‘Ik vertel mijn ouders niet dat ik ga dansen, ze zullen veel te bang zijn’

Dansen in Japan

Dansen is een manier om los te komen van de dagelijkse beslommeringen. Wie danst ervaart meer levenslust. Fotografen proberen dat gevoel in deze zomerserie over de hele wereld in beeld te brengen. Dit is de eerste aflevering, van fotograaf Kentaro Takahashi in Japan.

Misaki Wakanabe (20) heeft tegen haar ouders gezegd dat ze van vrijdag op zaterdag bij een vriendin logeert, maar dat is niet waar. Ze gaat de hele nacht dansen in het centrum van Tokio.

Misaki studeert Engelse letterkunde en woont zoals de meeste Japanse studenten nog bij haar ouders, in een voorstad van Tokio. Met de trein is het 50 minuten naar Roppongi, waar ze rond middernacht met twee vriendinnen van de universiteit heeft afgesproken.

Roppongi is een ietwat smoezelige wijk in het centrum van Tokio, waar mannen op straat aan je mouw trekken om je een striptent binnen te lokken. Maar het is ook een goede uitgaanswijk, populair bij zowel Japanners als buitenlanders.

Voor ze de club binnengaan, kopen de vriendinnen nog een blikje met een zoet drankje bij een van de vele buurtsupermarktjes. Dat scheelt weer een dure Vodka Red Bull aan de bar.

De club, A-LIFE, draait populaire dansmuziek: Tyga, Drake, DJ Snake, Jonás Blue. Dit wordt door veel Japanners met de ietwat officiële term electronic dance music (EDM) aangeduid. EDM is samen met ‘latin’ haar favoriete muziek, zegt Misaki. ‘Ik krijg er echt energie van. Onderweg naar school en tijdens het fitnessen luister ik er ook naar.’

Op de dansvloer gaat Misaki helemaal op in de muziek. Ze is van jongs af aan gek op zingen en dansen. Het is een manier om te ontspannen van de stress van doordeweeks, zegt ze. ‘Thuis kan dat niet, want dan worden mijn ouders boos. In de club kan ik gewoon doen waar ik zin in heb.’

Ongeveer de helft van de bezoekers van A-LIFE komt uit het buitenland, maar dat vindt Misaki juist leuk. Die kennen de muziek beter dan de Japanners en kunnen ook beter dansen, zegt ze. Ze vindt het ook leuk om mensen uit andere culturen te leren kennen en haar Engels te oefenen. Daarom heeft ze ook een bijbaantje als receptionist in een jeugdhostel.

Het is broeierig op de dansvloer. Jongens komen om de haverklap dichtbij Misaki en haar vriendinnen dansen. Als het te irritant wordt, vormen ze geroutineerd een verdedigingswal, waarna de jongens afdruipen. Elders wordt flink wat afgezoend. ‘Prima als mensen zoenen of andere dingen doen’, vindt Misaki. ‘Zolang ik maar lekker kan dansen.’

‘Veel Japanse jongens komen hier alleen om meisjes te versieren’, zegt Misaki. ‘Waardoor het voor sommige meisjes niet helemaal een veilig omgeving is. Daarom vertel ik mijn ouders niet dat ik ga dansen. Ze zullen veel te bang zijn dat me iets overkomt.’

Rond 2 uur vertrekken ze naar een andere tent, Club Camelot, in de uitgaanswijk Shibuya. Daar sluit een andere vriendin zich bij de groep aan. Even make-up bijwerken in het toilet van een café, een paar selfies maken op straat en dan naar binnen.

Tokio is een ideale stad om uit te gaan. De stad herbergt talloze clubs in alle genres en er zijn ook heerlijke, verscholen rokerige barretjes die de hele nacht open blijven. En waar Japanners overdag wel eens schuchter kunnen overkomen, zijn ze op de dansvloer of in het café makkelijk aanspreekbaar.

Rond half 5 komen de meisjes weer naar buiten. Het wordt alweer langzaam licht en in de metro mixt het uitgaanspubliek met scholieren en de vaak ook op zaterdag werkende salary men.

Nadat de vriendinnen foto’s hebben gedeeld en op Instagram hebben gezet, neemt Misaki de metro naar het jeugdhotel waar haar dienst bij de receptie om 7 uur begint. Het is een vaste routine geworden: om de week gaat ze op vrijdag uit en dan meteen door naar haar werk. ‘Ik vind het zonde om de hele dag in mijn bed te liggen, dus ik ga liever meteen aan de slag. Soms ben ik wel een beetje slaperig, maar ik vind het nooit moeilijk om een nachtje over te slaan.’