Rust en regelmaat van het huwelijk brengen Labyad naar de top

Zakaria Labyad frummelt aan zijn trouwring. Die draagt hij nu vier maanden. Sinds de 24-jarige spits van FC Utrecht zich verloofde, heeft hij rust in zijn lijf, vertelt hij. 'Rust en focus.'

In 2017 groeide Labyad gedragen door verliefdheid uit tot een van de beste aanvallers van de eredivisie, rijp voor een transfer naar de traditionele topdrie. 'Dat is mijn doel.'

Ajax lijkt de beste papieren te hebben. Al voorspelt grootaandeelhouder van FC Utrecht Frans van Seumeren dat een eventuele transfer pas in de zomer zal plaatsvinden.

Labyad wacht het wel af, zit sowieso goed in zijn vel. De bruiloft was mooi.

Ernstig: 'Ik kan het huwelijk iedereen aanraden. Je moet er wel klaar voor zijn. Ik zal tegen niemand zeggen: jij moet trouwen. Je hebt een verantwoordelijkheid naar je vrouw, je eigen familie en haar familie. Ik zorg beter voor mijn vrouw dan ik voor mezelf doe.'

Hij denkt even na. 'Het is wel je vrouw, weet je, het is geen speelgoed.'

Potentie

Hij vertelt het zonder een glimlach. Dat komt ook door een doorkomende verstandskies. Maar het interview moest doorgaan. Labyad wil zijn boodschap graag kwijt. De laatste resten van een rebels keurmerk dienen te worden afgeschud.

Labyad zag het levenslicht in Utrecht, groeide er op, maar genoot zijn opleiding bij PSV. Acht jaar geleden debuteerde hij er als aanvallende middenvelder en groeide snel uit tot basisspeler. In Eindhoven werd hem een minstens zo grote potentie als ploeggenoten Afellay, Wijnaldum, Depay en Mertens toegedicht, maar na veel moddergooien vertrok hij al in 2012 naar Sporting Lissabon.

In Portugal brak hij nooit serieus door, een uitleenperiode bij Vitesse leek hem te herlanceren, maar terug bij Sporting en later op huurbasis bij Fulham zakte de dribbelaar weer weg in de anonimiteit.

Rusteloos

Anderhalf jaar geleden streek hij ongetraind neer bij FC Utrecht. 'Mijn redding.' Labyad transformeerde onder de huidige Ajax-trainer Erik ten Hag tot beweeglijke, vastberaden spits en kan bij de aanhang feitelijk niet meer kapot nadat hij begin november met twee fenomenale treffers Ajax liet zinken in de Arena.

Knappe comeback of zes jaar vergooid? 'Ik heb nergens spijt van. De overstap naar Sporting op mijn negentiende had ik nodig. Dat anderen die veroordelen, doet me niks. Zij kunnen niet in mijn schoenen staan, omdat ze niet weten hoe ik denk en leef.'

De straatjongen moest leren leven voor het voetbal. 'Ik was rusteloos, leefde 24 uur in een dag. Zoals zoveel jonge voetballers. Als je single bent, hoef je met niemand rekening te houden. Ik had twee telefoons, was constant 'online'.

Hij schudt zijn hoofd. 'Mijn vrienden en ik waren nooit thuis. Joh, alleen dat vele autorijden is al slecht voor je lijf. Daar kom je pas later achter. Die dingen moet je the hard way leren.'

Opa

Het echte inzicht kwam bij terugkeer in Nederland. Toen hij weer omging met zijn voormalige huisgenoot Youness Mokhtar, die tegenwoordig voor PEC Zwolle speelt. 'Ik zag een ander persoon. Een jongen die nog vrolijker was, veel beter in balans, meer rust in zijn kop. Youness gaf aan dat het kwam doordat hij getrouwd was. Vroeger vonden we dat niet stoer, maar het is noodzakelijk om je prestaties te verbeteren.'

Hij probeert dat nu door te geven aan jongere ploeggenoten. 'Soms voel ik me een opa. Om een uur of elf ben ik kapot en ga ik slapen. Ik eet goed, doe extra trainingen, maar heb niet meer de energie van vroeger.'

Oh ja. Een huwelijk vereist wel wat voorwerk, waarschuwt Labyad. 'Tuurlijk kan je trouwen met de verkeerde vrouw die je alleen maar hoofdpijn geeft.'

Hij was er zelf niet bang voor. 'Ik heb genoeg levenservaring. Mijn vrouw wist niet dat ik profvoetballer was, haar hele familie niet. Haar persoonlijkheid is prachtig.'

Geloof

Tijdens de voorbereidingen op zijn bruiloft begon hij zich meer in de islam te verdiepen. 'In ons geloof gaan er veel deuren open als je trouwt. Ik bid nu vijf keer per dag. Dat geeft zoveel rust. Ik kan ook beter met dingen omgaan. Ik zit me niet meer de hele tijd af te vragen als er iets tegenzit: waarom ik? Alles gebeurt met een reden.'

Zo heeft hij vrede met zijn absentie de laatste jaren bij het Marokkaans elftal ondanks dat hij van de huidige in Nederland geboren generatie Marokkaanse internationals de eerste was die voor Marokko koos. 'Ik wilde Marokko helpen. Het was een gevoel waar ik al langer mee zat.'

Hij voelt zich meer Marokkaans dan Nederlands. 'Mijn familie is Marokkaans. In Marokko krijg ik ook meer waardering dan in Nederland.' Afkeurende commentaren voor zijn keuze snapt hij niet. 'Iedereen heeft zijn gevoel. Als iemand homo wil zijn dan is hij homo. Je hoort nooit in de media: wij zijn tegen homo's. Waarom mogen wij ons dan niet Marokkaans voelen en voor Marokko kiezen?'

Stempel

Het stempel van op geld beluste querulant wil hij kwijt. Hij koos voor Sporting vanwege het sportieve aspect, benadrukt hij. 'Ik had elders vijf keer zoveel kunnen verdienen.' Hij zorgde er voor een Afrikaanse ploeggenoot die vier jaar bij hem in huis woonde.

Bij FC Utrecht speelde hij in beginsel voor het minimumloon. 'Ik ben FC Utrecht dankbaar. Ik zal er nooit een gevecht van maken om weg te gaan. Het is de stad waar ik geboren ben, de club die me weer de kans heeft gegeven, dat zal ik niet vergeten.'