Vlaamse eist 30 jaar na haar verpeste olympische droom schadevergoeding: “Sorry is niet genoeg”

© Archief Het Nieuwsblad

1 / 2
thumbnail: null
thumbnail: null

Dertig jaar nadat ze aan de vooravond van de Olympische Spelen in Seoul onterecht naar huis werd gestuurd na een schimmige dopingcontrole, stapt marathonloopster Ria Van Landeghem (60) naar de rechter. Nu de zaak dreigt te verjaren, eist ze een schade­vergoeding van het BOIC. “Ze hebben mij van mijn carrière beroofd, ze hebben mijn leven voor altijd veranderd. Dan volstaat gewoon sorry zeggen voor mij niet”, zegt ze.

hans jacobs en tom le bacq

LEES HIER. Belgische vrouw (32) verkracht tijdens wandeling op vakantie in Spanje

Wereldtop was ze. Scherp als een mes, klaar om de top tien te halen en wie weet nog meer op de marathon, de moeder aller olympische nummers. Op 16 september 1988 stond Ria Van Landeghem op de drempel van de olympische roem. Maar die marathon heeft ze nooit gelopen.

Twee dagen voor de openingsceremonie moest ze van Jacques Rogge, de toenmalige Belgische delegatieleider, een “preventieve dopingtest” afleggen. Ze testte positief op anabole steroïden en werd naar huis gestuurd. Onterecht, bleek al snel. De Vlaamse Atletiekliga sprak haar al na twee maanden vrij wegens procedurefouten. Maar het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) bleef haar nog twee jaar lang uit elke selectie weigeren.

Na een jarenlange strijd met behulp van dopingspecialisten als Frans Delbeke, haalde Van Landeghem vorig jaar dan tóch haar gelijk, toen zelfs Peter Van Eenoo voor het BOIC bevestigde dat de dopingtest niet als positief kon bestempeld worden. Het BOIC stuurde een communiqué uit om zich te excuseren: Van Landeghem had nooit naar huis mogen worden gestuurd. Voor het comité was de kous daarmee af.

Verbitterd

“Voor mij in eerste instantie ook”, zegt Van Landeghem. “Ik was zo opgelucht en ik wou ook niet meer verbitterd zijn. Jacques Rogge zelf heeft nooit enige verantwoording afgelegd niettegenstaande ik hem een aangetekende brief heb gestuurd om opheldering.”

“En ondertussen ben ik nog nieuwe dingen blijven vinden. Mijn dopingtest is niet zomaar fout gelopen door een slordigheidje. Elke stap van heel die procedure is verkeerd aangepakt. Er was geen onafhankelijke dokter aanwezig. Het B-staal, dat negatief was, kwam niet overeen met het A-staal. Ik ben naar huis gestuurd zonder een fractie van een sluitend bewijs.”

Wie maakte de fout?

En dat kan niet voor Van Landeghem. Iemand is verantwoordelijk voor wat er gebeurd is. Net vóór de zaak dertig jaar oud wordt, stapt ze naar de rechter. Op 2 maart wordt de zaak ingeleid bij de rechtbank van eerste aanleg in Brussel.

“Of de feiten verjaard zijn? Dat moet de rechter maar bepalen. Ik wou die dertigste verjaardag alleszins niet zomaar laten passeren”, zegt ze. “Wie heeft de opdracht gegeven voor die dopingtest. Wie heeft ­fouten gemaakt? En hoe word ik vergoed voor de schade die ik ge­leden heb? Ze hebben mij van een groot stuk van mijn leven beroofd.”

Welke schadevergoeding Van Landeghem eist, is nog onduidelijk. “Dat moet dan maar becijferd worden. Mijn carrière was na die uitsluiting alleszins om zeep. De marathon was mijn leven: ik heb de marathon in Minneapolis nog gewonnen in een Belgische recordtijd die tien jaar op de tabellen is blijven staan. Jaren en jaren ben ik een dopingzondaar ­genoemd, vergeleken met Ben ­Johnson (die ook naar huis is gestuurd van Seoul, red.) terwijl ik wel honderd procent clean was. Jaren heb ik mijn sport niet kunnen uit­oefenen. Ik wil dat dat onrecht wordt rechtgezet.”

Bij het BOIC kon gisteren niemand reageren.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen