In 1993 vond in de nacht van zaterdag 9 januari een schokkend gezinsdrama plaats: een vrouw werd met een deegrol de schedel ingeslagen, haar 7-jarige dochter en 5-jarig zoontje werden de ochtend nadien neergeschoten met een jachtgeweer. Op maandag kregen ook hun grootouders een dodelijke kogel.

De dader van de vijfvoudige moord was tot ieders verbazing de man des huizes: Jean-Claude Romand. Schijnbaar emotieloos vermoordde hij zijn vrouw, kinderen en ouders. Een poging om nadien zelf uit het leven te stappen, mislukte. Maar wat bezielde de altijd beleefde topdokter?

“Dokter Romand”

Jean-Claude Romans leven bestond uit het beliegen en bedriegen van zijn omgeving. Een “ziekelijke leugenaar” en “manipulator” noemden de gerechtspsychiaters hem later. Al in 1975 begon hij ermee: als student geneeskunde miste hij een belangrijk examen, toch overtuigde hij iedereen ervan dat hij afstudeerde als arts.

Toen hij zijn vrouw leerde kennen, een apothekeres, vertelde hij haar over zijn carrière bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in het Zwitserse Genève. Ze geloofde hem. Waarom zou ze ook twijfelen? Hij vertrok elke dag opnieuw naar zijn werk. In werkelijkheid zat hij op café, in de bibliotheek, in het bos of gewoon in zijn auto. “Dokter Romand” was verre van dokter.

Zwitserse beleggingen

De mondaine levensstijl van het gezin deed echter niemand vermoeden dat er iets niet klopte. Ook na de komst van een dochter en een zoon vertrok Roman steevast naar Zwitserland om daar de kost te verdienen. Hoe dat überhaupt lukte zonder echte job? Een koud kunstje voor de Franse nepdokter: hij maakte zijn eigen vrienden en kennissenkring honderdduizenden euro’s afhandig door hun geld “verstandig te investeren” in een Zwitserse belegging. Eentje die - uiteraard - nooit heeft bestaan.

Uiteindelijk bleek die slimme zet de leugen te veel. Vrienden die nooit wat van hun opbrengst zagen, stelden zich steeds meer vragen bij het geld dat ze nooit terugzagen. Ook zijn vrouw rook onraad: ze belde uiteindelijk zelf naar ‘het werk van haar man’. Toen ze te horen kreeg dat daar nooit een Roman had gewerkt, ging ze de confrontatie aan. Een actie die ze met haar leven heeft betaald.

In 1995 werd Romand veroordeeld tot levenslang, maar door een Franse wetswijziging komt de mythomaan al sinds 2015 in aanmerking voor een voorwaardelijke vrijlating. Zoals bij elke gedetineerde rijst de vraag of hij nog steeds een gevaar voor de samenleving vormt. Volgens een bron van RTL was Romand een kalme, altijd beleefde en eenzame gedetineerde. Hij had ook een job in de gevangenis die hij met precisie uitvoerde.

Maar valt de manipulator, die bijna twintig jaar lang een leven vol leugens leidde, ooit nog te vertrouwen? De Franse strafuitvoeringsrechtbank heeft de beslissing uitgesteld. Wanneer ze hun finaal oordeel vellen, is nog niet bekend. Wel staat vast dat de advocaat van Romand er alles aan doet hem vrij te krijgen.

In 2002 leidde de zaak tot de speelfilm L’adversaire: