Examenrubriek: Huilen van de buikpijn

Voor sommige leerlingen is het eindexamen een extra grote uitdaging. Vandaag: Isabel van Meurs. Vlak voor de examens zat ze ineens op de eerste hulp met hevige buikpijn.

‘Het begon de woensdag voor de examens. Ik was aan het leren toen ik plotseling hele erge buikpijn kreeg. Mijn pijngrens is best hoog, maar dit trok ik gewoon niet. Die middag zijn we naar de dokter gegaan. Hij dacht eerst dat er iets met mijn eierstokken was. Ik werd doorgestuurd naar de gynaecoloog, maar mijn eierstokken waren in orde. Toen werd ik weer teruggestuurd naar de spoedeisende hulp. Daar zeiden ze dat het waarschijnlijk om een verstopping in mijn darmen ging. Ik kreeg medicijnen en werd weer naar huis gestuurd.

Die nacht kon ik niet slapen van de pijn, het was echt verschrikkelijk. De medicijnen hielpen niet. Eten lukte ook niet meer; ik ben in twee weken tijd vijf kilo afgevallen. De volgende dag zat ik weer bij de spoedeisende hulp. Een specialist die veel van buikpijn weet, heeft toen een röntgenfoto gemaakt. Daarop was te zien dat ik een verstopping heb die helemaal tot aan mijn maag loopt. De oorzaak is nog niet bekend, dat wordt nog onderzocht. Waarschijnlijk heb ik een erfelijke darmziekte; mijn ouders, oma en tante hebben ook allemaal darmklachten. De verstopping heeft zich waarschijnlijk maandenlang ontwikkeld. Je ziet het ook aan mijn poep: die is nu helemaal zwart. Dat laat zien dat het lang in je darmen heeft gezeten. Door de medicijnen en klisma’s die ik nu krijg, komt alles eruit. Ik moet nu heel vaak naar de wc, best onhandig tijdens je examens. Als ik echt moet, mag ik het niet ophouden. Gelukkig houdt school daar rekening mee: officieel mag je pas na het eerste uur van een examen naar het toilet, maar voor mij maken ze een uitzondering. Er loopt dan wel iemand met me mee. Ik krijg ook een half uur extra tijd.

Mijn examentijd ís al extra pittig; ik doe vwo 5 en 6 in één jaar. De week voor mijn examens kon ik door de pijn amper leren. Mijn ouders moesten naast me komen zitten om me erdoorheen te sleuren. Even dacht ik erover om een aantal examens uit te stellen tot het tweede tijdvak. Maar ik ben niet echt van het opgeven. Ik stond er gelukkig ook wel goed voor, dus had ik er wel vertrouwen in. Dat ene weekje stampen dat ik gemist heb, zou niet moeten uitmaken voor wat ik de afgelopen drie jaar allemaal geleerd heb.

De buikpijn maakt het wel moeilijk om me te concentreren. Ik heb goede pijnstillers gekregen, die werken enigszins, maar alsnog huil ik soms van de pijn. Als mijn examens klaar zijn, word ik verder onderzocht. Ze hadden eerst een onderzoek gepland tijdens mijn aardrijkskunde-examen, maar dat hebben we verzet. Ondanks alles denk ik dat ik wel ga slagen. Ik ben blij dat ze ontdekt hebben wat er aan de hand is, maar de timing is flink balen.’