Van Vleuten wint op een nieuwe fiets het NK tijdrijden en laat de concurrentie ver achter zich

De eerste en ook enige knuffel is met haar moeder, die tijdens de NK tijdrijden in Ede in de volgauto heeft gezeten. ‘Ik ben wel vies, hoor’, waarschuwt de bezwete Annemiek van Vleuten (36) als Ria na de finish met gespreide armen op haar dochter afloopt. Het staat een stevige omhelzing ter bezegeling van haar vierde gouden medaille in deze categorie niet in de weg.

Na Van Vleuten, rijdend op een nagelnieuwe fiets, moeten nog drie renners over de streep komen – niet de minsten, onder wie regerend kampioen Ellen van Dijk en wereldkampioen op de weg Anna van der Breggen – maar de arm is al in triomf omhoog gegaan. Ze weet dat het wel snor zit. De marge is riant: 1.35 minuut met nummer twee Van Dijk. Tijd zat om na haar moeder ook met vrienden en bekenden alvast de overwinning te vieren, nu met high fives en selfies.

Het was een krachtmeting tussen de absolute wereldtoppers op het vlakke parcours van 32 kilometer over de Veluwe, met enkele stukken vals plat als de grootste hindernis. Op de afgelopen WK in Innsbruck pakte Van Vleuten de regenboogtrui, met een halve minuut voorsprong op Van der Breggen en bijna anderhalve minuut op Van Dijk. Ze is woensdag weer de sterkste, maar de overmacht in Ede verrast haar zelf ook. Zelf leek het parcours haar meer op het lijf geschreven van Van Dijk, die haar grote vermogen op de lange rechte stukken meer zou kunnen aanspreken. Van Vleuten heeft het liever wat bochtiger en meer heuvelop. Het is dan ook zoeken naar een verklaring. ‘Ik ben sprakeloos. Wat een gat! Waar ik dit vandaan haal?’

Wattages

Ze had tijdens een hoogtestage op Tenerife veel op haar tijdritfiets getraind, met het oog op deze NK, maar ook al met de WK in Yorkshire en de Olympische Spelen in Tokio in het achterhoofd. Het heeft ertoe geleid dat de lage positie die ze tot enkele jaren geleden uiterst ongemakkelijk vond, nu als een tweede natuur voelt. ‘Ik denk dat ik van de 32 kilometer er 30 in de aerodynamische houding kon blijven zitten.’ 

Ze kreeg vooraf al signalen dat het met de vorm wel goed zat. Bij de warming-up zag ze op de vermogensmeter dat ze wattages haalde die ze nooit eerder trapte. Ze zon ook op revanche: vorig jaar in Bergen op Zoom miste ze het podium door te voorzichtig te vertrekken. ‘Nu ben ik als een raket weggegaan.’ Ze komt uit op een gemiddelde van 48,6 kilometer per uur.

Het voelde vertrouwd: de wegen rondom Ede vormen de achtertuin van de Wageningse. De ontspanning was er ook geweest: na een intermezzo in de Italiaanse Alpen keerde ze afgelopen vrijdag al terug. ‘Lekker thuis slapen, ontmoetingen met vrienden en vandaag op de fiets hiernaartoe.’

Ellen van Dijk heeft er de pest over in. ‘Anderhalve minuut? Het was een lichtjaar.’ Het eerste gedeelte, in de richting van Otterlo, fietste ze nog wel lekker, maar op de weg terug ‘liep het voor geen meter’. ‘Ik had geen goede dag. Ik mag blij zijn dat ik nog tweede ben geworden.’

Van Vleuten stapt van haar fiets en gunt de omstanders een blik op het design. Op het frame prijken molentjes, tulpen, klompjes en glitters – een gebaar van haar ploeg, Mitchelton-Scott. ‘Ik ben niet zo’n glitter-en-glamourgirl. Maar dit is wel supertof.’ 

Er is geen ontkomen aan: ook in de toch al rijk gevulde prijzenkast neemt het blinken alleen maar toe.