Direct naar artikelinhoud
NieuwsMountainbike

Na verzengend gevecht met de olympisch kampioen grijpt Van der Poel eerste wereldbekerzege

Veelvraat Mathieu van der Poel heeft zijn eerste wereldbekerwedstrijd mountainbike binnen. Op een gravelklimmetje brak hij olympisch kampioen Nino Schurter om met 19 seconden verschil te finishen. Van der Poel: ‘Dit was toch een van de moeilijkste.’

Mathieu van der Poel haalde vorige week al zijn nominatie voor de Olympische Spelen van Tokio binnen.Beeld Klaas Jan van der Weij

Op twee ronden voor het einde had Mathieu van der Poel zondagmiddag precies gezien waar hij zou toeslaan tussen de sparren van het Reuzengebergte in Tsjechië. Op een steil paadje, vrij van boomwortels en rotsen, zou hij een demarrage plaatsen die zijn belager, meervoudig wereldkampioen en regerend olympisch kampioen mountainbiken Nino Schurter uit Zwitserland, pas echt de adem ging afsnijden.

Het liep op het circuit van Nové Mesto weer eens zoals gewenst. Van der Poel leek op weg naar die in gedachten aangekruiste plek even wat te vertragen, plaatste  toen een vlammende tussensprint en kon even later zijn allereerste overwinning in de UCI Worldcup mountainbike op zijn explosief groeiende erelijst bijschrijven. Het was de eerste zege van een Nederlander sinds 2006, toen Bart Brentjens een wereldbekerwedstrijd won op Curaçao.

Hij had er drie jaar op geaasd, zei Van der Poel na afloop. Dat het lukte na een verzengend duel met Schurter (door Van der Poel omschreven als een van de beste mountainbikers ter wereld) maakte de overwinning ‘extra zoet’. ‘Ik heb dit jaar al veel bijzondere dingen gedaan, maar dit was toch een van de moeilijkste.’ Hij pompte al ruim voor de eindstreep zijn vuist de lucht in.

Maandenlange zegetocht

Er komt maar geen einde aan zijn zegetocht dwars door drie disciplines van het hardfietsen. Afgelopen herfst en winter won hij 31 wedstrijden in het veldrijden en plaatste in februari de kroon op het  werk in zand en modder door in Denemarken wereldkampioen te worden. Afgelopen voorjaar was hij de beste in drie klassiekers op de weg, in Dwars door Vlaanderen, de Brabantse Pijl en de Amstel Gold Race.

Vorige week had Schurter in Albstadt – het decor van de eerste mountainbikerace in het seizoen – nog verklaard dat Van der Poel vroeg of laat de prijs ging betalen voor al die inspanningen over langere tijd. Die antwoordde door hem daar al af te troeven: de Nederlander werd tweede, de Zwitser zesde. De veelvraat zei alvast uit te kijken naar de wedstrijd in Tsjechië. Dat parcours ligt hem beter, met wat kortere stijgingen dan in Zuid-Duitsland. Vorig jaar joeg hij er al op Schurter, maar moest opgeven toen hij ten val kwam en zijn pols blesseerde.

Zondag in het dennenbos komen beiden vroeg in de wedstrijd op kop. De Zwitser heeft juist hier een reputatie te verdedigen, hij is in zes van zijn acht deelnames de sterkste geweest. Wiel aan wiel, stuur aan stuur, aldus elkaar bijna letterlijk geen duimbreed toegevend, zwoegen ze naar boven. Wiel aan wiel denderen ze naar beneden, beurtelings de leiding nemend. Op een lange klim in de laatste ronde geeft de Zwitser nog eens alles wat hij in huis heeft, maar een snelle blik over zijn schouder leert dat zijn tegenstander geen centimeter heeft prijsgegeven.

Het lijkt uit te draaien op een eindsprint, waarin Van der Poel veel grotere kansen worden toegedicht. Maar die besluit tegen alle verwachtingen in zichzelf toch maar voortijdig op het gravelklimmetje te lanceren. Op de finish bedraagt het verschil 19 seconden. De rest van het deelnemersveld wordt op bijna twee minuten en meer gereden.

Schurter berust. ‘Ik heb drie ronden geprobeerd hem te breken. Ik voelde me goed, maar hij was te sterk. Ik kon die laatste versnelling niet volgen. Meer dan de tweede plaats zat er niet in.’ Voorlopig is hij even van hem af. Van der Poel slaat als leider in het klassement de twee komende wereldbekerwedstrijden over. Hij is even toe aan wat rust, is zijn verbazingwekkende uitleg.