Luister naar

Van de redactie: Onzorgvuldig

Nieuws
Sjirk Kuijper Sjirk Kuijper
zaterdag 17 februari 2018 om 03:00

Het Nederlands Dagblad heeft 14 september vorig jaar op ‘journalistiek onzorgvuldige wijze’ bericht over de Beahuis & Bloemenhovekliniek in Heemstede.

Dat concludeert de Raad voor de Journalistiek, na beoordeling van een klacht van de kliniek tegen deze krant. We hebben als feit gepresenteerd dat Bloemenhove jarenlang fraudeerde met declaraties voor narcose. ­Terwijl dat in feite de aanklacht was van een aantal bronnen die we hadden geraadpleegd. Voorts hebben we Bloemenhove onvoldoende tijd gegeven om te reageren op deze zware aantijging. In onze pogingen om contact te leggen met de directie van de kliniek, hadden we meer moeten loslaten over de aard van het artikel dat in de maak was.

Wij nemen de Raad voor de Journalistiek zeer serieus, dus we ontkomen er niet aan deze conclusie ernstig te overwegen en er lessen uit te leren. We erkennen dat we het artikel nog een dag hadden kunnen laten liggen; daar was het niet slechter of minder actueel door geworden.

Al vanaf vrijdagmiddag 8 september lag er bij Bloemenhove een schriftelijk verzoek om een interview met de directie. We hadden ‘een aantal specifieke vragen’ over de werkwijze van Bloemenhove. Dat verzoek werd afgewezen. Alle verkeer dat daarop volgde, wees op een totale onwil om contact met ons aan te gaan. Zowel via de telefoon als via de mail kwamen we niet verder dan een ­algemeen mailadres en de ­receptioniste. Op 13 september hebben we haar rond lunchtijd telefonisch aangekondigd dat er een artikel in de maak was, dat we later die dag zouden mailen. Dat gebeurde om 16.56 uur, met de vraag om vóór 18.00 uur te reageren. Toen we niks hoorden, is het stuk zonder wederhoor gepubliceerd. Dat was overhaast.

Inhoudelijk is onze beschuldiging van fraude gebaseerd op de subsidieregeling voor abortusklinieken, zoals die van 2000 tot 2013 gold. Wij kunnen die regeling niet anders lezen, dan dat er bij zware sedatie (waarvoor narcosetoeslag mocht worden gedeclareerd) een anesthesioloog aanwezig moest zijn. Bij Casa en Bloemenhove was dat niet het geval. Onze lezing werd ­ondersteund door vijf getuigen: ­curator mr. M. Udink van de failliete Casa Klinieken; drie directeuren van ­andere abortusklinieken; en emeritus hoogleraar anesthesiologie prof. dr. J.T.A. Knape. Dat is zwaar geschut, maar zij zijn geen van allen onafhankelijke rechters. Knape heeft immers een geschil met de abortusartsen over de subsidienorm, en drie van de andere bronnen waren tevens concurrenten van ­Bloemenhove. Dus hadden we het oordeel ‘fraude’ veiliger als mening aan deze bronnen kunnen toeschrijven, dan dat we het zelf als vonnis voor onze rekening namen.

Het feit dat minister Schippers (Volksgezondheid) later die week in een brief aan de Kamer beaamde dat haar Inspectie jarenlang de (subsidie)norm niet had gehandhaafd, bevestigt onze taxatie van die norm. Maar die brief kenden we nog niet toen we publiceerden. Sterker nog: hij werd pas geschreven naar aanleiding van Kamervragen over onze artikelenreeks.

Bij deze bieden we Bloemenhove onze excuses aan, omdat we hun niet méér tijd gegeven hebben voor wederhoor. Voorts beamen we dat het oordeel ‘fraude’ aan de rechter toekomt, en tot die tijd slechts als mening c.q. aanklacht van derden zou moeten worden gepresenteerd.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Het beeld van de kerk als familie helpt mij om te beseffen waarom ik blijf. Een familie wordt je gegeven, je kiest in de kerk niet voor de mensen die je omringen.

Je ergert je in de kerk groen en geel, maar altijd volgt het moment dat je weet: we horen bij elkaar

'Ik overwoog als twintiger een jaar te stoppen met alles wat met het christelijk geloof te maken had.' Nelleke Plomp schrijft waarom ze blijft in een kerk waar ‘de aardappels regelmatig aanbranden’.

Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.