Luister naar

Ingezonden brief: De gemeente viert als geheel het avondmaal, dus ook de kinderen

Nieuws
Ulbe van der Meer predikant GKV in Ede
vrijdag 19 juli 2019 om 03:00

Professor Gert Kwakkel heeft gelijk als hij vermoedt dat 1 Korintiërs 11 iets betekent voor kinderen en het avondmaal (Nederlands Dagblad 16 juli). Paulus beweert in dit gedeelte dat de gemeente alleen als geheel de maaltijd kan vieren. Dus inclusief de kinderen – vanaf hun prille jaren.

Heel het redebeleid van het bijbelboek 1 Kortintiërs gaat over het gegeven dat de kerk één geheel vormt. Paulus verwoordt die eenheid in de hoofdstukken 10 tot 12 met het sacramentele beeld: het lichaam van Christus. Dit is ongebroken.

Als dit lichaam de maaltijd viert laat het de kracht van Christus op aarde zien. Zo verkondigt het zijn dood. Maar helaas: mensen verbreken hun eenheid. Rijken sluiten armen uit. Petristen en paulisten en appolisten vormen eigen groepen. Zo valt het lichaam uit elkaar.

Hiertegen protesteert Paulus in 1 Korintiërs 12. ‘En als het oor zou zeggen: “Ik ben geen oog, dus ik hoor niet bij het lichaam”, hoort het er dan werkelijk niet bij?’ Dat kan dus niet. Zonder oor geen lichaam. En evenmin zonder been, arm enzovoort. Als één lid lijdt, lijden allen; is één lid blij, dan zijn alle het.

Elke tijd, situatie en gemeente kent de verleiding om delen van het lichaam te amputeren. Helaas gebeurt dat in veel kerken waar de kinderen (met de goddelozen en zondaren) de maaltijd niet mogen gebruiken. De vraag – naar analogie van 1 Korintiërs 12 – luidt dan: Als het kind zegt: ‘omdat ik geen volwassene ben hoor ik niet bij het lichaam’ – hoort het daarom niet tot dat lichaam? Paulus reactie zal zijn: onzin! Zijn conclusie in hoofdstuk 12 is immers: juist de zwakste delen zijn het meest noodzakelijk. Kinderen, heeft Paulus in hoofdstuk 7, vers 14 gezegd, zijn geheiligd. Dat is: apart gezet van de wereld, van de zondaren, opgenomen in zijn gemeente, ingedoopt in het lichaam van Christus. Het lichaam, dat zijn dood verkondigt als het de maaltijd gebruikt.

Kwakkel stelt nog wel een vraag met een foute suggestie: de dood van de Heer verkondigen – is dat iets wat God van kinderen vraagt? Maar volgens Paulus is dit niet een moeilijke ópdracht maar een eenvoudig gegéven. De kerk verkondigt, al vierend, de dood van de Heer. Maar dat doet ze alleen als ze een compleet lichaam vormt. Dus inclusief de kinderen. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Het beeld van de kerk als familie helpt mij om te beseffen waarom ik blijf. Een familie wordt je gegeven, je kiest in de kerk niet voor de mensen die je omringen.

Je ergert je in de kerk groen en geel, maar altijd volgt het moment dat je weet: we horen bij elkaar

'Ik overwoog als twintiger een jaar te stoppen met alles wat met het christelijk geloof te maken had.' Nelleke Plomp schrijft waarom ze blijft in een kerk waar ‘de aardappels regelmatig aanbranden’.

Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.