Het lijden van kinderen houdt ons een spiegel voor, waar we liever niet in kijken

Mijn God, mijn God, waarom heeft U mij verlaten? Dat riep Jezus uit, terwijl hij bloedend aan het kruis hing. Het is een noodkreet die samenvat hoe velen zich voelen terwijl men het vreselijke lijden in de wereld volgt via de media. Wanhoop, diep onrecht en de vraag: waarom, waarom? Waarom worden kinderen uitgehongerd in Gaza? Waarom worden meisjes in Congo systematisch verkracht? Waarom slaan militanten de schedels van babyjongetjes kapot tegen stenen in Darfur? Waarom? Waarom verlaat U ons?

Een aantal schokkende beelden van lijden in de wereld staan in ons collectieve geheugen gegrift. En niet toevallig staan op deze foto’s altijd kinderen. Want wie kan nu kinderen pijn doen? Het lijden van kinderen houdt ons een spiegel voor, waar we liever niet in kijken. Dan zien we voorbij het conflict en de complexiteit van een situatie. Dan zijn er geen mitsen en maren meer. 

Nee, dit kan en mag niet gebeuren. Denk aan het Syrische jongetje met het rode broekje dat in de foetushouding aanspoelde op de Turkse kust. Een meisje van zeven in Jemen dat sterft aan ondervoeding, haar doorschijnende huid barst bijna open onder druk van haar ribbenkast. En wat verder terug in de tijd: het naakte verbrande meisje dat huilend wegrent voor de bomb..