Ik zoek een kerk
Toen ik in mei noodgedwongen Jeruzalem moest verlaten, had ik, na drie jaar in Israël en de Palestijnse gebieden te hebben gewoond, net het idee dat ik een leven had opgebouwd. Een leven dat steeds minder steunde op contact met Nederland, npogemist.nl, het laatste Nederlandse nieuws en het laten invliegen van drop en stroopwafels. Er was plaats gemaakt voor een thuis in Jeruzalem, échte vriendschappen met Israëli’s en Palestijnen (dat gaat immers ook niet van de ene op andere dag), nieuwe routines, een stamcafé en een fantastische kerk.
En vooral dat laatste had veel indruk op me gemaakt. Toen ik in Nederland woonde, voor mijn vertrek naar Israël, was ik al langere tijd op zoek geweest naar een kerk waarvan ik lid kon worden. Ik kom niet uit een kerkelijke familie en ik kende ook niemand die me bij een kerk in de buurt kon introduceren. Na een paar halfslachtige pogingen liet ik het erbij zitten. De ene kerk leek geen leden te hebben onder de zestig en de andere was te new age naar mijn smaak. Misschien was het ook niets voor mij. Of misschien bestond die kerk die ik in mijn hoofd had, die liberale, multiculturele, waar Jezus centraal staat, met veel aandacht voor sociale gerechtigheid, en-als-het-even-kan-ook-nog-protestantse kerk wel helemaal niet.
Toen ik eenmaal in de heiligste stad ter wereld kwam te wonen, moest ik het natuurlijk nog een kans geven. En bij de eerste kerk die ik op zondagochtend bezocht, was het raak: de Lutheran Church of the Redeemer in de christelijke wijk van de Oude Stad, schuin tegenover de Heilig Grafkerk. Ik trof een enthousiaste gemeente bestaande uit een mix van lokale en internationale mensen, en een warme, inspirerende voorganger die iedere week een even liefdevolle als urgente preek hield. De locatie droeg zeker bij aan de bijzondere sfeer (kerstavond vieren in Bethlehem en paasochtend op de Olijfberg!), maar eigenlijk had die kerk net zo goed op een bedrijventerrein in Oost-Wallonië kunnen staan. Dit was de kerk waar ik steeds aan had gedacht. Hier voelde ik me thuis.
Terug in Nederland mis ik de Redeemer Church. Een tweede zal ik niet vinden, maar waarom zou ik het niet weer een kans geven? Er is ongetwijfeld een geweldige kerk in randstedelijk Nederland waar ik me ook thuis zou kunnen voelen. De komende tijd ga ik, om het oneerbiedig te zeggen, kerkshoppen. Ik hou u op de hoogte van de vorderingen.
