J. L. en haar broer M. L., inmiddels jonge twintigers, barstten donderdag in tranen uit toen ze in de Ieperse rechtbank getuigden over hun kindertijd bij pleegouders M. V. en M. V. uit Zillebeke, een deelgemeente van Ieper. “Deze emotie is niet gespeeld. De feiten zijn dan ook verschrikkelijk”, zegt advocaat Marc Snick, die zich voor de kinderen burgerlijke partij stelde. “Uit verklaringen van de kinderen, een orthopedagoge, schoolbusbegeleidster en vriendin van J. blijkt dat de broer en zus jarenlang mishandeld en verwaarloosd werden: slagen, haar uittrekken, uren aan een stuk op de knieën moeten zitten, opsluiting in de kamer, op de deur moeten kloppen om naar het toilet te mogen. Ze werden maanden aan een stuk verplicht om tijdens het weekend in heel de provincie pannenkoeken te verkopen. De opbrengst was voor de pleegouders. Ze moesten om 5 uur 's ochtends opstaan om de hondenkennel te onderhouden.”

Nog steeds nachtmerries

“Deze pleegouders hebben geparasiteerd en geprofiteerd. De vernederingen waren legio. M. moest bijvoorbeeld roze plastieken schoentjes aantrekken voor school, wat pesterijen uitlokte. Wanneer de pleegzorgbegeleider of er ander bezoek kwam, werd de schone schijn opgehouden. De pleegouders dreigden ermee dat broer en zus uit elkaar zouden worden getrokken als ze iets zouden vertellen. De pleegouders zijn meesters in het manipuleren. De kinderen hebben nog altijd nachtmerries. M. raakte zelfs tijdelijk aan de drugs. Hij heeft zijn leven weer in handen, maar is getekend voor de rest van zijn dagen. We hebben de gevraagde schadevergoeding redelijk begroot.”

De procureur trad Snick bij. “Het leven van deze kinderen was een hel”, luidt het. “Hun pleegouders waren recent al veroordeeld voor dierenmishandeling- en verwaarlozing. Die feiten waren al erg, maar dit is duizend keer erger. Wat ze deden met de dieren, deden ze met hun eigen kinderen. De broer en zus waren ondervoed en kregen beschimmelde boterhammen en melk aangelengd met water mee naar school. Als ze om eten vroegen, moesten ze duizenden bladzijden straf schrijven met zinnen als ‘ik ben te gulzig’. De kinderen kregen geen toegang tot tv, computer of ontspanning. Ik vraag een effectieve straf.”

De verdediging vorderde de vrijspraak. “Dit zijn leugens die hun voedingsbodem hebben in het syndroom van de hechtingsstoornis. Het gaat om een complot met de echte kinderen van de beklaagden, die geld willen van hun ouders. Het onderzoek trekt op niks. De pleegzorgbegeleider werd bijvoorbeeld nooit ondervraagd.” Vonnis op 17 mei.