De lange weg naar succes van Anderlecht-coach Brian Riemer, verteld door zijn broer: “Dit is hoe het moest lopen”

"You want to talk about my big brother Brian? With pleasure!"

Na amper een paar seconden bellen, is alle twijfel meteen verdwenen - Thomas is écht de broer van Anderlecht-coach Brian Riemer.

Een identiek stemgeluid, hetzelfde enthousiasme en eveneens een positivo. Enkele doorgestuurde foto's versterken de gelijkenissen - alleen heeft de 8 jaar jongere broer van Riemer meer haar op zijn hoofd staan.

"Het grootste verschil is dat ik niet zoveel met voetbal heb", lacht Thomas vanuit Denemarken. "Ik heb me er pas in verdiept toen Brian coach werd in België."

Dat zijn broer wel bezeten was door voetbal, merkte Thomas al op erg jonge leeftijd.

"Ik herinner me een moment toen ik zo'n 6 jaar oud was. In een kamer van ons ouderlijk huis stond er een computer met het spelletje Championship Manager. Ik kon soms niet slapen omdat Brian zo hard schreeuwde. Hij speelde het volledige dagen en nachten, met vrienden of alleen."

"Ik zag hem naar een scherm kijken waar alleen een lijn over en weer ging. Ik dacht: 'Dit is idioot, wie wil hier nu naar kijken?' (lacht) Maar Brian was blijkbaar toen al geboeid door het trainersvak."

En voetbal zou lang geen jeugdliefde blijven voor vrijgezel Brian Riemer.

"Ondertussen is hij getrouwd met zijn job als hoofdcoach", vertelt Thomas, die samen met zijn vriendin geregeld naar Brussel komt en merkt hoe intensief de Anderlecht-coach met zijn vak bezig is.

"Hij vertoeft dan zo'n 12 uur op de club. Na zijn thuiskomst eten we samen en dan... begint hij meestal weer matchen te analyseren. (proest het uit) Dan zeg ik: 'Hoe kan jij nu opnieuw naar voetbal kijken?!' Maar zo zit hij nu eenmaal in elkaar."

In een aflevering van docureeks MAUVE - grotendeels gewijd aan Riemer - konden kijkers al zien hoe bij de Deen alles moet wijken voor zijn werk.

"Ik ben 16 tot 17 uur per dag met voetbal bezig. Het is mijn leven", vertelde Riemer daar. "Ik heb nog geen gezinnetje kunnen stichten omdat ik elke minuut in Anderlecht steek."

De toewijding van Riemer valt misschien ook te verklaren door het feit hij heel lang moest wachten/gewacht heeft op een eerste kans als hoofdcoach.

Zo bouwde de Deen jarenlang in de luwte aan zijn weg naar de trainerstop na een weinig succesvolle carrière als voetballer.

Thomas: "Volgens mijn vader was Brian niet de beste speler ooit, maar wel een uitstekende strateeg én opleider. Toen Brian vroeger in onze buurt zowel trainer als leraar was van enkele van mijn vrienden, zei iedereen hetzelfde: "Your brother is the best." Mijn broer houdt er nu eenmaal van om mensen te zien en helpen groeien."

Een fraai parcours als T2 begon. Eerst bij het lokale Hvidovre, vervolgens bij de Deense grootmacht Kopenhagen onder Ariël Jacobs en dan zowaar in de Premier League bij Brentford.

Maar bij broer Thomas knaagde er toch iets.

"Hij beleefde een geweldige tijd in Engeland. Toch vroeg ik hem vaak: wanneer is het nu eens jouw tijd om aan het stuur te gaan zitten?"

"Kijk, Brian was niet bang om die uitdaging aan te gaan. Hij wou gewoon 100 procent zeker zijn dat hij volledig klaar was om de allerbeste hoofdcoach te zijn. Toen hij mij vorig jaar belde dat Anderlecht hem een voorstel gedaan had, zei ik meteen: doen, doen, doen!"

Het is een keuze die alle partijen zich tot dusver allerminst beklaagden.

Alles aan Riemer schreeuwt dat hij van Anderlecht houdt. Zijn vreugde-explosie na de zege tegen Union was allerminst toneel.

"Ik heb hem nadien opgebeld: waarom was je niet blij?", knipoogt Thomas. "Weet je, ik voel gewoon dat hij verliefd is op deze club. Door de manier waarop hij erover spreekt en de inspanningen die hij ervoor doet."

"Brian is volgens mij gevoelig voor de grote traditie van de club Anderlecht. In Denemarken sprak hij er al constant over - er passeerden veel spelers waar hij vroeger naar opkeek."

Dat er in de eerste maanden veel kritiek kwam op de spelwijze en resultaten deed Riemer niet twijfelen, volgens zijn broer.

"Brian bleef er altijd in geloven. Het is normaal dat het in begin moeilijk liep met zoveel nieuwe spelers en tactieken, maar als je een scenario had kunnen uittekenen, dan was dit zoals het moest lopen."

Want kijk, zeven speeldagen voor het einde van de competitie staat Anderlecht zowaar aan kop. In het Lotto Park dromen ze luidop van eindelijk nog eens een langverwachte landstitel.

Thomas is trots, maar zijn broer stilaan nerveus?

"Nee, hoor", lacht die laatste. "Brian bekijkt het echt match per match. Aan de telefoon is hij nog geen enkele keer over het kampioenschap begonnen. Wanneer ik hem feliciteer met een zege, begint hij gewoon meteen over de volgende wedstrijd. Hij weet ook welke lange weg ze afgelegd hebben, hé. Mijn broer zal niet beginnen te zweven."

Eén zekerheid heeft Riemer wel: tijdens de beslissende weken zal zijn familie in Denemarken hem ten volle steunen.

"We kijken met het hele gezin naar zijn wedstrijden op televisie. Ook mijn dochtertjes van 3 en 5 jaar - ze houden ervan om Brian bezig te zien. (lacht) "Maar waarom is hij altijd zo blij of boos?", vragen ze mij. Mijn broer houdt echt van zijn nichtjes en omgekeerd. Gelukkig bestaat er zoiets als FaceTime."

Maar stél dat Anderlecht straks een titelmatch speelt, zal de clan-Riemer niet aarzelen om op het eerste vliegtuig te springen.

"We hebben al meerdere datums vrijgehouden om te kunnen komen", verklapt zijn broer. "Maar het zal allemaal een beetje afhangen van de volgende matchen. Soit, als Brian voor de titel speelt, zullen we er zéker zijn - no matter what."

Abby en Leonora duimen alvast mee.