23 januari 2019 om 03:00
Luister naar

Column: Mijn dertienjarige dochter maakte me vegetariër

Ik heb goede voornemens dit jaar. Of de kilo’s eraf gaan vliegen dat weet ik niet, maar het draait allemaal om eten. Of beter gezegd, bepaalde dingen niet meer eten, ik ben namelijk vegetariër geworden! Hoe dat allemaal komt? Tja, dat heeft alles te maken met mijn dertienjarige dochter.

Mijn eigenzinnige tiener vertelde een paar maanden geleden enthousiast over de discussies in haar klas over het milieu, onze eetgewoonten en andere dingen die over lifestyle gaan. Haar conclusie was helder, de CO2-uitstoot die gepaard gaat met de vleesindustrie, daar wil ik niet meer aan meedoen. Wat haar betreft dus geen vlees meer op het menu. Terwijl wij met de familie bij het kerstdiner onze tanden in het vlees zetten, liet mijn dochter de kippenbouten en rollade aan zich voorbijgaan. Respect, iets anders kan ik er niet voor hebben.

voor de volle 100 procent

Nu zijn we door de inzet van mijn vrouw als gezin al jaren aan het ‘flexitariën’, door bijvoorbeeld maar twee keer per week vlees te eten en andere opties als noten, vleesvervangers en vis in te zetten bij de warme maaltijd. Maar mijn dochter gaat er voor de volle 100 procent voor en ik ben haar voorbeeld gevolgd. Veel meisjes van een jaar of twaalf worden vegetariër. Door volwassenen wordt er soms wat schamper gedaan over de ophef rond dierenleed. Maar waarom eigenlijk? Het moordende tempo waarmee de zeug veel te veel biggetjes op de wereld moet zetten; dát is niet normaal. En plofkippen die na zes weken door hun poten zakken, dat is ook niet normaal. Zoiets is toch onverteerbaar?

Bewust omgaan met je eten is een dingetje geworden in Nederland. Het zijn namelijk niet alleen de tienermeisjes of de hipsters die steeds hogere eisen stellen aan hun gerechten. Meer en meer jongeren worden vegetariër of radicaler nog, veganist. Harde cijfers voor jongeren onder de achttien jaar zijn niet meteen voorhanden, maar de hoeveelheid jonge mensen die in het restaurant vraagt om de Vega-menukaart stijgt. Het Jeugdjournaal kwam pas met een reportage waaruit blijkt dat elke klas op de basisschool minimaal één junior vegetariër heeft. Docenten op de middelbare school bevestigen de trend. Steeds meer scholieren skippen de vleeswaren van hun broodje en laten de frikadellen bij de snackbar links liggen. Zelfs de McDonald’s wil sinds 2018 haar klanten met veggieburgers een happy meal bezorgen.

McDonald’s

Eten is belangrijk voor ons geworden, heel belangrijk. De vega(n) lifestyle heeft in sommige gevallen wat weg van een religie. Je laat via de keuze van je eten zien wie je bent. De keuze voor een veggieburger bij de McDonald’s is een miniverklaring over je leven. Het links laten liggen van de plofkip is een protestlied. Ik bedoel maar, liefde gaat door de maag toch? Zelfs als je iets niet meer eet. Liefde voor een schonere lucht. Liefde voor het welzijn van dieren. Liefde voor de bossen in Zuid-Amerika. Minder vis op je bord uit liefde voor de oceaan.

Het geloof heeft trouwens altijd al een rijk gedekte tafel gehad. In de Thora lees je over ongezuurde broden en bittere kruiden bij de Pesachmaaltijd. De Koran adviseert halalvlees van de islamitische slager en Jezus breekt het brood en schenkt de wijn als teken van het nieuwe verbond. En wat te denken van Daniël en zijn vrienden? Volgens een aantal bijbelverklaringen waren de jongens veertien jaar toen ze begonnen aan hun driejarige opleiding aan het hof van koning Nebukadnezar. De jongens hebben het lef om de wereldmacht uit te dagen tot een heuse food-challenge. Ze weigeren de onreine vleesconsumptie van Babel en gaan tien dagen voor vega. De uitkomst? Die laat zich raden.

Ik word blij van deze beweging. Misschien is het wel de jongste generatie die ons de vraag stelt: Idealisme in Nederland, beste mensen; mag het een onsje meer zijn?

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Hilbrand Rozema

In Enschede kun je een houten ezel op wieltjes zien, die Koning Jezus draagt. Normaal gesproken dan

‘Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn, bijna geen hond gaat zover mee: Enschede.’ ... zo dichtte Willem Wilmink. Ik ging in zijn stad op zoek naar een houten ezel met Koning Jezus.

.

Ik had nooit eerder een man horen zeggen dat hij feminist is

'Ik was zélf in het stereotype getrapt van de brutale meid die haar neus ophaalt voor alles wat mannen in machtsposities zeggen', schrijft Lysanne van de Kamp. En dat terwijl ze zich altijd zo ergerde aan dat stereotype.

Feniks de la Fosse

'Zijn ex regeert ons huishouden, ik kan er niet meer tegen.' Hoe kan dit worden opgelost?

‘Ik heb het nodig dat je me geruststelt’, zegt een vrouw tegen haar partner in de praktijk van relatiecoach Feniks de la Fosse tegen. ‘Ik ben gewoon onzeker en heb het nodig om te horen dat ik nummer één ben.’

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.