Coos is nooit vergeten hoe iemand 25 jaar geleden een colafles tussen z’n billen stopte

In principe ben je gewoon seksueel misbruikt hè, zegt dan eindelijk iemand tegen Coos. Even is hij stil, maar nog duidelijker kan ook: je bent met een colafles verkracht. Coos moet toegeven dat het zo is, want zo ging het op die bewuste zomerdag toen hij met een groep vrienden aan het blowen was, 25 jaar geleden. Hij is het nooit vergeten, ook niet nu hij bijna veertig is. Krankzinnig, vindt hij zelf, maar de laatste jaren heeft het incident hem zelfs meer gedaan dan ooit daarvoor.

Is dat dan trauma? Zelf vindt hij zulke woorden hoogst ongemakkelijk. Klinkt zwak, vindt hij. “En ik bén niet zwak.” Nou, zo ziet hij er dan ook niet uit. Coos is op het oog een rauwe, met tattoos in z’n nek, een Cadillac waar hij oude hiphop in draait en die harde Rotterdamse ‘r’ in z’n woorden. Een lieverdje is hij dan ook niet.

Fietsen pikken was ie goed in, twee, drie keer per week. En die fietsen werden – in eigen woorden – al snel een scootertje, autootje, overvalletje, zoals dat gaat. Op school was hij aan het overleven. Veel knokken, wapens verstopt hier en daar, hij wist nooit wanneer ze nodig waren.

Maar in de beeldschoon gestileerde documentaire Coos en de colafles gaat het minder om z’n ruwe bolster, meer om z’n blanke pit die begrijpelijkerwijs nog wat dieper in de bolster was komen te liggen door die dag, die fles. Hij had te veel geblowd, werd vastgepakt, z’n broek ging uit en de colafles werd tussen z’n billen gestopt. Gewelddadig, vernederend, het leverde hem PTSS op.

Nu, jaren later dus, probeert hij een reconstructie te maken. Hij belt de daders en omstanders op maar krijgt geen sorry te horen, want vergeten is makkelijker dan onder ogen komen. Kon Coos het maar vergeten, hij heeft het geprobeerd maar het lukt hem niet. Dan maar ‘oplossen’, zoals hij het noemt. Niet door wraak te nemen, zoals hij lang heeft gewild, maar door een soort kunstproject waarbij het incident door middel van VR herbeleefd kan worden. Nogal een afslag, ook in de documentaire, maar alles blijft overeind. Ook Coos zelf – is dat dan genezing?

Meer tv-recensies? Lees alle afleveringen van Han Lips in ons archief. Lees ook de wekelijkse rubriek Sterrenstof, waarin we de mediaweek doornemen. Reageren? hanlips@parool.nl.