Student Willem (22) zocht twee jaar lang een kamer: ‘Of ik even 1000 euro wilde overmaken voor ik kwam bezichtigen’

Willem Mooij groeit op met zijn ouders in een woongroep op een boerderij in Heemskerk. Als hij in 2021 Europese Studies gaat studeren aan de UvA, wil hij graag naar de hoofdstad verhuizen. “Het dagelijks op en neer reizen vond ik al snel wat veel worden. Daarbij was het ook gewoon tijd om uit huis te gaan. Toen ik in Amsterdam een vriendin kreeg, trok ik stiekem bij haar in, ze woonde in een studio van 24m2. Het was tijdens het laatste staartje van corona en we zaten voortdurend op elkaars lip. Hoe leuk we elkaar ook vonden, uiteindelijk werkte dat niet.”

Als hun relatie na anderhalf jaar uitgaat, moet Willem weer terug naar zijn ouders. “Soms zaten er gaten van drie uur tussen mijn studie en mijn bijbaan, als gids en fietsenmaker bij Yellow Bike. Dan zwierf ik wat door de stad en ging ik naar het Stedelijk met mijn Museumkaart, of ik ging voor die paar uurtjes toch maar even op en neer naar Heemskerk. Het was niet ideaal.”

Tegen een muur

Ondertussen speurt hij intensief naar een woning. “Ik reageerde vooral veel op Facebookadvertenties, daar kwamen de meest rare situaties voorbij. Een paar keer werd er gevraagd of ik even duizend euro wilde overmaken, voordat ik kwam bezichtigen. De eigenaren moesten zogenaamd overkomen uit Italië om mij in de woning rond te leiden. Daar trapte ik niet in, zo wanhopig was ik nu ook weer niet. Ik ben voor de grap weleens langs zo’n adres gefietst en zag daar dan licht branden; er woonden gewoon mensen.”

Vaak maakt Willem mee dat er in advertenties expliciet om vrouwelijke huurders wordt gevraagd, of juist geen studenten. “Na twee jaar zoeken voelde het alsof ik tegen een muur aanliep. Mijn ouders hebben geen connecties in Amsterdam en ze kunnen al helemaal niet iets voor mij kopen hier, zoals ik van sommige medestudenten wel hoorde. Ons kent ons is heel belangrijk in de huidige huizenmarkt.”

Toch heeft ook Willem uiteindelijk de mazzel dat een vriend hem voordraagt voor de wachtlijst bij een studentenstudio in Villa Mokum, in het Amstelkwartier: “Ik werd gevraagd een flinke stapel papierwerk in te vullen, mijn ouders moesten voor mij garant staan, ik moest een reeks loonstrookjes aanleveren en aantonen dat ik voor huursubsidie in aanmerking kom, ook al kan dit pas als je 23 jaar bent. Ik deed er een maand over om het hele dossier rond te krijgen, dat was in augustus, in november kon ik hier al intrekken.”

Woonprotest

Precies op dat moment krijgt hij ook een aanbod van zijn baas bij Yellow Bike: “Via hem kon ik tijdelijk een woning in Bos en Lommer huren. Opeens kwam het allemaal tegelijk, ik schaamde me bijna tegenover mijn vrienden. Via mijn studie ken ik veel internationale studenten, vaak leiden ze een nomadenbestaan of ze betalen wel duizend euro per maand voor een piepkleine kamer in Zuidoost, zonder dat ze zich hier mogen inschrijven. Studenten kunnen nergens wonen, maar ondertussen zijn er huisjesmelkers die wel 21 panden bezitten, waar je alleen kunt wonen als je de hoofdprijs kan betalen. Dit is schandalig en moet echt veranderen, daarom steun ik ook een organisatie als het Woonprotest.”

Sinds november woont Willem in een studio van 28 m², met eigen keuken, wc en douche: “Inclusief gas en licht betaal ik hier 860 euro per maand. Ik weet dat dit voor Amsterdam niet heel veel geld is, maar ik red het net aan, met twee bijbanen, de studiebeurs en wat geld dat mijn ouders voor me hebben gespaard.” Hij geeft meer geld uit aan wonen dan zijn ouders: “Het kostte wel wat tijd om ze ervan te overtuigen dat wonen in Amsterdam zo veel geld kost. Mijn vader dacht dat je voor 860 euro per maand wel bijna in een soort villa zou moeten kunnen wonen.”

Na zijn jeugd in een woongroep op een boerderij en het samenwonen geniet Willem er nu van om voor het eerst geen enkele ruimte met anderen te hoeven delen: “Ik heb altijd gewoond met mensen om mij heen. Wie weet moet ik na mijn studie wel weer met huisgenoten samen gaan wonen om de kosten te delen, maar voor nu vind ik het heerlijk dat ik deze studio helemaal voor mij alleen heb. Met de geluiden van de stad op de achtergrond, in plaats van een kraaiende haan.”