Als kind ging actrice ’Ntianu Stuger nooit naar het theater, nu is ze er verslingerd aan

Van achter haar laptop in de repetitieruimte bij Orkater springt ze even op. “Hoor je dat? Dat zijn de meeuwen,” zegt ze als er gekrabbel op het dak klinkt. Het is bijna een ritme, eerst tikt de regen op de dakramen, dan het gekrabbel, dan is het weer stil.

In deze ruimte slijpt ’Ntianu Stuger (26) aan de muziek en de tekst die ze aan het schrijven is voor A Night with Queen Angelito, haar eerste solovoorstelling, die op 3 mei in première gaat. Het wordt muzikaal, theatraal en persoonlijk. Ze schrijft, ze zingt, ze speelt. Het is weer wat anders dan de rollen die de actrice de afgelopen jaren speelde, van de springerige en boze Benni in Wildfire, afgelopen zomer in het Amsterdamse Bos, tot de scherpe interviewer die ze nu nog tot vrijdag speelt in Versus van Theater Utrecht.

Zangeres en actrice Eartha Kitt (1927-2008) is de inspiratiebron voor A Night with Queen Angelito. De vrouw met het intrigerende gezicht – zangeres van onder meer de hit Santa Baby, vertolkster van Cat Woman, en de vrouw die zich tijdens een presidentieel etentje tegen de oorlog in Vietnam uitsprak om vervolgens te worden geëxcommuniceerd – heeft iets ongenaakbaars, ongrijpbaars. “Ze kon heel kwetsbaar zijn, maar ook onschendbaar. Mensen vinden die twee uitersten lastig met elkaar te rijmen,” zegt Stuger, die thuis ook vaak naar Kitts muziek luisterde. “En dat maakt haar zo oneindig interessant.”

Geheime verwijzingen

Dat ongenaakbare heeft Stuger zelf ook weleens als verwijt gekregen, maar autobiografisch is de voorstelling niet per se. “Ik speel het en heb het geschreven. Maar ik voelde er ook weerstand bij dat mensen zouden zeggen: o, dit is hoe jij denkt over liefde en het leven.”

Wie haar goed kent, zal wel een paar easter eggs, geheime verwijzingen, ontdekken. “Daarin zullen ze me herkennen, maar verder laat ik in het midden wat waar is en wat uit mijn eigen fantasie is ontsproten.”

’Ntianu Stuger (haar voornaam is Nigeriaans, haar wortels Surinaams) groeide met haar broer en zus op bij haar ouders in Zaandam. Het was een gezin van structuur en stabiliteit. Van goed je best doen op school. Als kind ging ze nooit naar theater. De enige voorstelling die ze zag, was musical The Lion King. “Wel echt goeie shit.”

Als tiener had ze eens een lied geschreven, dat ze aan haar moeder liet horen.“Mijn moeder zei: ‘Nee dit heb je niet geschreven. Hoezo heb je een lied geschreven? Wie schrijft er nou een lied?’ Het is nog steeds een running gag. Dat was hoe het thuis was. Liefdevol, maar niet een plek waar het logisch was dat je iets creatiefs deed.” Acteur stond dan ook niet echt op het lijstje als potentieel beroep. “Ik wist niet eens dat het kon.” Maar toen ze de schoolmusical deed, ging er wel een lampje aan. “Ik verdronk daar helemaal in.”

Rollende r als een ratelslang

Auditie op de Amsterdamse toneelschool deed ze uiteindelijk stiekem. Nadat een oplettende decaan haar erop had gewezen dat er zoiets bestond als een toneelschool, ging ze met haar nicht kijken bij een open dag van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). “Ik was instantly verliefd.”

Sinds haar afstuderen is ze een veelgevraagd actrice. Ze heeft een waanzinnig precieze en heldere manier van praten, een rollende r als een ratelslang, een bereik in spel van verrassend grommend en fel tot kwetsbaar en zacht. Vanaf 2025 gaat ze als vast ensemblelid bij Internationaal Theater Amsterdam (ITA) spelen, waar ze eerder als gastacteur te zien was in Oer, van Guy Cassiers. Ze verheugt zich erop, ook al zal ze niet meer alleen in een repetitielokaal zitten pielen aan haar eigen stukken.

“Mijn andere grote liefde is hardcore teksttoneel. Bij ITA stap ik straks in een soort machine – dat klinkt negatief, maar zo bedoel ik dat niet – waar ze heel goed zijn in precies dat wat ik interessant vind. Ik ben gewoon echt dol op theater.”

Verliefd op Vondels ‘Lucifer’

Ze houdt eindeloos veel van repertoire, van de klassieke toneelstukken. Tsjechov, Vondel zelfs. Het allereerste toneelstuk waarop ze verliefd werd was Vondels Lucifer. “Het was in het eerste jaar van de toneelschool. We zaten uren aan tafel met die tekst en gingen het zin voor zin ontleden. Uiteindelijk hebben we het niet eens gespeeld, maar het was zo lekker om daar helemaal in te duiken. Er waren ook mensen die niet konden wachten om de vloer op te gaan, maar ik vond het heerlijk. En dan lekker met je laptop ernaast op synoniemen.net opzoeken wat al die woorden betekenen.”

Een inhaalslag is het ook wel, want zelf had ze ook weinig met de klassieken “Ik wilde het liefst atheneum doen, maar mijn vader had me liever naar het gymnasium zien gaan. En nu heb ik spijt dat ik dat niet heb gedaan. Dan had ik al die mythes meegekregen.”

Thuis waren er wel veel boeken, onder meer van geëngageerde zwarte auteurs als Audre Lorde, bell hooks en Toni Morrison. Ze heeft ze verweven in de teksten van A Night with...., dat inmiddels veel meer is dan een ode aan Eartha Kitt. Het gaat ook over politiek en zelfliefde, het patriarchaal systeem, haakt in op de zelfingenomenheid van Amerikaanse vrouwelijke rappers en refereert aan de Bijbel. “Vroeger wilde ik me niet zo uitspreken omdat je als zwarte actrice zo snel in een activistisch hokje wordt geplaatst. Ik denk nu vooral: ik ben een activistisch mens, dus waarom zou ik dan geen activistisch acteur zijn?”

A Night with Queen Angelito, 1 t/m 11 mei in Bellevue, 16/17 mei Bijlmer Parktheater, en tournee. Op woensdag 8 mei is er na de voorstelling een latenightprogramma met een talkshow met Lotte Houwink ten Cate, gedichten door Babeth Fonchie Fotchind en muziek door Manoushka Zeegelaar Breeveld.

Over de auteur: Lorianne van Gelder schrijft ruim tien jaar voor Het Parool, vooral over theater, cultuur en media. Ook is zij presentator van de wekelijkse Paroolpodcast Amsterdam wereldstad.