Word dan later weer lid van Oxfam

Verontwaardiging alom deze week. Zijlstra had gelogen en Oxfam organiseerde seksfeesten. Is er dan niets meer heilig? Jawel, de moraal is heilig.

Een gedeelte van het volk smult ongeremd en schaamteloos van de ellende en maakt daarmee de geheven moralistische vinger totaal ongeloofwaardig. Toch is er hoop. Het is te waarderen dat een bewindspersoon een leugen als die van Zijlstra echt niet kan maken; dat het veel verontwaardiging oproept als een lokale chef van Oxfam zo verziekt is dat hij seksfeesten organiseert met de medewerkers.

Had een willekeurig bedrijf een seksfeestje georganiseerd, dan was er alleen gedoe geweest als er daadwerkelijk minderjarigen bij betrokken waren. Het is de eigen moraal van hulporganisatie Oxfam waar we haar aan ophangen. En terecht. Dat moet ook.

Je lidmaatschap opzeggen, is een mogelijkheid. Wel zou ik iedereen met klem dan willen oproepen over een aantal weken weer opnieuw lid te worden. Op paasochtend bijvoorbeeld. Want er is schoon schip gemaakt. En de onwaarschijnlijke hoeveelheid goed werk die Oxfam doet, moet absoluut gesteund worden. Dat is een teken van beschaving. Net als verontwaardiging bij een gruwelijk scheve schaats van medewerkers een teken van beschaving is.

Een rechtvaardig mens is volgens de psalmdichter als een boom, geplant aan waterstromen. Een boom plukt zelf niet de vruchten van zijn arbeid. Die zijn voor anderen. Een miljoen anderen in het geval van Oxfam. Elke afgevallen vrucht, elke schimmel is wel voor de boom zelf; die landt aan de wortel van de boom en is gevaarlijk. Zijlstra heeft dat gemerkt. Hij behield de vruchtrot, ze zouden hem er eens om omhakken. En zie, daar ging hij alsnog. Met tranen en al.

Halbe hield zijn leugen geheim om zijn positie te houden en ging onderuit. Oxfam heeft de zaak intern uitgezocht, maatregelen genomen en er een persbericht aan gewijd, zij het summier – en ze bestaat nog. Zou dit dan de betekenis zijn van de beroemde tekst: ‘Wie zijn leven (of leventje) zal willen behouden, zal het verliezen.’ En de tegenhanger: wie zijn leven (of toekomst) verliest, of durft te verliezen, om mijnentwil die zal het vinden.

Het is belangrijk dat er organisaties, ambten en individuen zijn die afgerekend willen worden op morele waarden. En die het dus terecht vinden dat ze aan hun eigen hoge normen worden opgehangen. Misschien is dat dan wel de betekenis van ‘je kruis opnemen’; de waardes dragen waaraan je zelf opgehangen kunt worden.