Column: We zijn niet van het Leger des Heils
Voetbal is religie. Dat werd afgelopen week rond het kampioenschap van PSV weer goed bewezen. In een uitgebreid verslag in NRC Handelsblad wemelde het van de religieuze termen.
Zo was er bij de kampioen op bestuursniveau sprake van een drie-eenheid tussen directeur Toon Gerbrands, technisch directeur Marcel Brands en trainer Philip Cocu. En er dook in een terzijde een databureau op dat Gracenote heet, en volgens eigen zeggen het grootste databureau op entertainmentgebied is. In een ronkende Engelstalige tekst meldt het dagelijks de levens van honderden miljoenen mensen ‘aan te raken’.
Wat daar ‘genadig’ aan is, blijft me onduidelijk, alsook wat harde cijfers (data, in dit geval over balbezit en het effectief omspringen met de kansen) met dat mooie begrip genade te maken heeft. In Nijmegen staat een soortgelijk bureau dat onderzoek doet naar religie in de samenleving en Kaski heet – misschien valt een naamruil te overwegen?
Terug naar PSV. Het mooist vond ik Gerbrands opmerking ‘we zijn geen kerk’, in reactie op hoe de ploeg uit Eindhoven met de crisissfeer aan het begin van het seizoen was omgegaan. Het had na de vroege en knullige uitschakeling in Europa echt wel ‘geknetterd’ achter de schermen, zei Gerbrands. ‘Begrijp me goed: we zijn geen kerk.’
Hier doet zich een merkwaardige imagoverschuiving voor, alsof de kerk bij uitstek een plek van harmonie en vrede is. Ik dacht dat juist de kerk zo bekendstond om haar ondoorgrondelijke ruzies en bijna niet op te lossen dogmatische conflicten; of ook voor een versnippering waar veel christenen zich tot op de dag van vandaag voor schamen. Maar de tijden zijn veranderd, mensen zien blijkbaar dat het er in de kerk anders aan toe gaat dan erbuiten.
Nog vreemder is dat een Deventer horecaondernemer afgelopen week bijna hetzelfde zei, in reactie op gedoe over diens omstreden plan een ‘foodhal’ in te richten in een voormalige synagoge. Ayhin Sahin zei in dagblad de Stentor niet van ‘het Leger des Heils’ te zijn. Ofwel, hij is als ondernemer niet verantwoordelijk voor de sociale gevolgen, namelijk dat de kleine joodse gemeente haar gebedsruimte dreigt kwijt te raken.
Dit stemt droevig, zij het dat Sahin denkt dat het Leger des Heils dit anders zou aanpakken. Inderdaad, dat vermoed ik ook, en dat is bemoedigend.
Het verschil maken als kerk of christen, het kan blijkbaar toch. Sterker, het begint inmiddels op te vallen.
