Luister naar

Intussen op de rode loper in Cannes

Nieuws
Eén beeld zegt meer dan duizend woorden. Redacteur en fotograaf Hans-Lukas Zuurman schrijft tweewekelijks wat een foto uit het nieuws bij hem oproept.
Hans-Lukas Zuurman Hans-Lukas Zuurman
maandag 27 mei 2019 om 03:00
Intussen op de rode loper in Cannes
Intussen op de rode loper in Cannes epa / Ian Langsdon

duizend woorden

Alsof het Canadese model Winnie Harlow zelf niet kan bedenken dat ze in haar rode jurk de al even rode trap op moet lopen. Zo kijkt ze dan ook naar de priemende vinger. Als ze een ander kleurig kledingstuk had aangetrokken, was ze misschien nog meer opgevallen. Rood is hier wel erg rood. En zo’n rode loper heb je dan ook in twee tinten, zo te zien. We zien ook witte vlekken om de mond van Harlow. En op haar been. Alsof er een ijsje op is uitgelopen, speciaal voor deze gelegenheid: het filmfestival in Cannes. Niets is wat het lijkt: het model heeft namelijk een pigmentaandoening en is daar vroeger om gepest. Met die wetenschap denk je: ‘Dan heeft ze die aandoening knap weten om te buigen naar deze modellencarrière.’ Het is haar unique selling point geworden. De fotografen checken hun beelden; het is hier net een lopende band. Op naar de volgende artiest. De heren – nauwelijks vrouwen, van wie er eentje verveeld kijkt – staan achter een koord in een vak, maar enkele hebben ontheffing gekregen, zoals de cameraman rechts. En wie is die man vóór hem, die zo ontspannen in beeld staat? <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
In de rubriek 'Van de redactie' schrijft een lid van de hoofdredactie over de journalistieke keuzes van het Nederlands Dagblad.

Onze journalistiek is voor de lezers, en soms ook een beetje voor onszelf

Journalistiek is er voor de lezers, niet voor journalisten zelf. Maar soms is er uitzondering, zoals deze week toen we op de ND-redactie een prachtig telefoontje kregen.

Het beeld van de kerk als familie helpt mij om te beseffen waarom ik blijf. Een familie wordt je gegeven, je kiest in de kerk niet voor de mensen die je omringen.

Je ergert je in de kerk groen en geel, maar altijd volgt het moment dat je weet: we horen bij elkaar

'Ik overwoog als twintiger een jaar te stoppen met alles wat met het christelijk geloof te maken had.' Nelleke Plomp schrijft waarom ze blijft in een kerk waar ‘de aardappels regelmatig aanbranden’.

Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.