Hans Werkman googelde: ‘verhuizen poëzie’, want tijd om te schrijven had hij niet
‘Hoeken met huisgeheimen komen bloot’, schreef Gerrit Achterberg in zijn verhuisgedicht ‘Beumer & Co.’ Ik ervaar het aan mijn lijf en ziel.
Achter de leeggehaalde boekenkast vind ik spinrag, een verloren stofomslag, paperclips, een kladje met een beginregel van een gedicht dat nooit afgemaakt is. Die kast is al weg, de afdruk staat leeg in het tapijt geperst. Ontmanteld raakt ook mijn tachtigjarige blank-eiken bureau. Het is te groot om mij te volgen naar kleiner terrein, ik moet een koper zoeken. Voorzichtig til ik mijn kleine crucifix naar me toe om wel mee te nemen. Ik trek de Ida Gerhardt-poster los en sta dan zelf ontmanteld naar de kale wand te kijken. De dichter Geert Kruideren wist ervan:
Verhuizen is beslist een hele klus.
Je leeft, met in- en uitgepakte dozen,
voortdurend in een halve dwangneurose.