Ingezonden brief: Koester de kleuren van het kerkelijk jaar

Met veel interesse las ik het artikel over het protestantse kerkelijk jaar (Nederlands Dagblad 15 maart). Zal de gereformeerde gezindte ooit verder komen dan het zwart-witte – het preekpak van de voorganger en het tafelkleed van het avondmaal? Hoe kort is het nog maar geleden dat het werken met het kerkelijk jaar werd afgedaan als het oudtestamentische ‘offeren op de hoogten’?

De laatste jaren signaleer ik dat bij een toenemende ‘evangelicalisering’ in gereformeerde gezinnen, scholen en kerken, de aandacht voor het kerkelijk jaar navenant aan kracht inboet. Terwijl iets van een collectief beleefde tijd in deze versnipperde samenleving toch echt haar meerwaarde kan hebben. Kijk ik naar jongeren, dan krijg ik weer hoop. De huidige concertserie van Sela is alles behalve zwart-wit. Laten protestanten in de lijn van de lutherse en anglicaanse kerken maar hun winst doen met de liturgische rijkdom van het kerkelijk jaar. Niet te veel opgetuigd, maar relationeel en proportioneel. Relationeel: breng de kleur van de zondag in verband met wat wordt gelezen en gezongen, het kinderwerk, het bloemstuk en de link met school en thuis. En proportioneel: laat de aandacht voor het kerkelijk jaar niet vervreemdend zijn voor hen die er weinig tot niets mee kunnen, maar probeer wel je winst te doen met de veelkleurigheid die het omgaan met de Schrift in deze traditie oplevert. <