Het is gewoon een CDA-pudding zonder het CDA
‘Ja! Ja! Ja! Ja!”
“Wat ja?”
“Ik ben tegen Netanyahu, ik wil ook dat die oorlog stopt, want ik sta volkomen achter de ouders wier kinderen en andere familieleden door Hamas worden gegijzeld. Maar ik wil vooral dat Hamas wordt vernietigd. Zo goed? Sta ik nou weer aan de goede kant van de geschiedenis? Ik heb, zeg ik maar even, nooit anders gedacht hoor. Lees maar na!”
“Maar ik hoor je niet zeggen dat de bombardementen moeten stoppen op Rafah.”
“Ik zeg het nog maar een keer: als Hamas de gijzelaars vrijlaat, vind ik dat de oorlog onmiddellijk moet stoppen. Maar dat doet Hamas niet. Als Hamas dat doet, hebben ze niks meer. Ze moorden met liefde hun eigen mensen uit als dat Israël maar in een slecht daglicht plaatst. Waarom zie je dat niet?”
“Ik vind dat Israël te ver is gegaan.”
“In een oorlog gaan alle partijen te ver! En we gaan er nu niet verder meer over spreken… Ik verantwoord me de hele dag over zaken die ik vanzelfsprekend vind.”
“Wanneer kwam je erachter dat je aan de verkeerde kant van de geschiedenis stond?”
“Ik stond niet aan de verkeerde kant van de geschiedenis! En als ik het zou staan, vind ik dat prima. Ik zeg het nog maar eens: wie bepaalt wat de goede kant is? Laat me je dit zeggen: wie tijdens zijn leven altijd aan de goede kant heeft gestaan, wordt na zijn dood tot in de eeuwigheid uitgelachen!”
“Ik maakte maar een grap… grapje… Sorry. Wind je niet op. Straks vertelt je horloge je weer dat je hartritmestoornissen aan het rappen zijn.”
“God, wat ben je leuk.”
“Maar ja, je hebt het ook moeilijk. De Russen gaan winnen, Israël wordt door iedereen gehaat en van dat lieve opaatje met z’n hondjes en z’n kleinkindjes is weinig meer over. Waar is je humor?”
“Mijn humor is door Poetin en Hamas gevangengezet in een tunnel diep onder de grond. En je weet hoe Poetin en Hamas met gevangenen omgaan.”
“Ik snap ook niet dat je je alleen maar druk maakt om Oekraïne en Rusland en Israël en Gaza. Over de kabinetsformatie hoor ik je niet.”
“Tja… Iedereen doet er heel moeilijk over. Maar het is gewoon een CDA-pudding zonder het CDA. We zien kunstmatige opwinding. Plastic woede met een vlammend ledlampje in het midden. In Nederland brandt de wereld niet. Het fikt hier hoogstens als een natte lucifer.”
Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.
Reageren? t.holman@parool.nl.