23 april 2019 om 18:39
Luister naar

Reina Wiskerke: Alsof de overheid kan bepalen welke gevoelens wij mogen hebben

Tegenover Tijs van den Brink zat een vrouw die haar kind heeft laten aborteren en daar nu spijt van heeft. Ze vertelde in tv-programma NieuwLicht hoe blij ze is dat haar zoontje nu vermeld staat in de Basisadministratie Personen – de nieuwe wetgeving voor registratie van levenloos geborenen bleek ook voor haar die weg te openen. ‘Deze moeder ziet haar beslissing om de zwangerschap af te breken, in het perspectief van: er was een kind’, zei miskraambegeleider Miriam van Kreij.

Sinds kort kunnen ouders ook hun levenloos geboren kind (alsnog) laten registreren. NieuwLicht liet maandag zien hoe belangrijk dat voor hen is, maar ook welke vragen het oproept over de status van ongeboren leven. Een foetus die volgens de abortuswetgeving geen mens mag heten en daarom mag worden gedood, wordt bij opname in de Basisregistratie toch erkend als mens. Dat botst. Je zou gaan denken dat abortus dus toch moord is. Terecht dat Tijs van den Brink hier, op waardige wijze, de vinger bij legt. Maar inmiddels is hem al verweten dat hij gevoelige wetgeving misbruikt voor een politieke discussie over abortus. Ik vind dat eng, zoiets taboe te verklaren.

Mij trof gaandeweg nog iets anders. De dominante rol van het gevoel in de wetgeving voor registratie van levenloos geboren kinderen. Vera Bergkamp, Tweede Kamerlid voor D66, zei het letterlijk tegen Van de Brink: het is een wet vanuit het gevóél, zonder medische of juridische consequenties. Dat moet wel, om de abortuswetgeving ernaast te kunnen laten bestaan. Maar op zichzelf klinkt dat best vreemd: wetgeving zonder juridische consequenties.

Deze wetgeving is er om gevoelens te dienen. Hoe voldragen je kindje is, maakt daarom niet uit, werd duidelijk gemaakt. ‘Als je wilt dat je kind deel uitmaakt van je familie, kun je gebruik maken van deze wet’, verklaarde Bergkamp. ‘En het zou raar zijn als de wetgever bepaalt dat je vanaf een bepaalde grens dat gevoel mag hebben.’ Ten diepste zit er een kronkel in haar uitspraak. Terwijl zij gevoelens ruim baan wil geven, legt ze veel macht over die gevoelens bij de wetgever. Ze veronderstelt met haar redenering dat de wetgever kán bepalen welke gevoelens mensen mogen hebben.

‘De nieuwe wet erkent het gevoel van de ouders dat er een kind in hoofd en harten is (geweest) en geeft de mogelijkheid van administreren’, twitterde Bergkamp dinsdag nog. De erkenning van het feitelijke bestaan van een (onvoldragen) kind lijkt zo helemaal te vervliegen: het gaat om wat er in je hart en hoofd zit. Alsof er straks nog wetgeving kan komen om je vurig gewenste, maar nooit werkelijk gedragen kind een plek in je bestaan te geven.

Ik draag de registratie van levenloos geboren kinderen een warm hart toe. Het lijkt mij wel verstandig te peilen wat er gebeurt rond dergelijke wetgeving. Wat zegt het over onze zoektocht naar bevestiging, over de rol van de overheid in ons gevoelsleven, over de verhouding tussen individuele gevoelens en collectieve afspraken, over de functie van wetgeving? De vraag is alleen of je zulke punten nog aan de orde mag stellen, als wetgeving om gevoelens gaat.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.

Naar The Passion kijken, je ergeren en je dan afvragen: ben ik nu de farizeeër?

Wat zou Jezus doen?, vraagt Reina Wiskerke zich af. 'Het podium van The Passion in elkaar slaan en het hele spektakel verfoeien of mij een farizeeër noemen?'

Hilbrand Rozema

In Enschede kun je een houten ezel op wieltjes zien, die Koning Jezus draagt. Normaal gesproken dan

‘Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn, bijna geen hond gaat zover mee: Enschede.’ ... zo dichtte Willem Wilmink. Ik ging in zijn stad op zoek naar een houten ezel met Koning Jezus.

.

Ik had nooit eerder een man horen zeggen dat hij feminist is

'Ik was zélf in het stereotype getrapt van de brutale meid die haar neus ophaalt voor alles wat mannen in machtsposities zeggen', schrijft Lysanne van de Kamp. En dat terwijl ze zich altijd zo ergerde aan dat stereotype.

Feniks de la Fosse

'Zijn ex regeert ons huishouden, ik kan er niet meer tegen.' Hoe kan dit worden opgelost?

‘Ik heb het nodig dat je me geruststelt’, zegt een vrouw tegen haar partner in de praktijk van relatiecoach Feniks de la Fosse tegen. ‘Ik ben gewoon onzeker en heb het nodig om te horen dat ik nummer één ben.’

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.