Opinie: ‘Ik wacht op de dag dat Koningsdag voor ons, in de binnenstad, ook een zorgeloos feest kan zijn’
Paroollezer Bianca van Galen woont in de Amsterdamse binnenstad en had niet zo’n leuke Koningsdag als de meeste bezoekers daar. ‘De dag verliep met het vernielen van de kunstig geknutselde decoratie van mijn kinderen.’
Als Amsterdamse woonachtig in de binnenstad met een jong gezin, begon onze Koningsdag al vroeg op vrijdag met het ‘hufterproof’ maken van onze woning en directe omgeving. Auto en fietsen ver weg plaatsen, alles wat los zit rondom onze woning veilig stellen. Toch hield dit niet de nodige incidenten tegen.
Al op Koningsnacht vonden enkele grotere plantenbakken een noodlottig einde in de gracht en andere troffen wij kapot gesmeten voor de deur. Van buren werden meerdere fietsen kapot getrapt en hun bootjes zaten onder de brandgaten en vol rommel.
De grote dag zelf verliep met het vernielen van de kunstig geknutselde decoratie van mijn kinderen, een groep jonge meiden die in nood aanbelde omdat zij lastig gevallen werden en een veilige plek zochten, en niet te vergeten, het aanspreken meermaals van jonge heren die hun plas niet konden ophouden en zich genoodzaakt zagen die te lozen tegen het raam waarachter mijn dochter op dat moment duidelijk binnen aan het spelen was. De schaamte voorbij.
Dit is een ingezonden bijdrage
Dit artikel is een ingezonden bijdrage, geschreven door Bianca van Galen uit Amsterdam.
Opiniestukken worden door lezers ingezonden en vertegenwoordigen niet het standpunt van de Paroolredactie. Iedereen kan opiniestukken inzenden. Lees hier hoe dat werkt.
Afterparty om zes uur ‘s ochtends
Een buurvrouw gaf de tip om volgend jaar met een tuinslang klaar te zitten, deze tactiek was bij haar zeer succesvol gebleken.
De volgende ochtend begon al vroeg om 6 uur: een groep had bedacht een afterparty mét speakers voor mijn deur te houden. Ik vertelde ze daarop vriendelijk doch serieus dat het feestje nu toch echt wel over was. Even later viste ik een aantal door hen vergeten kabouterpoststukken met inhoud uit de plantenbakken, samen met glaswerk en peuken. Daarna hielp ik een hoogzwangere buurvrouw om haar in het water gesmeten fiets op te vissen.
Ik hou van Amsterdam en ik hou van een feestje, en ik begrijp dat bij het wonen in de binnenstad bijkomende lusten en lasten horen. Maar het vandalisme en het ongepaste gedrag waarvoor mensen denken een vrijkaart te hebben op deze feestelijke dag in onze mooie stad en dat steeds extremere vormen lijkt aan te nemen, zal ik nooit begrijpen.
Het motto van wijlen Eberhard van der Laan ‘Zorg goed voor onze stad en voor elkaar’ lijkt op dagen als deze helaas ver te zoeken voor sommigen. Ik kijk uit naar de dag dat het ook voor binnenstadsbewoners een zorgeloos feest kan zijn.