© BELGA

Van Aert imponeert met sterke prestatie in Omloop: “Ik schrok er zelf ook van”

De 26-jarige Deen Michael Valgren Andersen van Astana won de 73e editie van de Omloop het Nieuwsblad. Sep Vanmarcke werd als derde eerste Belg. Belgische wielerfans hielden echter ook Wout van Aert nauwlettend in de gaten. De wereldkampioen veldrijden verraste in de finale, ging mee met de besten en finishte uiteindelijk in het pak.

svar

Van Aert: “Het zou best kunnen dat dit mijn beste koers van dit voorjaar was”

“Voor de Muur heb ik me niet zo veel getoond”, begon Van Aert. “Door omstandigheden, want ik reed ik lek en moest me inspannen om terug te keren. Op hellingen als de Berendries en Valkenberg heb ik me proberen sparen.” Van Aert peddelde op de Muur van Geraardsbergen goed mee naar boven. “Vlotjes ging het niet op de Muur, maar ik schrok zelf ook welke renners ik nog mee was. Die souplesse heb ik voor een stuk altijd gehad, ik denk dat ik ermee geboren ben. Dat is natuurlijk leuk! Ik dacht dat de omstandigheden me wel moesten liggen omdat de wind vol op kop stond en iedereen lang moest opsparen. Niemand wilde zijn krachten verspelen met die wind.”

In de studio bij Sporza werd ook teruggekomen op de zware veldritwinter die Van Aert er al heeft opzitten. “Of ik met een andere voorbereiding meer had gekund? Ik wist natuurlijk al een jaar op voorhand dat ik dit zou doen. Wat nu volgt, zal het moeilijkste zijn. Het zou best wel eens kunnen dat dit de beste koers van mijn voorjaar was. Ik ga mezelf ook geen druk opleggen om mijn voorbereiding om te gooien, ik zal zelf zien wanneer de tijd rijp is om die beslissing te maken. Voor het geld hoeft het niet, want als ik echt alleen daarvoor moest rijden, zat ik hier vandaag niet. Ik heb veel startgeld laten liggen en stages betaald om hier te geraken.”

© Photo News

Andersen: “Vanmarcke en ik keken vijf seconden naar elkaar en toen was ik weg”

“Na de Muur van Geraardsbergen raakten we weg in een grote groep en had ik twee ploeggenoten bij me”, blikte winnaar Michael Valgren Andersen terug op zijn zege. “Er zaten een pak snelle mannen in die groep, dus we wisten dat we iets moesten proberen en aanvallen. Ik counterde Vanmarcke in het slot. We keken vijf seconden naar elkaar en toen was ik weg. Op het einde was het verschrikkelijk lastig, maar ik ben enorm blij dat ik heb kunnen winnen.”

“Ik zou ook in de grote klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen willen meespelen. Het is pas de tweede keer dat ik meedoe in deze wedstrijden en vorig jaar was ik al elfde in de Ronde. Of ik er aan gedacht heb dat dit de oude finale van de Ronde was? Nee, tijdens de wedstrijd eigenlijk niet. Maar dit is wel cool!”

© Photo News

Naesen: “Ik snap niet waarom er geen samenwerking was”

Oliver Naesen voerde de forcing op de Bosberg maar sneuvelde in de finale: “Het was geen finale, het was gewoon wachten tot iedereen terugkwam en er een spurt kwam. Ik snap niet waarom er geen samenwerking was. Aanvallen en dan niet doorrijden, tja... aan wie dat dan lag? Niet aan mij, alleszins! Ook op de Molenberg en de Leberg probeerde ik aan te vallen, maar het draaide niet rond. Het was een beetje anti-koers.”

“Het enige waar ik echt supertevreden mee ben is dat mijn benen in orde zijn, daar kan ik op bouwen. Ik kon ademen zoals ik wou, maar de neus snuiten ging niet. Ik heb veel met mijn mond open gereden. Maar het viel heel goed mee. Conclusie van de nieuwe finale? Geef mij toch maar de oude, deze is te makkelijk.”

“Ik heb een supergoede ploeg gehad vandaag. Stijn Vandenbergh was mijn beschermengel, ik zat de hele dag in zijn wiel en heb geen wind gevoeld. Dillier was ook formidabel, da’s een beer jong! Die trui helpt ook: het is alsof de zee opengaat als je door het peloton komt. Het was aangenaam koersen tot de finale. Met die wind was het niet zo tof. Wat ik van de winnaar vind? Het zal een brave jongen zijn, zeker? Het is wel echt een sterke renner die wind. Astana had ook drie man voorin.”

Van Avermaet: “In plaats van samen te werken...”

“Frustrerend, we hebben geprobeerd de koers te maken”, zuchtte titelverdediger Greg Van Avermaet. “In de kopgroep probeerde iedereen te demarreren en verder draaide het niet rond. In plaats van samen te werken en pas in de laatste drie of vier kilometer aan te vallen... Het was te denken dat er uiteindelijk één zou wegblijven. De samenwerking in de groep was niet goed, dan weet je dat iedereen nog kan terugkomen en dat misschien iemand zal profiteren. Ik had er iets meer van verwacht. Ik was goed, maar niet super. Wegrijden op de Bosberg kon ik niet, je zag ook aan Vanmarcke op de Muur dat het moeilijk was om weg te blijven.”

Yves Lampaert: “ Er was heel veel wind. De koude viel wel mee, maar het was een zware koers. Tevreden? Goh, ik kon net niet mee op de Muur. Vlak voor de Bosberg kon ik aansluiten, maar toen zat ik à bloc. Dus dat was jammer dat ik er niet bij zat.”

Zdenek Stybar: “De wind op kop in de laatste kilometer was heel lastig. We hebben misschien iets te lang gewacht, maar we hebben goed gereden. Door die drie mensen van Astana was het moeilijk controleren. Het is soms pokeren.”

Edward Theuns: “Veel wind, maar zonnig dus het was plezant koersen. Ik heb een deftige sprint gereden, geen topsprint. Maar ik ben al bij al tevreden.”

Julien Vermote: “Het was een nerveuze koers, dus was het belangrijk om vooraan te zitten. Ik zat op een slecht moment net iets te ver. Ik probeerde nog terug te keren, maar dat kostte te veel krachten. Voor een eerste koers in België was het niet slecht, maar het kan nog beter.”

Stuyven: “Bij het opdraaien van de Muur viel iemand voor mij”

Jasper Stuyven zat mee voorop met een groepje achter de Berendries. Ze werden echter gevat en in de finale was de man van Trek-Segafredo niet mee met de koplopers. In de spurt eindigde hij uiteindelijk nog vierde.

“Het was goed. Het is een mooie wedstrijd, maar er stond veel te veel wind. Er was geen punt om echt het verschil te maken. Ik zat goed aan de Muur rond de 15e plaats, maar dan viel er iemand bij het opdraaien van de Muur en stonden ik en Theuns stil. Dan wachten ze ook niet. Wel klote, want ik had de benen om mee te zijn. Het was voor ons goed dat er één iemand wegreed. Valgren, sterke coureur hé (lacht). Dan weet je dat ze erachter gaan twijfelen. Dat was chance hebben en dan rijd ik een hele goede sprint. Wel klote dat ik weer net dat podium mis. Maar ik moet tevreden zijn, want op de Muur kon ik er niets aan doen. Dit was het meest haalbare. Ik was goed, kon me goed wegsteken maar dan is het vloeken dat je op de Muur plots stilstaat. In een adrenalinestoot reed ik een grote groep voorbij, maar je rijdt dan eigenlijk nergens naartoe.”

Aangeboden door onze partners
Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer