Direct naar artikelinhoud
Columnde twaalfde man

Susila Cruijff – we zagen de dochter en tegelijkertijd de vader

In het computerspel FIFA 19 dat volgende week wordt gepresenteerd, tot vreugde van miljoenen jongens en mannen, is Johan Cruijff volmaakt tweebenig. Verder valt hij wat tegen. Zijn meest karakteristieke pose, gebarend en wijzend, ontbreekt in het spel.

Cruijff is aan de spelerslijst toegevoegd als ‘icoon’, net zoals Ronaldinho, Maldini en Eusebio. Zijn rating is 94, net zo hoog als de andere iconen. Maradona (97) en Pelé (98) worden hoger gewaardeerd.

In Het Parool reageerde de World of Johan Cruyff, de stichting die zijn nalatenschap beheert, teleurgesteld. Wij dachten dat Johan dichter tegen Pelé en Maradona aan zou zitten, zei manager Carola Thate. ‘Velen in de FIFA-community’ zouden er volgens haar hetzelfde over denken.

Ik kan me haar teleurstelling voorstellen, maar met een kleine achterstand op de wereldkampioenen Maradona en Pelé valt goed te leven. Het grootste compliment voor Cruijff stond niet in Het Parool. Hij blijkt dezelfde rating te hebben als Messi en Ronaldo.

Daar mogen de beheerders van zijn erfgoed en alle andere Cruijff-fans hun handen mee dichtknijpen. Zij zullen toch ook hebben gezien hoe Messi dinsdag in Barcelona volkomen relaxed PSV een nederlaag bezorgde door met die heerlijke, schijnbare achteloosheid drie keer te scoren. Een betere voetballer heeft de wereld nooit gekend.

Een dag na het drieluikje van Messi speelde Ajax tegen AEK Athene, in de Johan Cruijff Arena. Je zou kunnen zeggen dat Ajax weer eens in de geest van Cruijff speelde, onstuimig aanvallend. De linksback van Ajax scoorde twee keer en de tegenstander kon er niet zo veel van, maar daar ging het nu even niet om.

Het mooiste gebeurde later op de avond, in de studio van het tv-programma RTL Late Night. https://www.rtllatenight.nl/video/video/4422871/susila-cruijff-waakt-over-gedachtegoed-vader-johanDaar was Susila Cruijff te gast, de tweede dochter van Johan en Danny Cruijff en de jongste zus van Chantal.

Meteen pakte ik Boem erbij, het boek uit 1975 waarin Jaap ter Haar het ‘levensverhaal’ optekende van het echtpaar Cruijff. Susila wordt geboren op een ‘maandag in januari’, in 1972. ‘En net als bij de eerste bevalling nam Johan de kleine Suzie – ze was zo’n bloederig hoopje – van de operatiezuster over en was hij het, net als bij Chantal, die haar heeft schoongeveegd.’

In de slotscène van Boem rijdt Cruijff over een drukke straat in Barcelona; te hard, volgens zijn vrouw. ‘Verdomme, zak, rij niet zo idioot.’ Dat eeuwige laatste woord van Danny, denkt Johan. En: ‘Ik voel het handje van Suzie, die altijd achter me moet zitten, in mijn haar.’

Hoe was het voor jou om de dochter van Johan Cruijff te zijn, vroeg Twan Huys woensdag – een vraag die, hoe voor de hand liggend dan ook, moest worden gesteld. Ik heb er nooit bij stilgestaan, hij was gewoon mijn vader, hij was al bekend toen ik werd geboren, zei Susila. Alleen op straat verbaasde ze zich wel eens, als ze werden aangesproken door vreemde mensen.

Als vader was hij streng. Ze vertelde dat ze een keer om wat geld vroeg, om met vrienden uit eten te gaan. Eerst mijn auto wassen, zei haar vader. Mis je hem nog, vroeg Huys. Dat was een ongemakkelijke vraag, maar Susila Cruijff gaf gewoon antwoord. Elke dag, zei ze, net zoals heel veel mensen.

Het was haar eerste tv-interview. Ze had haar verlegenheid overwonnen om de boodschap van de Johan Cruyff Foundation te verspreiden. Haar vader zou keihard hebben gelachen als hij haar daar had zien zitten, vanwege die verlegenheid, zei ze. Op haar shirt stond een afbeelding van hem.

De mimiek, de oogopslag, de gelaatstrekken en de Amsterdamse tongval van Susila Cruijff – we zagen de dochter, en tegelijkertijd de vader. Daar kon maar weinig tegenop, en zeker een computerspel niet.