen te noemen. Zoveel Nederlanders werken bij multinationals.

Akkerman: ‘Maar staan die banen inderdaad op de tocht door de dividendbelasting? Dat is nogal een wilde aanname. Het Centraal Planbureau, dat het regeerakkoord heeft doorgerekend, meldt dat er geen ‘empirisch bewijs’ is voor een positief effect van het afschaffen van deze belasting. Natuurlijk, wat niet is kan komen, maar het lijkt erop dat Rutte&Co gewoon afgaan op hun rechtse instincten: grote bedrijven vragen hierom, dus moeten we het doen, want wat goed is voor grote bedrijven is goed voor iedereen.

‘Maar juist dat idee blijkt steeds meer gebaseerd op wishful thinking. Niet alleen omdat deze bedrijven bij voorkeur zo weinig mogelijk aan de samenleving bijdragen via de fiscus, ook omdat ze hun winsten zoveel mogelijk in de eigen kluizen stoppen, en het personeel almaar minder laten delen. Van elke euro die bedrijven verdienen, ging in 1995 nog 81 cent naar de lonen van de werknemers, vorig jaar was dat 73 cent, aldus het Centraal Bureau voor de Statistiek. In economische termen: de factor kapitaal profiteert, de factor arbeid levert in.’

Ook de commentator van het Nederlands Dagblad, Piet H. de Jong, wijst erop dat Rutte het effect van de maatregel niet kon bewijzen. ‘Toch is zijn redenering plausibel’, volgens De Jong. Hij ergert zich aan het feit Rutte 70 minuten sprak over die dividendbelasting, ‘maar geen woord over de geopolitieke verhouding, de rol van China, Rusland en de VS’.

Premier Mark Rutte tijdens het debat in de Tweede Kamer over de regeringsverklaring.Beeld anp
Het lijkt erop dat Rutte&Co gewoon afgaan op hun rechtse instincten: grote bedrijven vragen hierom, dus moeten we het doen

11:06 donderdag 2 november 2017

Premier Rutte voegde een ‘persoonlijke’ noot toe aan de regeringsverklaring van Rutte III: ‘De Trêveszaal staat op een ruime kier.’ Dagblad Trouw schrijft over die opmerking: ‘De 150 Kamerleden moesten gisteren om geen van de woorden van Rutte zo hard lachen als om deze zin. Duidelijk was meteen dat ze er geen zier van geloofden. Het regeerakkoord is immers zo vastomlijnd, elk woord gewikt en gewogen, dat het niet erg bestand is tegen inbreng van buiten. Maar Rutte meende het wel.’

NRC-columnist Tom-Jan Meeus is nog niet erg onder de indruk van een door Rutte voorgestelde constructieve dialoog met de oppositie: ‘Wie woensdag de eerste ronde van het debat over de regeringsverklaring volgde, kon zien dat de ontsporing van de #MeToo-discussie niet op zichzelf staat. Ook in de politiek groeit het verlangen naar aantijgingen en cliffhangers: naar het onbewijsbare verwijt dat lastig weerlegbaar is, zodat je het altijd in leven kunt houden. Oppositieleider Wilders sprak over ‘de schijn van dubbele loyaliteit’ inzake de dubbele nationaliteit (Nederlands en Zweeds) van vicepremier Kajsa Ollongren (D66).’

De Telegraaf grijpt de regeringsverklaring aan om tegen sommige milieuvoornemens te ageren. ‘Premier Rutte benadrukte het nog maar eens tijdens de regeringsverklaring: zijn nieuwe vierpartijenkabinet wil een ‘ambitieus klimaatbeleid’ voeren. Oftewel, voor een beter milieu is regeringsdeelname van GroenLinks echt niet nodig. (…) In de kabinetsplannen zitten twee maatregelen die voor verwarring zorgen. Zo komt de vliegtaks terug en komt er een kilometerheffing voor vrachtwagens. (…) Als je nu al weet dat plannen niet bijdragen aan het doel en dus alleen een ordinaire belastingverhoging zijn, is er maar één optie: de plannen niet invoeren.’

In het AD gaat commentator Hans van Soest in op het referendum over de sleepwet, waarvan woensdag bekend werd dat die kan doorgaan. CDA-leider Buma had al bij voorbaat gezegd in de Volkskrant dat het kabinet zich van de uitslag niets zal aantrekken. Van Soest betoogt dat het kabinet het referendum kan aangrijpen om het belang van de sleepwet duidelijk te maken aan de burgers. ‘De wet is al aangenomen en dit kabinet wil af van raadplegende referenda. Toch is het te hopen dat het kabinet wel serieus campagne gaat voeren, want het gaat om een belangrijke wet waar veel onrust over bestaat. Tegenstanders van de wet vrezen een soort Big Brother, waarbij ieders internetverkeer op whatsapp-gesprekken zal worden afgeluisterd en opgeslagen via een zogenaamde sleepwet. Dat is echter een karikatuur.’

Premier Rutte tijdens het debat met de Kamer over de regeringsverklaring woensdag.Beeld anp

11:38 woensdag 1 november 2017

In de patstelling tussen de Spaanse regering van president Rajoy en de Catalaanse separatisten onder leiding van Carlos Puigdemont kan de nieuwe politieke beweging van Podemos en de burgerplatforms voor een oplossing zorgen, meent politicoloog en Spanjekenner Frans Bieckmann. Hij is de auteur van 'Podemos - Nieuwe linkse politiek in Spanje'.

Wie zijn die nieuwe bewegingen?

Bieckmann: ‘Het is een beweging van onderop tegen de bezuinigingspolitiek en voor meer democratie, ontstaan na de grote demonstraties van 15 mei 2011. Podemos en de burgerplatforms vertegenwoordigen inmiddels een kwart van de Spaanse kiezers en besturen grote steden als Madrid en Barcelona. Begin dit jaar is de partij Catalonya en Comu (CatComu) opgericht. Comu betekent ‘gezamelijkheid’.

Wat wil deze nieuwe beweging?

‘Ze pleiten voor een ‘plurinationaal’ Spanje: een federale staat waarin Spaanse regio’s grote autonomie krijgen, met een sterk zelfbestuur. Dat vereist een wijziging van de Grondwet van 1978. Uit peilingen blijkt dat 57 procent van de Spanjaarden en 75 procent van de Catalanen voorstander zijn van een referendum waarin niet alleen gekozen kan worden voor of tegen onafhankelijkheid, maar ook voor de tussenoplossing van een ‘plurinationaal’ Spanje.’

Maakt de coalitie van Podemos en CatComu een kans bij de regionale verkiezingen in Catalonië op 21 december?

‘Mijn angst is dat de polarisatie tussen de regering-Rajoy en de conservatieve separatisten van Puigdemont verder gaat. Die leidt tot niks, onafhankelijkheid is onhaalbaar vanwege artikel 155 van de Spaanse Grondwet. Maar zowel voor Rajoy als voor Puigdemont is de nationalistische polarisatie een vlucht naar voren. Beide partijen liggen onder vuur vanwege hun bezuinigingsbeleid en grootschalige corruptie. De nieuwe beweging van de burgerplatforms en Podemos hebben dat blootgelegd en wonnen daardoor aan populariteit. Daarop besloten de Catalaanse conservatieven de nationalistische kaart te spelen en samen met linkse separatistische bewegingen voor de onafhankelijkheid van Catalonië te gaan. Met een nipte meerderheid zette de separatistische coalitie een heilloos proces naar onafhankelijkheid in. Daarbij worden ze geholpen door een starre centrale regering. De steun onder Catalanen voor onafhankelijkheid is daardoor opgelopen tot 40 procent, en stijgt nog steeds.’

Welk belang heeft Rajoy bij de polarisatie?

‘Er lopen nog honderden rechtszaken naar de miljarden die zijn verdwenen in de systematische afroming van overheidsgeld door de netwerken van de Partido Popular van Rajoy. Hij moest in juli zelf ook getuigen over zijn rol in een van de corruptieschandalen. In zijn vlucht naar voren waren de Catalaanse nationalisten een ideaal doel. Door de confrontatie met hen te zoeken sloeg de sluwe strateeg Rajoy twee vliegen in één klap: het kantelde de politieke discussie (van onderop versus corrupte elite naar nationalistische eensgezindheid binnen Spanje tegen die rebelse Catalanen) en bond hij de andere partijen aan zich – de Spaanse socialisten zijn traditioneel tegen onafhankelijkheid van Catalonië. De populariteit van de PP onder Spanjaarden steeg, maar ook die van de Catalaanse nationalisten.’

Wat gaat Puigdemont doen?

‘De Catalaanse nationalisten zullen op hun beurt de komende maanden ook alles doen om hun uitzichtloze strijd in leven te houden. De ‘vlucht’ van Puigdemont naar Brussel om het conflict naar een Europees niveau te tillen heeft mede tot doel tijd te rekken, en de aandacht af te leiden van de derde optie die voorligt op 21 december.’

De Catalaanse leider Carlos Puigdemont tijdens persconferentie in Brussel.Beeld reuters

11:08 dinsdag 31 oktober 2017

Het relaas van speciale aanklager Robert Mueller over de bekentenis van Trumps campagnemedewerker George Papadopoulos kan volgens Andrew McCarthy van de National Review juist gunstig uitpakken voor de Amerikaanse president.

Zowel Papadopoulos als ‘de Russische professor’ waren volgens McCarthy opscheppers die veel minder toegang tot de hoogste kringen hadden dan ze tegenover elkaar beweerden.

De professor suggereerde dat de Russen de eigen mails van Clinton hadden, maar de gehackte mails van haar server waren niet van haarzelf. In elk geval 'impliceert de claim van de Russen dat Trump en zijn campagne niets van doen hadden met de verwerving van de mails'. De suggestie van Papadopoulos dat Trump zelf contact zou moeten zoeken met de Russen, werd expliciet afgewezen door een campagnemedewerker die hoger in de hiërarchie stond.

Mc Carthy: ‘Zelfs als er enige samenwerking zou zijn, dan is dat geen misdrijf. Het is voor een Amerikaanse politieke kandidaat ongepast om schadelijke informatie over zijn tegenstander te zoeken bij een verachtelijk anti-Amerikaans regime. Maar het is niet illegaal. Een strafrechtelijk onderzoek gaat over het bewijzen van misdrijven, niet over het onthullen van smerige politiek.’

De missie van Mueller is niet om president Donald Trump te laten vallen en een politieke scalp binnen te halen, schrijft The Economist. 'Zijn missie is om de pogingen te onderzoeken van de Russische regering om zich te mengen in de presidentsverkiezingen van 2016 en of er sprake was van enige coördinatie bij deze missies.

'Als we Muellers missie zo bezien, dan worden de gevaren voor Trump duidelijker. Hij blijft nog steeds onverklaarbaar ongeïnteresseerd in de vraag of Rusland de Amerikaanse democratie heeft aangevallen of niet. De president noemt het hele onderzoek nepnieuws en spreekt van een heksenjacht.

'Zelfs sommige Republikeinen begrijpen Trumps blinde vlek voor Rusland niet. Een team zonder zo’n blinde vlek zou juist meer over Papadopoulos willen weten, niet minder. Want uit de documenten die hij heeft getekend blijkt dat de Russische regeringsambtenaren gretig, zelfs wanhopig waren, om de jongeman in te palmen toen ze hoorden dat hij deel uitmaakte van de Trumpcampagne. Uit een mail blijkt dat ze erg opgewonden waren over de mogelijkheid van een goede relatie met Trump. Dezelfde bronnen vertelden een paar dagen later over het ‘vuil’ dat ze hadden over Clinton.

'Waarom waren de Russen zo geïnteresseerd in Trump? Waarom zei Trump zo vaak dat hij betere relaties met Poetin wilde? Deze en andere vragen vormen het hart van Muellers missie. Hopelijk wordt hij niet ontslagen.'

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp
Een strafrechtelijk onderzoek gaat over het bewijzen van misdrijven, niet over het onthullen van smerige politiek.

11:35 maandag 30 oktober 2017

'Heeft Amerika een keerpunt bereikt inzake seksuele intimidatie? Wie de gebeurtenissen van de afgelopen drie weken beziet, kan daarop hopen.'

Dat schrijft de Amerikaanse krant The New York Times in een lang hoofdcommentaar over de betekenis van #MeToo. Bijgaand enkele citaten uit het commentaar van meer dan 1600 woorden:

'Sinds Harvey Weinstein uit Hollywood werd verjaagd, zijn honderden vrouwen na lang zwijgen naar voren gekomen om invloedrijke mannen te beschuldigen van seksueel wangedrag.

'Sommige van deze mannen hebben een bepaalde vorm van verantwoordelijkheid voor hun gedrag geaccepteerd. Oud-president George Bush, nu 93, bood zijn verontschuldigingen aan nadat verschillende vrouwen zeiden dat hij hen betast had en grove grappen had gefluisterd tijdens fotosessies. Laten we nooit de namen vergeten van Bill Cosby, Roger Ailes en Bill O’Reilly, drie giganten van Amerika’s populaire cultuur die vrouwen decennialang afschuwelijk behandelden, en daarvoor een prijs betaalden – of dat nu door strafrechterlijke vervolging was, of door publieke vernedering, het verlies van hun baan, of het betalen van tientallen miljoenen dollars in zwijggeld. #MeToo, inderdaad.

'Deze afrekening is goed, al komt zij veel te laat. Het voelt alsof een echte en blijvende transformatie staat te gebeuren – tot je je herinnert dat dit niet de eerste keer is dat vrouwen de noodklok hebben geluid.
Herinnert u zich Anita Hill, die een lange rij sceptische senatoren het verhaal vertelde van seksuele intimidatie door haar baas, Clarence Thomas, meer dan 25 jaar geleden? Hoewel Hills getuigenis leidde tot een sterke stijging van het aantal klachten over seksuele intimidatie, werd ze in het openbaar aan de schandpaal genageld; bijna twee keer zoveel Amerikanen zeiden destijds dat ze de versie van Thomas (nu rechter in het Hooggerechtshof) geloofden.

'Herinnert u zich oud-president Bill Clinton, wiens populariteit een serie beschuldigingen – door hem allemaal ontkend - van seksueel wangedrag, en in één geval verkrachting, heeft overleefd? En dan is daar de huidige bewoner van het Witte Huis, die de verkiezingen won enkele weken nadat het publiek hem hoorde opscheppen over het grijpen van vrouwelijke geslachtsorganen, en die ooit zei dat als zijn dochter ooit te maken zou krijgen met seksuele intimidatie op haar werk, ze ander werk zou moeten zoeken.

'Hoe kunnen we Amerika’s endemische cultuur van seksuele intimidatie, die in grote meerderheid -maar niet louter - wordt begaan door mannen tegen vrouwen, veranderen? En hoe zorgen we ervoor dat die verandering ook de werkplek van gewone Amerikanen bereikt – waar de schijnwerpers van de media meestal niet op gericht staan? Het antwoord is deels cultureel, deels economisch, en deels juridisch.

'Maar dit jaar kan een omslagpunt zijn. De ingrediënten voor een permanente cultuurverandering zijn er. Meer vrouwen werken en de betalingsachterstand ten aanzien van mannen wordt kleiner, hoewel niet snel genoeg. Meer vrouwen dan mannen studeren af. Steeds meer vrouwen zijn managers, hoewel hun aandeel nog steeds slinkt en slinkt hoe hoger je komt in de machtsstructuur. En, cruciaal, het internet en sociale media hebben een deur geopend naar directe communicatie en gemeenschappelijke steun die voorheen niet bestond. Dat helpt vrouwen om zich minder geïsoleerd en minder schuldig te voelen over hun ervaringen, en geeft ze meer vertrouwen over de goede afloop als ze zich uitspreken.'

Een protest in Parijs afgelopen zondag tegen seksueel geweld tegen vrouwen.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Deze afrekening is goed, al komt zij veel te laat

11:07 zondag 29 oktober 2017

Als trainer heeft Ronald Koeman minder indruk gemaakt dan je zou verwachten op grond van de verering die hem ten deel valt, schrijft Paul Onkenhout in zijn column. ‘Zijn prestaties zijn niet slecht, maar evenmin opzienbarend. Ronald Koeman is als trainer vooral degelijk. (…) De vanzelfsprekendheid van de komende benoeming is opvallend. Ook Ronald Koeman vindt dat hij bondscoach moet worden. In Voetbal International zegt hij deze week: 'Ik denk dat ik het goed zou kunnen en eigenlijk ook wel dat het nodig is.' Aan zelfvertrouwen heeft het hem nooit ontbroken, inderdaad.’

Lees ook de column van Peter Middendorp over zijn vriendin die naar de Toneelschool ging. ‘Fluitje ging studeren. In de grote stad. En dan niet iets met boeken en college, zodat je er nog enige greep op hield, maar iets creatiefs. Toneel. Jawel. Hoewel er van acteren de eerste tijd natuurlijk nog geen sprake kon zijn, o nee, dan begreep je niets van toneel. Eerst moest er lichamelijk werk worden verzet. De lijven moesten losser worden gemaakt. Oei, wat zaten ze vast. Bij ons, waar Fluitje en ik vandaan kwamen, gebruikte je het woord 'lijf' niet tegen andermans vriendin, tenzij je homo was, of huisarts, maar ook niet te vaak. Was ik de enige die zag wat voor een smeerlapperij dat hele acteren in feite was?’

Expliciet staat in het regeerakkoord dat Nederland niet langer voorop wil lopen met het mooiste asielpakket, schrijft politiek commentator Martin Sommer. ‘Geen nieuw kinderpardon, stapelen van asielaanvragen wordt niet langer ondersteund en de duur van de statustermijn verkort. En vooral is het veelgesmade plan-Azmani regeringsbeleid geworden, van uitsluitend asiel aanvragen in de regio en niet langer in Europa. Het is afwachten of deze soep zo heet gegeten wordt. Maar elke politiek begint met ideeën en hier is het idee dat er een grens is aan de Nederlandse opnamecapaciteit.’.

Ronald Koeman.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

10:48 vrijdag 27 oktober 2017

Marc Chavannes benoemt in zijn politiek dagboek voor De Correspondent vier kansen en vijf risico’s voor het kabinet Rutte III.

De smalle basis van het nieuwe kabinet biedt kansen op verbreding: ‘Zo zou het kabinet eindelijk het gesprek kunnen aangaan met grote onmisbare beroepsgroepen die de afgelopen twintig jaar steeds meer in controle- en verantwoordingssystemen zijn gedrukt. Docenten van basis- tot hoger onderwijs, politiemensen, verpleegkundigen, artsen, psychologen, ambtenaren met een vroeger gerespecteerde beroepstrots, velen van hen wachten op praktische en mentale erkenning van de bijdrage die zij leveren. Soms helpt geld, meestal helpen concrete stappen om te komen tot afbraak van de bureaucratische dwangbuis waarin zij moeten werken.’

Chavannes vervolgt: 'De noodzakelijke verbreding zal het kabinet ook moeten zoeken bij al die burgers die onvrijwillig een opdracht tot zelfredzaamheid kregen uitgereikt. Het wordt tijd te erkennen dat die hele ‘participatiesamenleving’ een listig verpakte elitedrank was met bittere bezuinigingsondertonen in de afdronk.'

Als grootste risico wijst Chavannes op ‘de ondankbaarheid van de regeringsverantwoordelijkheid’. Meeregeren draait steevast uit op een verkiezingsnederlaag. Chavannes: 'Het is catch 22: zodra de coalitiepartijen zich dit ten volle realiseren, zullen zij in veel gevallen acuut moeten kiezen tussen het kabinetsbelang en het partijbelang. Terwijl zij geen baat hebben bij vervroegde verkiezingen zullen zij met het kabinet geregeld langs de afgrond zeilen.’

In de personele sfeer ziet Chavannes vooral Halbe Zijstra, die ‘van zijn gebrek aan richtinggevende gedachten over Nederland beleid maakt’, als de verkeerde man op de verkeerde plaats. Als minister van Buitenlandse Zaken is hij ‘niet veelbelovend’. Dat wringt vooral inzake Europa.

Chavannes: ‘Het is nu zaak dat Nederland constructief meedenkt en probeert met gelijkgestemden de consensus Berlijn-Parijs te beïnvloeden. Het blijft doodzonde dat de doorgewinterde diplomaat Kaag of de even genoemde D66-wethouder Tom de Bruijn, oud-ambassadeur bij de EU, daar niet voor worden ingezet. Het zal opzet zijn. De Europese paragraaf van het regeerakkoord ademt remmen. De toon is net zo clichématig dat Rutte zijn kansen op een hoge Europese post niet verspeelt, maar echt creatief aan de slag gaan is het laatste wat dit kabinet van plan is.’

Halbe Zijlstra op Buitenlandse Zaken (rechts) is volgens Chavannes 'niet veelbelovend'.Beeld anp
Als minister van Buitenlandse Zaken is Halbe Zijlstra `niet veelbelovend'. Dat wringt vooral inzake Europa

11:28 woensdag 25 oktober 2017

Het negentiende congres van de Chinese Communistische Partij heeft voor het eerst sinds 25 jaar geen kroonprins opgeleverd voor Xi Jinping, de huidige secretaris-generaal van de partij. Bovendien heeft het congres in de statuten van de partij een passage opgenomen die verwijst naar het ‘gedachtegoed’ van Xi.

De Britse Financial Times maakt daaruit op dat deze combinatie van besluiten ‘het moeilijk maakt voor elke andere partijleider om Xi tijdens zijn verdere leven uit te dagen, ongeacht of hij een formele functie in de partij of de staat vervult’.

De vraag is wat Xi met zijn geconsolideerde machtspositie gaat doen. The Economist roept in herinnering dat Xi gedurende de eerste vijf jaar als partijleider veel vijanden heeft gemaakt, met name onder de aanhang van de honderden partijfunctionarissen die hij heeft laten arresteren wegens corruptie. ‘Hij heeft herhaaldelijk geklaagd over het saboteren van zijn orders door funtionarissen in de lagere regionen van de bureaucratie. Dit kan nu veranderen, omdat verzet tegen hem nu meer dan ooit zal worden gezien als verzet tegen de partij zelf. Dit kan in principe de besluitvorming in China gemakkelijker maken. Maar het brengt het risico met zich mee dat ondergeschikten Xi alleen zullen vertellen wat zij denken dat hij wil horen en zo de kans op slecht beleid vergroten.’

De Italiaanse sinoloog Francesco Sisci waarschuwt er in Settimana voor dat de machtsconcentratie zeer bedreigend kan zijn voor de internationale gemeenschap. ‘China kan prijzen en markten veranderen en zo het leven van miljarden mensen wereldwijd beïnvloeden door een onverwacht besluit in een geheime vergadering van het uitvoerend comité van het Politburo.’

Volgens Chinakenner Evan Medeiros, aangehaald in The New York Times, bestaat dit comité in zijn nieuwe samenstelling ‘helemaal uit de jongens van Xi’. Medeiros, die deel uitmaakte van de Nationale Veiligheidsraad van president Obama, schat in dat dit comité ‘wat betreft economische vraagstukken meer hervormingsgezind zal zijn dan het comité in zijn oude samenstelling’.

President Xi Jinping spreekt het congres van de Chinese communistische partij toe.Beeld epa
Verzet tegen Xi zal nu meer dan ooit worden gezien als verzet tegen de partij zelf

11:13 dinsdag 24 oktober 2017

Voetbalcommentator Henry Winter van de Londense Times verwijt Ronald Koeman, de ontslagen coach van Everton, dat hij vooral met zichzelf bezig was, in plaats van zijn spelers te inspireren.

‘Koeman had een magische carrière met de bal aan zijn voeten, Europa veroverend met zijn land in 1988 en met zijn club in 1992, maar zijn talrijke verwijzingen op Twitter naar die triomfen wijzen op een ego dat net zo groot lijkt als zijn voetbaltalent. Het is moeilijk om je voor te stellen dat Zinédine Zidane, Pep Guardiola of Carlo Ancelotti zo gaan opscheppen over hun glanzende dagen als spelers.’

Volgens Winter was Koeman in gedachten meer bij Barcelona dan bij zijn eigen club: ‘Gedurende zijn 17 maanden bij Everton bleef Koeman op Twitter verwijzen naar wat zijn grootste liefde blijkt te zijn, Barcelona. De mensen van Everton kan het niet kwalijk worden genomen als zij zich voelen als een van de echtgenoten van Elizabeth Taylor, toen zij weer eens terugkeerde naar Richard Burton.’

Winter: ‘Misschien wil Koeman op een dag terugkeren naar Barcelona als coach. Misschien heeft Koeman een persoonlijkheid die constante bevestiging verwacht en gevoed moet worden. Het is niet alleen Barcelona, maar ook Nederland. Het zou geen verrassing zijn wanneer Koeman benoemd wordt tot de volgende coach van Nederland, ook al is Nou Camp zijn Nirwana.’

Andy Hunter van The Guardian is milder voor de weggestuurde trainer van Everton. ‘Koeman had een zware start met kwalificatiewedstrijden voor de Europa League en hij moest het in de eerste negen wedstrijden opnemen tegen Manchester City, Chelsea, Tottenham Hotspur, Manchester United en Arsenal. Dit hectische schema gaf Koeman weinig tijd om met zijn nieuwe team te trainen.’

Niettemin was Koeman duidelijk de weg kwijt. ‘Voortdurende wisselingen in de opstelling plus negen wissels in de rust in de afgelopen 15 wedstrijden demonstreren de intensieve zoektocht van de Nederlander naar een winnende formule, maar hij riep daarmee vooral verwarring in de gelederen op, in plaats van resultaten te behalen.’

Hunter wijst erop dat het vertrek van Koeman bij Everton niet het fundamentele probleem oplost van het winnen van wedstrijden zonder een ervaren spits. ‘Het was een collectieve beslissing om geen dure vervanger van Romelo Lukaku binnen te halen, maar alleen Koeman werd ervoor gestraft.’

Aanvullingen & verbeteringen:
In een eerdere versie van dit artikel stond dat Koeman werd ontslagen bij Tottenham. Koeman was werkzaam bij Everton. Ook stond ten onrechte dat de vertrokken spits van Everton Olivier Giroud was. Dit moet Romelo Lukaku zijn. Giroud is de spits van Arsenal.

Ronald Koeman tijdens zijn laatste wedstrijd voor Everton, tegen Arsenal, op 22 oktober.Beeld afp
Het zou geen verrassing zijn wanneer Koeman benoemd wordt tot de volgende coach van Nederland

21:36 zaterdag 21 oktober 2017

De jonge Wolkers was er zeker één, een seksist. Maar ook een man om verliefd op te worden, herinnert Aleid Truijens zich in haar waarschuwing tegen hypocrisie in het #MeToo-debat.

Truijens: ‘Dat was de kern: de mannen op wie ‘we’, jonge vrouwen in de jaren zeventig en tachtig, vielen, waren niet altijd de mannen die goed voor ons waren. Ook het meest feministische lid van het vrouwenleesgroepje viel voor een machtige, prachtige alfaman. Over dat taboe praatten we nooit. Ook de meest solidaire medezuster kon zomaar je vriendje inpikken. Dat was akelig, maar nog erger was dat je dat niet erg mocht vinden. Want #MoetKunnen en #Levedevrijeseks waren oppermachtig.’

Bert Wagendorp signaleert de beleidsdrift die zich van Nederland heeft meester gemaakt ten aanzien van de wolf. ‘Nederland zou Nederland niet zijn als er in het Operationeel Draaiboek geen aandacht zou zijn voor probleemwolven, individuen met kwalijke bedoelingen. Ik citeer: 'Er dient dus weloverwogen besloten te worden in hoeverre een wolf als een probleemwolf beschouwd wordt, zeker als daaraan onomkeerbare maatregelen verbonden zijn.' Vroeger heette dat gewoon afknallen. Mogelijk moet de probleemwolf eerst ter observatie worden opgenomen in een dierentuin, waarna hij onder begeleiding stapsgewijs kan terugkeren in de vrije natuur.

‘Ik bedoel maar: de wolf moet niet denken dat we er niet klaar voor zijn hem met open armen te ontvangen, maar hem tevens in te passen in de diverse bestuurlijke gremia en te begeleiden bij zijn pogingen de Nederlandse nationaliteit te verwerven.’

Eindelijk heeft Rutte zijn ploeg met ministers en staatssecretarissen rond. Maar Frank Kalshoven vraagt zich af of de nieuwe ploeg wel enig houvast kan ontlenen aan het regeerrakkoord. Heel weinig:

‘Het regeerakkoord is geen verzameling beleidsmaatregelen, maar vooral een geannoteerde agenda voor nader te voeren overleg met betrokkenen. Ervan uitgaande dat gesprekspartners dan ook iets terugzeggen, kan de inhoud van het coalitiebeleid nog heel anders uitpakken dan we nu denken.

‘Is het erg dat Nederland een koffiedrinkregeerakkoord heeft? Er zijn duidelijk voordelen. Overleg met betrokkenen kan leiden tot beter beleid, bijvoorbeeld omdat de betrokkenen beter weten wat wel en niet werkt. Overleg kan ook leiden tot draagvlak: meebeslissen committeert partijen.

‘Maar zo'n koffiedrinkakkoord heeft ook nadelen. De gesprekspartners krijgen de kans rücksichtslos hun eigen belang na te jagen (ten koste van u en mij). En: in tegenstelling tot de coalitiepartijen zijn die gesprekspartners geen van allen democratische gekozen.’

Jan Wolkers met Monique van de Ven en Rutger Hauer in 1972.Beeld ANP
Nederland zou Nederland niet zijn als er in het Operationeel Draaiboek geen aandacht zou zijn voor probleemwolven
De nieuwe Apple Store in Chicago.Beeld reuters

10:52 vrijdag 20 oktober 2017

Nederland blijft een populaire fiscale vluchthaven voor multinationals. Van de vijfhonderd grootste ondernemingen in de Verenigde Staten heeft meer dan de helft een of meer dochterondernemingen in Nederland.

PvdA-europarlementariër Paul Tang heeft samen met een Franse collega het initiatief genomen om dit probleem op Europees niveau aan te pakken. Tang: ‘De huidige nationale stelsels van winstbelasting zijn volstrekt gedateerd en proberen tevergeefs de locatie van ‘footloose’ kapitaal te achterhalen. Daardoor is Nederland een doorvoerhaven van dividend, rente en royalty’s geworden.’

De twee onderliggende principes van een Europese winstbelasting zijn simpel, stelt Tang. ‘Trekken we de grondslag waarover en de manier waarop we de winstbelasting berekenen gelijk, dan verdwijnen de meeste constructies voor belastingontwijking. Kiezen we ervoor dat we de winsten toewijzen in het land waar de economische activiteit van het bedrijf plaatsvindt, dan stopt het schuiven met winsten.’

De Europese Commissie neemt weliswaar initiatieven, maar die gelden alleen voor de allergrootste multinationals met een omzet van 750 miljoen euro of meer. Dit is slechts 1,6% van alle bedrijven in Europa. ‘Willen we het speelveld tussen kleine en grote bedrijven gelijktrekken, dan moet de drempel omlaag naar 40 miljoen euro. En wat mij betreft moet deze nieuwe belastingregels op termijn zelfs voor alle bedrijven gelden, betoogt Paul Tang.

In het blad Socialisme & Democratie van de Wiardi Beckman Stichting (nummer 2017/4) hekelt Tang ook zijn eigen partij: ‘Een vernieuwde PvdA zal moeten breken met een Nederland als spin in het web van belastingontduiking dat door PvdA’ers actief gesponnen is of oogluikend is toegelaten. Effectieve belasting op winst en vermogen is essentieel om de groeiende ongelijkheid binnen de perken te houden en iedereen in een stijgende welvaart te laten delen.’

Een vernieuwde PvdA zal moeten breken met een Nederland als spin in het web van belastingontduiking dat door PvdA'ers actief is gesponnen

10:30 donderdag 19 oktober 2017


Seksuele aantrekkingskracht tussen mensen is een feit en daar over praten en er naar handelen zou op geen enkele manier taboe moeten zijn, stelt Annelien Jonkman.

Met groeiende ongerustheid volg ik de discussie over seksuele intimidatie, omdat hij mijns inziens de verkeerde kant op gaat. In een samenleving waar ik graag deel van uitmaak nemen mensen zelf verantwoordelijkheid voor hun welbevinden en voelt iedereen zich even machtig. Niet door op gekwetste toon te roepen dat ‘het een gigantisch probleem is en mannen nu echt eens moeten ophouden om zich op te dringen’, maar door je te allen tijde vrij te voelen om aan te geven hoe je met iemand wilt omgaan.

Seksuele aantrekkingskracht tussen mensen is een feit en daar over praten en er naar handelen zou op geen enkele manier taboe moeten zijn. Het is al zorgelijk dat hele groepen vrouwen menen dat zij hun schoonheid moeten verbergen onder hoofddoeken en ruim zittende kleding, om aan te geven dat zij de verantwoordelijkheid voor het in toom houden van seksuele driften op zich willen nemen. In hun ogen is kiezen voor een kuis uiterlijk de enige manier om gespeend te blijven van ongewenste intimiteiten van de mannen uit hun omgeving en sociale uitsluiting te voorkomen. Dat is niet de vrije keuze die ik voor mijn medemensen zou wensen.

De verantwoordelijkheid voor hoe vrij je met elkaar wilt omgaan moet bij ons allemaal liggen en zou een individuele, totaal vrije, keuze moeten zijn. Laten wij ons daar hard voor maken. Macht is in dit land nooit echt. Niet reëel, maar slechts een idee in ons hoofd. Je bent als persoon altijd vrij om te zeggen dat je ergens niet van gediend bent of een einde te maken aan een relatie die jij als onevenwichtig ervaart. Liever zou ik dus zien dat personen zich afvragen waarom zij zich geïntimideerd voelen dan bij gedrag dat als aanranding wordt ervaren te vragen dit gedrag aan te passen.

Gevoelens van intimidatie verdwijnen als wij ons allemaal even machtig voelen. Laten wij het er over hebben hoe wij dat voor elkaar gaan krijgen. Ik zou het een verarming vinden als wij allemaal op eieren moeten lopen. Je kunt het dan nooit goed doen. Er zijn ook mensen die flirten en fysiek contact prettig vinden, of die schuine grappen zeer waarderen. Laten wij alsjeblieft ophouden met schaamte, schuldbekentenissen en ander zwak gedrag achter de vele hashtags. Leer zeggen dat je bepaald gedrag niet prettig vindt en leer grootmoedig incasseren dat iemand dat tegen je zegt. Hoe krijgen wij de lading er uit zonder de aangename spanning te verliezen. Dat bereiken, daar zou de discussie over moeten gaan.
Annelien Jonkman, Haarlem, docent wiskunde

Harvey Weinstein.Beeld reuters

21:17 woensdag 18 oktober 2017

Waarover hebben de media in Japan het? Over de noodzaak van een goede oppositie, constateert onze correspondent Jeroen Visser.

Verkiezingen zijn doorgaans een feestje voor de media, maar de Japanse kranten hebben er met nog een paar dagen te gaan nu al flink tabak van.

Eigenlijk stond de stembusgang gepland voor december 2018, maar een paar weken geleden schreef premier Abe vervroegde verkiezingen uit. De zomercrisis rond Noord-Korea, met raketten die over het Japanse vasteland vlogen, hadden zijn populariteitscijfers omhoog gestuwd. Dit was hét moment een groter mandaat te vragen, meende hij. ‘Ik vraag steun voor mijn huidige Noord-Koreabeleid: veel druk op het regime in combinatie met mijn sterke diplomatieke kwaliteiten’, zei Abe tijdens het recente lijsttrekkersdebat. ‘Deze verkiezingen zijn bepalend voor de toekomst van Japan.’

De Asahi Shimbun, de tweede krant van het land, had een andere lezing. Volgens de krant had de oppositie tijdens het reces juist de messen geslepen om Abe in het parlement uit te horen over twee recente corruptiegevallen waarbij de premier betrokken zou zijn. ‘Dit was het perfecte moment de onvoorbereide oppositie te overvallen en te voorkomen dat hij gegrild zou worden over de schandalen.’

‘Het parlement werd ontbonden zonder een duidelijke verklaring of een open dialoog over de corruptieschandalen’, concludeerde de Yomiuri Shimbun, de grootste krant van Japan, die opmerkelijk streng was voor de premier. ‘Als er twijfels zijn, moet men deze altijd bespreken en ze van een antwoord voorzien.’

Met een vers mandaat verzamelt premier Abe ook munitie voor een langgekoesterde wens: het aanpassen van de pacifistische grondwet. Hij wil onder meer het Japanse leger een expliciete plek geven in de grondwet. De oppositie is mordicus tegen, maar als Abes Liberaal Democratische Partij (LDP) zondag een tweederde meerderheid haalt in het parlement, en die kans is aanzienlijk, dan maakt dat nog maar weinig uit.

De kranten volgen de gang van zaken met argusogen. ‘Het aanpassen van de grondwet kan niet een kwestie zijn van partijbelangen en zetelaantallen’, waarschuwde Asahi.

De Japanse premier Shinzo Abe begroet zijn aanhang in Saitama.Beeld afp

20:52 woensdag 18 oktober 2017

De Engelstalige krant The Japan Times bracht in herinnering dat Abe al op verschillende manieren heeft geprobeerd om iets te doen aan de na de Tweede Wereldoorlog door de Amerikanen geschreven grondwet. ‘Wellicht is het wijzigen van de grondwet voor Abe slechts een doel op zichzelf. Als dat zo is, moeten kiezers bedenken of dit de juiste reden is de hoogste wet van de natie te veranderen.’

Onder al deze kritiek schuilt een nog grotere frustratie: het gebrek aan een echte oppositie in Japan. Op twee korte periodes na heeft de conservatieve LDP sinds de oorlog altijd de regering gevormd. De LDP profiteert van het districtenstelsel, waarbij alleen de winnaar een zetel krijgt in het parlement. In veel districten heeft de partij een grote en trouwe aanhang. Ook de lage opkomst (rond de 50 procent) en de verdeeldheid onder de vele oppositiepartijen speelt mee. ‘Het geheim van Abes macht is vooral het gebrek aan een alternatief’, schreef hoogleraar politicologie Koichi Nakano in The New York Times.

Even was er hoop toen de populaire gouverneur van Tokio, Yuriko Koike, vorige maand de nieuwe partij ‘Hoop’ lanceerde. Veel linkse oppositieleden liepen over waardoor Hoop in zetelaantal in één klap de tweede partij van het land werd. Zou Abe zich in zijn voet hebben geschoten met deze vervroegde verkiezingen?

De teleurstelling was groot toen bleek dat Hoop veel conservatieve standpunten van de LDP overnam (de partij wil ook het leger vastleggen in de grondwet). Bovendien trok partijleider Koike zich vorige week om onduidelijke redenen terug als lijsttrekker.

Hoogleraar Nakano: ‘Nog voordat een stem is uitgebracht, lijkt de uitslag al vast te staan: deze verkiezingen betekenen de teloorgang van links Japan.’

De Asahi Shimbun riep in een emotioneel hoofdredactioneel commentaar thuisblijvers op om zondag de democratie te komen redden. ‘Sommige kiezers zullen denken dat er geen goede opties zijn, maar elke stem heeft de potentie de politiek te doen herleven. We hebben niet alleen de verantwoordelijkheid dat te proberen, we zijn het verplicht aan onze kinderen en de toekomst van ons land.’

Deze verkiezingen betekenen de teloorgang van links Japan
Koichi Nakano

10:41 woensdag 18 oktober 2017

Naar aanleiding van de val van Raqqa, het laatste bolwerk van Islamitische Staat, constateert dagblad Trouw in zijn commentaar dat er in Irak ‘weinig reden tot juichen’ is. Trouw wijst erop dat de Koerden gebruik willen maken van de strijd tegen IS om hun territoriale claims in Noord-Irak te versterken. ‘Middenin de oorlog namen Koerdische strijders de oliestad Kirkuk in - de gedroomde (economische) hoofdstad van hun gebied. En drie weken geleden zagen de Koerdische leiders hun kans schoon om een referendum te organiseren over onafhankelijkheid van Bagdad.’

‘Daarmee, vervolgt Trouw, ‘hebben de Koerden hun hand overspeeld. Afgezien van Israël onthielden hun grootste bondgenoten (de Amerikanen) hun zegen aan de onafhankelijkheidswens. Niemand zit te wachten op een nieuw conflict in een totaal instabiel Midden-Oosten.’

De krant heeft begrip voor de wens van de Koerden om van hun autonome regio een levensvatbare staat te maken. ‘Maar dat moment is niet nu. Door de zaken op de spits te drijven, snijden de Koerden zichzelf in de vingers: ze verliezen grondgebied dat ze stevig in handen leken te hebben en zetten hun onafhankelijkheidszaak mogelijk jaren terug in de tijd. Veel erger is dat ze een nieuwe burgeroorlog in Irak riskeren.’

De Amerikaanse Wall Street Journal neemt het juist wel op voor de Koerden. ‘Een centraal uitgangspunt van president Trumps buitenlands beleid is het verbeteren van de relaties met Amerika’s bondgenoten. Die ambitie wordt nu op de proef gesteld in Noord-Irak. Maandag lanceerde het Irakese leger een grote aanval op de Koerden in Kirkuk.

'Tijdens onze recente geschiedenis met Irak hebben we geen betrouwbaarder bondgenoot gehad dan de Irakese Koerden. Tot dusver heeft de Trump-regering weinig gezegd. ‘We kiezen geen partij, maar vinden het niet leuk dat ze botsen,’ zei Trump maandag.

‘Maar als de VS toelaten dat een van hun zichtbaarste bondgenoten verslagen worden in het Midden-Oosten, reken er dan op dat andere bondgenoten in de regio dit zullen opmerken en hun relatie met de Trump-regering anders zullen gaan bekijken.

‘Zeker, de Irakese Koerden hebben zelf bijgedragen aan wat er nu gebeurt. President Barzani’s onnodige referendum over onafhankelijkheid, tegen Amerikaans advies in, gaf de regering in Bagdad een voorwendsel om de nationalistische kaart te spelen en het olierijke Kirkuk te heroveren.

'Maar de strategische details zijn van belang. Iraks aanval gaat met steun van Iran. Volgens het Institute for the Study of War in Washington zijn Iraanse milities vorige week richting Kirkuk getrokken om het Irakese leger te ondersteunen. De regering-Abadi in Bagdad staat onder constante druk van sjiitisch Iran om zich tegen de belangen te keren van Iraks soennitische bevolking in het noorden en westen van het land.’

Tijdens onze recente geschiedenis met Irak hebben we geen betrouwbaarder bondgenoot gehad dan de Irakese Koerden

11:42 dinsdag 17 oktober 2017

Advocaten proberen met man en macht te voorkomen dat hun cliënten tbs krijgen. Maar ze hebben ongelijk. Jos Korthout, coördinator tbs-kliniek de Kijvelanden in Poortugaal van 2006 tot 2008 en sociotherapeut in de pyschiatrische kliniek Den Dolder 1999-2006 over het waarom.

Natuurlijk zien daders van ernstige delicten op tegen tbs voor onbepaalde tijd. Ze gaan liever voor bepaalde tijd de gevangenis in. Dan denken ze er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Toch bewijzen hun raadslieden hen geen dienst door hen te ontraden om mee te werken aan persoonlijkheidsonderzoek op het Pieter Baancentrum. Het wordt hoog tijd dat de geheimzinnigheid rond de behandeling van geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbare patiënten wordt opgeheven. Meer openheid is in ieders belang.

Natuurlijk dient de privacy van patiënten gewaarborgd te zijn. maar over werkwijze en methodieken mag veel meer naar buiten gebracht worden, om zo meer rust in de samenleving te krijgen.
Als de rechter tbs oplegt wordt aan de hand van de vorderingen van de behandeling steeds opnieuw beoordeeld of verlenging nodig is. Bij mensen met ernstige stoornissen kan de behandeling inderdaad vele jaren duren. In uitzonderlijke gevallen lukt de behandeling niet en gaan de veroordeelden voor onbepaalde tijd naar een 'Long Stay-afdeling'.

Toch is tbs-oplegging niet alleen in het belang van de veiligheid van de samenleving maar is het uiteindelijk ook in het belang van de veroordeelde zelf dat deze een adequate en gedegen behandeling krijgt. In de gevangenis wordt de delinquent niet wijzer, maar wel grimmiger. De kans op herhaling van strafbare feiten is erg groot.
Bij tbs is de delinquent patiënt geworden.

De ziekte en/of stoornissen worden opgespoord en bestreden langs diverse wegen, zoals medicatie en therapieën. Ik vind dat de sociotherapeut wel degelijk een nauwe band moet aangaan met de patiënt. Want alleen dan voelt deze zich op den duur veilig en vertrouwd en durft hij de vaste, foute patronen los te laten en nieuw verstandig gedrag aan te leren.

Binnen de tbs-behandeling wordt gezocht naar oorzaken van de ontsporingen en naar de omstandigheden ten tijde van het delict. Na behaalde successen wordt geleidelijk aan een resocialisatieproces op gang gebracht met oefensituaties die steeds verder uitgebreid worden. Maar elke stap wordt grondig voorbereid en er moet tevoren toestemming voor verkregen worden van behandelaar, therapeuten en zelfs het ministerie. Er wordt alles aan gedaan om een gezond netwerk op te bouwen en zo gunstig mogelijke omstandigheden te creëren zodat de waarschijnlijkheid van een terugval en een nieuw delict tot erg klein wordt teruggebracht. Dat is beter voor de patiënt, beter voor diens familie en vriendenkring en beter voor de samenleving als geheel.

De psychiatrische kliniek Altrecht Aventurijn in Den Dolder waar de 27-jarige man die is aangehouden in verband met de dood van Anne Faber verbleef.Beeld anp
Sebastian Kurz.Beeld epa

11:08 maandag 16 oktober 2017

Hoe verschillend de uitslag van de verkiezingen in Oostenrijk geïnterpreteerd kunnen worden, bewijzen twee grote Duitse kranten. De linkse Süddeutsche Zeitung concludeert in een somber commentaar dat het ‘platte populisme’ heeft gewonnen en dat de verkiezingen bewijzen dat er ‘nog geen tegengif tegen het rechtspopulisme’ is gevonden. Maar de conservatieve Frankfurter Allgemeine Zeitung ziet de uitslag juist als ‘versterking van het burgerlijke midden’.

Peter Münch in Süddeutsche Zeitung:
‘Oostenrijk is stram naar rechts afgebogen. Het dominante thema in de verkiezingsstrijd was de vluchtelingenpolitiek, en hier is er een absolute, ja verpletterende meerderheid in het land voor de afwijzende houding. Ondanks de verschillen tussen de partijen, heeft zich over dit thema al vooraf een Hele Grote Coalitie gevormd tussen ÖVP, FPÖ en SPÖ. De rechtse Vrijheid-strijders van Heinz-Christian Strache mogen zich daarbij niet alleen verheugen over een goed verkiezingsresultaat maar thematisch ook over een gladde zege.

‘Want Sebastian Kurz, de leider van de conservatieve ÖVP, heeft hun woorden als recept voor succes gekopieerd. En ook de sociaal-democratische kanselier Christian Kern heeft zich daaraan niet willen onttrekken. De winnaar in Oostenrijk is het platte populisme.

‘Een uitzondering is de Alpenrepubliek daarmee niet. Met xenofobie, islamofobie en het inspelen op de angst voor verval laat zich tegenwoordig in heel Europa voortreffelijk politiek bedrijven. Met Viktor Orban voorop, die met deze populistische driesprong zijn macht verzekert. De tijdgeest waait uit deze richting en het valt te vrezen dat de windkracht nog zal toenemen. Deze verkiezingen maken duidelijk dat er nog lang geen duurzaam recept is gevonden, geen werkzaam tegengif tegen het rechtspopulisme.’

Stephan Löwenstein in Frankfurter Allgemeine Zeitung:
‘Er zijn twee winnaars van de verkiezingen. De eerste heet Sebastian Kurz. Hij maakt goede kans de jongste regeringsleider van Europa te worden. De tweede heet Heinz-Christian Strache, leider van FPÖ, wiens partij op regeringsdeelname mag hopen. De sociaal-democraten hebben pas op de plaats gemaakt. Daarmee is Oostenrijk politiek ongetwijfeld naar rechts afgebogen. De groei van de FPÖ zal op sommige plekken tot ophef leiden. Ook Kurz is in zijn partij een conservatievere koers ingeslagen, vooral inzake migratie.

‘Maar als je de uitslag beziet in de context van de afgelopen jaren, dan betekent ze eerder een versterking van het burgerlijke midden, want daar kun je de ÖVP nog steeds plaatsen. Voordat Kurz het roer dit voorjaar overnam, dreigde de ÖVP te krimpen tot een klein partijtje. Bij de presidentsverkiezingen in 2016 immers, leek de rechts-populistische FPÖ op weg de grootste partij te worden – en dat was pas een echte ruk naar rechts geweest.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

08:58 zondag 15 oktober 2017

‘Een knap staaltje werk,’ noemt Frank Kalshoven het regeerakkoord. Wij kiezers zadelden de partijen op met een lastige formatiepuzzel en de vier partijen die verantwoordelijkheid durfden te nemen, hebben die vakkundig opgelost. (…) Het gaat om de Grote Kwesties. (…) De coalitie versnelt het tempo waarin de hypotheekrente wordt afgebouwd en schrapt de aflosbonus (de wet-Hillen). De inrichting van de woningmarkt is een Grote Kwestie en de onvermijdelijke uitkomst (over een paar kabinetten) is dat de eigen woning verhuist naar box 3, dus fiscaal net zo behandeld wordt als ander vermogen van huishoudens. (…)De coalitie verhoogt het lage btw-tarief van 6 naar 9 procent en houdt het hoge btw-tarief constant op 21 procent. De uitkomst (over een paar kabinetten) is dat Nederland één btw-tarief kent voor alle goederen en diensten.’

Aleid Truijens hekelt in haar column de plannen van het nieuwe kabinet over de invoering van de ‘maatschappelijke diensttijd’. ‘In Frankrijk, waar ze een soortgelijke stage al tien jaar hebben, is die geen succes. Het vrijwilligerswerk blijkt geen opstapje tot een baan; na de stage zijn evenveel jongeren werkloos als ervoor. Laat het kabinet die honderd miljoen investeren in zinvolle, gegarandeerde en goed begeleide stages in het mbo en hoger onderwijs. Dat is beter besteed.’

Martin Sommer schrijft over ‘de pacificatie van Buma’, de CDA-leider. ‘Buma zoekt in het kielzog van zijn voorvader aansluiting bij ‘het goede populisme’. Verstandig, als je het onbehagen niet aan Wilders wilt over­laten. Je mag het ook een zoektocht naar modern conservatisme noemen. Buma laat zien hoe moeilijk het is daarvoor woorden te vinden.’

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:32 vrijdag 13 oktober 2017

‘Het ging de afgelopen dagen zoveel over de verdachte’, schrijft het Algemeen Dagblad, ‘dat we Tommy Wieringa vroegen iets te schrijven over het slachtoffer’.
Wieringa: ‘We zijn voorzichtig met onze dochters. Maar ze groeien bij je vandaan, net zolang tot ze je niet meer kunnen horen. Ze fietsen nu rond zonder jouw stem in hun rug. (…) Zij zijn allang blij dat ze van onze zorgen zijn verlost. De waarschuwingen, de bezweringen, al die scenario’s. Ze willen vrij zijn en onbezorgd. Zo moeten ze door de wereld kunnen fietsen, en schuilen voor de regen zonder dat iemand met duisternis in zijn hoofd ze opwacht.’

Volgens Mick van Wely van De Telegraaf lijkt het erop dat verdachte Michael P. eieren voor zijn geld heeft gekozen door open kaart te spelen met de recherche. De rechtbank zal de man zeker opnieuw naar het Pieter Baan Centrum sturen voor uitvoerig onderzoek. Van Wely: ‘Het is niet alleen in het belang van de maatschappij dat P. ditmaal meewerkt aan een onderzoek, maar ook in het belang van de verdachte zelf. Als hij schuldig wordt bevonden en toch niet meewerkt, dan is de hoop gevestigd op een rechtbank die dit keer wel het lef heeft om hem tbs op te leggen.’

Een lijkwagen bij het stoffelijk overschot.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:07 donderdag 12 oktober 2017

Deze week wordt bekend of de Amerikaanse president Donald Trump het nucleaire akkoord met Iran deels onderuit haalt. ‘Dit zou een totaal gebrek aan respect voor Amerika’s bondgenoten betekenen’, tekent New York Times-columnist Roger Cohen op uit de mond van de bekende Duitse veiligheidsexpert Wolfgang Ischinger. ‘Maar dat is nog het minste. De competitie is moordend,’schrijft Cohen, ‘maar dit zou de meest onbezonnen, domste daad zijn van de Trump-regering tot nu toe.’ In de Washington Times daarentegen schrijft admiraal buiten dienst Robert Monroe dat om de verdere nucleaire proliferatie in de wereld te voorkomen, de VS zowel Iran als Noord-Korea moeten aanvallen. ‘De schade en slachtoffers die deze twee acties zullen vergen, vallen in het niet bij de schade die deze twee schurkenstaten zullen veroorzaken door verdere proliferatie.’

Roger Cohen: ‘Het akkoord is een nucleair nonproliferatieakkoord, geen allesoverkoepelende overeenkomst met Iran. Het is afgesloten, zoals de meeste baanbrekende diplomatieke akkoorden zijn, met een vijandige macht. Het was erop gericht de potentiële bedreiging van de Islamitische Republiek te verminderen, niet om de aard van het bewind ineens te veranderen. Het ging over nucleaire centrifuges, niet over Irans steun voor Hezbollah; over uranium, niet Irans afschuwelijke staat van dienst inzake mensenrechten. Het vertegenwoordigt een moeilijk compromis tussen twee landen – de VS en Iran – wiens wederzijdse grieven tientallen jaren teruggaan maar wiens onbuigzame confrontatie goed is voor geen van beide landen. (…) Natuurlijk: Trumps weigering om het akkoord opnieuw te bekrachtigen hoeft niet het einde te betekenen van het akkoord, maar het zou daarmee wel op de intensive care-afdeling belanden en Amerikaanse geloofwaardigheid blijvende schade toebrengen. Elk land zal zich gaan afvragen waarom het nog deals met Amerika moet maken. Alleen Trump zou er in kunnen slagen om het morele gelijk af te staan aan Iran.’

Robert Monroe, voormalig vice-admiraal en oud-hoofd van het Amerikaanse Defense Nuclear Agency, schetst een heel ander beeld. ‘Het akkoord maakt van Iran een land op de drempel van een bestaan als kernwapenstaat. De politiek van de regio staat niet toe dat alleen Iran kernwapens bezit. Andere landen (als Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte) lopen zich in het geheim al warm om nucleair te gaan. De nucleaire wapenwedloop zal intens zijn, in het Midden-Oosten en Noordoost-Azië, waar Noord-Korea’s buren Japan, Zuid-Korea en Taiwan kernwapenplannen ontwikkelen. Tegen 2030 zullen we van acht (nu) naar 20 kernwapenstaten zijn gesprongen – het betreft vooral onze bondgenoten, die vroeger vertrouwden op Amerika’s steeds meer lekkende nucleaire paraplu. Tegen het midden van de eeuw zullen er circa 50 kernwapenstaten zijn, als ook high tech-landen en de grote Derde Wereldlanden erbij zijn gekomen. Kernwapens zullen overal zijn, vaak niet erkend, niet geteld en vaak niet beschermd. (…) Is er hoop? Ja, als er onmiddellijk actie wordt ondernomen. We moeten militair geweld gebruiken om te voorkomen dat Iran en Noord-Korea kernwapens ontwikkelen. Een halve eeuw ervaring met nonproliferatie bewijst dat deze afdwinging vereist.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Alleen Trump zou er in kunnen slagen om het morele gelijk af te staan aan Iran
We moeten geweld gebruiken om te voorkomen dat Iran en Noord-Korea kernwapens ontwikkelen, de ervaring met nonproliferatie bewijst dat deze afdwinging vereist
President Donald Trump - Verenigde Staten - betreedt Air Force One.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

16:00 woensdag 11 oktober 2017

Het klimaatdoel van het nieuwe kabinet - vermindering van de CO2-uitstoot met 49 procent in 2030 ten opzichte van 1990 - wekt veel beroering. Marcel Crok (zie hieronder) vindt het een peperdure versie van de nieuwe kleren van de keizer, maar Leo Meyer, die onder meer werkzaam was bij het wetenschappelijke Klimaatpanel van de Verenigde Naties (het IPCC) vindt het een uitstekend idee.

'In Parijs is afgesproken dat de opwarming beperkt moet blijven tot flink beneden de twee graden Celsius. De lidstaten van de Europese Unie moeten samen in 2030 ten minste 40 procent reductie hebben bereikt. Het Nederlandse regeerakkoord is dus inderdaad ambitieuzer dan de EU. Maar D66 wilde een reductie van 55 procent. Dat het 49 procent is geworden is waarschijnlijk een kwestie van onderhandelen geweest.'

'En natuurlijk gaat dat geld kosten. We kunnen niet zeggen 'de planeet gaat naar de bliksem maar we kunnen haar niet redden want dat kost geld'. Niets doen is net zoiets als geblinddoekt de snelweg oversteken en hopen dat het goed gaat. Het kabinet gaat voor die 49 procent geld vrijmaken. En de gasprijs gaat waarschijnlijk omhoog. Op de korte termijn zal het kunnen gaan om enkele promilles van het bruto nationaal product en op langere termijn misschien om enkele procenten. Marcel Crok noemt een bedrag van 107 miljard. Dat kan best kloppen als je het optelt over meerdere decennia.

'Waar geen rekening mee wordt gehouden, is dat van verduurzaming van de samenleving en vermindering van de broeikasgasuitstoot ook een impuls uitgaat voor de economie. Er is nu al een heel nieuwe industrietak ontstaan die veel banen zal opleveren. En dat er een denivellerende werking van zou uitgaan, vind ik wat voorbarig. In Nederland worden altijd compenserende maatregelen getroffen wanneer de laagste inkomensgroepen de dupe dreigen te worden.

'Ik vind het echt verkeerd dat Marcel Crok het argument opvoert dat vermindering van de CO2-uitstoot door Nederland nauwelijks een afkoelend effect heeft op de wereldtemperatuur en dat die reductie dus 'niet helpt'. Als alle landen zo zouden redeneren, gebeurt er natuurlijk helemaal nooit iets. Het is hetzelfde als zeggen: ik ben lid van een heel grote vereniging en mijn contributie is zo klein dat ik die net zo goed helemaal niet kan betalen. Vergeten wordt ook dat Nederland het Akkoord van Parijs getekend heeft en zijn verplichtingen gewoon moet nakomen.

Alle landen hebben hun doelstellingen daar geformuleerd. Ook India en China. Die hebben hun streven naar reductie van de CO2-uitstoot niet geformuleerd in absolute procenten emissiereductie, maar in procenten emissiereductie per eenheid van het bruto nationaal product. En zij zijn hun Parijs-doelen al aan het inhalen. India produceert naar verwachting in 2030 60 procent van zijn elektriciteit uit groene energie. China gaat duidelijk dezelfde weg op.'

Marcel Crok.Beeld Raymond Rutting / de Volkskrant

11:12 woensdag 11 oktober 2017

Wetenschapsjournalist Marcel Crok vindt het belangrijkste klimaatdoel dat het kabinet zich heeft gesteld - namelijk een vermindering van de CO2-uitstoot met 49 procent in 2030 ten opzichte van 1990 - 'suïcidaal'.

'Als je mensen op straat vraagt of zij vermindering van de CO2-uitstoot een goed idee vinden, zeggen ze uit volle borst: Ja! Maar het kabinet vertelt er niet bij hoeveel dat gaat kosten. Met mijn onderzoeksgroep heb ik berekend dat mensen in het jaar 2023, over 6 jaar al, aan CO2-reductie evenveel geld kwijt zijn als hun huidige vrij besteedbaar inkomen.

'Bovendien gaat arm, dat toch al nauwelijks een vrij besteedbaar inkomen heeft, het veel meer voelen dan rijk, omdat arme mensen veel minder profiteren van klimaatsubsidies. Het is dus denivellerend. Daarom is het ook zo gek dat het concept van de Klimaatwet uit de hoed van links komt, namelijk van GroenLinks-leider Jesse Klaver en oud-PvdA-leider Diederik Samsom.

'Met de voorgenomen CO2-reductie van 49 procent wordt een afkoeling bereikt van 0,0003 graden. In werkelijkheid is het afkoelende effect onmeetbaar klein. Dat betekent dus dat wij enorm veel geld gaan uitgeven om een niet meetbare uitkomst te bereiken. Om een niet meetbaar klimaateffect te bereiken wordt de burger keihard in zijn portemonnee gepakt. Dit is een heel kostbare versie van de keizer die geen kleren aan heeft.

'Met die 49 procent is Nederland ineens het meest ambitieuze land ter wereld, nog ambitieuzer dan afgesproken is in het Akkoord van Parijs. Om enig effect op het klimaat uit te oefenen is het noodzakelijk dat alle landen meewerken. Maar grote landen als India en China hebben in Parijs afgesproken dat ze tot 2030 niets hoeven te doen. En dan gaat Nederland, dat op wereldschaal niets voorstelt, zich in duizend bochten wringen om niets te bereiken. Dat is gewoon suïcidaal. En wij zijn toch een nuchter volkje?

'Wij hebben uitgerekend dat het huidige Energieakkoord 107 miljard euro gaat kosten. Bij de presentatie van dat akkoord in 2013 schatte minister Kamp de kosten op 13-18 miljard. Er gaat tegenwoordig heel weinig geld naar innovatie. Met slechts 1 miljard zou je een gesmolten zoutreactor met thorium als brandstof kunnen ontwikkelen. Maar de woorden kernenergie en thorium zul je tevergeefs zoeken in het regeerakkoord.'

Martain Spierings heeft zonnepanelen op zijn dak geplaatst, 28 februari.Beeld Marcel van den Bergh / de Volkskrant

17:31 dinsdag 10 oktober 2017

De afgelopen dagen berichtten media over een reclamefilmpje van Dove dat verontwaardiging veroorzaakte op sociale media en leidde tot excuses van het cosmeticamerk. Zoals de Volkskrant schreef: ‘In een inmiddels verwijderd minifilmpje is te zien hoe een donkere vrouw haar shirt uittrekt en verandert in een blanke vrouw. Volgens critici lijkt het in de advertentie alsof een donkere huid met behulp van het Dove reinigingsmiddel wit wordt. Op sociale media werd gereageerd met plaatjes van oude zeepreclames waarin donkere kinderen met zeep wit worden gewassen.’

Maar in een opiniestuk voor The Guardian – onder de kop ‘I am the woman in the “racist Dove ad”. I am not a victim’ - reageert Lola Ogunyemi, de zwarte actrice uit de reclame, gepikeerd. ‘De ervaring die ik had met het Dove-team was positief. Ik had een geweldige tijd op de set. Alle vrouwen die aan de reclamefilm meededen begrepen het concept – en het uiteindelijke doel: om onze verschillen te gebruiken om te onderstrepen dat elke huid een zachte behandeling verdient.’

‘Ik kan zien hoe de beelden die circuleren op het internet verkeerd geïnterpreteerd zijn, ook met het oog op het feit dat Dove eerder te maken heeft gehad met een controverse over precies dezelfde kwestie. Er is een gebrek aan vertrouwen en de aanvankelijk verontwaardigde reactie van het publiek was denk ik gerechtvaardigd. Dit gezegd hebbende, zie ik ook dat er veel is weggelaten. Dit narratief is geschreven zonder de consumenten context te geven waarop ze hun mening konden baseren.

‘Terwijl ik het eens ben met Dove’s reactie om verontschuldigingen aan te bieden, hadden ze ook hun creatieve visie kunnen verdedigen, en hun keus om mij, een donkergekleurde zwarte vrouw, als gezicht van hun campagne te kiezen. Ik ben niet een of ander stil slachtoffer van een verkeerde schoonheidscampagne. Ik ben sterk, ik ben mooi, en ik laat me niet uitvlakken.’

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

11:31 dinsdag 10 oktober 2017

Het referendum over de zogeheten sleepwet lijkt er te komen. Initiatiefnemers haalden 300.000 handtekeningen op voor een volksstemming over de nieuwe Wet op inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv). ‘Dit is zeker een goed onderwerp voor een referendum’, zegt Wim Voermans, hoogleraar staatsrecht aan universiteit Leiden.

Wat vindt u ervan dat er in korte tijd 300.000 handtekeningen zijn opgehaald voor het referendum over de ‘sleepwet’?
'300.000 handtekeningen haal je niet zomaar op. In twee jaar tijd zijn er nu al twee raadgevende referenda. Kennelijk is er ook behoefte aan. Toch lijken mensen nog maar slecht te wennen aan het referenduminstrument. We zitten echt in een gewenningsproces.'

Is een referendum een goed middel om de ‘sleepwet’ ter discussie te stellen?
'Dit is zeker een goed onderwerp voor een referendum. Het is een wet die door alle partijprogramma’s heen snijdt. In partijen wordt er verschillend over gedacht. In de hele wereld (ook op gemeentelijk niveau) zijn vaak ethische, maar ook territoriale en grondwettelijke kwesties onderwerp van een referendum.'

Is de wet niet te gecompliceerd voor een referendum?
'Het is onzin te denken dat mensen niet zouden weten hoe ingewikkeld deze kwestie is. Het politieke vraagstuk van de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten is betrekkelijk eenvoudig: wat vinden we van de balans in de wet tussen de privacy van burgers en de armslag die veiligheidsdiensten nodig hebben om onze veiligheid te garanderen? De kiezer is echt niet te dom om zich daarover uit te kunnen spreken. Laten we met elkaar van gedachten wisselen over hoe die balans erbij staat. Je hoeft niet de details van de wet te kennen, om je een beeld over het vraagstuk te kunnen vormen. Bij reguliere verkiezingen gaat het vaak over nog veel ingewikkeldere zaken.'

Het referendum over het Associatieverdrag met Oekraïne leidde vooral tot politiek ongemak. Wat verwacht u deze keer?
'Het gecompliceerde van het Oekraïneverdrag, was dat er nog 26 andere partners waren die al ja hadden gezegd en die geen referendum hadden. Dat maakte het bijzonder lastig. Bij het Sleepwetreferendum ligt het anders. Als er een overweldigend ‘nee’ klinkt, dan zou het kabinet wel erg stuurs zijn als zij er niets mee doet. Het is namelijk een belangrijk signaal van de kiezer. Bovendien is de manoeuvreerruimte deze keer veel groter dan bij het Oekraïnereferendum.

Ook de discussie kan weleens heel anders verlopen dan in 2016. In de media lees je veel over de angsten van burgers over de wet. Maar vergeet niet dat het veiligheidsargument ook leeft. Ik moet nog zien of Nederlanders pal achter het privacyprincipe gaan staan.'

Worden bij referenda niet slechts de twee uiterste gepresenteerd? Is er ruimte voor nuance?
'Bij reguliere verkiezingen gebeurt hetzelfde: verschillen worden uitvergroot. We zijn niet gewend aan referenda op nationaal niveau in Nederland; het lijkt niet te passen. Donner en Wiegel zeggen bijvoorbeeld: ‘Het past niet bij een representatieve democratie.’ Dat is gewoon niet waar. 98 procent van de wereld kent referenda. De meeste gemeenten in Nederland werken er al decennia mee: tot tevredenheid. Nationaal moeten we er gewoon aan wennen, er ervaring mee opdoen. De hobbelige rit tot nu toe heeft veel schrik gebracht: wellicht dat die met dit referendum wat afneemt.'

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

11:31 maandag 9 oktober 2017

Geen Mevr. en Dhr. meer op post van de overheid. De nieuwe coalitie wil zo genderneutraal mogelijk gaan werken. Als het niet nodig is, mag de overheid niet meer naar geslacht vragen. Volgens Volkskrant-columnist Asha ten Broeke een goede maatregel. Zij vindt geslachtsregistratie ‘ouderwets’.

'Ik heb me altijd verbaasd over het feit dat je voortdurend moet invullen of je een man of vrouw bent. Waarom hebben we die obsessie? Het geldt niet alleen voor ons contact met de overheid, maar ook voor bijvoorbeeld internetbestellingen. Slechts bij hoge uitzondering vraagt een webshop om niet je geslacht in te vullen. Zelfs bij de Volkskrant is het niet mogelijk om een abonnement te nemen zonder in te vullen of je een man of vrouw bent. Normale zaken kunnen dan ineens heel ingewikkeld worden. Geslachtsregistratie is zelden relevant, dus het is goed dat de overheid dit beperkt.'

Wat is het probleem van het wel invullen?
'Het grootste bezwaar is natuurlijk dat de overheid zich veelal baseert op officiële gegevens. Gevolg is dat iemand die al jaren of nog maar even als vrouw leeft, dan post ontvangt als meneer. Dat is niet netjes. De overheid geeft met het beperken van geslachtsregistratie het goede voorbeeld. Ik ben blij dat ze denkt: we hebben een voorbeeldfunctie. Misschien dat anderen zullen volgen, want geslachtsregistratie is heel ouderwets.'

In het paspoort moet het geslacht nog wel vermeld worden. Is dit dan geen halve maatregel?
'Ik zie het als beleefdheidsmaatregel. Het is beleefd om geen aannames te doen over de aanspreekvorm van een persoon als je niet weet hoe het zit. Het paspoort is een officieel document dat een zekere vorm van controleerbaarheid moet hebben. Al kan ik me niet voorstellen wanneer dat relevant is: wanneer iemand je paspoort erbij pakt en tussen je benen gaat kijken.'

De overheid wil meer doen voor LHBTI-emancipatie. Wat zou een volgende stap moeten zijn?
'Wat mezelf aan het hart gaat, zijn verhalen van asielzoekers die vanwege hun homoseksualiteit zijn gevlucht en die aan mensonterende gesprekken worden onderworpen om te achterhalen of ze echt homo zijn. Nederland moet daarvoor de deur wagenwijd openzetten. Ik zou willen dat Nederland zich internationaal profileert als veilige haven.'

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen

Twitter bericht wordt geladen...

09:28 zondag 8 oktober 2017

Met Nederland - Zweden komt dinsdag voor Dick Advocaat naar alle waarschijnlijkheid een eind aan zijn derde periode als bondscoach. Hoewel er van alles op hem aan te merken was, zal hij worden gemist, schrijft Paul Onkenhout. ‘Als iemand een minderwaardigheidscomplex succesvol heeft bestreden, is hij het. Het zijn altijd dezelfde trefwoorden die terugkeren in de verhalen: Den Haag, armoede, opgegroeid op straat, het voetbal (ADO) als ontsnappingsroute, ijdelheid (de haarimplantaten), licht ontvlambaar en, vooral, eerzucht. Plus geld. Vijf jaar geleden al schatte Quote zijn vermogen op 23 miljoen euro. Advocaat is gek op geld, hij geeft het zelf toe, en ook dat hij geneigd is de boel in de steek te laten als elders beter wordt betaald.’ En klein.
Toen hij de Russische president Poetin ontmoette (ook 1.70) vroeg deze hem naar het verschil tussen lange mensen en 'jij en ik' en gaf zelf antwoord: 'Als wij ergens binnenkomen, is het meteen stil. Het zit niet in je lengte, maar in je uitstraling.' ‘Advocaat heeft altijd het gevoel gehad dat hij op achterstand staat; dat hij zich voortdurend moet bewijzen en dat het daarbij geen kwaad kan om nog eens met wat namen en titels ('alle wereldleiders') te strooien.’ Als hij stopt en niemand belt hem, zal hij er vrede meehebben, schrijft Onkenhout. Maar ze zullen weer bellen. Dick Advocaat is groot geworden door klein te blijven, en eerlijk bovendien.


Energietransitie wordt steeds meer betaald door de minderbedeelden, constateert Martin Sommer.
‘Het gaat mis vanwege de zonnepanelen bij u op het dak. Die zijn zo'n groot succes dat het ministerie van Financiën in de jongste miljoenennota het voorhoofd fronst. De afgelopen jaren verdubbelde het aantal zonnepanelen bijna jaarlijks. Ik zag alleen het cijfer over 2015, waarin het Rijk 80 miljoen belastingopbrengst misliep. Dat worden dus honderden miljoenen. Immers, hoe meer zonnepanelen, hoe minder elektriciteit u afneemt, des te minder belasting u betaalt. Het beroemde streven van 'nul op de meter', zowel gas als licht, betekent dat er nul euro energiebelasting, btw en vooral ODE (Opslag Duurzame Energie) wordt afgedragen.Hoe duurder de duurzaamheidsopslag de komend jaren wordt, des te sneller verdient u de zonnepanelen op het dak terug. Die tekorten beginnen nu te bijten. De huishoudens die niet energetisch zelfkazen, zullen steeds meer betalen voor de transitie.’


De leraar is een held, verdient meer waardering, meer salaris en prettiger werkomstandigheden - wie vindt dat niet, schrijft Aleid Truijens. Het nieuwe kabinet kan ook niet om deze massale publieke overtuiging heen: 270 miljoen voor de salarissen erbij in het basisonderwijs en 500 miljoen voor de verlaging van de werkdruk. Goed gedaan, actievoerders, ook al vinden jullie het te weinig. Komt het extra geld voor het basisonderwijs dit keer wél terecht bij de leerkrachten en leerlingen? Net zo pijnlijk is een andere vraag: komt dit extra geld ten goede aan de kinderen? We gaan er gemakshalve graag van uit: verlicht de taak van de leraar en je kind krijgt vanzelf beter onderwijs. Maar dat is niet waar.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:39 vrijdag 6 oktober 2017

In Vrij Nederland schrijft de Haagse redacteur Max van Weezel een persoonlijk en bewogen in memoriam van Eberhard van der Laan, onder de kop: 'De liefste vechtersbaas die ik ooit ben tegengekomen'. Van Weezel omschrijft Van der Laan als een type bestuurder dat 'gedreven was door emoties, niet wars van provoceren maar er ook op gericht het hol van de leeuw op te zoeken en het probleem uit te praten – niet voor niets was hij als advocaat een van de eerste en beste mediators in Nederland'.

Toch was Eberhard van der Laan 'geen makkelijke man, niet voor zichzelf, niet voor de ambtenaren die voor hem werkten en ook niet voor journalisten die zijn pad kruisten'. Van Weezel heeft dat aan den lijve ervaren: 'Als ik hem een te lastige vraag stelde, werd ik steevast getrakteerd op de opmerking: 'Ik weet heus wel dat je vroeger communist bent geweest, Van Weezel!''

Ook voor ambtenaren kon Eberhard van der Laan hard zijn. Ter illustratie citeert Van Weezel hier uit het boek 'Van der Laan. Biografie van een burgemeester' van Kemal Rijken waarin de spanningen worden beschreven tussen 'de hardwerkende calvinist Van der Laan en ambtenaren die zijn tempo niet konden bijbenen. Eerst op het ministerie van Wonen, Wijken en Integratie waar directeur-generaal Leon van Halder zijn bewindsman waarschuwde dat hij de lat voor de ambtenaren niet te hoog moest leggen. Daarna in de Stopera. Volgens Rijken renden jonge ambtenaren soms 'huilend en brullend' zijn kamer uit.'

Delegeren was volgens Van Weezel niet de sterkste kant van Eberhard van der Laan: 'Zo trok hij … de regie naar zich toe in de Amsterdamse zedenzaak rond pedoseksueel Robert M., de bezetting van het Beursplein door de Occupy-beweging, de Maagdenhuisbezetting, de Zwarte Piet-discussie, de dreigende escalatie tussen moslims en Joden tijdens de Gaza-oorlog van 2014 en de hoogoplopende discussie binnen de Joodse gemeenschap over het Holocaust Namenmonument op de Weesperstaat. Vaak nodigde hij de kibbelende partijen uit voor een brainstormsessie in de Stopera of de ambtswoning aan de Herengracht. Hij was dan de bemiddelaar, de grote verzoener.'

Aan het slot van zijn in memoriam sluit Max van Weezel zich aan bij biograaf Kemal Rijken die in een interview met NRC Handelsblad 'een rake karakterschets' gaf 'van de kettingroker en workaholic Van der Laan: Het is een man met lieve kanten. Hij is mateloos. Als hij lief is, is hij heel lief. Als hij boos is, is hij ook echt boos.'

Eberhard van der Laan, 27 mei 2011.Beeld Cor Salverius

Twitter bericht wordt geladen...

11:58 donderdag 5 oktober 2017

In de Verenigde Staten pijnigen commentatoren zich na de massale schietpartij met de vraag wat dit zegt over Amerika. In The New York Times schrijft columnist Thomas Friedman: ‘Als Stephen Paddock een moslim was geweest die Allahu akbar had geroepen terwijl hij het vuur opende op de concertgangers (…) had niemand ons nu verteld dat we niet de eer van de slachtoffers mogen besmeuren door de massamoord te 'politiseren'. Dan zouden we nu al hoorzittingen in het Congres organiseren over het ergste geval van binnenlands terrorisme sinds 11/9. Dan zouden we ‘de opties wegen’ over acties tegen het land waar de dader vandaan kwam.’

‘Maar wat gebeurt er als wij zelf het land van herkomst zijn? Wat gebeurt er als de dader een gestoorde Amerikaan was, tot de tanden bewapend met zware wapens die hij legaal had gekocht of makkelijk verkregen vanwege ons en onze waanzinnige wapenwetten? We weten wat er dan gebeurt. De president en de Republikeinen schakelen in de hoogste versnelling om ervoor te zorgen dat er helemaal niets gebeurt.’

‘Dus we zetten de wereld op zijn kop om de laatste IS-strijder in Syrië te pakken. We vragen onze beste jonge mensen het ultieme offer te brengen om de allerlaatste terrorist te vangen of doden. Maar als het gaat om het gevecht tegen de National Rifle Association – die, meer dan enige andere groep de aanname van redelijke wapenwetten heeft voorkomen - is de overwinning geen optie. Daar sturen we geen wilde honden op af, alleen poesjes.’

Friedman trekt de vergelijking met de orkanen die vorige maand overtrokken, en die aan Scott Pruitt, Trumps minister van Milieuzaken, de opmerking ontlokte dat ‘dit niet de tijd was om de oorzaken en gevolgen te bespreken van deze superstormen en hoe ze te beperken’. ‘We weten dat het wat Pruitt betreft nooit een goed moment is om klimaatverandering te bespreken.’

‘Om IS serieus te nemen, maar niets te doen aan het bepreken van deze andere echte bedreigingen is complete waanzin. En het is corrupt – want gedreven door geld en hebzucht, van wapenfabrikanten en –verkopers, van olie- en kolenbedrijven, van alle parlementariërs en regelmakers die zich hebben laten kopen om hun mond te houden. Ze weten heel goed dat het de meeste Amerikanen niet gaat om het recht van mensen om wapens te dragen voor de jacht of voor zelfverdediging weg te nemen. Alles wat we willen is het recht wegnemen van iemand om een militair arsenaal in zijn huis of hotelkamer aan te leggen en dit in te zetten tegen onschuldige Amerikanen als er een of andere waanzinnige woede in hem opwelt. Maar de NRA heeft deze laffe parlementariërs in de houdgreep.’

Wapenwinkel in Las Vegas.Beeld afp

11:52 woensdag 4 oktober 2017

Koos Meinderts (1953) heeft de Gouden Griffel voor het beste kinderboek gewonnen met Naar het Noorden, dat speelt in de Hongerwinter van 1944-1945.

Volgens Trouw-recensent Bas Maliepaard `komt het boek meteen binnen¿. Maliepaard schrijft: `De kracht van dit boek zit in de vaak schrijnende details, die een levend tijdsbeeld oproepen en het leed voelbaar maken Jaap (bijna 11) krijgt een babyzusje dat slechts een paar minuten leeft - maar vooral door de manier waarop Koos Meinderts dit drama opschrijft: ingehouden en met precieze observaties.¿  

De jongen wordt door zijn ouders naar Friesland gestuurd, waar nog wel voedsel genoeg is. Maliepaard vervolgt: `Meinderts beschrijft invoelend de kleine cultuurschok: stadse, katholieke Jaap komt in een dorp bij een streng gereformeerd echtpaar, dat hem liever geen kruisje ziet slaan. Jaap mist thuis, zeker als hij te maken krijgt met een persoonlijke oorlog, tussen hem en klasgenoot Tjeerd. Na vier maanden mag hij terug, maar hoe is het zijn familie in de tussentijd vergaan?¿

Koos Meinderts vertelt dat hij op het idee voor zijn boek kwam naar aanleiding van een uitzending van het geschiedenisprogramma Andere Tijden en een tentoonstelling in het Verzetsmuseum. Meinderts: `Kinderen zien op het Jeugdjournaal dat de wereld op z¿n kop staat. Vluchtelingen die huis en haard moeten verlaten. In de Tweede Wereldoorlog kregen Nederlandse kinderen met dezelfde emoties te maken: `Ik heb te eten hier in Friesland, maar hoe is het met mijn ouders die nog in het Westen zijn ? Hebben zij te eten? Leven ze nog? Ik wil kinderen laten voelen hoe het is als er van alles over je hoofd heen gebeurt, zonder dat je er greep op hebt.¿

Volkskrant-recensent Pjotr van Lenteren gunt Meinderts zijn Gouden Griffel, maar verzucht wel dat het `wéér een oorlogsboek¿ is dat is bekroond. `Meinderts draait al heel lang mee en heeft met De ballade van de dood, Roltrap naar de maan en De club van lelijke kinderen terecht veel succes gehad. Naar het Noorden is zeker niet slecht, maar ook niet heel spannend. Wat mij betreft was de Griffel naar een schrijver van de jongere generatie gegaan: naar Gideon Samson met Eilanddagen. `Over een driekhoeksrelatie. Alsof je er zelf bij bent.¿

Koos Meinderts met zijn Gouden Griffel voor Naar het noorden.Beeld anp
`De kracht van dit boek zit in de vaak schrijnende details, die een levend tijdsbeeld oproepen'

11:32 dinsdag 3 oktober 2017

De schietpartij in Las Vegas is een van de dodelijkste uit de Amerikaanse geschiedenis. Veel Amerikanen zullen zich afvragen of er iets zal veranderen. Het simpele antwoord is ‘nee’, schrijft de Democraat Steve Israel in The New York Times. De belangrijkere vraag volgens hem is: waarom niet?

'Tijdens mijn zestien jaar in het Congres telde het tijdschrift Mother Jones niet minder dan 52 massale schietpartijen. Weinig lessen die ik geleerd heb over hoe het Congres werkt, zijn pregnanter dan waarom er, na elke schietpartij, niets gebeurt. De eerste les was in januari, vlak nadat ik was ingezworen. Ik wilde een wet introduceren die een veiligheidspal noodzakelijk zou maken op bepaalde wapens en vroeg steun aan een ander nieuw Congreslid, een Democraat uit Arkansas.

Dat kan ik niet doen,’ zei hij, ‘in mijn kiesdistrict sluiten we de scholen op de eerste dag van het jachtseizoen’. Toen leerde ik dat alle politiek plaatselijk is en dat het inzake wapenbezit moeilijk is een politieke brug te bouwen van Huntington, New York naar Huntington, Arkansas.

Nadat 26 kinderen en volwassenen waren gedood op een school in Newtown, Connecticut in 2012, leerde ik weer een lesje – ditmaal in de lift, waar Congresleden eerlijk kunnen zijn. Collega’s vertelden dat stemmen voor betere veiligheidseisen daaromtrent ze de volgende verkiezing zou kosten omdat dan hun score bij de National Rifle Association (NRA) omlaag zou gaan.

Een wapenverbod voor mensen die op een terrorisme-alarmlijst staan, iets waar 80 procent van de Amerikanen achter staat? Afgestemd door de Republikeinse voorzitter van het budgetcomité met het argument dat iedereen onschuldig is tot het tegendeel is bewezen. Waarom er niets verandert?

Ten eerste, omdat de wapenlobby ook gepolariseerd is. De NRA, die ooit redelijke veiligheidseisen steunde, doet dat niet langer omdat ze dan marktaandeel zullen verliezen aan concurrerende wapenlobby-organisaties. Meer gematigdheid betekent minder marktaandeel.

Ten tweede: door het opnieuw indelen van kiesdistricten zijn Republikeinen zo ver naar rechts getrokken dat alleen totale onderhorigheid aan de wapenlobby volstaat.

Ten derde: u, lezer, bent het probleem. U zult dit lezen, uw hoofd schudden, en doorgaan naar de volgende app. De wapenlobby rekent erop dat u dit weer vergeet.'

Mensen rouwen op de Strip in Las Vegas.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

10:43 dinsdag 3 oktober 2017

We zoeken altijd naar redenen als zoiets als in Las Vegas gebeurt, maar geen excuus of uitleg is voldoende om uit te leggen waarom iemand een massamoord pleegt, schrijft The Wall Street Journal in het commentaar.

‘We leven allemaal ons leven dat gepaard gaat met geschillen, conflicten en haat. Meestal blijven die binnen de beschaafde grenzen maar soms gebeurt er iets in ons hoofd wat leidt tot kwaadaardige impulsen en soms zinloze moord.

Amerikanen hebben de laatste tijd te maken gehad met angstaanjagende momenten en overweldigende vernietiging. Mensen in Texas, Florida, Puerto Rico en de Caribische eilanden zijn nog jaren bezig met het opbouwen van hun levens en gemeenschappen die zijn verscheurde door diverse orkanen. Het kan soms te veel lijken.

Te midden van het bloedbad in Las Vegas en de verwoestingen van orkanen schoten mensen met onbaatzuchtige moed gewonden te hulp. President Trump noemde het ‘de banden van de gemeenschap en het comfort van onze gemeenschappelijke mensheid’. Tegen het kwaad van een Paddock is die onverslaanbare realiteit de moeite waard om te onthouden.’

Journalist James Fallows wijst er in The Atlantic op dat iedereen in Amerika weet dat de schietpartijen gewoon doorgaan. Hij noemt het zelfs ‘een impliciete beslissing’. Want andere landen, zoals Schotland, Australië en Noorwegen hebben na vergelijkbare moordpartijen wel maatregelen genomen om het wapenbezit terug te dringen. Fallows: ‘Geen enkele andere samenleving staat toe dat de massamoorden doorgaan. Het is het slechtste aspect van de Amerikaanse identiteit. Dit is hoe wij zijn.’

‘Een andere duistere waarheid is dat het weliswaar voor de slachtoffers en de nabestaanden niet uitmaakt wie de schutter is, maar voor de berichtgeving wel. De afgelopen halve eeuw bleken de meeste schutters witte mannen. Ze waren ‘ontspoord, verward of wraakzuchtig’ en hadden ‘een problematische jeugd’.’

‘Maar’, schrijft Fallows, ‘als ze een Arabische naam hadden gehad, dan zou Trump hebben gewezen op het gevaar van terrorisme. Als ze Mexicaan waren geweest, was gewezen op de gevaren van immigratie en dat Mexico niet zijn beste mensen naar ons toestuurt. En als ze zwart waren geweest, slaat de schrik me om het hart als ik me een voorstelling maak van de consequenties.’

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

11:12 maandag 2 oktober 2017

Het geweld in Catalonië tijdens het referendum over onafhankelijkheid is ongekend. Die onafhankelijkheid is een levensgroot gevaar voor heel Spanje, constateren toonaangevende Spaanse kranten. Lees hier drie commentaren.

El País

De Spaanse en Catalaanse regering hebben zich allebei tot winnaar uitgeroepen na deze duizelingwekkende zondag, schrijft de Spaans krant El Pais in het hoofdredactioneel commentaar. Maar zowel de Catalaanse leider als de Spaanse leider hebben zich totaal incapabel getoond deze crisis te managen. In feite was het een nederlaag voor iedereen: Spanjaarden, Catalanen, de democratie en de toekomst van het Spaanse model van samenleven dat we sinds veertig jaar kennen. De voornaamste schuldigen zijn de Catalaanse president en het Catalaanse parlement. Ze hebben blijk gegeven van een ongelooflijk sektarisme en van minachting voor de grondwet en de Catalaanse wetten. Maar dit alles kan niet de passiviteit en het geknoei van president Rajoy goedpraten.

De prestaties van de politie van Catalonië waren waardeloos. Als ze hadden gedaan wat bevolen was, de kieslokalen te sluiten en de verkiezingsbiljetten in te nemen, dan hadden we veel van die rampzalige scenes die gisteren de wereld overgingen kunnen vermijden. Maar we willen niet dat dit word gezien als het goedpraten van eventueel wangedrag of disproportioneel geweld. Dat moet justitie onderzoeken.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld photo_news
Carlos PuigdemontBeeld afp

10:48 maandag 2 oktober 2017

El Periódico de Catalunya
Carles Puigdemont heeft een grote fout begaan die zeer ernstige consequenties heeft, staat in het commentaar van de Catalaanse krant El Periódico de Catalunya. In plaats van de Catalaanse samenleving - die in choque verkeert – te steunen of te wachten op de uitslag van een referendum dat elke democratische legitimiteit ontbeert, wilde hij vanaf het begin eenzijdig de onafhankelijkheid uitroepen. Dit is van een nog nooit vertoonde absurditeit. Maar het waarom van het referendum verdwijnt naar de achtergrond als je het geweld van het politieoptreden ziet, dat geweld doet aan andere tijden denken. En daardoor vergeet je twee enorme thema’s die de Catalanen bezighoudt: de algehele wens, die niet alleen bij de separatisten leeft, om over de relatie met Spanje te stemmen. En ten tweede over de onderdrukking van Catalonië door Rajoy.

Dat de politie verhinderde om te gaan stemmen is een onbegrijpelijke en disproportionele beslissing geweest. Doordat de Catalaanse politie de ordes van het Catalaanse Hof niet opvolgde om de verkiezing onmogelijk te maken, kwam het tot geweld dat goed uitkwam voor de separatisten. Toch maakt dat disproportionele politiegeweld het referendum niet wettig, en de uitkomst niet democratisch. Er rest maar één uitweg: politieke dialoog en respect voor de wet. Dat wil de overgrote meerderheid van de Catalanen. Al het andere voert naar de afgrond.

El Mundo
Geen minuut te verliezen tegen onafhankelijkheid, kopt de Spaanse krant El Mundo in zijn commentaar. ‘De belangrijkste boosdoeners van het rampzalige schouwspel dat de straten van Catalonië afgelopen zondag de wereld liet zien, zijn degene die verslaafd zij aan hun eigen eenzijdig afscheidingsproject, vermomd als patriottisme. En dat zijn Puigdemont, Junqueras, Forcadell en andere leiders wier gedrag niet langer moet worden beoordeeld door een commentaar, maar door een rechtbank.

De buitengewone ernst van de dreiging van Puigdemont om eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen (…) vereist een sterke reactie van de staat. Het is nu niet de tijd van pappen en nathouden of aardige uitnodigingen te sturen voor een dialoog aan een groep coupplegers die zonder twijfel hun opruiende wil in de komende dagen zullen blijven uitdragen.

Geconfronteerd met deze flagrante opstand tegen de legitieme orde, en in een revolutionaire context die zelfs de oproep voor een algemene staking bevat, kan de overheid geen gas terugnemen bij het nemen van maatregelen om de separatistische plannen tegen te gaan. De overheid moet onmiddellijk artikel 155, oftewel de burgerveiligheidswet in werking stellen, om de rechtsstaat te behouden en de Catalaanse politie onder controle van de staat te plaatsen. De regering mag geen minuut verliezen om op te staan – met het wetboek in de hand – tegen het misdrijf van onafhankelijkheid.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld getty

08:25 zondag 1 oktober 2017

We hebben een aristocratie die zich voordoet als gelijken en tegelijk neerkijkt op de rest, stelt Martin Sommer. ‘Geen wonder dat de Wutbürger boos zijn over de gevoelde afwijzing. Niets erger dan neerbuigend te worden behandeld. Het beste voorbeeld is uiteraard Hillary met haar uitglijer over de deplorabelen, hun betreurenswaardige levenswijze en racistische kleinburgerlijkheid. Als ik het goed begrijp, besloot Trump zich kandidaat te stellen voor het presidentschap nadat hij tijdens het Correspondents’ Dinner was uitgelachen door Obama.’

Net als in Duitsland heeft ook hier in Nederland, stelt Peter Middendorp, het volk vriendelijk om een ruk naar rechts gevraagd en heeft de leider zijn beste tijd gehad. ‘Ook bij ons moeten Buma’s en Zijlstra’s een beetje platrechts gaan proberen te doen met liberalen en groenen of sociale christenen. En ook hier zal dat binnen twee jaar, schat ik zo – ik ben geen Houellebecq – mislukken. (…) In Onderwerping, de laatste roman van Michel Houellebecq, dragen de Franse kiezers, uit angst voor extreem-rechts, in een verkiezing de macht over aan de islam. Houellebecq is een van mijn lievelingsschrijvers, maar ik geloof dat het in de werkelijkheid eerder andersom gebeurt.’

Lees ook de column van Bert Wagendorp. Hij schrijft: ‘Dit was de week van het geheugen. Het geheugen is geen opnameapparaat en ook geen digitale camera. Het is onbetrouwbaar, het verzint dingen, het voegt zaken samen in tijd of plaats, het vergeet naar believen, het onderdrukt of filtert. Het construeert gewenste waarheden. Het laat eerlijke mensen liegen.’

Twitter bericht wordt geladen...

Politiek leiders in debat bij NOS tv.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:23 vrijdag 29 september 2017

Wie de ochtendkranten openslaat, ontkomt niet aan de conclusie: de positie van minister van Defensie Hennis wankelt. Dit alles naar aanleiding van een rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OvV) die een vernietigende reconstructie publiceerde over de dood van twee Nederlandse militairen bij een oefening in Mali.

Commentaren in De Telegraaf, AD en de Volkskrant vegen de vloer aan met de reactie van Hennis dat ze liever wil optreden om herhaling te voorkomen dan aftreden. ‘Een vreemde bewering nu dit het derde rapport in drie jaar tijd is over tekortkomingen bij defensie’, schrijft De Telegraaf in een Commentaar onder de kop ‘Falend ministerie’. ‘Hennis liet ook nog het volgende weten: 'De veiligheid en gezondheid van onze militairen staan bij iedereen voorop.' In het rapport is juist aangetoond dat dit niet het geval is. Een belachelijke verklaring dus van deze minister, die nog het nodige heeft uit te leggen.’

Raoul du Pré wijst er in het Commentaar van de Volkskrant op dat Hennis ‘de volle politieke verantwoordelijkheid’ draagt voor de fouten die zijn gemaakt. ‘Het debat of zij wel kan aanblijven komt nu onvermijdelijk op gang. Ook gezien haar halfbakken eerste reactie is dat niet meer dan terecht.’

Ook Hans van Soest velt in het Commentaar van AD een hard oordeel: ‘Minister Hennis (Defensie) wil graag terugkeren in een volgend kabinet. Ze zei in een reactie op het rapport dat ze moet optreden, niet aftreden. Maar in plaats van opteren voor een nieuwe baan, had ze beter kunnen zorgen voor meer geld om de veiligheid te waarborgen van de mensen waar ze politieke verantwoordelijk voor is.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Minister Jeanine Hennis-Plasschaert.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:54 donderdag 28 september 2017

Nog even over Saoedi-Arabië, waar het verbod op autorijden voor vrouwen wordt opgeheven. Want Manal al-Sharif, de vrouw die de kwestie wereldwijd onder de aandacht bracht in 2011 heeft zelf een artikel geschreven in The New York Times. Hieronder enkele fragmenten uit haar stuk:

'In mei 2011 reed ik in een auto in de stad Khobar in Saoedi-Arabië als protest tegen het verbod van de koning op vrouwen achter het stuur. Het gevolg: ik werd gearresteerd, uit mijn huis gehaald in het holst van de nacht en negen dagen in de gevangenis vastgehouden; in die tijd werd ik ondervraagd, uitgekleed bij het fouilleren en ik werd ervan beschuldigd een verrader en een spion te zijn. Ik werd pas vrijgelaten nadat mijn vader koning Abdullah, toen de heerser, had gesmeekt mij gratie te verlenen.

Veel mensen in mijn land ontweken mij daarna. Geestelijken riepen op mij te geselen, te stenigen, te vermoorden. Binnen een jaar werd ik gedwongen mijn baan op te zeggen. Toen, uit angst voor mijn veiligheid, verliet ik het land waar ik ben geboren en opgegroeid en net een eigen gezin had gesticht.

Vrouwen voor en na mij zijn eveneens gearresteerd, hebben hun banen verloren en zijn gevangen gezet voor de eenvoudige daad van achter het stuur kruipen. We protesteerden tegen het verbod op autorijden voor vrouwen omdat de gevolgen veel verder gingen dan auto’s en wegen. Het verbod betekende dat we onze kinderen niet naar school konden rijden; we konden onze dierbaren niet naar de dokter of een ziekenhuis rijden; we konden niet met de auto naar ons werk op en neer, of naar de supermarkt gaan. Het verbod betekende het verlies van de essentiële vorm van waardigheid en de controle over onze levens.

Dat is de reden waarom voor de vrouwen in Saoedi-Arabië 26 september 2017, de dag dat de monarch zijn voornemen aankondigde om het rijverbod op te heffen, zal worden herinnerd als Emancipatie Dag. Het is in alle opzichten net zo belangrijk voor ons als 18 augustus 1820 voor de Amerikaanse vrouwen, de dag waarop het 19de amendement werd geratificeerd, dat hen kiesrecht gaf.

Activiste Manal Al Sharif uit Saudi-Arabië - in 2013, wonend in Dubai - tijdens de actie 'driving is a choice'.Beeld AFP
Omslag van haar boek.Beeld nb

11:46 donderdag 28 september 2017

Eindelijk zullen de Saoedische vrouwen bewegingsvrijheid krijgen en zeggenschap. De Saoedische samenleving zal nooit meer de oude zijn. Van mijn vrienden die in het koninkrijk wonen hoor ik een mengeling van ongeloof en vreugde. Mijn e-mailbox loopt over van verwonderde berichten. Op Facebook zie ik de opwinding van mijn vrienden. ‘Eindelijk werkelijkheid geworden’, schreef een vriend. Een andere heeft verdergaande dromen: ‘Ik hoop dat alle wetten hervormd worden totdat we volledige gelijkheid van de seksen hebben.’

Ik weet zeker dat sommige delen van de Saoedische samenleving fel tegen vrouwen achter het stuur zijn. In de afgelopen zes jaar heeft de overheid onderzoeken laten uitvoeren waaruit zou blijken dat vrouwen hun baarmoeders beschadigen als ze auto rijden en kinderen ‘met gezondheidsproblemen’ zullen krijgen. In 2011, het jaar dat ik autoreed, was de conclusie van een academisch rapport opgesteld voor de Saoedische wetgever dat vrouwen laten autorijden zal leiden tot maatschappelijke verrotting, inclusief ‘pornografie, prostitutie, homoseksualiteit en scheidingen’.

En nog vorige week waarschuwde een Saoedische geestelijke voor de gevaren van vrouwen achter stuur, omdat die ‘maar de helft van de hersenen van mannen hebben’ en zelfs maar een kwart ‘als ze naar de markt gaan’.

Wij, Saoedische vrouwen, waren tot nu toe gekortwiekte vogels, vol getierelier, maar niet in staat op te vliegen. Dat zal veranderen. Nu moeten we de drijvende kracht worden voor onze eigen toekomst, in staat onze eigen beslissingen te nemen. Onze breinen zijn honderd procent sterk. Wij zijn geheel in staat onze eigen toezichthouders te zijn.

Toen ik werd gedwongen mijn land en mijn familie achter te laten, droomde ik van de dag dat ik zou terugkeren. Niet in een vliegtuig, maar achter het stuur van een auto, die ik door de woestijn over de grens rijd naar mijn huis. Nu hoef ik niet langer te dromen. Komende maand juni, als de wetswijziging van kracht wordt, ga ik die tocht maken. Maar voor nu: laten we een moment stilstaan in dankbaarheid bij al die vrouwen die het onmogelijke deden en toch achter het stuur kropen.'

Manal al-Sharif is schrijfster van het autobiografische boek ‘Daring to Drive: A Saudi Woman’s Awakening’.

Twitter bericht wordt geladen...

17:24 woensdag 27 september 2017

50 duizend migranten legaal toelaten: 'Goed begin, maar slechts een suikerspinnetje'

De Europese Commissie wil dat de lidstaten 50 duizend vluchtelingen legaal toelaten in de komende twee jaar. De mensensmokkelaars zou zo de wind uit de zeilen kunnen worden genomen. 'Een goed begin', vindt Ton Dietz, die maandag afscheid nam als directeur van het Afrika Studiecentrum in Leiden met een rede over de migratieproblematiek.

‘Ik pleit daar al lang voor. Maar het is ook een suikerspinnetje. Het stelt bijna niets voor. In mijn lezing schatte ik dat het aantal migranten naar Europa zal groeien van 9 miljoen naar 25 miljoen tot 2030, wat is dan is 50 duizend? De EU heeft een dubbele agenda en de nadruk ligt op spierballen laten zien bij het tegenhouden van migranten.’

Dietz: ‘Van de ene kant versterkt de EU de diensten die gericht zijn op het weren van immigranten. Aan de andere kant bestaat er nog geen verstandig toelatingsbeleid. Toelaten van migranten heeft vele kanten: visa voor studie, werkvisa. Het zou veel uitnodigender kunnen. Ik houd ook een pleidooi voor erkennen van tijdelijkheid. Het is niet nodig alle migranten full time binnen te laten. Velen willen weer terug na een tijdje, ze willen op en neer kunnen reizen voor studie of zaken.

‘Maar het voorstel van de Europese Commissie heeft wel zin. Het is een manier om ervaring op te doen met toelating. Het biedt een aanleiding om de discussie daarover in Europa opnieuw en beter te voeren. Het ondersteunt ook de roep om meer kennis te vergaren over migratiestromen, volgsystemen voor migranten op te zetten: wat gebeurt er nu eigenlijk echt?


Ton Dietz, tot voor kort directeur van het Afrika Studiecentrum in Leiden.Beeld Marlena Waldthausen

11:44 woensdag 27 september 2017


Een goed begin, maar waartoe zou dat volgens u moeten leiden?

`Het EU-beleid zou op twee benen moeten lopen. De ene: hoe hou je de mensen die je niet wenst buiten de deur, zo effectief en goedkoop mogelijk. De andere: hoe haal je de migranten binnen die we nodig hebben om onze bejaarden te helpen verzorgen, bijvoorbeeld.

`Het huidige beleid jaagt de kosten van het tegenhouden steeds hoger op. Het zijn juist de `migratie­ondernemers¿, zoals ik de mensensmokkelaars noem, die daarvan profiteren. Je zult zien dat het meer investeren in muren contraproductief werkt in Europa. Je ziet dat al gebeuren in Amerika. Daar zijn miljarden gestoken in het bouwen van muren en er is een race met de migratieondernemers ontstaan. Die winnen steeds met slimme trucs en zijn heel gewiekst in de waterbedmethode: ze zoeken steeds de zwakste plekken op in de grensbewaking.

`Bij opgevoerde repressie zullen we ook te maken krijgen met toenemende corruptie bij het functioneren van de instituties. Douanebeambten en administrateurs kunnen zich laten verleiden om onderdeel te worden van het spel.

`Migranten, of ze nu legaal of illegaal binnenkomen, kunnen rekenen op een uitgebreid ondersteuningssysteem. Vooral door kerken en ook in moskeeën. Ze krijgen juridische bijstand. De bruggenhoofden zijn er al. Migranten zijn heel goed geworden in het ontlopen van overheden en hun regels. Er bestaat daarover zoveel naïviteit in Europa. Maar een Nigeriaan koopt gewoon een paspoort van Sierra Leone, als dat land op dat moment zielig wordt gevonden.¿

Vooralsnog zijn de twee benen volkomen ongelijk, de hoeveelheid geld, menskracht en aandacht die gaat naar het tegen- houden van migranten staat in geen verhouding tot het budget voor een nieuwe legale migratie. Moet er budget worden overgeheveld?
`Natuurlijk is dat nodig. Het is ook hartstikke hypocriet, al die politieke nadruk momenteel op opvang in de regio, na al die jaren van onderfinanciering van de organisaties van de Verenigde Naties die dat doen. Nu komt er geld, maar ik denk: dat hadden jullie potdorie twintig jaar geleden moeten doen! En dan op een manier die de vluchtende mensen een uitzicht op een beter bestaan biedt.¿
Wim Bossema

11:19 dinsdag 26 september 2017

Duitse kranten: 'Uitslag Duitse verkiezingen is een gevaar voor Europa'

Angela Merkel won de Duitse verkiezingen, maar haar partij CDU/CSU kreeg een flinke klap. De rechtspopulisten wisten het tot derde partij te schoppen. Wat schrijven de Duitse kranten over de politieke aardverschuiving? In sommige commentaren wordt gevreesd voor het einde van de Europese Unie. Anderen zien het vertrek van Merkel naderen.

Daniel Brössler becommentarieert in Süddeutsche Zeitung dat het einde van de pro-Europese consensus in Duitsland het einde kan betekenen van de EU.

‘Twee weken geleden zei Claude Juncker nog dat de EU de wind in de zeilen heeft. In Brussel dacht men dat er bij de Duitse verkiezingen niets mis kon gaan. Maar uitgerekend de verkiezingen waar de EU zich het minst zorgen over maakte, bezorgen nu de meeste last. De koers die Juncker met zijn schip wilde zeilen – snelle Frans-Duitse plannen over hervorming van de eurozone - kan hij voorlopig vergeten.

In Nederland zijn ze al een half jaar bezig een coalitie te smeden. Dat beïnvloedt de loop der dingen in de EU nauwelijks. Maar zolang Duitsland naar een regering zoekt, hult heel Europa zich in een nevel. Niet alleen omdat Duitsland het grootste en economisch sterkste land van de Unie is. Maar ook omdat Angela Merkel in de loop der jaren een leiderspositie is gaan innemen waarvoor vervanging niet in zicht is.

De aanwezigheid van extreemrechts is in het parlement is in veel EU-landen normaal. Dat uitgerekend Duitsland geen uitzondering meer is, maakt de zaak er niet beter op, maar slechter. Belangrijk wordt de vraag in hoeverre de rechtse minderheid er in slaagt de Europese agenda te bepalen. Het einde van de pro-Europese consensus in Duitsland zou het einde betekenen van de EU. In welke richting het EU-schip vaart, is na de Duitse verkiezingen onduidelijker geworden.'

Volgens Sebastian Fischer van Der Spiegel staat Duitsland een lange kabinetsformatie te wachten. Voordat Merkel überhaupt kan denken aan een Jamaica-coalitie met de liberale FDP en de Groenen, moet zij eerst tot een vergelijk komen met de Beierse CSU van Horst Seehofer. Die staat onder zeer zware druk omdat zijn partij met meer dan 10 procent de grootste verliezer is. Seehofer moet dan ook half november op het partijcongres van de CSU vechten voor zijn politieke leven. Vandaar dat hij van Merkel eist dat zij het midden opgeeft en opschuift naar rechts.

Concreet houdt dat in dat Merkel akkoord moet gaan met een bovengrens aan het aantal vluchtelingen dat Duitsland zal toelaten. Want zonder die bovengrens verliest de CSU volgend jaar de gegarandeerd absolute meerderheid in Beieren, realiseert Seehofer zich.

Volgens Fischer is het steeds moeilijker om het ‘strategische conflict’ tussen de CDU, ‘een vooruitstrevende middenpartij die met iedereen een coalitie kan aangaan’, en de CSU, ‘een centrumrechtse partij die aanspraak maakt op de absolute meerderheid’ op te lossen. ‘Als dat de komende weken niet lukt, gaat het helemaal niet meer om Jamaica. Want dan is de unie tussen CDU en CSU in gevaar.’

Angela Merkel met EU-voorzitter Jean-Claude Juncker.Beeld afp
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

11:15 dinsdag 26 september 2017

B.Z Berlin schrijft in hun commentaar dat Merkel als bondskanselier is herkozen omdat overtuigende alternatieve ontbreken en ze de pragmatische Duitse consensus vertegenwoordigt. Reinhard Mohr schrijft:

'Het is haar dus weer gelukt en is goed op weg richting Helmut Kohls 16-jarige kanselierschap, in de huidige tijd een eeuwigheid. Jonge mensen kennen überhaupt geen andere bondskanselier. Maar ze kreeg een flinke klap: meer dan 8 procent verlies vergeleken met de vorige verkiezingen, dat is een duidelijk signaal van ontevredenheid met haar politiek. Leidend daarin zou Merkels omstreden migratie- en vluchtelingenbeleid zijn geweest, die onder veel burgers onrust veroorzaakt.

Waarom werd ze dan toch weer herkozen? Het makkelijkste antwoord is: omdat er geen overtuigende alternatieven waren. In elk geval niet de brave Martin Schulz. Merkel profiteert al tien jaar van de zwakke concurrentie om het bondskanselierschap.

Tegelijk vertegenwoordigt Merkel nog altijd die pragmatische Duitse consensus, waarin zekerheid, betrouwbaarheid en welvaart hoge ogen gooien. Adenauers’ ‘Keine Experimente’ werkte ook nu weer. Zijn we dan zo aartsconservatief? Wie naar de buren kijkt, ziet wat anders: vooral Frankrijk en Italië verkeren al jaren in stagnatie. Dus misschien is het uiteindelijk gewoon die in Europa zo bijzondere stabiliteit, die de Duitsers sinds 1945 zozeer op waarde schatten, waarop de huidige maatschappelijke veranderingen zich voltrekken. Een overmaat aan persoonlijke en politieke continuïteit kan de wil tot een abrupte wissel versterken, Adenauer ervoer dat in 1963, Kohl in 1998. Merkel zou het de komende jaren kunnen beleven.’

In het Handelsblatt schrijft Gabor Steingart dat de intrede van de AfD in het parlement pijn doet, maar zeker niet leidt tot de ondergang van het Avondland. 'Duitsland wordt overspoeld door een golf van polarisering: Men wil zijn tegenstander niet overtuigen, maar ‘opjagen’ (Gauland). De SPD revancheert zich al te graag met een retoriek van verzet. Men wil in de Bondsdag een ‘bolwerk’ (Schulz) opwerpen, om van daaruit de AfD te ‘verdrijven’ (Stegner). Sinds zondagavond wordt teruggehaat. En haast terloops bouwt Schulz de SPD om tot een niet-regeringsorganisatie.

Maar in een democratie moeten verkiezingsresultaten niet slechts geaccepteerd, maar ook begrepen worden. Een wegwijzer:
1. De energie die de opkomst van de rechtspopulistische partij heeft bevorderd, is ontstaan in het midden van de samenleving. Als de meerderheid der kiezers hun zin kregen, zou de Bondsdag morgen al kunnen besluiten tot een rem op de huurprijzen, het aantal vluchtelingen en de modernisering. Zoals Bernd Ulrich van die Zeit schrijft, correspondeert de woede van een minderheid ondergronds met de angsten van een meerderheid.

2. De vluchteling is het symbool van een diffuus onbehagen. Een wereld met een hoge snelheid en van een grote complexiteit roept wantrouwen en verzet op ook bij diegenen die er objectief gezien van profiteren. Angsten worden niet in geld omgerekend.

3. Al op de verkiezingsdag werd duidelijk dat het bij de AfD niet om een partij gaat maar om een indigestie. Zonder haar medestrijders een blik waardig te keuren ging partijvoorzitter Petry er vandoor. Ze belichaamt een groepering die mogelijk zelf een vluchtbeweging is. Misschien bestrijdt men deze troepen het beste door hun verval niet al te zeer te storen.’

Helmut Kohl in 1982.Beeld afp

15:10 maandag 25 september 2017

De uitslag van de verkiezingen voor de Duitse Bondsdag, met de spectaculaire overwinning van de rechtspopulisten, geeft niet alleen maar aanleiding tot somberheid. Commentator Dirk Kurbjuweit van Der Spiegel ziet zes lichtpuntjes:

1. Het is een zegen dat de sociaaldemocraten in de oppositie gaan, want een liberale democratie heeft een sterke oppositie nodig van een liberale partij.
2. Een nieuwe constellatie dient zich aan: de Jamaica-variant (CDU/CSU, FDP, Groenen). Dat biedt hoop op modernisering van de Duitse economie in de richting van duurzaamheid.
3. Merkel begon koninginnegedrag te vertonen. Daaraan komt een einde door haar nederlaag en een nieuwe coalitie die niet makkelijk in de hand te houden zal zijn.
4. Martin Schulz ontpopte zich zondagavond al als een veelbelovende oppositieleider. Hij kan zowel de nieuwe regering als de AfD op hun plaats zetten.
5. Hoe groter de fractie van de AfD wordt, hoe meer ruziemakers hun opwachting in de Bondsdag zullen maken. Het zal niet lang duren voordat de interne strijd losbarst, die misschien wel tot scheuring zal leiden.
6. Zelfs het vooruitzicht dat Merkel bondskanselier blijft, heeft een voordeel. Anders dan in Duitsland staat ze in het buitenland in hoog aanzien. Met al haar ervaring kan ze nuttig werk doen als topdiplomaat in het Trump-tijdperk.

Ook The Economist geeft blijk van optimisme over de verkiezingsuitslag. De opkomst van de kleinere partijen komt tegemoet aan het onbehagen van veel kiezers na 12 jaar Merkel, waarvan acht in een 'volvette' coalitie met de SPD. Dit is een goed antwoord op een vermoeid en oppervlakkig politiek establishment. Na deze slaperige coalitie kan Merkel een oppepper van de liberale FDP en de Groenen goed gebruiken.

De verschillen tussen die twee partijen werden in de campagne overdreven, stelt The Economist, want de leiders van de twee mogelijke regeringspartijen, Christian Lindner en Cem Özdemir tutoyeren elkaar. Dat is in het formalistische Duitsland een teken aan de wand. Een beetje ruzie in de nieuwe coalitie kan sowieso geen kwaad, om wat spinrag op te ruimen. En wie weet gaat Duitsland nu eindelijk aan de slag met lang verwaarloosde onderwerpen als het terugdringen van de bureaucratie en digitalisering.

Frauke Petry, voorzitter van Alternative für Deutschland, kondigt aan de partij te verlaten.Beeld epa
Christian Lindner (FDP) en Cem Özdemir (Groenen) tutoyeren elkaar. Dat is een teken aan de wand
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

11:41 maandag 25 september 2017

De partij van Duitse bondskanselier Merkel heeft de verkiezingen gewonnen, maar de uitslag was historisch laag. Ze verloor veel stemmen aan de rechtse AfD, die nu de derde partij in het parlement is. Voor historicus Willem Melching kwam de overwinningsnederlaag van Merkel niet als verrassing.

‘Zelf dacht ik dat Merkel 35 procent van de stemmen zou halen, maar het viel slechter uit. Het is een tamelijk beroerd resultaat. Om te begrijpen waarom ze verloren heeft, moet je kijken waar de stemmen naartoe zijn gegaan: deels naar de liberale FDP en naar de rechtse AfD. Beide partijen hebben duidelijke standpunten over Europa en immigratie. De liberalen willen een hardere immigratiepolitiek dan tot nu toe gebruikelijk is in Duitsland. De kiezer heeft altijd gelijk in een democratie. Merkel heeft niet goed geluisterd naar de onvrede van de bevolking.’

Voor het eerst na de oorlog komt een partij in het parlement die rechtser is dan CDU/CSU. Wat betekent dat?

‘Merkel is naar het midden gegaan, waar de meeste kiezers zijn. Maar als je consequent naar het midden blijft trekken dan blijft links en rechts een gat open. Links werd gevuld door Die Linke, die hebben ook aardig wat stemmen gekregen. En op rechts ontstond een gat voor de liberalen en vooral de AfD. Ik denk dat er binnen Merkels partij een grote heisa komt. Vooral in Beieren heeft de CSU een enorme klap gekregen van de AfD. Zij komen in opstand tegen Merkel, wat haar positie zal verzwakken.’

Met wat voor gevolgen?

‘Ik houd er rekening mee dat ze over twee jaar het bijltje erbij neergooit. Als een partij verliest, moet iemand daarvoor opdraaien. Voor Merkel zal het even duren omdat ze een zwaargewicht is, maar ze zal op een hakblok eindigen. Er zijn genoeg liefhebbers om haar ten val te brengen.’

Wat betekent haar overwinningsnederlaag voor de toekomst van Europa?

‘Europa gaat zware tijden tegemoet ondanks de goede wil van Merkel om er iets van te maken. Wat betreft de Frans-Duitse as moet Macron eerst de winter nog overleven. Hij belooft drastische hervorming maar de vakbonden slijpen hun messen. Aan de andere kant is Merkel ook gebonden omdat ze te maken krijgt met de liberale FDP die niet nog meer geld en bevoegdheden naar Europa wil sturen. De CSU in Beieren is ook tegen meer macht voor Europa. Met een ‘ever closer union’ win je blijkbaar geen verkiezingen. Daar heeft Merkel dus een probleem.’

Lees het hele interview met Willem Melching dinsdag in de Volkskrant.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld epa

10:11 zondag 24 september 2017

Lees vandaag de column van Aleid Truijens over de Week Tegen het Pesten en de genderneutrale kleding van de Hema. ‘Pesten en kleding, voor mij hoor ze bij elkaar.’ (…) ‘Er zijn beslist ergere dingen in de wereld, maar als ik de groepsfoto terugzie krijg ik nog steeds buikpijn: alle meisjes zijn beeldschone feeën en danseressen, alleen ik draag een cowboyhoed, een vierkant jasje met sheriff-ster en een riem met holster. Het pistool prikt in mijn buik. Ik staar beschaamd naar de neuzen van mijn grote zwarte laarzen. De jongens vonden me grappig. De meisje lachten me keihard uit.
Die dag begon het pesten. Door de meisjes, altijd de meisjes.'

Paul Onkenhout schrijft in zijn column over amateurclub AVV Swift die Vitesse uit het bekertoernooi stootte. ‘Wat begon als een onverwachte uitslag op een doordeweekse avond, werd een uitbundig en ontroerend eerbetoon aan het amateurvoetbal. De overwinning van Swift relativeerde de crisis. Het herinnerde ons eraan dat voetbal veel meer te bieden heeft dan een zwalkende nationale ploeg, een kwaliteits-arme profsector en overvloedig chagrijn.’

Dat een film die niets onthult toch geslaagd kan zijn, ervoer Arjan Peters bij een preview van Echt Herman Koch. 'Niemand durft te zeggen dat hij Herman Koch echt kent, merkt regisseur Pieter Verhoeff op. Afgaande op de beelden die hij toont - van een signerende, joggende, en voor volle zalen ondervraagde Koch, altijd op zijn hoede, nooit excentriek -, hoeft daar ook niemand mee te zitten.'


Schrijver Herman Koch.Beeld anp

14:46 donderdag 21 september 2017

Spanje en de deelstaatregering van Catalonië liggen op ramkoers. Madrid pleegde woensdag ‘een staatsgreep’, in de woorden van voorstanders van het referendum dat Catalonië op 1 oktober wil houden. Dat is een illegale daad, volgens Madrid. Elf hoge ambtenaren betrokken bij de organisatie van het referendum zijn woensdag gearresteerd en drie ondernemers. Zelfs het drukken van stembiljetten ziet Madrid als een criminele activiteit. De Spaanse regering trok ook het financiële beheer in Catalonië naar zich toe, waardoor de Catalaanse premier Carles Puigdemont eigenlijk niets meer kan betalen. Wat doet de rest Europa met dit geschil?

O Diário de Notícias

‘De onverantwoorde Catalaanse droom’ is de kop boven het commentaar van Paulo Tavares in het Portugese dagblad.

‘Hoe romantisch het idee van een referendum over zelfbeschikking van Catalonië ook mag lijken, hoe kleurrijk de strijd van de Catalanen ook is en hoezeer we sympathiseren met de argumenten van de 7,5 miljoen inwoners van die autonome Spaanse gemeenschap, het essentiële punt in de discussie rond die volksraadpleging is dat die tegen de wet ingaat, tegen de regels van de rechtstaat.

‘Wat we in Catalonië zien, is een periode van onbegrensd populisme, van het grijpen naar argumenten die steeds minder rationeel zijn, om Madrid maar tot het onmogelijke te bewegen. Zoals met elke populistische golf voedt deze zich met onvrede die, deels, weinig of niets te maken heeft met autonomie of een verlangen naar onafhankelijkheid. Op de lawine aan opruiende taal heeft Rajoy legalistisch en totaal onflexibel gereageerd. Ik weet niet of het anders had kunnen zijn, maar deze hele geschiedenis begint er behoorlijk explosief uit te zien. Heeft het referendum enige zin, in een Europa dat in enkele decennia een federatie zal zijn? Misschien. Maar in onze huidige Unie hebben we wat meer nodig dan een onverantwoorde en gevaarlijke uitdaging.

Die Tageszeitung

Europa kijkt weg bij schendingen van de burgerrechten in Catalonië, schrijft Reiner Wandler, Spanje-correspondent in een commentaar voor de Duitse krant.

'Voorafgaand aan de voorgenomen volksstemming op 1 oktober over onafhankelijkheid van Catalonië stelt Spanje de democratische grondrechten buiten werking. Tegen meer dan 700 burgemeesters, parlementsleden en leden van de autonome regering zijn zaken aangespannen wegens delicten die kunnen leiden tot gevangenisstraffen.

‘Het is niet de eerste keer dat de conservatieve regering van de door corruptieschandalen achtervolgde Partido Popular onder Mariano Rajoy de burgerrechten schendt. Twee jaar geleden al werd het strafrecht aangepast. Door de zogenoemde ‘knevelwet’ kan oproepen tot en deelname aan spontane demonstraties worden beboet met tussen de 100.000 en 600.000 euro.

‘En de Europese Unie kijkt weg. Het gaat hier om een zaak tussen Spanjaarden onderling, is het argument. Maar dan dient zich de vraag aan met welk recht Brussel zich wel inmengt in Polen en Hongarije. Burger- en mensenrechten gelden overal en horen niet ondergeschikt te worden gemaakt aan opportunistische politieke belangen.’




Betogers tegen de Spaanse regering hebben een auto van de Guardia Civil beplakt tijdens protesten in de nacht van woensdag op donderdag in Barcelona.Beeld epa

11:35 donderdag 21 september 2017

Spanje-specialist Jean-Jacques Kourliandsky zegt in Le Monde: ‘De Catalanen willen in de EU blijven; Carles Puigdemont heeft dit dossier geprobeerd te verdedigen terwijl hij van het ene naar het andere EU-land ging. Maar niemand heeft hem willen ontvangen. Hij is in mei naar Brussel gegaan om de president van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, te ontmoeten. Maar die heeft hem niet willen spreken, terwijl hij wel de president van de Baskische regering heeft ontvangen. Verder heeft Juncker op 13 september in het Europese parlement gezegd dat de fundamentele basis van Europa berust op respect voor wetten en constituties.’

Toch maakt Puigdemont een flinke kans het referendum te winnen denkt Kourliandsky, specialist van het Institut de relations internationales et stratégiques (IRIS). In 2010 was 15 procent van de Catalanen voorstander van onafhankelijkheid, nu meer dan 40 procent. Hij zegt dat premier Puigdemont ‘zonder twijfel tot het einde zal gaan’. ‘De uitslag zal ‘ja’ zijn want zij die het gezag van Madrid erkennen, gaan niet stemmen. De wet die het referendum regelt, geeft het Catalaanse parlement de bevoegdheid de onafhankelijkheid uit te roepen, hoeveel stemonthoudingen er ook mogen zijn.’

Het enige land dat tot nu toe heeft gezegd zo’n Catalonië te zullen erkennen is Hongarije, constateert Politico. De regering van Viktor Orbán heeft gezegd dat Hongarije ‘de wil van het volk zal respecteren’. ‘De wil van de bevolking is het enige dat altijd telt, dat is ons standpunt, zei Zoltán Kovács, woordvoerder van premier Orbán op een persconferentie, gevraagd naar Hongarije’s standpunt over Catalonië. ‘Het is een interne zaak van de Spaanse en Catalaanse bevolking en het is hun besluit. Wij moeten allemaal respect voor de bevolking hebben, dat heet democratie.’

11:24 woensdag 20 september 2017

In zijn hoofdcommentaar toont de Wall Street Journal zich grotendeels tevreden over het optreden van Trump tijdens zijn toespraak tot de Verenigde Naties:

'Donald Trump gebruikt zijn speeches op het wereldpodium vaak om diplomatieke conventies te verstoren, en dat deed hij dinsdag in zijn toespraak tot de Verenigde Naties opnieuw. Geen zelfvoldaan gezelschap verdient deze openhartigheid meer. Bij het aan de kaak stellen van de ‘schurkenregimes’ in Noord Korea en Iran liet de president elke nuance varen. Noord-Korea noemde hij een ‘verdorven regime’. Dit zijn geen termen die je vaak hoort bij de VN, waar andere verdorvenen zitting hebben in de Raad voor de Mensenrechten, zoals Trump zo brutaal was om op te merken.

Maar hij schokte de zaal pas echt met zijn dreigement op te treden tegen Noord-Korea als de VN dat niet zou doen. ‘Geen natie ter wereld heeft er belang bij te zien hoe deze bende criminelen zichzelf bewapent met kernwapens en kruisraketten’, zei Trump. ‘Als de VS gedwongen wordt zichzelf of zijn bondgenoten te verdedigen, hebben we geen andere keuze dan Noord Korea totaal te vernietigen. Rocket Man is op zelfmoordmissie voor zichzelf en zijn regime.’ Dit dreigement ergerde de buitenland-deskundigen die Trump een barbaar vinden. ‘Rocket Man’ als benaming van Kim Jong Un klinkt als een scheldwoord op het schoolplein.

Maar toch, Trump heeft de atoomcrisis Noord-Korea geërfd, en hij probeert een cynische wereld erop te attenderen dat hij van plan is er iets aan te doen. Na de jarenlange diplomatieke subtiliteiten van Obama, die het probleem ontweken, moet de wereld wellicht op de hoogte worden gebracht van de onplezierige waarheid over een kwaadaardig regime.

Trump voegde nog een uitdaging hieraan toe: de VS zijn hiertoe bereid en in staat, maar hopelijk zal het niet nodig zijn. Daar is de VN voor. Laten we eens kijken hoe zij dat gaat doen.’ En dat is nog een harde waarheid. De VN werden opgericht met de belofte om te zorgen voor wat Obama vaak ‘collectieve veiligheid’ noemde. Maar zij zijn daar bijna nooit in geslaagd.

Trump heeft gelijk dat hij de VN uitdaagt, maar hij kan ook een harde waarheid leren: dat als hij in naam van Amerikaanse belangen en waarden een vreedzamer wereld wil bouwen, er geen substituut is voor het Amerikaanse leiderschap.'

President Donald Trump spreekt de Verenigde Naties toe, 19 september 2017.Beeld epa

11:20 woensdag 20 september 2017

Het Britse weekblad The Economist meent dat Trump in zijn toespraak tot de VN meet met twee maten:

'President Trump hield een lange lofrede op de zegeningen van het populistisch nationalisme, of het patriottisme, zoals hij het liever noemde. In navolging van landen als China en Rusland, die prediken dat je je niet moet inlaten met de aangelegenheden van soevereine naties, verklaarde Trump dat Amerika niet verwacht dat landen culturen, tradities en bestuursmodellen ter discussie willen stellen met buitenstaanders.

In plaats daarvan prees hij het werk van ‘verantwoordelijke’ landen in de strijd tegen terrorisme, waarbij hij verwees naar vruchtbare gesprekken met meer dan 50 Arabische en moslimregeringen onder regie van Saoedi-Arabië.

Omdat Trump het Witte Huis veroverde met zijn America First populisme, dat vooral ontevreden kiezers aansprak, lijkt hij geneigd te geloven dat de wereld beter af zou zijn als andere leiders een voorbeeld aan hem zouden nemen. Maar zelfs dit veronderstelt een wereldbeeld met meer samenhang dan Trump bij de Verenigde Naties ten beste gaf. Wanneer het hem uitkwam, klonk hij als een traditionele Republikeinse president. Bijvoorbeeld wanneer hij schold op de Iraniërs vanwege hun opsluiten van politieke tegenstanders en hun censuur van het internet.

Trump hekelde het linkse regime in Venezuela, dat hij een schoolvoorbeeld noemde van de ellende en mislukkingen die het socialisme altijd met zich meebrengt. Hij kondigde ‘verdere actie’ aan wanneer de regering daar verder gaat op de weg naar autoritair bestuur.

Hoe lost Trump de spanning op tussen soevereiniteit en universele mensenrechten? Wie maakt in Trumps doctrine uit of regeringen barbaars zijn of juist hun volk de manier van leven bieden die ze verdienen? Trumps toespraak was daar niet helder over. In wezen beschreef Trump een wereldorde waarin het goede het kwade verslaat uit nationaal eigenbelang. Dat werkt beter als het plot voor een actiefilm dan als een strategie voor nationale veiligheid.

17:33 dinsdag 19 september 2017

Henk te Velde, hoogleraar vaderlandse geschiedenis aan Universiteit Leiden

‘Het uitblijven van de Algemene Politieke Beschouwingen accentueert onbedoeld dat een Prinsjesdag zonder daaropvolgend debat onbevredigend is. Deze situatie is een extra pleidooi om beide nadrukkelijker te verbinden en niet als geïsoleerde verschijnselen te behandelen. Het is belangrijk dat Prinsjesdag een politiek feest is dat het politieke strijdtoneel toont als niet alleen plaats van meningsverschil maar ook van een gezamenlijk kader. Maar ik vind dat Prinsjesdag zonder een substantiële discussie zijn zin verliest.

In loop van de jaren zijn Prinsjesdag en de Algemene Beschouwingen al meer verbonden. Sinds 1993 vindt het debat de dag na Prinsjesdag plaats. Daarvoor zaten er soms wel weken tussen. Ik vind dat de Algemene Beschouwingen op dezelfde dag moeten beginnen, dat lijkt me veel spannender. Als het debat in de Kamer begint, is Prinsjesdag al uit beeld. Maar als beide op dezelfde dag worden gehouden, dwingt de beeldvorming af dat Prinsjesdag geen feest van de koning alleen is. Nu eindigt de troonrede met ‘Leve de koning’. Hoezo? Leve de democratie, zou ik zeggen.

Het ritueel van Prinsjesdag is hetzelfde als voorgaande jaren. Mensen die daarvan houden, komen ook dit jaar aan hun trekken. Maar de plannen die in de Troonrede en Miljoenennota gepresenteerd worden, hangen in de lucht. Iedereen weet namelijk dat er binnenkort een ander kabinet is. De plannen houden zo veel mogelijk rekening met wat het nieuwe kabinet wil.

De commentaren zullen de dag na Prinsjesdag dan ook zowel voorspelbaar als schimmig zijn. Men weet dat de helft van het kabinet straks niet meer in de regering zit. Een discussie krijgt pas scherpte en helderheid als de rollen duidelijk zijn. Dat is nu niet het geval.’

Prinsjesdag 2016.Beeld anp

11:13 dinsdag 19 september 2017

De Glazen Koets, de hoedjesparade en de jaarlijkse Troonrede. Het lijkt op een gewone Prinsjesdag vandaag, maar de politieke plannen blijven uit omdat het kabinet demissionair is. Hoogleraar staatsrecht Wim Voermans vindt dat geen probleem.

Een Prinsjesdag waarbij het politieke debat uitblijft. Wat vindt u daarvan?

‘Het parlementaire jaar moet worden geopend. Er moet een uiteenzetting van het kabinetsbeleid worden afgegeven. Oftewel: Prinsjesdag is volgens de Grondwet verplicht.

De formatie duurt erg lang, dus je kunt zeggen: ‘Wat een schande, nu is met Prinsjesdag niets te vertellen. Wat een getreuzel.' Maar het lijkt mij veel verstandiger dat de onderhandelaars de tijd nemen en zich niet haasten om voor Prinsjesdag een akkoord te bereiken. Het zijn namelijk ingewikkelde onderhandelingen tussen vier onwaarschijnlijke partijen.

We krijgen daardoor wel een Prinsjesdag met als grote verschil dat de Algemene Beschouwingen zijn uitgesteld. Prima, dat vind ik verstandig. Dat debat moet plaatsvinden zijn als de politieke prioriteiten bekend zijn.

Het voorlezen van het voorgenomen kabinetsbeleid in de Ridderzaal is overigens niet meer dan een aankondiging van wat erna in de Tweede Kamer wordt besproken. Het is een enorm opgedirkt persbericht met allerlei franje. Die ceremonie is leuk, maar om de inhoud zelf gaat het niet in de Ridderzaal.’

Wat is dan het nut van Prinsjesdag vandaag? Is het iets dat Nederland bindt?

‘Ja, het brengt Nederlanders samen. De ceremonie viert Nederland. Het staatshoofd rijdt in een koets naar de Ridderzaal en opent op de troon het parlementaire jaar. Dat laatste is vandaag het belangrijkste.

In het Verenigd Koninkrijk wordt de datum van de Queen’s speech (Engelse Prinsjesdag) nog wel eens verschoven. Dat geeft vaak een enorm gelazer omdat er dan een opportuun moment wordt geprikt. De politiek gaat zich erin mengen.

Het afgelopen jaar vielen de Britse verkiezingen voor premier May tegen en werd de Queen’s speech plots uitgesteld vanwege kabinetsonderhandelingen. Het moment van de opening van het politieke jaar en de speech van het staatshoofd worden dan helemaal afhankelijk van de prime minister en onderwerp van politieke spelletjes. Moet je dat willen? Een gefixeerde datum zoals in Nederland is wat mij betreft verstandiger.’

Zal de Troonrede anders zijn omdat het politieke debat uitblijft?

‘Nu kan Koning Willem-Alexander waarschijnlijk iets inhoudelijks kwijt, iets wat hem aan het hart gaat. Hij kan meer van zichzelf laten zien. Het zal minder over politiek gaan, omdat de politieke route voor komende jaren nog niet bekend is.

Ik denk dat de Koning zal spreken over de situatie in de wereld, en ook bijvoorbeeld over Sint Maarten. Hij zal het hebben over de verbondenheid tussen Nederlanders en het belang van Europa. Ik verwacht een peptalk: ‘Schouders eronder, de crisis is voorbij’, zullen we horen. ‘Het is zaak dat het land nu samenkomt.’ Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.’

11:41 maandag 18 september 2017

Geen contractverlenging, geen kans op promotie of een afwijzing na een sollicitatie. Bijna de helft van de zwangere vrouwen krijgt te maken met discriminatie op de werkvloer. Demissionair minister Asscher start deze week een campagne voor gelijke behandeling van zwangere vrouwen. Jannes van der Velde van werkgeversorganisatie AWVN vindt het benadelen van die vrouwen onwenselijk.

Volgens het College voor de Rechten van de Mens wordt bijna de helft van de zwangere vrouwen benadeeld vanwege hun zwangerschap(splannen). Wat zijn uw ervaringen?

‘We hebben niet de indruk dat het onder onze leden een wijdverspreid fenomeen is. Maar zwangerschapsdiscriminatie mag niet. Het is onwenselijk, omdat het niet meer om de kwaliteit van het werk gaat maar om iets heel anders. Discriminatie op grond van etniciteit of sekse is bij wet verboden en daar zijn goede redenen voor. Wij vinden dus dat werkgevers zich daaraan moeten houden.’

Als een vrouw kiest om moeder te worden, waarom moet de werkgever daar dan voor opdraaien?

‘Er zijn maatschappelijke belangen mee gemoeid. Een zwangere vrouw brengt een kind op de wereld en dat kind maakt deel uit van de volgende generatie werknemers. Die gaat uiteindelijk bijdragen aan onze aow. Als er geen mensen zijn die loon verdienen dan wordt zo’n regeling onbetaalbaar. Ook mensen die kinderloos zijn, kunnen er op lange termijn van profiteren.
Op korte termijn hebben we ook baat bij vrouwen op de werkvloer. Het is namelijk belangrijk dat er evenwicht is op de arbeidsmarkt. Zwangerschapsdiscriminatie kan een ongewenst effect hebben op de al moeizame doorstroom van vrouwen naar de top.’

Dus een werkgever moet ook akkoord gaan met kolven onder werktijd?

‘Ook hier geldt simpelweg het maatschappelijk belang. Kolven is inderdaad iets wat er dan bijkomt. Goede werkgevers maken daar ruimte voor. We hebben voldoende baat bij meer diversiteit op werkvloer. Teams die niet alleen uit mannen, maar ook uit vrouwen bestaan functioneren beter. Het brengt misschien extra kosten mee, maar die zijn te overzien. De campagne van Asscher is een goede stap om het bewustzijn van zwangerschapsdiscriminatie te verhogen.’

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp
Jannes van der Velde.

21:15 zaterdag 16 september 2017

Bert Wagendorp verbaast zich erover dat de onderhandelaars niet alleen weigeren iets te vertellen over de voortgang van de formatie, maar zelfs afzien van het strategisch lekken naar de pers om een puntje te scoren.

‘Als de irritatie over de lange duur van de formatie ergens door wordt veroorzaakt, is het doordat een klein groepje mannen en vrouwen in het diepste geheim maandenlang zit te sleutelen aan de toekomst, compromissen sluit, inlevert en binnenhaalt - en wij, hun kiezers, weten niks, zien niks en horen niks. We staan als sukkels langs de kant. Dat irriteert en het heeft iets hopeloos achterhaalds.’

Frank Kalshoven rekent voor dat 200 duizend huiseigenaren met een aflossingsvrije hypotheek in de problemen komen voor gemiddeld 2 ton. Maar negen van de tien denken dat ‘het wel los zal lopen’.

Niet dus. Om die reden moeten de banken niet afwachten totdat de huiseigenaren zelf wakker worden en maatregelen nemen. Kalshoven: ‘Het gaat om bestaande hypotheekcontracten met bestaande klanten, en banken hoeven dus niet te wachten tot klanten contact opnemen. Ze kunnen zelf in de telefoon klimmen.’

Na 10 jaar eurocrisis is volgens Martin Sommer duidelijk dat de zuidelijke landen zichzelf niet kunnen redden. Sommer: ‘Duitsland en Nederland presteren gewoon beter, hun instellingen zijn betrouwbaarder en werken sneller en een afspraak is een afspraak. Ooit, bij het instellen van de euro, was er sprake van 'benchmarking', met de bedoeling dat achterblijvers zich zouden optrekken aan de koplopers.’

Nu is het andersom, constateert Sommer. ‘De ECB is onder Draghi een politieke, 'zuidelijke' bank geworden; de rente moet wel laag blijven anders is het over en uit voor Italië; noordelijke landen moeten de risico's van hun zuidelijke broeders delen; in Brussel wordt hard gewerkt aan een steeds centralistischer - Franser - regime. Dit alles met de zegen van de deftige Adviesraad Internationale Vraagstukken.
Maar dat dit in het Nederlands belang is, gaat er bij mij beslist niet in.’

Premier en VVD-onderhandelaar Rutte lacht maar zegt niks over de kabinetsformatie.Beeld anp

10:57 vrijdag 15 september 2017

Tijdens de nationale actiedag voor het verwoeste Sint Maarten staat de solidariteit met de zwaar getroffen eilandbewoners centraal. Geef gul op giro 5125 van het Rode Kruis, dat als enige hulporganisatie effect op Sint Maarten kan helpen. (Vandaar dat giro 555 van de samenwerkende hulporganisatie SHO bij deze actie niet meedoet.)

Maar als de directe nood gelenigd is, komt onvermijdelijk de vraag: wie moet de rekening betalen van de wederopbouw? Voor Saint Martin, het Franse deel van het eiland, is dat heel duidelijk: Parijs betaalt de publieke infrastructuur: de wegen, de scholen, de ziekenhuizen. Bovendien maakt Saint Martin, als departement van Frankrijk overzee, deel uit van de Europese Unie. Daardoor kan het putten uit het solidariteitsfonds voor natuurrampen van de EU, legt Joost de Vries uit in de krant van vandaag.

Voor Sint Maarten is volstrekt onduidelijk bij wie de rekening voor herstel van de infrastructuur terecht komt. Het kan een lening zijn van Nederland aan Sint Maarten (zoals in 1995 na de orkaan Luiz) , het kan – in theorie – Sint Maarten zelf zijn of de Nederlandse belastingbetaler. Premier Rutte en de verantwoordelijke minister Plasterk ontwijken elk antwoord op deze dringende vraag.

In Volkskrant Opinie van zaterdag 16 september legt Piet Emmer, als historicus gespecialiseerd in het Europese kolonialisme en in migratie, de vinger op de zere plek onder de veelzeggende titel ‘Het koninkrijk in de orkaan’. Hij schrijft:

‘Ook in het verleden waren de banden met de Antillen nooit echt goed geregeld. Om onze gekrenkte trots bij het verlies van het ondankbare Indonesië te vergeten, bedachten we in 1954 het 'Statuut', dat Suriname en de Nederlandse Antillen niet alleen dwong tot in lengte van dagen lief en leed met Nederland te delen, maar ook om meteen maar gelijkwaardig aan het voormalige moederland te zijn. Een kind kon zien dat dit een fictie was. In werkelijkheid heeft het Statuut Nederland gedwongen de afgelopen vijftig jaar aanzienlijke bedragen over te maken naar gebieden, die anders nooit in aanmerking zouden zijn gekomen voor onze hulp.’

Emmer pleit dan ook voor hetzij het Britse model (volledige onafhankelijkheid), hetzij het Franse model (een overzees departement). Lees zijn betoog morgen in de Volkskrant.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld ANP

15:02 donderdag 14 september 2017

Opmerkelijk optimistisch en vol goede moed was Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie woensdag bij zijn ‘Troonrede’: de rest van zijn termijn gaat hij gebruiken om de Europese Unie op alle vlakken sterker te maken. Over de huiver bij lidstaten voor een Brusselse supermacht maakt hij zich niet zulke zorgen. Commentaren in Europese kranten.

Der Spiegel
Het Duitse weekblad ziet niets in Junckers benadering, zeker niet in uitbreiding van de eurolanden: ‘Meer ‘euro’ moet ook meer eenheid brengen? Dat is onzin. Want nu al zijn de verschillen tussen de huidige eurolanden eigenlijk te groot. Die munteenheid ketent een economische dwerg als Griekenland aan een economische grootmacht als Duitsland. Gelukkig werden geen van beide partijen daarvan de afgelopen jaren.

‘In het geval dat Juncker onverdroten aan dit plan vasthoudt, versterkt hij twee voorbehouden tegen de EU: ten eerste dat de statenbond bovenal economische belangen dient, ten tweede dat Brussel bij crises altijd maar één antwoord heeft: meer integratie, buigen of barsten. Dat beeld van een almachtige EU die niet wil leren, speelt alleen maar de rechtse populisten in de kaart.’

Le Monde
Een inspirerende visie, vindt het Franse dagblad: ‘Tussen de Europese lyriek van Emmanuel Macron en de betrouwbare voorzichtigheid van Angela Merkel over dit onderwerp, bestaat de weg van Jean-Claude Juncker: het geïnspireerde realisme. De Luxemburger, die de Europese Commissie in Brussel voorzit, heeft op woensdag 13 september enkele solide waarheden over de staat van de Europese Unie te berde gebracht. Het gaat niet zo slecht met haar, ze zal meetellen in de wereld van morgen, dat te vaak beschimpte Europa. De unie is meer nodig dan ooit, als zij maar het vertrouwen van de volkeren van het Oude Continent weet terug te winnen.

‘Juncker heeft een synthese uitgestippeld waaruit zowel de Duitsers als de Fransen inspiratie kunnen putten. Maar hij is begonnen met een heilzame boodschap. Ook al bestaan er verschillen tussen haar lidstaten, de EU is de afgelopen vijf jaar op de weg van herstel.

‘Juncker ontkent de grote problemen van de EU niet, met name de breuklijn die loopt tussen het westen en het oosten van het continent, over de kwestie van democratie en over die van de immigratie. Hij heeft de verdienste dat hij de zaken openhartig bespreekt. Dat geeft gewicht aan de realistische ambitie die hij stimuleert.’

Junckers 'Troonrede', woensdag in het Europees parlementBeeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

14:51 donderdag 14 september 2017

The Irish Times
De Ierse krant deelt Junckers optimisme: ‘De unie is in staat gebleken de crises met de eurozone en met de migratie het hoofd te bieden, met behoud van haar instellingen, en de rechts-populistische golf is voor het moment afgenomen. Brexit zelf, hoewel het de unie berooft van de economische kracht en diplomatieke invloed van het Verenigd Koninkrijk, zal de unie ook coherenter maken, door de verwijdering van een halfhartig lid dat altijd in de weg stond van het integrerende centrum.’

Primorske novice
De Sloveense krant hekelt de arrogantie van Brussel: ‘De belangrijkste politieke groepen, de grootste lidstaten, de economische elite en de Brusselse bureaucraten spraken via Juncker. De EU zal een volgende brok van de soevereiniteit van de lidstaten afpakken. Ja, dat zal allemaal gebeuren op basis van gelijke kansen en de rechtsstaat. Maar Europeanen ervan overtuigen dat de EU niet alleen maar over een gezamenlijke markt gaat en een gedeelde munt, vereist meer dan een paar andere scenario’s presenteren en wat mediapropaganda. Het is van vitaal belang dat de hoogste vertegenwoordigers van Europa als rolmodellen optreden en de Europeanen ervan overtuigen dat de EU ook over gedeelde waarden gaat.’

11:24 donderdag 14 september 2017

The Times
Europa heeft daden nodig, niet Junckers fantasieën vindt de Britse krant: 'Als we Jean-Claude Juncker mogen geloven, vult een volle wind de zeilen van de Europese Unie en kan het grote schip, ongehinderd door Groot-Brittannië, recht afstevenen op de status van een supermacht. In zijn groots getitelde ‘state-of-the-union’ toespraak beloofde de commissievoorzitter dat de EU, snel na de Brexit in maart 2019, efficiënter zal zijn, meer vaart zal hebben, worden geleid door één persoon, en overal één munt zal hebben omarmd.

‘Dit is, natuurlijk, een wensenlijst. Het weerspiegelt het verlangen van de commissie om een dynamisch alternatief te bieden voor het pas dat Groot-Brittannië heeft gekozen. ‘Het feit is dat de opknapbeurt voor de EU niet geloofwaardig is, zolang Juncker vasthoudt aan zijn ideeën over een unitaire superstaat. (..) Dat is geen aantrekkelijk beeld voor veel lidstaten die vrezen dat het samengaan zal leiden tot concentratie van bureaucratische en uitvoerende macht. (..) Als Groot-Brittannië in de lente van 2019 afscheid neemt van Juncker, zal er van beide zijden opluchting zijn. De volgende leider van Europa heeft een beter begrip nodig van wat wenselijk is en uitvoerbaar.’

Frankfurter Allgemeine
‘Realisme gevraagd’, zet de Duitse krant boven haar commentaar: ‘Commissievoorzitter Juncker roept opgewekt uit: we hebben de wind in de zeilen. Pas daarna komt de andere kant van de zaak aan de beurt. (..) De werkloosheid is in veel landen ondragelijk hoog; de kloof, die de lidstaten bijvoorbeeld bij het vluchtelingebeleid scheidt, is nog altijd diep en breed. En die kloof is niet de enige die haaks staat op het appèl tot saamhorigheid.

‘In de komende maanden zal veel over het Europees beleid worden gesproken. Dat is goed, tenminste als de debatten verdwaald raken in het labyrint van institutionele kwesties. Voor- en nadelen zullen rustig tegen elkaar afgewogen moeten worden. Bij menig voorstel van de Commissie krijgt men de indruk dat die alleen als doel heeft de eigen positie in het Europese bouwwerk te versterken. Realisme bij de concentratie op noodzakelijkheid moeten leidend zijn in de debatten.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:52 woensdag 13 september 2017

Van mensenrechtenheldin tot 'poedel van het leger': kritiek op Aung San Suu Kyi zwelt aan

Aung San Suu Kyi komt niet naar de VN in New York, voor de algemene vergadering volgende week. Dat heeft Myanmar, het land waarvan zij de politieke leidster is, woensdag bekendgemaakt. Een blamage voor de vrouw die ooit een icoon was van de strijd voor mensenrechten, als politieke gevangene en oppositieleidster in ballingschap. Ze mijdt de kritiek die ze te verduren krijgt over de verjaging van de islamitische Rohingya-minderheid door het leger van Myanmar. Beelden van brandende dorpen, lijken in het water, vluchtende burgers en radeloze vluchtelingen in het buurland Bangladesh.

De VN-commissaris voor de mensenrechten sprak maandag van ‘etnische zuiveringen’; de regering van Myanmar (voorheen Birma) ontkende dat dinsdag fel; vandaag is er een spoedberaad van de Veiligheidsraad. De vroegere bewonderaars van de ‘Lady’ laten zich teleurgesteld horen in de internationale pers.

De petitie waarin wordt aangedrongen op het weer afnemen van de Nobelprijs voor de Vrede van Aung San Suu Kyi had woensdagochtend 418.639 handtekeningen vergaard. Een van de ondertekenaars is de Guardian-columnist George Monbiot: ‘Waarom? Omdat we te maken hebben met een buitengewone situatie: een Nobelprijswinnaar die medeplichtig is aan misdaden tegen de menselijkheid.’

Heel pijnlijk voor Aung San Suu Kyi moet de open brief van vriend en mede-Nobelprijswinnaar Desmond Tutu zijn. De Zuid-Afrikaanse aartsbisschop, oud-anti-apartheidsactivist en voorvechter van de mensenrechten schreef aan haar: ‘Als de politieke prijs voor uw stijging naar de hoogste functie in Myanmar stilzwijgen is, is de prijs zeker te hoog.’

De biograaf van de ‘Lady’, Peter Popham, schrijft in The Independent dat zijn vroegere heldin maar één keus heeft: aftreden. Ze zou nu moeten toegeven dat ze een cruciale fout heeft gemaakt toen ze in 2011 tandenknarsend instemde met de in wezen ondemocratische nieuwe grondwet, die de burgers de regering liet vormen, maar de werkelijke macht liet bij het leger (dat het land decennialang in een ijzeren dictatuur had gehouden). ‘Het was een tragische vergissing. Ze is nu dan wel de machtigste burger in de regering, maar zonder het recht zich uit te spreken, laat staan de regering te passeren in cruciale kwesties als Rakhine.’ (De streek waar de meeste moslims wonen). 'In plaats van op te staan tegen de militairen, is ze hun poedel geworden, hun speeltje, hun spreekbuis. Generaal Min Aung Hlaing – verantwoordelijk voor de operatie tegen de Rohingya – ontspringt zo de dans.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Aung San Suu Kyi vorige week op een persconferentie in Naypyitaw na een ontmoeting met de Indiase premier Modi.Beeld reuters

11:49 woensdag 13 september 2017

Maar is de ‘staatsraad’, zoals haar functie officieel heet, wel gekant tegen de legeracties? Diplomaten in Myanmar zeiden tegen The Guardian dat haar partij en ook zijzelf zich hebben verbonden met de verdrijving. Aung San Suu Kyi sprak zelf van een reactie op een terroristische aanval (op 25 augustus was een aanslag van een moslimgroep waarbij twaalf militairen omkwamen het sein voor de grote leger operatie), tegen de Turkse president Erdogan. Een diplomaat: ‘Zij voelt zich aangevallen en verdedigt haar land.’

Benjamin Rogers van Christian Solidarity Network en Myanmar-specialist: ‘Je moet je ook afvragen welke informatie aan haar wordt gegeven, hoe ze op de hoogte wordt gehouden en met wat voor desinformatie het leger haar voedt.’

Ook onder de slachtoffers kunnen sommigen nauwelijks geloven dat Aung San Suu Kyi schuld heeft aan hun lot. De gevluchte politicus Kyaw Win: ‘Ze is een gerespecteerde persoon. We durven haar niet te bekritiseren, te zeggen of ze goed of fout zit. We hopen maar dat ze iets goeds gaat doen.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:43 dinsdag 12 september 2017

'Europese integratie is onomkeerbaar'

De voorzitter van de Europese Unie, Jean-Claude Juncker pleit in zijn laatste State of the Union onomwonden voor verdere integratie van de Europese Unie.

Is dat een goed idee?

Dirk-Jan van Baar, Europawatcher: ‘Die integratie heeft allang plaatsgevonden als gevolg van de eurocrisis. Griekenland is gered omdat er voor Duitse, Franse en Nederlandse banken veel op het spel stond. Dat is het lelijke gezicht van de integratie: de afhankelijkheid op economisch gebied, maar ook wat betreft het beheersbaar houden van de migratie, is te groot om op het spel te zetten.’

Is daarom de populistische revolutie tot stilstand gekomen?

‘Iedereen was dit jaar bang voor Marine Le Pen als mogelijke nieuwe president van Frankrijk. In plaats daarvan kwam uit het niets Emmanuel Macron opzetten, met een pro-Europees programma. De populistische nationalisten bleken minder aantrekkelijk te zijn dan de voorstanders van de Europese idee.’

Behalve dan in Engeland.

‘Het gestuntel van de Britten is de beste reclame voor de Europese Unie. Ze weten zelf niet waar ze naartoe willen. Het zou me niets verbazen als ze over vijf jaar, halverwege het Brexit-proces, besluiten dat ze toch op een of andere manier bij Europa willen blijven.’

Dus daarom juichen de eurocraten in Brussel?

‘Pas als de Brexit een voor iedereen zichtbaar succes wordt, moeten ze zich in Brussel zorgen maken.’

Bent u , net als Juncker, voorstander van euro-obligaties?

'Volgens de Brusselse logica moet je een crisis gebruiken om stappen te zetten in de richting van meer integratie. Wat dit betreft zeg ik: rustig afwachten. We zijn nog steeds niet klaar met het verorberen van de maaltijd die we in 1992 met het verdrag van Maastricht, waarin de euro werd geïntroduceerd, voorgeschoteld hebben gekregen.’

Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie: meer integratie noodzakelijk.Beeld epa

11:29 maandag 11 september 2017

Ondanks dat Sint Maarten zeventien jaar geleden bij referendum duidelijk gezegd heeft dat het niet bij Nederland wil horen, zijn er toch honderden Nederlandse militairen aan het werk, kijkt de koning of hij ook deze onderdanen kan bezoeken en zamelen mensen in Nederland in voor noodhulp, schrijft NRC-columniste Jutta Chorus vandaag. ‘Dat is de knoop die het kolonialisme al eeuwen geleden in de wereld heeft gelegd. Vorige maand nam minister Plasterk (Koninkrijkszaken) nog zakelijk afscheid van de Bovenwindse Eilanden. Eén natuurramp en daar ligt het brisante mengsel van schuld, verwijten en verantwoordelijkheid weer op zijn bureau. Je hoeft geen cultuurmarxist te zijn om deze gevoelens serieus te nemen, en ze maken alles precair wat toch al noodlottig is aan deze ramp.’

De ramp doet Chorus denken aan haar bezoek aan het Bovenwindse Montserrat waar eerder de vulkaan Soufrière uitbarstte. 'De vulkaanuitbarsting zette de bevolking van Montserrat aan tot opstand – dagelijks waren er demonstraties tegen kolonialisme en voor de anarchie. Wat begon als natuurramp, eindigde in een emancipatiebeweging. De activisten kwamen in het parlement. Zou dat op de Bovenwindse Eilanden ook kunnen gebeuren?'

In een ingezonden brief pleit Arie Kuijvenhoven voor ruimhartige noodhulp aan de Sint Maartenaren en grijpt hij terug op onze eigen geschiedenis. 'In 1906 stond er een zeer zware noordwesterstorm. De dijken in het zuidwesten van ons land hielden het maar net. Uit voorzorg werden daarna tientallen waterschappen verenigd in Dijkringen. Zo ook op Overflakkee, waar in 1911 een Dijkgraaf werd benoemd die dat bleef tot 1946, waarna hij werd opgevolgd door zijn zoon. Beiden hadden dezelfde visie op de Dijkring: zo min mogelijk invloed van buiten en van de politiek. De Dijkgraaf duldde geen inmenging. Tot woensdag 4 februari 1953.

'Drie dagen na de Watersnoodramp had men enigszins zicht gekregen op de enorme omvang van de schade. De Provinciale Waterstaat van Zuid-Holland stelde dat alle schade zou worden betaald. Als de Dijkring die regeling niet kon accepteren dan zou zij zelf voor alle kosten opdraaien. Zonder aarzeling stemde de Dijkgraaf in met dit voorstel. Wel regelde hij nog dat alle besluiten in naam door de Dijkring zouden worden genomen, waarmee hij zijn reputatie redde. Hij werd uiteindelijk zelfs geridderd en ging eervol met pensioen. Natuurlijk moeten we de bewoners van Sint Maarten ruimhartig van noodhulp voorzien.

'Maar de wederopbouw van het eiland moeten we even daadkrachtig aanpakken als in 1953. Anders dan Hans Wansink betoogt in zijn commentaar ben ik niet bang voor wat Haagse regelzucht. Beter dat, dan goed geld naar kwaad geld gaan smijten.'

Twitter bericht wordt geladen...

Nederlandse militairen verlenen ondersteuning tijdens een missie om het door orkaan Irma getroffen eiland te helpen.Beeld anp

09:39 zondag 10 september 2017

Buitenlandcommentator Arie Elshout buigt zich over het verschillende oordeel dat wordt geveld over het gebruik van geweld bij rechts en bij links. Hij concludeert dat voor links een gevaarlijke valkuil bestaat: ‘Je vecht tegen sociale misstanden, claimt het alleenrecht op het morele gelijk en dan mag veel. Dat maakt vooral linkse radicalen vatbaar voor de verleiding van geweld.’

Aleid Truijens vraagt zich af waarom het studentencorps overheidssubsidie blijft krijgen, ‘terwijl voorzieningen voor alle studenten, zoals de basisbeurs, moesten verdwijnen? Eigen cafés en studentenhuizen? Prima, maar betaal het zelf. En waarom zouden zelfbewuste, slimme meisjes zich in godsnaam aanmelden bij zo'n vereniging? Je kunt naar alle cafés van de stad, je kunt overal vrienden maken en leuke jongens versieren. Waarom je onderwerpen aan deze treurige groepsdwang? Als de meisjes wegblijven vieren de ballen voortaan hengstenbal. Daar is geen zak aan.’

Martin Sommer hoopt dat het gerucht dat er een klimaatminister komt in het nieuwe kabinet niet klopt en pleit ervoor het gas niet te vervloeken, zoals dreigt te gebeuren, maar te koesteren: Omdat het zo'n schone brandstof is en dus behulpzaam kan zijn in de strijd tegen CO2-uitstoot. Er is internationaal ook geen sprake van een tekort aan gas voor de voorzienbare toekomst. Die Green Deal is dus tamelijk dom en de vraag is of de nieuwe klimaatminister dat gaat zeggen. Ik ben bang van niet.

Linkse demonstranten gooien stenen naar de politie tijdens de G20-top in Hamburg, 7 juli.Beeld epa

14:15 vrijdag 8 september 2017

Lees hier een mooi commentaar van Het Friesch Dagblad over orkaan Irma.

‘Een neveneffect van de ramp is dat Nederlanders hier eraan herinnerd worden dat er aan de overkant van de Atlantische Oceaan ook Nederlanders leven’, schrijft het Friesch Dagblad in het hoofdredactioneel commentaar. ‘Al te gemakkelijk blijven deze Bovenwindse eilanden buiten beeld als we het over ‘Nederland’ hebben. Het gevoel tweederangsburger te zijn, is daar zelden ver weg. (…)

‘Dat de herinnering aan onze verbondenheid nodig was, bleek gisteren nog op de persconferentie die premier Mark Rutte en minister Ronald Plasterk van Koninkrijksrelaties gaven. Een journaliste stelde daar de vraag waarom ‘de Nederlanders’ niet waren geëvacueerd. Terecht wees Rutte haar op het feit dat ook de 42 duizend inwoners van Sint-Maarten ingezetenen van ons koninkrijk zijn. De suggestie dat diegenen die uit het Europese deel afkomstig waren wat dat betreft een speciale behandeling verdienden, wees hij dan ook van de hand. Toeristen waren op tijd uit het rampgebied vertrokken. (…)

‘Als eerste moet er drinkwater en voedsel naar de getroffenen gebracht worden, maar ook is er behoefte aan een snel herstel van de belangrijkste infrastructuur en handhaving van de openbare orde. Dat er een nieuwe orkaan onderweg is, maakt de omstandigheden voor de hulpverleners des te zwaarder.

‘Het kabinet neemt forse maatregelen om door de lucht en over het water zo snel mogelijk hulp te bieden aan 'de medebewoners van ons koninkrijk', zoals Rutte zei. Het Rode Kruis heeft giro 5125 opengesteld. Dat moet ook. Eersterangshulp is het minste dat Sint-Maarten in deze catastrofale omstandigheden mag verwachten.’

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld reuters
Al te gemakkelijk blijven deze Bovenwindse eilanden buiten beeld als we het over 'Nederland' hebben

Twitter bericht wordt geladen...

Premier Mark Rutte (L) en minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken tijdens een persconferentie op het Ministerie van Veiligheid en Justitie na het crisisberaad over de situatie op Sint-Maarten na orkaan Irma.Beeld anp

10:31 vrijdag 8 september 2017

http://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/commentaar-adEr zijn nog opvallend weinig commentaren over orkaan Irma die met vernietigende kracht over Sint Maarten raasde. Lees hier drie commentaren uit Curaçao, Nederland en Frankrijk.http://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/commentaar-adHet Antilliaans Dagblad schrijft in een indrukwekkend commentaar dat de Bovenwindse eilanden ‘door een hel zijn gegaan’. ‘Exact 22 jaar geleden liet de eveneens destructieve orkaan Luis een spoor van vernieling achter. En toch wist de weerbare bevolking er relatief weer snel bovenop te komen. Voor een groot deel op eigen krachten en daarnaast met behulp van onder meer Curaçao en Aruba – waar ook nu een groot deel van de bijstand vandaan komt – en natuurlijk Nederland, onder andere met assistentie van militairen en andere middelen van Defensie.

'De meerwaarde om als ministaat onderdeel te zijn van een groter verband, in dit geval het Koninkrijk. En zo moet het ook zijn. Zoals premier William Marlin luttele uren voor het overtrekken van Irma zijn Sint Maartense landgenoten opriep ‘nu meer dan ooit te laten zien dat wij echt onze broeders hoeder zijn’, zo moeten nu de vier landen van het Koninkrijk er zijn om de getroffenen onvoorwaardelijk en ruimhartig de helpende hand toe te steken.’

‘De inwoners van de drie Bovenwindse Eilanden in het Caribisch gebied zijn al eeuwen verbonden aan Nederland’, schrijft het Nederlands Dagblad in het hoofdredactioneel commentaar. ‘Dat schept natuurlijk verplichtingen. De regering hier en de plaatselijke autoriteiten waren voorbereid op de komst van Irma, voor zover je je op een naderende ramp kunt voorbereiden.’

‘Premier Mark Rutte liet zijn steunbetuiging aan de getroffenen vergezeld gaan van een oproep ‘om alle medebewoners van het koninkrijk aan de andere kant van de oceaan bij te staan’. Die oproep is volkomen terecht en verdient steun en navolging. (…) Verder blijft het advies van dominee Keith Lewis (…) goud waard: 'kalm blijven en op God vertrouwen'.'

Virginie Duvat, als geograaf verbonden aan de universiteit van La Rochelle, wijst er in de Franse krant Le Monde op dat het niet alleen klimatologische oorzaken zijn die de ramp op Sint Maarten en Saint Martin zo groot maken. ‘Het gebrek aan preventieve maatregelen en aan beleid om het risico van natuurrampen te verkleinen heeft diepere oorzaken die stammen uit het koloniale tijdperk. Het gebrek aan werkelijke samenwerking tussen de Franse en Nederlandse delen op dit kleine eiland met weinig middelen heeft tot gevolg dat er geen enkele coherent en integraal beleid is om crises het hoofd te bieden.’

Duvat wijst erop dat de moordende concurrentie tussen Sint Maarten en Saint Martin slecht heeft uitgewerkt voor de ontwikkeling van het toerisme. Dat heeft weer veel werkloosheid onder bouwvakkers. Duvat stelt dat de meest kwetsbare kuststroken niet meer bebouwd mogen worden. De vernietiging van vliegveld Juliana bewijst in haar ogen dat die luchthaven niet op die plek herbouwd moet worden.

Lees vandaag ook de column van Volkskrant-columnist Sheila Sitalsing over Irma.

Zo moeten de vier landen van het Koninkrijk er nu zijn om de getroffenen onvoorwaardelijk en ruimhartig de helpende hand toe te steken
Antilliaans Dagblad
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld AFP
De inwoners van de drie Bovenwindse Eilanden in het Caribisch gebied zijn al eeuwen verbonden aan Nederland. Dat schept natuurlijk verplichtingen
het Nederlands Dagblad

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp
Het gebrek aan werkelijke samenwerking tussen de Franse en Nederlandse delen op dit kleine eiland met weinig middelen heeft tot gevolg dat er geen enkel coherent en integraal beleid is om crises het hoofd te bieden
Le Monde
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld ap
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld ap
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld ap

10:08 donderdag 7 september 2017

De Rotterdamse kunstinstelling Witte de With wijzigt haar naam, omdat Witte Corneliszoon de With (1599-1658) een ‘foute zeeheld’ zou zijn geweest. De Rotterdamse Tineke Speksnijder, eigenaar van café de Schouw in de Witte de Withstraat, is hier ‘ouderwets pissig’ over. Dit schrijft ze in haar column in De Havenloods van deze week, die wij voor deze gelegenheid in zijn geheel overnemen:

‘Van de week was ik weer eens een keer ouderwets pissig. De Groene Amsterdammer publiceerde een stuk, ‘De aangekondigde dood van de culturele instelling Witte de With’. Activisten zijn ten strijde getrokken tegen de naam Witte de With. Niets deugt er meer aan. Wat heeft deze instelling dan voor verschrikkelijks gedaan? Het gaat om de naam mensen. Witte Cornelisz. de With was 400 jaar geleden een zeeheld, uit een koloniaal verleden. Nou zit ik al heel lang in die straat, maar ik moest toch eens even nakijken wat die man precies gedaan had, ik had me er nooit echt in verdiept. Net zoals iedereen die geen geschiedenis heeft gestudeerd denk ik. In het kort: Volgens de ene bron was hij bekwaam, moedig, vaderlandslievend en een bijzonder moeilijk persoon. En volgens anderen was het een opportunist die alleen handelde om de eer en het gewin. De waarheid zal in het midden liggen. Het was een ruwe zeebonk, zoals er in die tijd wel meer waren. Hij had in ieder geval een belangrijke rol in onze zeevarende geschiedenis. En geschiedenis is niet uit te stuffen. Dus nu vallen ze over de naam van een instituut dat naar een straat is vernoemd en daarom helemaal fout is. Door de naam ‘Witte de With’ uit te dragen heeft het Centrum de gewelddadige veroveringen die het Nederlandse kolonialisme kenmerken schoongewassen en stilletjes gepromoot. En hier zakt mijn broek dus van af. Wie verzint zoiets? Spijkers op laag water zoeken, dat is het. Directeur Defne Ayas, die ik hoog heb zitten, wordt aangevallen en het hele bestuur. Ik ben dan wel geen academica, maar een eenvoudige kroegbaas met slechts havo, die een grote interesse heeft voor kunst en ik vind dit gezeik. We leven in een tijd waarin je je wel ergens anders druk om kan maken mijns inziens. Ik heb eens even gepolst bij de kunstenaars die bij mij in het café komen en die halen hun schouders erover op. De Speksnijders van 400 jaar geleden waren walvisvaarders. Ik ben zwaar tegen de walvisvangst nu. Maar ja, andere tijden hè. Witte de With, jullie buurvrouw hoopt dat jullie nog heel lang mooie dingen laten zien, met de diversiteit die jullie eigen is.’

Tineke Speksnijder is eigenaar van café de Schouw in de Witte de Withstraat.

De Rotterdamse kunstinstelling Witte de With in 2001.Beeld Bob Goedewaagen

11:23 woensdag 6 september 2017

Zondag hield Noord-Korea zijn zesde nucleaire proef. De spanning loopt op, de retoriek zwelt aan. Zo komt de Wall Street Journal met opties om Kim Jong-un van het toneel te verwijderen. ‘Het noorden is dit jaar extra kwetsbaar omdat grote droogte dit voorjaar de graanoogst met 30 procent heeft verminderd. Het onthouden van voedsel om een regering omver te werpoen zou normaal onethisch zijn , maar Noord-Korea is een apart geval. Volgens de VN is ongeveer 40 procent van de bevolking ondervoed, terwijl Kim enorme bedragen blijft spenderen aan wapens. Het zo spoedig mogelijk beëindigen van dit bewind is de meest humane koers.’

The New York Times noemt de strategie die president Trump hanteert incoherent. De mix van sancties, druk op China en beschimpingen van Pyongyang ‘heeft niet alleen nul resultaat opgeleverd, maar ook verwarring gezaaid over Trumps intenties’. En daarbij kwamen nog de ‘onverklaarbare blunders’, zoals Trumps besluit om een retorisch gevecht te beginnen met Zuid-Korea over de onderlinge handelsrelatie en de Zuid-Koreaanse president van appeasement te beschuldigen.

Het deze week gepresenteerde Amerikaanse plan voor een olie-embargo jegens Noord-Korea noemt de krant een ‘non starter’, omdat China er nooit mee zal instemmen. ‘Veel experts twijfelen aan het nut van sancties als instrument om het noorden te dwingen zijn kernwapens op te geven omdat Pjongjang die wapens ziet als enige machtsmiddel op het wereldtoneel’. Het is helemaal niet duidelijk dat Kim wil onderhandelen, erkent de krant, ‘maar Trump moet deze mogelijkheid uitproberen voordat planning of een vergissing tot oorlog leidt.’

Michael McFaul, oud-ambassadeur voor de Verenigde Staten in Moskou, noemt de voorstelling van zaken als zou Washington alleen kunnen kiezen tussen praten en aanvallen onzin. ‘Wat we nodig hebben is een duidelijk doel – en daarna een slimme mix van diplomatie en druk om dat nationale veiligheidsdoel te bereiken.’ Het doel op korte termijn moet het zoveel mogelijk bevriezen van het kernwapen- en raketprogramma zijn. Hij hanteert de analogie van de wapenonderhandelingen met de Sovjet-Unie in de Koude Oorlog: eerst moet de versnelling van het verwerven van ucleaire wapens vertraagd worden; daarna kunnen condities gecreëerd worden voor eventuele latere wapenreducties.

McFaul: ‘De eerste stap in elke strategie moet duidelijkheid zijn over de doelen. Kim Jong-un moet zonder twijfel begrijpen wat we willen. Net zo belangrijk is het om duidelijk te maken dat we geen regimeverandering, preventieve aanval of onderhandelingen willen. Ambiguïteit over doelen kan gevaarlijke Noord-Koreaanse acties uitlokken. Zo moet Kim Jong-un heel goed begrijpen dat nieuwe ontplooiing van Amerikaanse militaire middelen in de regio bedoeld is ter afschrikking en niet als voorbereiding op een preventieve aanval.’

Dwangmatige diplomatie (‘coercive diplomacy’) heeft eerder gefaald, erkent McFaul. ‘En bevriezing van het nucleaire programma is niet ideaal’. Maar het is het enige haalbare doel op korte termijn, waarbij op lange termijn nog altijd gestreefd kan worden naar denuclearisering van het hele schiereiland.

Twitter bericht wordt geladen...

Zuid-Koreanen protesteren deze week tegen ontplooiing van een Amerikaans raketdefensiesysteem in hun land.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

20:12 dinsdag 5 september 2017


Rikko Voorberg (theoloog): ‘Nieuwkomers zouden zich niet snel genoeg aanpassen. ‘De gewone Nederlanders bleven verweesd achter’, zei Buma. Dat klinkt als een typisch zondebokverhaal.

Dat frame moet bestreden worden, omdat je je eigen zorgen neerlegt bij een kwetsbare groep die de cultuur niet beheerst en zomaar kan dienen als zondebok. Dat is onverantwoord.

Dat Buma zich zorgen maakt over de Nederlandse identiteit begrijp ik niet, omdat die term, net zoals ‘de gewone Nederlander’ te vaag is. Ik maak me zorgen over de vanzelfsprekendheid waarmee we menen dat we de opvang niet aankunnen, integratie evenmin en dat de islam gevaarlijk is.

De toon van het CDA in 1989 was: nieuwkomers hebben het moeilijk, wij hebben onze verantwoordelijkheid, dus we hebben iets te doen. Die toon lijkt nu verdwenen.

Vrijheid is ongelooflijk belangrijk, net als zelfreflectie: wat kunnen we van elkaar leren? Veel Nederlanders zitten aan de antidepressiva, misschien kunnen andere culturen ons daar helpen? Het hoger stellen van je eigen cultuur als geheel, vind ik gevaarlijk.

Ik ben christen, omdat ik geloof in het christelijke verhaal, maar ik ben geen beter mens en doe het niet automatisch beter dan iemand met een ander geloof.

Natuurlijk kun je stukjes van onze Nederlandse cultuur uitleggen aan nieuwkomers. Maar ik vind het belangrijk dat een gastland zich interesseert in de waarde van andere culturen. Als je zegt: zo zijn wij, pas je aan, dan is het moeilijk voor hen om zichzelf te zijn. Om te kunnen integreren moet je je als jezelf veilig voelen en niet als een ‘aangepaste’ variant van jezelf. Vrijheid voor de eigen cultuur is nodig om de integratie te bevorderen, pas daarna kan de ander openstaan voor kritiek. Doe je dat niet, dan kunnen nieuwkomers zich vastbijten in hun overtuiging omdat ze bang zijn dat ze alles op moeten geven.

Wie comfortabel geworteld is in Nederland heeft de taak om zijn gasten welkom te heten en te laten integreren. Dat is de joods-christelijke traditie.’

Rikko Voorberg
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

11:25 dinsdag 5 september 2017

Tijdens de HJ Schoo-lezing hechtte CDA-leider Sybrand Buma maandagavond veel waarde aan de Nederlandse traditie. Nieuwkomers moeten zich volgens hem aanpassen aan onze cultuur en waarden. De politieke jongerenvereniging CDJA staat volledig achter Buma. 'Mensen mogen hun eigen geloof uitoefenen en eigen waarden meenemen, maar het moet niet zo zijn dat ze daaraan tot het uiterste blijven vasthouden', zegt Jorden van der Haas, vicevoorzitter van die organisatie.

Sybrand Buma wil dat nieuwkomers zich aanpassen aan de traditionele Nederlandse cultuur en waarden. Hij houdt erg vast aan die Nederlandse waarden. Wat vindt u daarvan?

'Buma wil vasthouden aan het Nederland dat in honderden jaren is opgebouwd en ons veel heeft gebracht. Het CDJA staat daarachter, omdat wij zien dat gemeenschapszin nog erg leeft. Sinds de Tachtigjarige Oorlog zijn we bijvoorbeeld echt een land geworden terwijl we daarvoor meer een provincie van het Habsburgse Rijk waren. De identiteit van bijvoorbeeld reformatorische mensen grijpt soms nog terug op de Tachtigjarige Oorlog in verband met de protestants-katholieke geloofsstrijd van toen.

Voor migranten is het belangrijk om onze geschiedenis te kennen want die bepaalt de identiteit van onze cultuur. Mensen mogen hun eigen geloof uitoefenen en eigen waarden meenemen, maar het moet niet zo zijn dat ze daaraan tot het uiterste blijven vasthouden.'

Over de islam zei Buma: 'De hoop dat een soort Europese verlichte islam zou ontstaan, is ijdel gebleken.'

'Die analyse klopt voor een groot deel. De hoop was dat er een aangepaste vorm van de islamitische cultuur zou komen, maar dat is niet gebeurd. Dat komt niet door de islam, maar wij moeten vragen stellen als: wat nemen migranten mee uit hun thuisland en wat vragen wij hen om daar achter te laten. Mensen die hier komen moeten uiteindelijk altijd weten hoe Nederland in elkaar steekt, en daarom kan het bijvoorbeeld niet zo zijn dat zij een paspoort krijgen voordat ze de Nederlandse taal spreken.'

Wordt de cultuur van migranten dan onderschikt aan de Nederlandse cultuur?

'Je beweegt je in Nederland en de Europese Unie waarin zaken op een bepaalde manier gebeuren. Als je andere ideeën over de maatschappij hebt, dan kun je een vereniging of partij oprichten en zo proberen de opinie te beïnvloeden en de samenleving richting jouw ideaal te laten bewegen. Zo gaat dat in Nederland. Ik krijg nu meer het gevoel dat we ons terugtrekken als meningen botsen, dat moeten we niet willen.'

Wat kunnen we daaraan doen?

'De multiculturele samenleving is geen doel op zich. We moeten steeds een nieuwe balans vinden. Daarvoor is een gemeenschapsgevoel over wat wel en niet past in een samenleving, en wederzijds respect voor elkaar nodig, dat brengt een land verder. Het is erg als er in dit land geen gemeenschappelijk uitspraken meer gedaan kunnen worden over waar we met de samenleving naartoe willen.'

Lees hier de integrale tekst van de lezing bij Elsevier (+).

Jorden van der Haas.Beeld Dirk Hol

11:30 maandag 4 september 2017

Bondskanselier Angela Merkel en haar sociaal-democratische uitdager Martin Schulz stonden zondagavond tegenover elkaar in het enige televisiedebat voor de verkiezingen. De Süddeutsche Zeitung is in haar commentaar lovend over Merkel:

'In de peilingen is de bondskanselier haar uitdager Martin Schulz huizenhoog de baas. In het tv-debat was dat misschien niet zo overduidelijk het geval, maar ze was zo soeverein als nog niet eerder vertoond in een debat. Ze was niet fantastisch, maar wel zeker van haar zaak. Schulz daarentegen begon even log en oubollig als Merkel in vroegere debatten. Meteen in het begin trok hij zijn fundamentele kritiek op de bondskanselier terug in plaats van met kracht te verklaren waarom Merkel, zoals zijn verwijt was, de democratie schaadt. Dat maakte geen soevereine en oprechte, maar een angstige indruk.

Eigenlijk is Schulz de veel betere spreker. Maar ‘eigenlijk’ telt niet op zo’n avond; Schulz kon het niet laten zien, hij kwam bijna nooit op gang, hij kon nauwelijks punten scoren. Merkel lukte dat beter, ook al omdat ze door de moderators veel minder werd onderbroken dan Schulz. De interviewers behandelden Merkel als een majesteit en Schulz als haar bediende; en het lukte Schulz te zelden dat recht te zetten. Merkel was de regeringsleider die de wereld bereist. Schulz de gewone man van hiernaast. Hij was te braaf, te beperkt, te verzoenend, te weinig machtsbewust. Hij was geen uitdager.

Schulz rammelde niet aan de deur van het bondskanseliersambt, maar op zijn best aan zijn eigen onzekerheid. En daarvoor had hij de helft van de zendtijd nodig. Wat zag je? Je zag dat de kandidaat een dapper man is. Maar met alleen dapperheid word je geen bondskanselier.'

‘Het was een zeer beschaafd, zakelijk, men kan ook zeggen: een strontvervelend debat’, schrijft commentator Stefan Kuzmany op Spiegel Online. Niemand kan nog beweren dat er in Duitsland te weinig over het vluchtelingenbeleid en de integratie van moslims wordt gesproken. Want er werd bijna een uur voor uitgetrokken. Maar ook over deze controversiële kwesties ‘ontspoorde dit zogenaamde duel in een persconferentie van de grote coalitie van CDU en SPD ter verklaring en rechtvaardiging van het beleid’.

Commentator Jasper von Altenbockum noteerde in de Frankfurter Allgemeine Zeitung een geslaagde aanval van Schulz op Merkel. Als hij kanselier zou worden, zou hij de onderhandelingen met Turkije over het lidmaatschap van de Europese Unie afbreken. ‘Merkel probeerde nog uit te leggen waarom ze sowieso tegen een Turks lidmaatschap van de EU is, maar toch de onderhandelingen als onderpand wilde behouden, maar delfde op dit punt toch het onderspit tegen Schulz.’

In Die Zeit komt Sahra Wagenknecht, de lijsttrekker van Die Linke, aan het woord. Haar oordeel is dat het duel net als de verkiezingscampagne zonder spanning, voorspelbaar en gouvernementeel was. ‘Martin Schulz heeft niet één keer concreet gezegd wat hij in het huidige Duitsland wil veranderen.’ Wagenknecht nam het Schulz vooral kwalijk dat hij geen oog heeft voor het feit dat op 1 op de 6 gepensioneerden onder de armoedegrens is gezakt.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

09:19 zondag 3 september 2017

Howick en Lili zijn deze week opgedoken en onder de hoede van jeugdzorg geplaatst, schrijft Martin Sommer. ‘U weet wel, de kinderen van de Armeense vrouw die twee weken geleden met enige heisa is uitgezet. ChristenUnie en D66 willen verruiming van het kinderpardon en met name willen ze af van het criterium dat iemand die in aanmerking wil komen, moet hebben meegewerkt aan zijn terugkeer. Juist dit geval laat zien hoe noodzakelijk dat ogenschijlijk rare 'meewerkcriterium' is. Als je dat loslaat, wordt kinderasiel een premie op tijdrekken. Wie de rechter vijf jaar lang trotseert, krijgt de hoofdprijs. Wie zich netjes gedraagt en na een afwijzing vertrekt, is een sukkel.’
'Wat deze zaak vooral aantoont, is hoezeer het hele asielrecht is vastgelopen', betoogt Sommer in zijn column.


‘De spelers van het Nederlands elftal stonden donderdagavond in het Stade de France al klaar voor de aftrap toen in mijn ouderlijk huis plotseling een hangplantje naar beneden viel. Natte, zwarte aarde waaierde uit over het tapijt', schrijft Paul Onkenhout. ‘Vlak daarna donderde die plant naar beneden en werden onze jongens van het kastje naar de muur gestuurd Een voorteken, denk je dan even, maar het was echt niet nodig geweest. Mijn vader en ik hadden toch al geen enkel vertrouwen in een goede afloop. Niets wees er op dat Oranje in Parijs een kans zou maken.’ Als dit Oranje niks op het WK te zoeken heeft, is het helemaal niet erg als Oranje niet naar het WK gaat. In Rusland zouden we toch geen kans hebben gemaakt. Nog een geluk dat de Fransen ons een dienst bewezen.
Mijn vader en ik zeiden tegen elkaar dat een WK met Nederland leuker is dan een WK zonder Nederland, zelfs als het elftal waardeloos is. We besloten de aarde te laten liggen tot de volgende dag, dan zou het zijn opgedroogd en was het makkelijk op te ruimen.'


Goed, Lodewijk Asscher heeft zijn troostprijsje binnen. Of wat ervan over is: de vage toezegging dat het nieuwe kabinet een 'substantieel' bedrag inzet om de salarissen van leerkrachten op de basisschool te verhogen, stelt Aleid Truijens. ‘Wie er gewonnen heeft en wie mag geuren met de titel 'vriend van de leraar' interesseert me eigenlijk niet. De salarisverhoging moet wel heel substantieel zijn wil ze uitkomen op meer dan een paar tientjes per maand. Daarmee doe je niks substantieels aan het drama dat gaande is in het basisonderwijs. Het echte probleem: een dreigend tekort aan leerkrachten.
´Er moet iets gebeuren. Het recente plan van GroenLinks om de - verhoogde - toegangseisen voor de pabo weer te verlagen, was een dom plan. De instroom gaat misschien even omhoog, maar de kwaliteit en de status van het onderwijs zullen snel dalen. Redeneer liever andersom: zorg dat de pabo iets voorstelt en selecteer streng, dan willen slimme, capabele mensen er graag naartoe. Het niveau van het basisonderwijs zal toenemen; ouders hebben minder te zeuren. Daar kikkert de stemming flink van op.’

Lili en HowickBeeld Defence for Children

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:09 vrijdag 1 september 2017

http://sport24.lefigaro.fr/football/equipe-de-france/actualites/france-pays-bas-en-direct-874471Wat schrijven de Franse en Nederlandse kranten over het Nederlands elftal na de 4-0 nederlaag tegen Frankrijk? 'Wat een afgang'.

De Franse krant Le Figaro vergelijkt
het optreden van Le Bleus met een recital: de uitvoering van een klassiek muziekstuk. ‘Verleidelijk en majestueus hebben de mannen van Didier Deschamps zich verzekerd van de eerste plaats in de kwalificatiereeks, tegenover de Bataven die opereerden op het niveau van hun 32ste plaats in het klassement van voetballanden.’

De Nederlanders werden aan alle kanten voorbij gelopen, waarbij het publiek in het Stade de France als twaalfde man voor Le Bleus fungeerde met het spreekkoor ‘Maar waar zijn de Hollanders?’

Volgens Le Monde is de grote overwinning van Frankrijk niet alleen te wijten aan het slechte spel van de Nederlanders. De Fransen hebben vooral geprofiteerd van de technische en fysieke superioriteit van hun jonge garde ‘om de veteranen Wesley Schneider en Arjen Robben uit te putten’.

De Franse sportkrant L’Equipe noemt Robben 'een schim uit het verleden'. De krant gaf cijfers aan de Nederlandse spelers. Quincy Promes was nog de minst slechte speler van Oranje met een 5. Jasper Cillesen en Daley Blind volgen met een 4. Kevin Strootman en Wesley Hoedt kregen met een 2 het laagste cijfer. Het gemiddelde cijfer voor Oranje was een 3,2.

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

10:47 vrijdag 1 september 2017

‘Wat een afgang’, opent het sportkatern van de Telegraaf na het verlies tegen Frankrijk. Columnist Valentijn Driessen schrijft: ‘Vraag niet hoe, maar ondanks de 4-0 Nederlaag is het WK 2018 in Rusland haalbaar als de sluiproute van de play-offs tussen de beste acht nummers twee wordt bereikt.’ Oranje zou dan drie keer moeten winnen. Maar ‘mocht Oranje het WK via de ontsnappingsroute alsnog halen dan heeft dit team in Rusland helemaal niets te zoeken tegen toplanden’, vindt Driessen.

‘Het was deprimerend om te zien dat alle internationals het onderspit delfden in persoonlijke duels, in snelheid, conditioneel, fysiek en qua balbehandeling.’ Naast Arjen Robben scoorden, volgens de Telegraaf-columnist, alleen debutant Timothy Fodu-Mensah samen met Tonny Vilhena een voldoende.

‘Vernederend’ staat op de voorpagina van het AD. ‘Nederland houdt zicht op het WK, maar wat hebben we daar te zoeken?’ Volgens AD-verslaggever Sjoerd Mossou ‘ademt alles wanhoop en mislukking’. ‘Hooguit mathematisch is er nog wat hoop, voetballend is er goedbeschouwd geen vleugje perspectief meer over.’

'Et ils sont où, les Hollandais?', galmt het steeds van de tribunes - waar zijn ze nou, die Nederlanders? Nou, nergens, schrijft Mossou. ‘Het klasseverschil is zo ontluisterend groot, dat het lijkt alsof je naar een oefenpotje in de voorbereiding zit te kijken, met de hoofdklasser in het oranje en de profs in het blauw.’

Volgens NRC Next 'bevestigt Oranje diepe crisis in Parijs’. ‘Het nederlands elftal is op alle fronten weggevaagd’, stelt verslaggever Bart Hinke. ‘Vanaf de aftrap is Oranje geen enkel moment in staat geweest tot iets dat lijkt op een aanval.’ ‘Geen ideeën, geen durf , geen power. Geen contact, geen gevoel met elkaar. Te zien was een onthutsend slecht Oranje, Frankrijk deed wat het wilde met al dat moois tegen dat matigs.’

‘De ouderen zijn niet meer zo goed als toen ze jonger waren, de jongeren zijn niet zo goed als de ouderen waren. Een nieuwe toplichting is ver te zoeken. Oorzaken? Van alles. Vastgeroeste spelpatronen. Een armlastige eredivisie. Vroeg weggekochte spelers die stagneren door gebrek aan speeltijd elders. In het voetbal dat er toe doet, doet het product Hollandse voetballer nog amper mee.’

In deze al zo donkere dagen voor het Nederlandse voetbal voltrok een nieuwe aangekondigde ondergang zich gisteravond volgens de meest voorspelbare lijnen, schrijft Henk Hoijtink in Trouw. ‘De kroniek werd in het Stade de France nonchalant geschreven door de speelse krachtbronnen van Frankrijk, en Oranje en zijn crisiscoach Advocaat wacht een vervolg met angst en beven.’

Lees ook het artikel van Volkskrant-verslaggever Willem Vissers: ‘Het Nederlands elftal, gekleed in fel oranje doch flets als een verschoten gordijn, bezoedelde op een donderdag in het Stade de France bij Parijs opnieuw zijn reputatie en waardigheid als voetballand. De kans op plaatsing voor het WK in Rusland is geminimaliseerd na de duidelijke nederlaag tegen Frankrijk, 4-0. Het had 10-1 kunnen zijn.’

Het was deprimerend om te zien dat alle internationals het onderspit delfden in persoonlijke duels, in snelheid, conditioneel, fysiek en qua balbehandeling

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp
Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp
De ouderen zijn niet meer zo goed als toen ze jonger waren, de jongeren zijn niet zo goed als de ouderen waren

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:42 donderdag 31 augustus 2017

Orkaan Harvey en de overstroming van Houston hebben andere drama’s van natuurgeweld in de schaduw gesteld, zoals die in Sierra Leone. Daar zijn vele honderden mensen omgekomen in een modderstroom die ontstond doordat een heuvel bij de hoofdstad Freetown door de vele regenval ging schuiven.

Aandacht en hulp voor deze ramp blijven schaars. Dat deed de Sierra Leoons-Duitse schrijver en filmmaker Mallence Bart-Williams verzuchten: ‘Er bestaat een hiërarchie in dood’, en zij begon een eigen inzamelingsactie.

In Nederland doet schrijver Babah Tarawally uit Sierra Leone dat via een oproep op Facebook. ‘Mijn hart bloedt voor de slachtoffers van de modderstroom. Ik wil fondsen werven. Voor kinderen die hun ouders hebben verloren.’ Tarawally zamelt geld in voor de Lemonaid Society in Freetown die zich over vele tientallen wezen ontfermt na de ramp. Het land is al zo zwaar getroffen door oorlog en de ebola-epidemie en nu dit, schrijft Tarawally, auteur van De verloren hand.

Er zijn nog honderden vermisten, duizenden overlevenden en nabestaanden. Hij wil iets doen, maar dan wel voor de ‘mensen die nooit een cent zien van de financiële bijdragen van andere naties en de internationale gemeenschap’. ‘Voor mij is het antwoord eenvoudig. Al het geld dat ik inzamel, moet gaan naar mensen met gezichten, namen en een verhaal.’

Bart-Williams is bitter tegen de site Quartz Africa: ‘Als het om Afrikaanse doden gaat, hoor je alleen het cijfer.’ Uit de buurlanden kwam wat hulp en Zuid-Afrika zegde 600 duizend dollar toe. De Nigeriaanse filantroop en cementmagnaat Tony Elumelu stortte 500 duizend dollar, meldt Quartz Africa en zei: ‘Alle levens, op het Afrikaanse continent of elders, zijn gelijk, en zouden evenveel aandacht van de media moeten trekken en evenveel medelijden moeten wekken.’

Het Amerikaanse Africa Focus Bulletin merkte deze week op dat de Amerikaanse regering nog niets heeft besloten over hulp, alleen Usaid heeft 100 duizend dollar toegezegd. ‘Als u geeft voor Houston, geef ook voor Freetown’, schrijft het bulletin: er zijn meer dan duizend online fondswervingen, vele van Amerikaanse Sierra Leoners.

Maar het is ook tijd om lessen te trekken over de oorzaak van de ramp. Daar ziet het blad overeenkomsten tussen Houston en Freetown: een voorval van ‘extreem weer’, in de hand gewerkt door klimaatverandering, plus bouw van huizen en infrastructuur die de afwatering belemmeren en de risico’s verhogen. Voor Sierra Leone haalt het blad de wetenschapper Lansane Gberie aan: ‘Het is noodzakelijk er niet om heen te draaien: deze tragedie was geheel mensenwerk.’

Gberie, afkomstig uit Sierra Leone, schreef dit in The New York Times. Dat de heuvel met de naam Sugarloaf (suikerbrood), een natuurreservaat, een modderstroom werd was ‘schokkend, maar niet geheel verrassend’. Toen het economisch beter ging met Sierra Leone na het einde van de oorlogen, waren de prachtige hellingen het toneel van ‘koortsachtige huizenbouw die leidde tot de verwoesting van de zogenaamde beschermde regio’s’. 'Omdat sommige van de machtigste politieke figuren schuldig zijn aan de degradatie, werden de dringende waarschuwingen van milieuactivisten gegarandeerd genegeerd door de regering.’

Twitter bericht wordt geladen...

Honderden slachtoffers van de modderstroomramp van 14 augustus in de hoofdstad van Sierra Leone, Freetown, worden naast elkaar begraven.Beeld afp

10:37 woensdag 30 augustus 2017

Burgemeester Sylvester Turner van Houston heeft de inwoners zijn verdronken stad opgeroepen thuis te blijven. Dat was een goed besluit volgens Bill King, zijn rivaal bij de burgemeestersverkiezingen van 2015. King, die betrokken was bij de evaluatie van Hurricane Rita in 2005, verdedigt Turner in The New York Times: evacuatie van 2,3 miljoen inwoners zou een ramp hebben betekend. In 2005 kwamen 130 mensen om het leven en strandden honderdduizenden automobilisten.

Wel heeft King kritiek op het gebrek aan reddingsboten, hoogwatervoertuigen en het te laat oproepen van vrijwilligers voor de reddingsorganisaties. En, vraagt hij zich af, waarom vestigen we nog altijd verpleeghuizen in overstromingsgebieden?

Intussen verwijt columnist Frank Bruni van The New York Times president Trump, dat hij meer met zijn eigen imago bezig is dan met het helpen van de getroffenen in Texas. Toen Trump de brandweerkazerne in Corpus Christi verliet, werd hij door enkelen van de 1.000 mensen toegejuicht. Bruni: ‘Wat een massa, wat een opkomst!’ straalde Trump. Al het water van de wereld kon zijn voldoening van niet wegspoelen.’

Monstertruck De Hulk op weg om inwoners van Houston te helpen.Beeld photo_news

17:15 dinsdag 29 augustus 2017

Op de website van Elsevier verzoekt hoofdredacteur Arendo Joustra NPO-directeur Shula Rijxman ‘een beetje te dimmen’. Hij doet dit naar aanleiding van het opinieartikel van Rijxman in de Volkskrant vandaag. Joustra heeft zich gestoord aan het verzoek van Rijxman aan Den Haag om meer geld, waarbij zij ‘het doet voorkomen alsof de Publieke Omroep onafhankelijk, betrouwbaar en ‘divers’ is’. Niets is minder waar, volgens Joustra.

Hij betoogt dat de publieke omroep niet onafhankelijk is, omdat zij gesponsord wordt door de overheid die, volgens de redenering van Rijxman zelf, dan ook de inhoud van de programma’s bepaalt. ‘En inderdaad zingen de programma’s van de Publieke Omroep voortdurend de gospel van de overheid. Een overheid die per definitie goed is.’ Dat daarbij het linkse geluid overheerst, is volgens Joustra niet de schuld van de VARA, maar ‘komt vooral doordat voorheen rechtse omroepen als AVRO, TROS, NCRV en KRO neutraal of linksig zijn geworden. (…) Links is links gebleven en rechts is bekeerd.’

Joustra vindt het knap dat de lobby van de Publieke Omroep ervoor heeft gezorgd 'dat de subsidiestroom niet is aangepast aan het dalende marktaandeel, dat vooral omlaag is geschoten na de komst van de commerciële omroepen en vandaag de dag door diensten als Netflix’.
Volgens Joustra is die lobby ‘vooral succesvol door steeds politici in te schakelen die na hun carrière in Den Haag werden beloond met een functie in Hilversum. De rij is lang en het laatste voorbeeld heet Martijn van Dam’.

Het allerknapste vindt Joustra het dat de lobby erin geslaagd is de overheid nog steeds (financieel) betrokken te laten zijn bij de Publieke Omroep, terwijl de noodzaak van die bemoeienis, de beperkte ruimte in de ether, allang voorbij is.

Anders dan Rijxman, vindt Joustra de Publieke Omroep helemaal niet onafhankelijk en neutraal. Dat zou niet alleen blijken uit het feit dat de documentaire over Jesse Klaver zolang als uitzendwaardig werd gezien, maar ook uit ‘alles wat over de Palestijnen wordt uitgezonden’ en uit de ‘actiejournalistiek’ die de Publieke Omroep geregeld zou bedrijven ‘als het om het klimaat gaat’.

Joustra vindt het belang van de Publieke Omroep ‘strijdig met het belang van een levensvatbare en onafhankelijke Nederlandse journalistiek. Zo gaat Rijxman drie keer zo veel uitgeven aan digitale diensten. Dat doet ze met overheidsgeld. Daarmee gaat de Publieke Omroep nog harder concurreren met journalistieke organisaties die hun eigen broek moeten ophouden, geen geld van de overheid krijgen en met digitale diensten geld proberen te verdienen. Ik denk daarbij aan media als de Volkskrant, NRC Handelsblad, Trouw, Elsevier Weekblad en al die andere bladen in Nederland die, meer nog dan de publieke omroep, zorgen voor een pluriforme, diverse, betrouwbare en onafhankelijke informatievoorziening’.

Shula Rijxman.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:25 dinsdag 29 augustus 2017

Nederland moet volgens generaal Rietdijk een organisatie oprichten om de digitale dreiging van buitenaf in kaart te brengen. In de Volkskrant zegt hij vandaag dat `de informatieoorlog zeer bedreigend is voor de democratie¿. Pieter Cobelens, voormalig directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) meent dat we gevaar lopen, maar is tegen een nieuwe organisatie. 

Westerse instellingen en bedrijven worden volgens Rietdijk dagelijks aangevallen door hackers uit Rusland, Iran en China. Hoe is het gesteld met de beïnvloeding van buitenaf?

`De beïnvloeding van de opinie vanuit landen die niet het beste met ons voor hebben, is niets nieuws. Ze maken tegenwoordig alleen gebruik van andere middelen, zoals de massamedia; via Facebook en fake nieuws. Het is iets waarvoor je op je hoede moet zijn. Maar we hebben al jaren een digitale Koude Oorlog. Het maakt ons kwetsbaarder naarmate er meer mensen bereikt worden en landen die we niet leuk vinden er meer geld in investeren. Aan de andere kant doen we daar ook veel aan. Ik deel zijn mening over het gevaar dat we lopen, maar ik vind niet dat we daarvoor een nieuwe organisatie moeten oprichten, zoals Rietdijk bepleit.¿  

Wat is dan de beste manier om onze communicatie te beschermen?

`Ik vind dat er meer moet worden gedaan vanuit het bedrijfsleven en dat de overheid zich daarvoor moet openstellen. Er moet grof geld op tafel komen om te zorgen dat ze de triple helix kunnen regelen, een samenwerking tussen overheid, wetenschap en bedrijfsleven. Zij kunnen er samen voor zorgen dat de knapste ict-mensen niet naar Amerika of Spanje vertrekken voor het geld.' 

De overheid heeft niet de beste ict¿ers in dienst, omdat ze die niet kunnen betalen. Een eerder onderzoek van de Tweede Kamer door de commissie-Elias toonde aan dat de overheid ongelooflijk slecht is in ict-projecten. 'Er zijn miljarden verstookt omdat er niet voldoende kennis is om de projecten voortdurend te begeleiden of omdat mensen werden overgeplaatst naar andere functies terwijl het project nog liep. Daar moet iets gebeuren. Je kunt klagen over dreiging, maar je kunt beter zorgen dat je huis op slot zit.'

'Ik ben een van de initiatiefnemers van de cybersecurityketen. Dat zijn zes Nederlandse bedrijven die data in Nederland opslaan en die data met Nederlands encryptiemateriaal beveiligen. De informatie blijft zo binnen de Nederlandse wetgeving vallen.' 

Wat vindt u van het voorstel van Rietdijk om media en overheid nauw te laten samenwerken, waardoor de overheid nieuws kan verifiëren?

`Ik denk dat we dan een nieuw soort censuur uitschrijven. Iedereen gaat dan gelijk klagen over grondrechten. De vertrouwelijkheid rond journalisten staat hoog in het vaandel, dus ik zie daar geen logisch samenwerkingsverband in. Maar als de ernst van de situatie erom vraagt, zou een overleg tussen ministeries en hoofdredacteuren mogelijk kunnen zijn. 

Ik denk dat je beter kunt nadenken over hoe je met voldoende geld de beste mensen bij elkaar krijgt, om ervoor te zorgen dat zo¿n samenwerking niet nodig is.¿

Deelnemers in actie tijdens het hackevenement Capture the Flag op de tweede dag van de internationale cybersecurity conferentie One Conference in het World Forum Den Haag.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:27 maandag 28 augustus 2017

De tropische storm Harvey heeft een spoor van verwoesting achtergelaten in de Amerikaanse stad Houston. De storm kan maandag boven zee weer krachtiger worden. De Houston Chronicle maakt zich dan ook zorgen om de kustlijn en vreest voor toekomstige orkanen. De krant wil dat Washington actie onderneemt: ‘Laat Harvey ons doen beseffen dat de VS een systeem voor kustbescherming moet bouwen’.

'Terwijl onze staat bezig is met de schade, die nog steeds door de ramp wordt veroorzaakt, vinden wij het geruststellend om te weten dat generaties Texanen stormen zoals Harvey of erger hebben overleefd. Laten we ons tegelijkertijd ook de les herinneren die we erdoor hebben geleerd: we kunnen orkanen niet voorkomen, maar we moeten alles doen om ons erop voor te bereiden.'

'Nu de wereld ziet wat er langs de kust van Texas gebeurt, hebben we de unieke kans om de gekozen leiders van onze natie te vertellen wat ons land moet doen om ons voor te bereiden op de volgende ramp. Deze ramp moet een dramatische herinnering zijn aan de federale overheid die financiering nodig heeft voor een kustbescherming die Texas beschermt tegen toekomstige orkanen.'

'De Texas Land Commissaris George P. Bush schreef eerder dit jaar een brief aan president Trump waarin hij vroeg 15 miljard dollar uit te geven aan kustbescherming. Hij wees erop dat de haven van Houston jaarlijks 600 miljard dollar rechtstreeks in de Amerikaanse economie pompt, dat deze regio verantwoordelijk is voor meer dan de helft van de brandstof van de natie, dat het 29 procent van de olie raffineert en dat het de hoofdleverancier is van energie aan het Amerikaanse leger. 'Als en wanneer een storm ons havengebied overspoelt', schreef Bush aan de president, ‘dan is de economische schade aan de staat en het land catastrofaal.''


'Bush heeft de leiding genomen op dit kritische punt, waarbij hij steun krijgt van tientallen lokale politici en ondernemers uit zuidoost-Texas, maar hij heeft hulp nodig uit de hoofdstad van de natie. Terwijl Texanen werken aan het herstel van de door Harvey aangerichte schade, moeten ook onze gekozen vertegenwoordigers in Washington aan het werk. Zij moeten de kans grijpen om te lobbyen voor een federale inzet om een systeem voor kustbescherming te bouwen om Texas te beschermen. De ramp die zich nog steeds ontwikkelt, is een krachtige herinnering dat onze kustlijn een sterkere verdediging nodig heeft tegen toekomstige orkanen.'

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld de Volkskrant

09:19 zondag 27 augustus 2017

In het debat over slavernij is overdrijving keukenmeester, schrijft
Martin Sommer. 'Aan de telefoon vertelt Piet Emmer dat het Rijksmuseum van plan is een grote tentoonstelling te houden over Nederland en de slavernij. De nieuwe directeur, Taco Dibbits, zei daarover in de Volkskrant dat 'slavernij ons in de vezels zit'. Helemaal niet waar, aldus Piet Emmer. Hooguit 1 procent van de Nederlanders heeft ooit te maken gehad met de slavernij. Dat is wat je noemt een nuttige nuance.'

Aleid Truijens maakt gehakt van de mensen die 'pretstudies' willen afschaffen. Zouden die mensen nooit uitbrakken met een fijne serie? 'Gaan ze nooit naar een festival? Ze dragen kleren, kopen spulletjes, willen een leuk huis. Misschien hangen ze ooit kunst boven hun bank. Dat moet allemaal eerst bedacht en gemaakt worden, door artistieke, armoedige sukkels. De wereld heeft alle soorten mensen nodig. Laat iedereen doen waar hij goed in is.'

Frank Kalshoven schrijft over de mogelijkheid dat de Brexit niet doorgaat. 'De pond daalt – maar met kleine stapjes. De investeringen blijven achter – maar zijn niet gekelderd. Financiële instellingen uit Londen zoeken een plekje in de eurozone – maar vooral als bijkantoortje. Hoe kan dat? Is hier een rationele verklaring voor? Mijn hypothese: de financiële markten en het internationale bedrijfsleven houden zich in omdat ze er (serieus) rekening mee houden dat de Brexit niet doorgaat.'

Arie Elshout vergelijkt de presidenten Obama en Trump. 'Het is imploderen versus exploderen. Aan allebei kleven nadelen, maar het eerste was bij Obama incidenteel, het tweede is bij Trump semipermanent. Voor een bouwer van wolkenkrabbers houdt hij erg veel van opblazen en afbreken. Het klimaatverdrag, het op regels gebaseerde internationale systeem, de overheid - weinig is veilig.'

Opinieblog - De drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:46 vrijdag 25 augustus 2017

Voetbalverslaggever Dick Sintenie van Het Parool vraagt zich af wie de schuld moet krijgen van de smadelijke uitschakeling van Ajax in de Europa League tegen Rosenborg.

Waarom is de Raad van Commissarissen van Ajax akkoord gegaan met de aanstelling van de onervaren trainer Marcel Keizer? Sintenie: ‘Ronduit ongelukkig is Keizer met zijn wissels. Ze sorteren vaak een averechts effect.’

Sintenie vraagt zich af of de RvC nadrukkelijker had moeten wijzen op de mogelijkheid ­Wesley Sneijder aan te trekken. ‘Met Davy Klaassen was immers een bepalende middenvelder vertrokken en Ajax moest al in juli en augustus de zo belangrijke Europese voorrondewedstrijden spelen.’

Harder is de Parooljournalist over het technische hart: Edwin van der Sar, Dennis Bergkamp, Saïd Ouaali en directeur Marc Overmars. ‘Een club die goed genoeg is om de finale van de Europa League te halen en drie maanden later nog niet eens de voorronde overleeft, heeft op technisch vlak gefaald.'

Het is simpel: Klaassen, Sánchez, Tete en Riedewald zijn vertrokken. De aankopen Luis Orejuela, Maximilian Wöber en (wellicht nog) Siem de Jong zijn nu - of in de komende weken - pas inzetbaar. Iets met een kalf en een put.’

Klaas Jan Huntelaar baalt na gemiste kans.Beeld anp

10:48 donderdag 24 augustus 2017

De Nederlandse kranten zijn in hun commentaren verdeeld over het besluit van president Trump het advies van de generaals te volgen en de Amerikaanse militairen in Afghanistan te laten blijven. Arnout Brouwers stelde in het commentaar van de Volkskrant dat de strategie neerkomt op ‘voortmodderen’ als minst slechte optie. Trouw vindt dat zo ‘de problemen van de Afghaanse bevolking’ niet worden opgelost. NRC Handelsblad en het AD denken dat Trump het best denkbare besluit heeft genomen.

Trouw, hoofdredactioneel commentaar Met het doden van terroristen en jihadstrijders, hoe noodzakelijk dat ook kan zijn, los je de problemen van de Afghaanse bevolking niet op. Trump maakt bovendien de fout de confrontatie met Pakistan op te zoeken, terwijl dat land juist van cruciaal belang is om stabiliteit en veiligheid in Afghanistan en de regio te bewerkstelligen. Pas als Pakistan bereid is zijn steun aan de Taliban in te trekken en een helpende hand te bieden, is er kans op stabiliteit. In dit perspectief zal er ook onderhandeld moeten worden met leiders van de Taliban. Zij hebben namelijk hardhandig bewezen dat tijd in combinatie met een grote bereidheid tot vechten een effectiever wapen is dan zwaarbewapende eenheden op de grond en bommen uit de lucht. Trump denkt ze op hun uithoudingsvermogen te kunnen pakken, maar komt in dat geval van een koude kermis thuis.

Algemeen Dagblad, commentaar
Of de strijd tegen het moslimextremisme ooit wordt gewonnen, is de vraag. Maar nu het hoofd buigen, betekent zeker dat de Taliban winnen. Door te blijven, krijgt de instabiele Afghaanse overheid de kans zich de komende jaren te versterken en de samenleving weerbaarder te maken. De keuze waar Trump voor stond, was een onmogelijke. Hoe dan ook zal de gewenste uitkomst van zijn besluit nooit ideaal zijn. Afghanistan zal geen democratie naar westers voorbeeld worden. Er zullen nog vele Amerikaanse soldaten sneuvelen voor een doel waarvan niet vaststaat of het wordt gehaald. Maar het alternatief voor de Afghaanse bevolking en de hele regio is nog vele malen erger.

NRC Handelsblad

Trump leunt dus niet alleen op militaire slagkracht van het Amerikaanse leger. Zijn aanpak omvat ook diplomatieke en economische elementen en onderkent het belang van bondgenoten – de cruciale rol van Pakistan in het bijzonder.

De VS en bondgenoten hebben de afgelopen jaren veel in Afghanistan geïnvesteerd. De oorlog tegen de Taliban is nooit het succes geworden waarop werd gehoopt. Daarom heeft Trump een juiste beslissing genomen om het land niet zomaar aan zichzelf over te laten. Het risico dat Afghanistan definitief afglijdt tot een thuishaven voor terroristen die het op de VS en bondgenoten hebben gemunt, is eenvoudigweg te groot. Of Trumps aanpak genoeg zal zijn om het Afghanistanprobleem op te lossen, moet nog blijken. Vooralsnog is het winst dat hij naar zijn generaals heeft geluisterd. Terugtrekking had de situatie er in elk geval niet beter op gemaakt.

Afghaanse soldaten kijken woensdag toe hoe een militair voertuig wordt weggehaald, dat werd beschadigd bij een aanslag in de provincie Helmand, waarbij tien doden vielen.Beeld epa

12:32 woensdag 23 augustus 2017

Max Boot, de invloedrijke conservatieve commentator over internationale politiek, is blij met de ommezwaai van Trump over Afghanistan. Hij was altijd al pleitbezorger van een actieve Amerikaanse rol bij de wederopbouw van het land en dat gaat nu weer gebeuren, al beweert Trump van niet, meent Boot in The New York Times.

Die krant zelf is in een hoofdredactioneel commentaar een stuk minder optimistisch: Trump heeft dan zijn ‘oorspronkelijke instinct om te vertrekken’ (zijn eigen woorden) laten varen, maar nu hij de oorlog in Afghanistan wel onder ogen wil zien heeft hij slechts vaagheden te bieden, die nauwelijks de naam strategie verdienen.

Boot bezocht het Amerikaanse leger in Afghanistan een paar dagen geleden. De Amerikaanse commandant van de missie, generaal Votel, leidde hem rond. Overal waar Boot kwam en sprak met militairen was het belangrijkste onderwerp van gesprek 'nation building', schrijft hij. Toegegeven, iedereen gebruikte ‘het eufemisme capaciteitsopbouw’, maar het opleiden van leger en politie kun je toch moeilijk anders zien dan het opbouwen van een land dat overal door terreurgroepen wordt bedreigd. ‘De veiligheidstroepen bestaan niet in een vacuüm; het zal ook noodzakelijk zijn de corruptie in de Afghaanse regering terug te dringen en diens capaciteit voor effectief optreden te verhogen.’

Boot, werkzaam bij het Council on Foreign Relations, stelt: ‘De VS zullen nooit enig blijvend succes in Afghanistan hebben tenzij ze slagen bij de weinig glorieuze en frustrerende taak om de Afghaanse regering beter te laten werken.’

Dat zal niet lukken met Trumps plan, dat het hoofdredactioneel commentaar typeert als ‘een rommeltje aan ideeën zonder details of samenhang en dikwijls tegenstrijdig’. ‘Na jaren van kritiek op Amerika’s betrokkenheid bij Afghanistan lijkt hij nu geneigd tot een bemoeienis zonder eind, maar zonder manieren om succes te meten en geen suggestie van een tijdschema voor terugtrekking.’ Het doel noemt Trump nu ‘de overwinning’, maar wanneer is daar sprake van? ‘Zullen Amerikanen vechten op vreemd grondgebied tot elke terrorist dood is?’

Trump maakt geen onderscheid tussen de vele groepen: Al Qaida heeft klappen gehad, maar de Taliban zijn een Afghaanse macht die militair niet te verslaan is, zoals Obama vaststelde. De Taliban moeten wel een politieke rol krijgen na onderhandelingen. Trump kijkt evenmin naar de regionale context, de belangen van Rusland, China en Iran. Hij irriteerde bondgenoot Pakistan met een uithaal over verdekte steun aan terroristen en met een oproep aan India zich wat meer in te spannen voor buurland Afghanistan.

Conclusie van The New York Times: ‘Het handhaven van het huidige aantal Amerikaanse militairen in Afghanistan is zeker verdedigbaar’, maar Trump en zijn regering moeten veel meer antwoorden geven op vragen over de toekomst van het land.'

Twitter bericht wordt geladen...

Amerikaanse militairen en soldaten van het Afghaanse nationale leger tijdens een ceremonie in Leatherneck Camp, Lashkar Gah, in de Afghaanse provincie Helmand, in april dit jaar.Beeld afp

11:15 woensdag 23 augustus 2017

Kori Shake, redacteur van The Atlantic en onderzoekster van Stanford University, prijst Trump daarentegen: het is goed om van mening te kunnen veranderen. Bovendien vermijdt hij de strategische fouten die zijn voorgangers maakten: ‘George W. Bush’ slecht gedefinieerde en ondergefinancierde poging’ en Barack Obama’s mislukte tactiek ‘om de Afghaanse regering te dreigen haar in de steek te laten’.

‘Critici van de strategie van de president vinden het een ernstige tekortkoming dat hij geen aantallen militairen noemt, noch rept over tijdschema’s. Maar als hij dat wel had gedaan, had hij simpelweg president Obama’s fouten herhaald.’

Lucy Morgan Edwards, auteur van het boek The Afghan Solution: The inside story of Abdul Haq, the CIA and how western hubris lost Afghanistan, vreest het ergste voor de Afghanen. Ze schrijft voor The Guardian dat Trump ‘nu de generaals de vrije hand geeft om operaties uit voeren naar hen blieft, zonder het micro-management uit Washington’. Dat zal volgens haar zonder twijfel leiden tot toename van het aantal burgerdoden, vooral onder vrouwen en kinderen, een aantal dat volgens de VN-missie dit jaar al sterk is opgelopen.

De Afghanen zullen wel razend zijn over de opmerkingen van Trump maandagavond, dat zij de toekomst van hun land weer in eigen hand moeten nemen: ‘Eenieder die het uitgebreide militaire apparaat, de wachttorens en de ‘Groene Zone’ van bezet Kabul weleens heeft gezien, komt die opmerken volslagen absurd over.’ De VS zullen niet opnieuw proberen ‘democratieën te vestigen in verre landen’, zei Trump. Edwards: ‘Gezien wat er is gebeurd in Afghanistan vanaf de dagen direct na de aanslagen van 11 september 2001 en daarna, geven die opmerkingen naar mijn mening een compleet verkeerde karakterisering van wat de VS in het land kwamen doen.’

Twitter bericht wordt geladen...

15:43 dinsdag 22 augustus 2017

We zijn vanaf vandaag een nieuw opinieblog gestart. U kunt op de oude blog onze eerdere berichten teruglezen.

15:10 dinsdag 22 augustus 2017

Het trainingspak is niet persé nodig; in oude kleren grasmaaien levert ook voldoende beweging op. Het nieuwe bewegingsadvies van de Gezondheidsraad is minder streng geworden. Is de sportschool verleden tijd? ‘Wil je resultaten boeken, zoals afvallen of meer spieren kweken, dan moet je meer dan twee keer per week trainen. Grasmaaien zet dan geen zoden aan de dijk’, vindt Fleur Cossé, operationeel directeur van The Bootcamp Club.

Volwassenen moeten minstens twee keer per week trainen. Naar de sportschool gaan of bootcampen in het park is geen voorwaarde meer om fit te blijven. Wat vindt u van het advies van de Gezondheidsraad?

‘Wij geloven wel dat je twee keer per week moeten trainen en dan zowel cardio- als spierversterkende oefeningen moet doen. Dat is puur voor het onderhoud van je lichaam. Wil je resultaten boeken, zoals afvallen of meer spieren kweken, dan moet je erboven zitten. Grasmaaien zet dan geen zoden aan de dijk.’

Toch vindt de Gezondheidsraad dat iedere vorm van beweging telt.

‘De regels zijn niet versoepeld, maar de manieren van bewegen en sporten worden anders in kaart gebracht door onderscheid te maken tussen vier verschillende niveaus. Wandelen (matig intensief, red.) geldt dan puur als onderhoud. Anno 2017 hebben mensen vaak een zittend beroep. Om te zorgen dat je gesteldheid in goede conditie blijft, moet je echt minimaal twee keer per week bewegen. Door ook de spiergroepen aan te pakken, zorg je ervoor dat je als je ouder wordt en een zittend beroep behoudt, minder fysieke klachten krijgt.’

Toch haalt een meerderheid van bevolking de nieuwe richtlijnwaarden niet. Is dit advies dan wel verstandig?

‘Als iedereen het advies al zou halen, zou The Bootcamp Club niet veel meer te doen hebben. Voor sommige mensen is beginnen met sporten erg lastig. Zij beginnen misschien met één keer per week en halen dan het advies niet, maar zij beginnen zo wel aan een gezonde levensstijl. Richtlijnen zijn goed als stip aan de horizon, maar die hebben we morgen nog niet bereikt. Mensen moeten een eigen manier van bewegen vinden die het beste past is in hun dagelijkse leven.’

Bent u bang dat The Bootcamp Club door dit advies klanten verliest?

‘Ons ledenaantal neemt nog steeds gestaag toe. Er is natuurlijk een heel sociaal aspect aan het trainen. Wij geven in groepsverband een bootcamptraining. Na een uur hebben mensen niet alleen fysiologisch iets bereikt, maar ook psychisch. Steeds vaker zoeken mensen een manier om in de buitenlucht te trainen en hun gedachten te kunnen verzetten.’

Volgens de raad is het naleven van de richtlijnen ook een taak van de overheid. Wat vindt u?

‘Ik vind het goed als de overheid zich ermee bemoeit. Wij hebben tweehonderd locaties in het land en we hebben veel contact met gemeenten en de overheid. We proberen de parken zo toegankelijk mogelijk maken, maar ik denk dat er een grote rol voor hen is weggelegd als je het hebt over verlichting en veiligheid in het park. Hoe makkelijker je het maakt voor mensen om te sporten, hoe makkelijker zij de norm van de Gezondheidsraad kunnen halen.’

Twitter bericht wordt geladen...