Direct naar artikelinhoud
ColumnWillem Vissers

Max Verstappen is een wilde leeuw in een dodelijk saaie dierentuin

Max Verstappen is een wilde leeuw in een dodelijk saaie dierentuin

Max Verstappen is een spectaculaire racer in een vrij saaie sport. Hij is als een leeuw van de steppe, gewend aan de dagelijkse jacht op een prooi, verzeild geraakt in de kooien van de dierentuin met vaste voedertijden.

Ik probeer het echt, naar Formule 1 kijken. Regelmatig, zeker in weekeinden dat het voetbal een beetje uitrust. Excuus liefhebbers, maar wat is dat gemiddeld gesproken een saaie bedoening, zo’n wedstrijd uitzitten. Ging het maar regenen tijdens de optocht van snelle autootjes, waarvan tweederde min of meer voor spek en bonen meedoet. De meeste namen van coureurs zie je alleen als afkorting in een balk op het tv-scherm, met hun achterstand.

Onze Max wil dus inhalen in Monaco, op een circuit uit de vorige eeuw, waar je eigenlijk niet kunt inhalen. Zo kijken we naar een kleurige optocht als met Carnaval, uitgevoerd in toptempo, ze komen alleen 78 keer langs in plaats van één keer. In een prachtige omgeving, dat wel. Bergkam aan de horizon. Aangemeerde boten van de superrijken in de haven. Champagne op het voordek in het belastingparadijs.

Max zit op de kont van Lewis Hamilton, als hij inmiddels vijf seconden straf meetorst. Zijn ploegleiding stuurde hem op het verkeerde moment uit de pitsstraat, met het lichtjes hinderen van Bottas tot gevolg. Max racet tenminste echt. Tot op het eind probeert hij wereldkampioen Hamilton in te halen. Dat kan misschien, na de tunnel. Elke keer hoopt de verslaggever: nu. Nu blijkt nooit. Als het lijkt te lukken remt Hamilton eventjes, zoals je dat op de snelweg weleens zou willen doen bij irritante bumperklevers. Ik snap best dat mensen het mooi vinden, maar het lukt me gewoon niet de inhaalslag naar het kamp der enthousiastelingen te maken.

Volgend jaar doet het circus van saaiheid Zandvoort weer aan, dankzij Max en onze vastgoedprins. Soms kun je races op Zandvoort horen bij ons thuis in de tuin. Als we vroeger de oudste zoon naar een speciaal bad in Zandvoort brachten voor zwemles, moest je bij mooi weer een uur eerder weg, anders stond je hopeloos vast. Met de race wordt het oneindig veel drukker. Alleen al de logistiek is een geweldige klus voor het organisatietalent in Nederland. Dat de race een aanklacht is tegen milieubewust leven, is punt 2, maar dat is Liverpool tegen Spurs in Madrid ook, of Chelsea tegen Arsenal in Bakoe.

Ik doe intussen een regendansje om de race tot leven te wekken. Niets helpt. De hemel geeft slechts een paar druppels hoop. Althans, de commentator bij de baan heeft blaasjes gezien in een zwembad. Gelukkig zijn daar beelden uit de cockpit. Het is net een computerspel. De teller zakt tot 62 kilometer per uur vóór de bocht en schiet naar 300 op rechte stukken. Dan zie je pas hoe hard het gaat, hoe goed de mannen kunnen sturen.

Verstappen wordt op het eind van de middag weer eens gekozen tot beste racer, al werpt zijn tijdstraf hem van plek 2 naar 4. De ongetemde leeuw viel tenminste aan. Terwijl hij weet dat ze daarvan niet zo houden in de dierentuin.