Psst: De brexit-helden die een plek in de geschiedenisboekjes willen
Wat is er op 23 juni 2016 in de Britten gevaren? Niemand weet het precies. Zijzelf ook niet. Het woord ‘euroscepsis’ is er uitgevonden en daar wilden ze weleens lucht aan geven. Kiezers met gezond verstand waren er al genoeg; met dat idee gingen ze ’s avonds naar bed. De thee zou zo heet niet worden gedronken. The morning after bleek van wel.
Wij zien hier nostalgie en vergane trots. Zij zijn de oudste democratie. Over de wereldzeeën hebben ze overal welvaart, christendom, goede manieren en cricket gebracht. Ze waren heer en meester over een kwart van de wereld. Over het Britse rijk ging de zon nooit onder. In 1940 bleven ze in hun eentje tegen de tirannie overeind. In 2016 wonnen witte rotsen en zeewind het van bemoeizucht en bureaucratie.
Maar ik denk soms ook dat mensen heimelijk een plek in de geschiedenisboekjes begeren. Dat jouw naam zal voortleven als degene die de durf en de visie had om de sprong naar een nieuw, gouden tijdperk te nemen – jij bent niet degene die de klappen opvangt als het verkeerd uitpakt.
Ik koester de helden van de plaquette die je her en der ook in Engeland vindt: ‘Hier gebeurde op 5 september 1782 helemaal niets’.
