Psst: Ik heb niets met sport, behalve in de zomer
Er zijn van die sportevenementen die onlosmakelijk met de zomer verbonden zijn. De Nijmeegse Vierdaagse, de Tour de France, Wimbledon. Ik heb niets met sport, het ontgaat me het hele jaar. (Hoewel ik graag naar het Sportforum op Radio 1 luister. Hoe bevlogen de voetbaltransfers daar besproken worden, het lijkt verdacht veel op het beroepingsnieuws van kerkelijk Nederland.)
In de zomer wil ik nog weleens een bevlieging krijgen. Zoals in 2004 toen ik in een cafeetje om de hoek van mijn huis het Europees Kampioenschap voetbal volgde – Nederland verloor dat jaar in de halve finale van Portugal. Of die keer dat ik in een huis moest oppassen op een kat van vrienden die op vakantie waren. Daar stond in tegenstelling tot in mijn eigen huis een televisie. Elke avond keek ik de Avondetappe om zo van alle ontwikkelingen in de Tour de France op de hoogte te blijven. Ik kon niet meer zonder.
Afgelopen zondag net na de middagdienst raakte ik onverwacht verzeild in het mannentennis op Wimbledon en keek naar de epische finale tussen de rivalen Roger Federer en Novak Djokovic. Ik heb mijn portie deze sportzomer dus weer gehad. De Tour de France laat ik dit keer maar eens langs me heen gaan.