Luister naar

Kelly Keasberry: Kom maar sinterklaas vieren in België

Nieuws
Kelly Keasberry • redacteur bij het Vlaamse christelijk opinieblad Tertio masterstudent journalistiek in Antwerpen •
woensdag 21 november 2018 om 03:00

Het zou weer een ouderwets sinterklaasfeest worden in Eindhoven. Althans, dat is wat de website This is Eindhoven beloofde. Bovendien konden de kinderen en hun ouders op een ‘fantastisch programma’ rekenen. Daartoe behoorde onder meer een show met Party Piet Pablo.

Dat fantastische programma kwam er. Alleen hoefde Party Piet Pablo tijdens zijn optreden niet enkel te rekenen op kleine fans. Er was namelijk ook een meute betogers van de groep Kick Out Zwarte Piet (KOZP) op de been gekomen. Op hun beurt konden die weer rekenen op tegenstand in de vorm van voetbalhooligans.

Zo kon het gebeuren dat het centrum van Eindhoven zich zaterdag vulde met een ziedende menigte. In plaats van pepernoten vlogen er rotte eieren in de rondte. En in plaats van sinterklaasliederen klonken er woedende slogans, zoals ‘Hoer van de zwarten!’ Een vrouw werd ingesloten en geïntimideerd. De bordjes met ‘Veilig feest voor ieder kind’ mochten niet baten. De weinige kinderen die er die dag te zien waren, werden op de schouders van hun vaders ingezet voor eigen propaganda.

Sinterklaas is van oudsher een kinderfeest, maar waar waren de kinderen? Kranten en media repten van incidenten, relschoppers en geweld. Nee, dan de jaren tachtig. Je zult mij niet snel horen zeggen dat het vroeger beter was, maar als het om de Sint gaat, waren de jaren tachtig prachtig. Met bonzend hart stonden we langs de kade in Zaandam. Op de boot stond de Sint, zijn gezicht even stralend als zijn baard, een en al goedheid. Rondom hem dansten zijn pieten, zoals altijd zwart van de schoorsteen en het roet.

Had niemand mij verteld dat Zwarte Piet een kleurling was geweest, dan had ik het vermoedelijk nooit geweten. Voor alle duidelijkheid hebben Belgische pieten sinds kort roetvegen op het gezicht. Een kwestie van even wat minder schmink gebruiken. Rond 5 december kijken veel Belgen dan ook hoofdschuddend naar hun noorderburen. ‘Die Hollanders zijn goed zot geworden’, klinkt het dan, ‘maar bij ons gaat dat niet gebeuren.’ In België geen calvinistische waarheids­ijver, maar veeleer een katholiek onderscheid tussen leer en leven.

Dat neemt niet weg dat de Nederlandse deining doordreunt tot aan de Franse taalgrens. Ook in Vlaanderen groeit het besef dat de jaren tachtig definitief voorbij zijn. Het sinterklaasfeest in Eindhoven werd gekaapt door boze witte mannen. Wat moet je met een kinderfeest dat de kleur heeft aangenomen van een politieke betoging? Wat als kinderen wegblijven van de intocht, omdat er niet langer pepernoten, maar rotte eieren rondvliegen?

Misschien is afschaffen de enige optie. Wie daar nog niet aan toe is, kan nog altijd naar Antwerpen komen. Daar vieren we samen feest, voor zolang als het duurt.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Het beeld van de kerk als familie helpt mij om te beseffen waarom ik blijf. Een familie wordt je gegeven, je kiest in de kerk niet voor de mensen die je omringen.

Je ergert je in de kerk groen en geel, maar altijd volgt het moment dat je weet: we horen bij elkaar

'Ik overwoog als twintiger een jaar te stoppen met alles wat met het christelijk geloof te maken had.' Nelleke Plomp schrijft waarom ze blijft in een kerk waar ‘de aardappels regelmatig aanbranden’.

Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.