Direct naar artikelinhoud
tv-recensieEmma Curvers

De sexy schurken van La Casa de Papel doen er een schepje bovenop in seizoen drie

De sexy schurken van La Casa de Papel doen er een schepje bovenop in seizoen drie

Eigenlijk was het af, de Spaanse verrassingshit La Casa de Papel. Meer dan af zelfs: de aanvankelijk door Antena 3 geproduceerde serie over sexy bankovervallers was speciaal voor Netflix al merkbaar uitgesmeerd over twee seizoenen (dit artikel bevat spoilers over seizoen 1 en 2). De overval op de Spaanse Munt was geslaagd, de rovers gingen ervandoor met zo’n miljard euro en lagen dus zoals gepland fulltime in een hangmat op een exotisch eiland naar keuze. Wat niet voorzien was: de hybride van soap en heistfilm werd de best bekeken niet-Engelstalige serie op Netflix. Ach, moeten de makers hebben gedacht, in een serie waarin het publiek pikt dat de politieonderhandelaar zich in de armen werpt van het criminele brein achter de overval, kan alles. Nog ééntje dan. Of twee: seizoen 4 is ook al aangekondigd.

Dus wordt in seizoen 3 bendelid Rio opgepakt en gemarteld, wat zijn collega’s reden geeft voor een reddingsactie én weer de ultieme bankroof, maar dan nog ultiemer. Daarbij wordt het revolutionaire tintje dat de bende zich al had aangemeten nog sterker aangezet: dit keer gaan ze het kapitalistische systeem omverwerpen. Rode overalls aan, Dali-maskers op en meeneuriën maar, met het Italiaanse liedje Bella Ciao.

En toch: fans die zich over deze magere motivatie voor dit seizoen heenzetten, vinden hun serie terug in vertrouwde, verslavende vorm. In zekere zin zelfs in betere vorm. De hand van Netflix lijkt zichtbaar in dit seizoen. De nieuwe bendeleider, Palermo, is als homoseksuele, misogyne kwade genius een origineel personage, dat ook nog in een netelige driehoeksverhouding verwikkeld raakt. Net als zijn voorganger Berlin is hij een vlijtig pleitbezorger van het patriarchaat, maar daar mag het vrouwelijke bendelid Nairobi in dit seizoen fel tegen tekeergaan – dezelfde Nairobi die eerder haar motto ‘Empieza el matriarcado’ (Laat het matriarchaat beginnen) muntte. Vrouwen met cojones zijn er alom: neem die nieuwe inspecteur, de hoogzwangere Alicia Serra, die als meedogenloze onderhandelaar niet bepaald voldoet aan het beeld van de aanstaande moeder met weke knietjes. Mastermind El Profesor noemt zijn bende een inspiratie voor feministen; La Casa de Papel slaat nergens op de echte wereld, maar refereert er wel slim aan.

Daarnaast is het soapgehalte wat gezakt. Het begon toch ook wat te vervelen, de sekssnelkookpan die de gijzeling uit vorige seizoenen was voor alle betrokkenen. Zo’n gijzeling, daar wordt kennelijk iedereen hitsig van. Overvaller Denver die de gegijzelde Monica in haar been schoot: sexy. Gangleider Berlin die een gegijzelde docente bedreigt: hot. El Profesor die zijn eisen doorgaf aan de onderhandelaar van de politie: kapotgeil. Nu die relaties allemaal zo’n beetje zijn gevormd, kan seizoen 3 zich richten op actie die als een monstertruck over elk plotgat walst.

Met een zichtbaar gegroeid budget (bedankt Netflix) brengt maker Alex Pina de over the top-actie naar Argentinië, Java, de Filipijnen, Florence en Madrid. Denk zeppelins met miljoenen euro’s erin, kluizen vol goudstaven, ontploffende tanks, denk over elkaar heen buitelende plotwendingen, groter, beter, meer, en ja, te veel. En toch blijf je kijken, als een all-you-can-eat-actiebuffet waar je steeds nog één keer langsloopt.